P o s t a n o w i e n i e
Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Opolu, działając na podstawie art.216 i art.14a §1 i §4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8 poz.60 ze zm.) po rozpatrzeniu Pani wniosku z dnia 25 sierpnia 2005 r. w sprawie interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie wysokości kosztów reprezentacji i reklamy, stanowiącej koszt uzyskania przychodu stwierdza, że stanowisko zawarte we wniosku jest nieprawidłowe.

U z a s a d n i e n i e
Zgodnie z przepisem art.14a §1 ww. Ordynacji podatkowej, stosownie do swojej właściwości, m.in. naczelnik urzędu skarbowego na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta ma obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania przepisów prawa podatkowego, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Natomiast zgodnie z §2 tegoż art.14a, składając wniosek podatnik, płatnik lub inkasent jest obowiązany do wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego oraz własnego stanowiska w sprawie.

Jak wynika z Pani pisma, które złożono w kancelarii tutejszego Urzędu Skarbowego w dniu 31 sierpnia 2005r., uzupełnionego pismem z dnia 15 września 2005 r. jest Pani agentem ubezpieczeń na życie firmy "X". Klientom posiadającym więcej niż jedną polisę, zawartą z Panią z okazji świąt, Nowego Roku lub urodzin klienta przekazywane są prezenty w postaci: koszulek, czapeczek, breloczków, długopisów na których widnieje logo ww. towarzystwa ubezpieczeniowego.

Zdaniem Pani zakup prezentów stanowi koszt uzyskania przychodu i nie jest objęty limitem wynikającym z przepisu art.23 ust.1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze zaistniały stan faktyczny i prawny stwierdza się, iż stanowisko zawarte w przedmiotowym wniosku jest nieprawidłowe.

Warunkiem uznania wydatków za koszt uzyskania przychodów jest występowanie związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy wydatkiem a przychodem. Obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu - zgodnie z przepisem art.22 ust.1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14 poz.176 ze zm.).
W świetle przepisu art.23 ust.1 pkt 23 ww. ustawy nie zalicza się do kosztów uzyskania przychodu, kosztów reprezentacji i reklamy w części przekraczającej 0,25% przychodu, chyba że reklama jest prowadzona w środkach masowego przekazu lub publicznie w inny sposób.

Tak więc kosztami podlegającymi rozliczeniu w pełnej wysokości są jedynie wydatki poniesione na reklamę prowadzoną w środkach masowego przekazu lub publicznie w inny sposób skierowaną do anonimowego lub szerokiego kręgu odbiorców. .
Natomiast wydatki poniesione na reklamę prowadzoną w sposób niepubliczny, jak również wydatki na reprezentację mogą być zaliczone w ciężar kosztów uzyskania przychodów jedynie wówczas gdy nie przekraczają one 0,25% przychodów.

Prawodawca nie zdefiniował w sposób jednoznaczny pojęcia reklamy. Ustawy podatkowe nie zawierają definicji terminu "reklama". Wobec braku określenia w przepisach podatkowych definicji reklamy, jej znaczenie określić należy posiłkując się definicją słownikową. W ujęciu słownika wyrazów obcych reklama to rozpowszechnianie informacji o towarach, ich zaletach, wartości, miejscach i możliwościach nabycia, zwykle za pomocą plakatów, ogłoszeń w prasie, radiu, telewizji, stanowiące zachętę do nabywania towarów lub korzystania z określonych usług. W encyklopedii PWN pojecie reklamy określa się jako zespół środków stosowanych przez jednostkę gospodarczą reprezentującą podaż określonych towarów lub usług, by za ich pomocą wywołać u potencjalnych nabywców zainteresowanie i rozbudzić w nich chęć zakupienia tych towarów bądź usług.

