P O S T A N A W I A

Na podstawie art. 14a § 4 w związku z art. 14a § 1 ustawy z dnia 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60), Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie, udzielając pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych w indywidualnej sprawie Podatnika przedstawionej we wniosku z dnia 19.01.2005 r. (data wpływu do tut. Urzędu 07.02.2005 r.)

p o s t a n a w i a

- uznać stanowisko Podatnika za nieprawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

Spółka zwróciła się z wnioskiem dotyczącym właściwego rozpoznania kosztu nabycia towarów handlowych w następującym stanie faktycznym:

Spółka w celu dokonania nabycia wewnątrzwspólnotowego komputerów w dniu 3.01.2005 r. zakupiła walutę euro w kwocie 5085,00 po kursie 4,0830 zł w podmiocie nie posiadającym statusu banku. Przedmiotowy zakup komputerów nastąpił w dniu 4 stycznia 2005 r. w republice Austrii w kwocie 5.085,00 Euro. W dniu tym, średni kurs Euro w NBP wynosił 4,0714, natomiast kurs sprzedaży Euro w Banku S. A., z którego usług korzysta Podatnik wynosił 4,1647 zł.

Zdaniem Spółki prawidłowego rozliczenia przedmiotowego zakupu należy dokonać w trzech następujących etapach:

1. Zarachowanie kosztów wg kursu średniego NBP dnia jego poniesienia tj. 04.01.2005 r. A więc 5085,00 euro x 4,0714 = 20 703,07 zł.

2. Dokonanie korekty kosztu uzyskania przychodu do wysokości faktycznie poniesionych przez spółkę wydatków na nabycie waluty obcej. W ten sposób skorygowany koszt nabycia przedmiotowej partii towarów wyniósł 20 762,00 zł. (4,0830 zł x 5085 euro).

3. Z dniem zakupu nabyta waluta euro uzyskała status własnych środków pieniężnych, a jej wydatkowanie nastąpiło w innym dniu niż zakup. Z tego powodu zdaniem Podatnika, należy w trzecim etapie na dzień wydatkowania tych środków ustalić, czy nie wystąpiły przychody lub koszty z tytułu różnic kursowych od własnych środków pieniężnych w związku z przepisami z art. 12 ust. 2a i art. 15 ust. 1a ustawy o pdop, gdyż o ewentualną kwotę przychodu należałoby podwyższyć koszt nabycia partii towarów i odpowiednio o ewentualne koszty z tytułu różnic należałoby obniżyć koszt nabycia tych towarów. Przychód z tytułu różnic kursowych od własnych środków w walucie obcej powstanie, jeżeli ogłoszony przez bank kurs kupna waluty z dnia faktycznego otrzymania przychodu, tj. dnia spłaty zobowiązania w walucie obcej, będzie wyższy od kursu sprzedaży z dnia nabycia waluty. W przedstawionym przypadku kurs kupna euro w banku S. A. w dniu 04.01.2005 r. wynosił 3,9814 zł, natomiast kurs sprzedaży z dnia 03.01.2005 r. wyniósł 4,1586 zł, czyli nie był wyższy i w związku z tym nie wystąpił przychód z tytułu różnic kursowych.

Z kolei rozpoznanie kosztów z tytułu różnic kursowych następuje stosownie do przepisów art. 15 ust. 1a ustawy o pdop przez porównanie kursu sprzedaży walut z dnia faktycznej zapłaty zobowiązania oraz kursu sprzedaży z dnia nabycia waluty ogłaszanego przez bank Podatnika. Na podstawie tego przepisu możemy mówić o kosztach z tytułu różnic kursowych od własnych środków lub wartości pieniężnych w sytuacji, gdy kurs z dnia wykorzystania posiadanych walut (zapłaty zobowiązania) jest niższy niż z dnia ich nabycia. Stosownie do załączonych tabel kursowych, kurs sprzedaży euro w banku podatnika S. A. na dzień 04.01.2005 r. wynosił 4,1647 zł, a na dzień 3.01.2005 r. wynosił 4,1586 zł. Także w tym przypadku, nie wystąpią koszty z tytułu różnic kursowych.

W związku z powyższym, zdaniem Podatnika w analizowanym stanie faktycznym nie wystąpiły zarówno koszty, jak przychody z tytułu różnic kursowych (nie istnieje potrzeba dokonywania korekty), a finalnie rozpoznany koszt nabycia przedmiotowych towarów wyniósł zdaniem Spółki 20 760 zł.

