POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku – Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60) po rozpatrzeniu wniosku Podatnika z dnia 07.03.2005 r. o udzielenie pisemnej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie dotyczącej możliwości odliczenia od podstawy opodatkowania poniesionych wydatków na zakup terapii magnetycznej tj. pościeli z wełny z wkładkami magnetycznymi w ramach ulgi rehabilitacyjnej

stwierdzam, że:

stanowisko przedstawione w tym wniosku jest prawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.

UZASADNIENIE

Podatnik pismem z dnia 07.03.2005 roku wystąpił do Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Gdańsku z wnioskiem o udzielenie w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych pisemnej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Z pisma wynika, że Podatnik posiadający I grupę inwalidztwa w 2004 roku zakupił 2 komplety terapii magnetycznej tj. pościel z wełny z wkładami magnetycznymi (dla siebie i żony posiadającej II grupę inwalidztwa).

W złożonym wniosku zadano pytanie: czy wydatki poniesione na zakup terapii magnetycznej tj. pościeli z wełny z wkładkami magnetycznymi podlega odliczeniu od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

Zdaniem Podatnika poniesiony wydatek na zakup terapii magnetycznej podlega odliczeniu od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

Stosownie do treści art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późniejszymi zmianami) – w brzmieniu obowiązującym w 2004 roku – podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 28-30 oraz art. 30a-30c, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 4, 4a-4e, ust. 5c, 6, 8, ust. 10-12 lub art. 24b ust. 1 i 2 lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwianiem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ustawy z dnia 26.07.1991 r., zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń zostały określone w ust. 7b-7g tego artykułu.

W świetle art. 26 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za wydatki rehabilitacyjne podlegające odliczeniu od dochodu uważa się wydatki poniesione na zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności.

Wydatki wymienione w pkt 3 podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania w roku podatkowym, w którym zostały poniesione, w wysokości faktycznie poniesionej, a maksymalną wysokość tych odliczeń wyznacza dochód do opodatkowania. Odliczenia te dokonywane są na podstawie dowodu potwierdzającego poniesienie tych wydatków. Dowodem takim jest każdy dokument, potwierdzający fakt dokonania konkretnych wydatków przez określoną w nim osobę.

Warunkiem odliczenia wyżej wymienionych wydatków zgodnie z artykułem 26 ust. 7d w/w ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową lub rentę socjalną, albo
3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.

Zgodnie z art. 26 ust., 7e ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku przepisy ust. 7a-7d i ust. 7 g stosuje się odpowiednio do podatników, na których utrzymaniu pozostają następujące osoby niepełnosprawne: współmałżonek, dzieci własne i przysposobione, dzieci obce przyjęte na wychowanie, pasierbowie, rodzice, rodzice współmałżonka, rodzeństwo, ojczym, macocha, zięciowie i synowie, – jeżeli w roku podatkowym dochody tych osób niepełnosprawnych nie przekraczają kwoty 9.120 zł.

Ponadto wydatki na cele rehabilitacyjne podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie (art. 26 ust. 7b).

Mając zatem na uwadze powyższy stan prawny i faktyczny, o ile zostały spełnione ustawowe wymogi uprawniające zastosowanie przedmiotowej ulgi, poniesione przez Podatnika wydatki dotyczące zakupu indywidualnego sprzętu były niezbędne w rehabilitacji lub też ułatwiły Podatnikowi wykonywanie czynności życiowych stosownie do potrzeb wynikających z jego niepełnosprawności – wówczas podlegać będą odliczeniu od dochodu przed opodatkowaniem w 2004 roku w ramach ulgi na cele rehabilitacyjne.

Zatem przedstawione stanowisko we wniosku jest prawidłowe.