Spółka „X” przedstawiając stan faktyczny twierdzi, że na podstawie umowy leasingu operacyjnego oddaje określone składniki majątkowe wchodzące w skład systemu przemysłowego obejmujące nieruchomości (w tym także grunty niepodlegające amortyzacji), rzeczy ruchome i prawa majątkowe ( w tym prawo użytkowania wieczystego gruntów), do odpłatnego używania i pobierania pożytków dla „Y” Sp.zo.o. W momencie zawarcia umowy „Y” Sp.zo.o. jest spółką zależną Spółki „X”. Zgodnie z postanowieniami za finansującego uważa się Spółkę „X”, natomiast za korzystającego Sp.zo.o. „Y”. Normatywny okres amortyzacji rzeczy ruchomych oraz praw majątkowych wchodzących w skład przedmiotu leasingu nie przekracza 40 lat. Umowa zawarta jest na 17 lat.

Spółka „X” powinna otrzymywać wynagrodzenie w postaci rat leasingowych, określonych odrębnie dla każdego składnika majątkowego oddanego do używania na podstawie Umowy, płatnych co miesiąc. Łączna wartość rat leasingowych określona jest dla każdego wyodrębnionego składnika majątkowego przewyższa lub jest równa wartości początkowej tego składnika i jest równa wartości rynkowej tego składnika, powiększonej o odsetki z tytułu zaangażowanego kapitału. Pojęcie ,,wartość rat leasingowych” oznacza przy tym sumę rat leasingowych płatnych w czasie trwania Umowy oraz cenę, po której korzystający ma prawo nabyć przedmiot Umowy po zakończeniu podstawowego okresu Umowy. Przedmiotowa cena wynosi 1% wartości rynkowej przedmiotu leasingu.

Wartość przedmiotu leasingu jest wyższa od jego wartości początkowej pomniejszonej o dotychczas dokonane odpisy amortyzacyjne. Umowa stwierdza, iż odpisów amortyzacyjnych dotyczących składników wchodzących w skład przedmiotu leasingu dokonuje finansujący, tzn. Spółka „X”.

Umowa zawiera także postanowienie dotyczące uprawnień stron w przypadku upływu terminu trwania Umowy. „Y” Sp.zo.o. jest m.in.: uprawniony wówczas do nabycia wszystkich składników przedmiotu leasingu, za cenę określoną w Umowie, zwaną ceną nabycia. Umowa przewiduje również możliwość przedłużenia umowy leasingu oraz sytuację, w której po zakończeniu umowy następuje zwrot przedmiotu leasingu Spółce „X”.

Zdaniem Spółki „X” czynności wynikające z wyżej opisanej Umowy są świadczeniem usług, dlatego, też odrębnemu opodatkowaniu podlega każda rata, a powstanie obowiązku podatkowego nastąpi z momentem otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności określonym w umowie lub na fakturze.

Zgodnie z definicją art. 7 ust.1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004r o podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 54, poz. 535), przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również: wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione. W myśl art. 7 ust. 9 w/w ustawy stanowi, że ,,przez umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub inne umowy o podobnym charakterze rozumie się umowy w wyniku których, zgodnie przepisami o podatku dochodowym, odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający oraz umowy leasingu w rozumieniu tych przepisów, których przedmiotem są grunty.”

W przypadku opisanym przez Spółkę „X” w następstwie zdarzeń przewidzianych Umową, ani też z chwilą zapłaty ostatniej raty, nie nastąpi przeniesienie własności przedmiotu leasingu na korzystającego, tzn. Sp.zo.o. „Y”

W świetle powyższego w/w Umowa nie może być uznana za dostawę towarów, gdyż do przeniesienia własności przedmiotu leasingu konieczne jest zawarcie odrębnej umowy. Odpisów amortyzacyjnych wg opisanego stanu faktycznego dokonuje finansujący, co skutkuje nie wypełnieniem wymogów zawartych w art. 7 ust. 9 w/w ustawy. W skład przedmiotu leasingu wchodzi zespół rzeczy i praw majątkowych stanowiących ekonomicznie pewną całość. Umowa dotyczy szeregu składników majątkowych tworzących sieć przesyłową.

W myśl art. 8 ust. 1 w/w ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej.

Zgodnie z art. 19 ust. 13 pkt 4 obowiązek podatkowy powstaje z chwilą: otrzymanie całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności określonego w umowie lub fakturze - z tytułu świadczenia na terytorium kraju usług najmu, dzierżawy, leasingu lub usług o podobnym charakterze, a także usług ochrony osób oraz usług ochrony, dozoru i przechowywania mienia, usług w zakresie pośrednictwa ubezpieczeniowego oraz usług stałej obsługi prawnej i biurowej;

Moment powstania obowiązku podatkowego w leasingu niebędącym dostawą, czyli gdy umowa leasingu nie przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty, prawo własności zostanie przeniesione na korzystającego – obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, zgodnie z w/w art. 19 ust. 13 pkt 4.

Mając powyższe na uwadze oraz stan faktyczny przedstawiony w zapytaniu opodatkowaniu podlega każda rata leasingu, wykazana każdorazowo na odrębnej fakturze.