Naczelnik II MUS po zapoznaniu się z przedstawionymi we wniosku okolicznościami stwierdza co następuje:

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursów średnich ogłaszanych przez NBP z dnia poniesienia kosztu. Jeżeli koszty wyrażone są w walutach obcych, a miedzy dniem ich zarachowania i dniem zapłaty występują różne kursy walut, koszty te odpowiednio podwyższa się lub obniża o różnice wynikające z zastosowania kursu sprzedaży walut z dnia zapłaty, ustalonego przez bank, z którego usług korzystał ponoszący koszt, oraz z zastosowania kursu średniego ogłaszanego przez NBP z dnia zarachowania kosztów.

W przedstawionym stanie faktycznym, Spółka w dniu 04.01.2005 r. dokonała jednocześnie zakupu i zapłaty za 15 sztuk notebooków w kwocie 5085,00 Euro. W przypadku kosztów wyrażonych w walutach obcych, na podstawie wyżej przywołanego art. 15 ust. 1 ustawy o pdop, ich wysokość dla celów podatkowych należy rozpoznawać z wykorzystaniem kursu średniego Narodowego Banku Polskiego z dnia poniesienia kosztu. W ten sposób ustalony i zarachowany koszt należy skorygować o ewentualne różnice kursowe.

W analizowanym przypadku, gdy Podatnik dokonuje zapłaty za zobowiązania wyrażone w walucie obcej wykorzystując własne środki pieniężne znajdujące się na jego rachunku dewizowym należy stosować przepis z art. 15 ust. 1a ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z jego treścią, koszty z tytułu różnic kursowych od własnych środków lub wartości pieniężnych w walutach obcych ustala się jako różnicę między wartością tych środków obliczoną przy zastosowaniu kursu sprzedaży walut z dnia faktycznej zapłaty oraz kursu kupna walut z dnia ich otrzymania albo kursu sprzedaży z dnia nabycia walut, ogłaszanego odpowiednio przez bank, z którego usług korzystał Podatnik.

Do wyceny w złotych zakupionej przez Podatnika waluty obcej należy zastosować kurs sprzedaży obowiązujący w dniu zakupu w banku, z którego usług korzysta Podatnik. W analizowanym przypadku, gdy Podatnik zakupił walutę w instytucji nie posiadającej statusu banku (np. kantorze), w celu jej przeliczenia na złote powinien zastosować kurs kupna obowiązujący w dniu otrzymania waluty w banku, z którego usług korzysta. Jeśli w dniu zapłaty, tj. obciążenia rachunku podatnika kwotą płatności wyrażoną w walucie obcej, kurs sprzedaży waluty w banku, z którego usług korzysta Podatnik jest wyższy lub niższy od kursu historycznego sprzedaży w dniu jej zakupu albo kursu historycznego kupna w dniu otrzymania, to wystąpią wówczas odpowiednio dodatnie lub ujemne różnice kursowe.

W przypadku, gdy Spółka posiada na swoim koncie dewizowym 5085 euro i dokonuje nimi zapłaty za zobowiązanie, to zostanie zrealizowana różnica kursowa od własnych środków pieniężnych. Jej wielkość należy ustalić jako różnicę pomiędzy:

- kursem historycznym nabycia (wpływu waluty) na rachunek Podatnika, jakim jest kurs kupna walut z dnia ich otrzymania, ogłaszanego przez bank, z którego usług korzystał Podatnik (jeżeli otrzymał je od kontrahenta jako zapłatę należności), albo według kursu sprzedaży z dnia nabycia walut, ogłaszanego przez bank, z którego usług korzystał Podatnik w przypadku gdy zostały zakupione w banku, a

- wartością waluty obliczonej przy zastosowaniu kursu sprzedaży walut w banku, z którego usług korzysta Podatnik z dnia faktycznej zapłaty zobowiązania.

Jednocześnie Naczelnik II MUS uznaje, że wniosek Podatnika w części dotyczącej zaprezentowania sposobu wyliczenia rozpoznanego kosztu nabycia przykładowej partii towarów, jako nie dotyczący interpretacji przepisów prawa podatkowego dokonywanej w trybie art. 14a ustawy Ordynacja podatkowa nie podlega rozpatrzeniu.

Biorąc powyższe pod uwagę Naczelnik II MUS postanowił jak w sentencji.

Niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia i jest aktualna do czasu zmiany stanu prawnego lub stanu faktycznego przedstawionego przez pytającego.

Zgodnie z treścią art. 14b § 1 i 2 ustawy Ordynacja podatkowa przedmiotowa interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast organy podatkowe i organy kontroli skarbowej właściwe dla wnioskodawcy do czasu jej zmiany lub uchylenia w drodze decyzji w trybie określonym w art. 14b § 5 ustawy Ordynacja podatkowa.

Na podstawie art. 14a § 4 ustawy Ordynacja podatkowa na niniejsze postanowienie przysługuje Stronie zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie składane w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia za pośrednictwem tutejszego organu.