POSTANOWIENIE

Naczelnik Urzędu Skarbowego Kraków-Śródmieście działając na podstawie art. 216, art. 14a § 1 oraz § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60) po rozpatrzeniu wniosku Podatników z dnia 03.03.2005 r. (data wpływu: 04.03.2005 r.), uzupełnionego w dniu 31.03.2005 r., w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych stwierdza, iż przedstawione we wniosku stanowisko jest prawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

Podaniem z dnia 03.03.2005 r., uzupełnionym w dniu 31.03.2005 r. Podatnicy zwrócili się do Naczelnika Urzędu Skarbowego Kraków-Śródmieście z prośbą o udzielenie interpretacji w zakresie zastosowania przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, ze zm.).

Zapytanie Podatników dotyczy lat 2003-2005 i możliwości odliczania od dochodu wydatków ponoszonych na terapię psychologiczną i opiekę psychiatryczną syna, który zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym jest dzieckiem niepełnosprawnym m. in. z powodu uszkodzenia nerwowego splotu barkowego oraz niedotlenienia mózgu podczas porodu. W treści pisma zaznaczono, że terapia psychologiczna jest na obecnym etapie jego rozwoju najważniejszym elementem jego rehabilitacji, ponieważ pomaga mu kontrolować zachowanie w grupie rówieśników i w szkole. Nieprawidłowe zachowania syna są spowodowane uszkodzeniem mózgu i stała pomoc psychologiczna jest niezbędna na tym etapie rozwoju dziecka.

Art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (zwanej w dalszej części niniejszego postanowienia updof) - w brzmieniu obowiązującym w 2003 roku (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) stanowi, iż odliczeniu od dochodu podlegają wydatki na cele rehabilitacyjne, ponoszone przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne. Natomiast zgodnie z brzmieniem art. 26 ust. 1 pkt 6 updof obowiązującym w roku 2004 i 2005, dochód pomniejsza się o wydatki na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesione w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Warunkiem odliczenia wydatków na cele rehabilitacyjne jest w rozumieniu przepisów updof - stosownie do zapisu art. 26 ust. 7d pkt 3 w brzmieniu obowiązującym w 2003 roku - posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek, orzeczenia o rodzaju i stopniu niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów (w brzmieniu updof na 2004 i 2005 rok: orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów).

Stosownie do art. 4a ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 roku o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 123, poz. 776 ze zm.), osoby, które nie ukończyły 16 roku życia zaliczane są do osób niepełnosprawnych, jeżeli mają naruszoną sprawność fizyczną lub psychiczną o przewidywanym okresie trwania powyżej 12 miesięcy, z powodu wady wrodzonej, długotrwałej choroby lub uszkodzenia organizmu, powodującą konieczność zapewnienia im całkowitej opieki lub pomocy w zaspokajaniu podstawowych potrzeb życiowych w sposób przewyższający wsparcie potrzebne osobie w danym wieku, a kryteria oceny niepełnosprawności u osób w wieku do 16 roku życia określa w drodze rozporządzenia minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zdrowia. Zgodnie z § 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 1 lutego 2002 r. (Dz. U. Nr 17, poz. 162), jednym z kryteriów oceny niepełnosprawności u osoby w wieku do 16 lat życia jest niezdolność do zaspokajania podstawowych potrzeb życiowych (...), powodująca konieczność zapewnienia stałej opieki lub pomocy w sposób przewyższający zakres opieki nad zdrowym dzieckiem w danym wieku. Stany chorobowe, uzasadniające konieczność stałej opieki opisanej powyżej wymienione zostały w § 2 rozporządzenia z dnia 1 lutego 2002 roku, a jednym z takich kryteriów (na podstawie którego orzeczono niepełnosprawność syna Podatników - zgodnie z zapisem w treści Orzeczenia o niepełnosprawności) są: wady wrodzone i schorzenia o różnej etiologii prowadzące do niedowładów, porażenia kończyn lub zmian w narządzie ruchu, upośledzające w znacznym stopniu zdolność chwytną rąk lub utrudniające samodzielne poruszanie się (§ 2 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia jw.).

Katalog przedmiotowych odliczeń na cele rehabilitacyjne zawarty został w art. 26 ust. 7a updof, a zgodnie art. 26 ust. 7a pkt 6 ustawy, za wydatki na cele rehabilitacyjne uważa się m.in. wydatki poniesione na odpłatność za pobyt na leczeniu sanatoryjnym, za pobyt w placówkach leczniczo - sanatoryjnych, rehabilitacyjno - szkoleniowych, leczniczo - opiekuńczych, opiekuńczo - pielęgnacyjnych, leczniczo - wychowawczych i szkolno - wychowawczych oraz odpłatność za zabiegi rehabilitacyjno - usprawniające (stosownie do brzmienia updof obowiązującego w 2003 roku). Powołany powyżej przepis ulegał zmianie w latach 2004-2005, lecz możliwość odliczenia wydatków ponoszonych tytułem odpłatności za zabiegi rehabilitacyjno - usprawniające pozostała bez zmian.

W przepisach podatkowych brak jest definicji powołanego powyżej zabiegu rehabilitacyjno - usprawniającego, dlatego w przedmiotowym przypadku należy odwołać się do ogólnej definicji tego wyrażenia. Zgodnie z Popularnym Słownikiem Języka Polskiego (PWN, 2003 rok), zabieg to czynność lub zespół czynności zapobiegających skutkom choroby, natomiast rehabilitacja to przywrócenie choremu aktywności na skutek wyleczenia lub przez fizyczne i psychiczne przystosowanie go do zmienionych warunków życia. Podobnie, rehabilitacją - zgodnie z definicją ujętą w Słowniku Języka Polskiego Wydawnictwa Naukowego PWN (Warszawa, 1985 r.) - jest przystosowanie do normalnego życia w społeczeństwie osób, które doznały przemijającej lub trwałej utraty zdrowia i stały się na stałe lub na pewien czas inwalidami.

W każdym przypadku zastosowania odliczeń od dochodu z tytułu wydatków poniesionych na cele rehabilitacyjne, sprawę należy rozpatrywać w sposób indywidualny, mając na uwadze rodzaj niepełnosprawności i wynikające z niego potrzeby osoby niepełnosprawnej. Prawo do odliczenia od dochodu konkretnych wydatków uzależnione jest bowiem od stanu faktycznego, w jakim znalazła się osoba niepełnosprawna. Z opisanego przez Podatników stanu faktycznego, potwierdzonego dokumentacją medyczną, dotyczącą kondycji psychicznej i emocjonalnej oraz istniejących problemów wychowawczych syna wynika, iż w rehabilitacji dziecka jest konieczne uczestnictwo w terapiach i zajęciach psycho-pedagogicznych oraz pozostawanie pod stałą opieką neurologa, psychiatry i psychologa, a terapia psychologiczna pomaga dziecku w kontrolowaniu zachowania w szkole oraz wpływa na postępy w nauce. W tym przypadku udokumentowane wydatki ponoszone przez Podatników na indywidualną, prywatną terapię psychologiczną niepełnosprawnego syna, podlegają odliczeniu od dochodu na warunkach określonych w art. 26 ust. 7b-7e updof.

Powyższa interpretacja:

- dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę, traci swoją moc z chwilą zmiany przepisów jej dotyczących;
- nie jest wiążąca dla podatnika, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej.

Pouczenie:
Na powyższe postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego Kraków-Śródmieście w terminie 7 dni od daty doręczenia niniejszego postanowienia.