W ustawie o radiofonii i telewizji z dnia 29 grudnia 1992 r. (Dz. U. Nr 101 poz.1114 ze zm.), reklamę zdefiniowano jako każdy przekaz zmierzający do promocji i sprzedaży albo innych form korzystania z towarów i usług, popierania określonych spraw lub idei do osiągania innego efektu pożądanego przez reklamodawcę, nadawany za opłaty lub za inną formą wynagrodzenia. Celem reklamy jest zatem przekazywanie informacji o towarach i nakłanianie potencjalnych klientów do ich nabycia. W rozumieniu potocznym reklama oznacza działania mające na celu zachwalanie lub zachęcanie potencjalnych klientów do nawiązania (utrzymania) kontaktów gospodarczych. Jej celem jest pozyskiwanie nowych kontrahentów i członków.
Podstawę zakwalifikowania poniesionego przez podatnika wydatku jako kosztu uzyskania przychodu jest zaliczenie go jako wydatku na reklamę publiczną.

Reklama jest prowadzona w sposób publiczny, gdy jej adresatem może być potencjalnie nieograniczony, nieoznaczony czyli anonimowy krąg odbiorców. Reklama taka winna być prowadzona w miejscu ogólnie dostępnym, w sposób umożliwiający zapoznanie się z treścią reklamową masowemu odbiorcy. Reklama nosi znamiona publicznej, gdy jest powszechna, ogólna, nieprywatna tj. występuje w miejscu dostępnym dla wszystkich, oficjalnie jawna. O publicznym charakterze reklamy decyduje sposób jej prowadzenia, spełniający powyższe kryteria.

Prowadzenie reklamy adresowanej do określonej liczby odbiorców, znanych z imienia, nazwiska i adresu zamieszkania, nie spełnia kryterium uznania jej za prowadzoną w sposób publiczny. Opierając się na przytoczonych powyżej sformułowaniach i treści złożonego przez Panią wniosku należy przyjąć, że zakup gadżetów - prezentów stanowić będzie koszt reklamy. Do rozstrzygnięcia pozostaje kwestia określenia charakteru tej reklamy, bowiem tylko wydatki poniesione na reklamę o charakterze publicznym mogą w całości obciążać koszty uzyskania przychodów.

Mając na uwadze treść i zakres zapytania, a także przytoczone przepisy prawa, tutejszy organ podatkowy uważa, iż wydatki związane z zakupem gadżetów z wydrukowanym logo firmy oraz fakt ich wręczania określonej grupie klientów nie będą wydatkami na reklamę publiczną. Będzie to reklama prowadzona w sposób niepubliczny, gdyż adresowana jest do wybranego, określonego i indywidualnie oznaczonego kręgu odbiorców, współpracujących z Pani firmą, ma Pani bowiem bezpośredni wpływ na dobór osób, do których skierowane zostaną zakupione przez Panią gadżety.

Mając na uwadze charakter i cel dokonanych przez Panią wydatków (zakup gadżetów, tj.: koszulki, czapeczki, breloczki, długopisy z nadrukiem logo firmy "X") oraz przepis art.23 ust.1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stwierdza się, że wskazane wyżej wydatki mogą stanowić koszt uzyskania przychodu, jednakże w ograniczonej wysokości.

Jednocześnie Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Opolu informuje, iż powyższa interpretacja o zakresie stosowania przepisów prawa dotyczy stanu przedstawionego przez Panią we wniosku i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia. Ponadto w myśl przepisów art.14b §1 i §2 ww. Ordynacji podatkowej powyższa interpretacja nie jest dla Pani wiążąca, wiąże natomiast organy podatkowe i kontroli skarbowej właściwe dla Pani i może zostać zmieniona lub uchylona wyłącznie w drodze decyzji w trybie określonym w §5.

Zgodnie z art.14a §4 na powyższe postanowienie służy zażalenie, które zgodnie z przepisem art.236 §2 pkt 1 wnosi się w terminie 7 dni od dnia jego doręczenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu za pośrednictwem tut. organu podatkowego.

Zgodnie z przepisem art.222, w związku z art.239 Ordynacji podatkowej, zażalenie to powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu określić istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia.