POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku – Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60) po rozpatrzeniu wniosku płatnika z dnia 03.03.2005 r. o udzielenie pisemnej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego dot. czy wypłacany ekwiwalent pieniężny za pranie odzieży roboczej korzysta ze zwolnienia od podatku na mocy art. 21 ust. 1 pkt. 11 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych

stwierdzam, że:

stanowisko przedstawione w tym wniosku jest prawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.

UZASADNIENIE

Płatnik pismem z dnia 03.03.2005 r. wystąpił do Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Gdańsku z wnioskiem o udzielenie w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych pisemnej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Z pisma wynika, że Płatnik wypłaca pracownikom, obowiązanym do używania w czasie pracy odzieży ochronnej, ekwiwalent pieniężny za pranie tej odzieży na podstawie ustawy z dnia 26.06.1974 r. - Kodeks pracy (Dz.U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zmianami 2005 r. Nr 10, poz. 71).

Wątpliwości Płatnika dotyczą czy na podstawie zapisu art. 21 ust. 1 pkt. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w treści obowiązującej od dnia 01.01.2005 r. wypłacane ekwiwalenty za pranie odzieży roboczej korzystają ze zwolnienia.

Płatnik stoi na stanowisku, że wypłacane ekwiwalenty za pranie odzieży roboczej korzystają ze zwolnienia na mocy art. 21 ust. 1 pkt. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem zasady wypłacania ekwiwalentu za pranie odzieży roboczej wynikają wprost z przepisów Kodeksu pracy (art. 239,9).

Zgodnie z treścią art. 9 ust.1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późniejszymi zmianami) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem wymienionych w art. 21, 52, 52a oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. przychodami są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do zapisu art. 12 pkt 1 powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W orzecznictwie i doktrynie przyjęto, że w pojęciu wynagrodzenia za pracę mieści się zarówno system wynagradzania za pracę jak i jego poszczególne składniki (wynagrodzenia zasadnicze, premia, dodatki płacowe).

Do wynagrodzeń i innych świadczeń pracowniczych zaliczają się te, które są bezpośrednio związane ze stosunkiem pracy i które może otrzymać tylko ten podatnik, którego z pracodawcą łączy stosunek pracy.

Zgodnie z dotychczasowym brzmieniem art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolna od podatku była wartość świadczeń rzeczowych wynikających z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy oraz ekwiwalenty za te świadczenia wypłacane zgodnie z przepisami wydanymi przez Radę Ministrów lub właściwego ministra, a także ekwiwalenty pieniężne za pranie odzieży roboczej, za używanie odzieży i obuwia własnego zamiast roboczego oraz wartość otrzymanych przez pracowników bonów, talonów, kuponów lub innych dowodów uprawniających do otrzymania na ich podstawie napojów bezalkoholowych, posiłków oraz artykułów spożywczych, w przypadku, gdy pracodawca, mimo ciążącego na nim obowiązku wynikającego z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, nie ma możliwości wydania pracownikom posiłków i napojów bezalkoholowych.

Z dniem 01.01.2005 roku ustawą z dnia 18 listopada 2004 roku o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz zmianie niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 263, poz.2619) zmieniono treść art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku.

Dotychczasowy zapis art. 21 ust. 1 pkt. 11 rozbito na trzy części (pkt. 11,11a i 11b) .

Zatem od dnia 01.01.2005 roku wolne od podatku będą, zatem:

• świadczenia rzeczowe i ekwiwalenty za te świadczenia, przysługujące na podstawie przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, jeżeli zasady ich przyznawania wynikają z odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw (art. 21 ust. 1 pkt. 11);
• świadczenia rzeczowe i ekwiwalenty za te świadczenia, wynikające z zasad bezpieczeństwa i higieny pracy, w tym ze względu na szczególne warunki i charakter pełnionej służby, przysługujące osobom pozostającym w stosunku służbowym, przyznane na podstawie odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw (art. 21 ust. 1 pkt 11a);
• wartość otrzymanych przez pracownika od pracodawcy bonów, talonów, kuponów lub innych dowodów uprawniających do uzyskania na ich podstawie posiłków, artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych, w przypadku, gdy pracodawca, mimo ciążącego na nim obowiązku wynikającego z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, nie ma możliwości wydania pracownikom posiłków, artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych (art. 21 ust. 1 pkt 11b)

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, iż od dnia 01.01.2005 roku w ustawie brak jest przepisu, który wprost zwalniałby od podatku ekwiwalenty pieniężne za pranie odzieży roboczej, za używanie odzieży i obuwia własnego zamiast roboczego.

Z przepisów wynika, że pracodawca obowiązany jest zapewnić odpowiednio pranie, konserwację, naprawę odpylanie i odkażanie odzieży roboczej. Jeżeli pracodawca nie może zapewnić prania odzieży roboczej, czynności te mogą być wykonywane przez pracownika, za jego zgodą, pod warunkiem wypłacania przez pracodawcę ekwiwalentu pieniężnego w wysokości kosztów poniesionych przez pracownika. Nie można powierzyć pracownikowi prania odzieży, która uległa skażeniu środkami chemicznymi lub promieniotwórczymi albo materiałami biologicznie zakaźnymi.

Zgodnie z przepisami Kodeksu pracy pracownikowi używającemu własnej odzieży i obuwia roboczego pracodawca wypłaca ekwiwalent pieniężny w wysokości uwzględniającej ich aktualne ceny.

Z powyższego wynika zatem, że powyższe ekwiwalenty w istocie mają charakter ekwiwalentów za świadczenia rzeczowe, które powinien zapewnić pracodawca. Wysokość i zasady ich przyznawania wynikają z odrębnych przepisów. Będą one zatem korzystać ze zwolnienia podatkowego na ogólnej podstawie art. 21 ust.1 pkt 11 w obecnym brzmieniu.

Mając na uwadze powyższe stanowisko przedstawione we wniosku jest prawidłowe.