POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 1 w związku z art.14a § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 - tekst jednolity) Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie udzielając pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych w indywidualnej sprawie Podatnika przedstawionej w piśmie z dnia 03.02.2005r. (data wpływu do Urzędu Skarbowego Warszawa - Wola 08.02.2005r. a następnie przekazane do tutejszego Urzędu Skarbowego w dniu 15.02.2005r. i uzupełnione w dniu 02.03.2005r.)

Postanawia

uznać stanowisko Podatnika za nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

Ze stanu faktycznego przedstawionego przez Spółkę wynika, iż rozważa możliwość dokonania częściowego zwolnienia z długu jednego z jej odbiorców towarów, który znalazł się w trudnej sytuacji finansowej.

Wobec powyższego Spółka prosi o potwierdzenie,

że dokonując częściowego umorzenia wierzytelności, która uprzednio zarachowana została jako przychód należny z tytułu sprzedaży towarów, część umorzona stanowić będzie koszt uzyskania przychodów w całości kwoty umorzonej to znaczy łącznie z podatkiem od towarów i usług zapłaconym od tej sprzedaży.

Zdaniem Podatnika umorzenie wierzytelności w części dotyczącej podatku od towarów i usług VAT również skutkuje prawem zaliczenia tej części umorzonej wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów.

Naczelnik Drugiego MUS po zapoznaniu się z przedstawionymi okolicznościami informuje co następuje:

Zgodnie z przepisami ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), wierzytelność jest prawem podatnika i nie ma przeszkód, aby mógł on się zrzec w każdej chwili z tego prawa. Zrzeczenie się, polega na umorzeniu zobowiązania bez uzyskania świadczenia ze strony dłużnika. W oparciu o art. 508 Kodeksu cywilnego, zobowiązanie wygasa, gdy wierzyciel zwalnia dłużnika z długu, a dłużnik przyjmuje zwolnienie.

Natomiast, zagadnienie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów umorzonych wierzytelności reguluje art. 16 ust. 1 pkt. 44 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000r. Nr.54, poz.654 z zm.), zgodnie z którym nie uważa się za koszt uzyskania przychodów umorzonych wierzytelności, z wyjątkiem tych, które uprzednio na podstawie art. 12 ust. 3 ustawy zostały zarachowane jako przychody należne.

Z powyższego wynika, że wierzyciel może zaliczyć umorzoną wierzytelność do kosztów uzyskania przychodów tylko wówczas, gdy spełnione są następujące warunki:

- wierzytelność zaliczono uprzednio do przychodów należnych,

- umorzenie wierzytelności nastąpiło za zgodą i wiedzą dłużnika.

Jeżeli wierzyciel nie posiada oświadczenia dłużnika, że zwolnienie z długu zostało przez niego przyjęte, nie może skorzystać z ww. przepisu ustawy. U dłużnika wartość umorzonych zobowiązań stanowi dochód z chwilą umorzenia.

Kwestię podatku VAT związanego z przychodami osiągniętymi z działalności gospodarczej reguluje natomiast przepis art. 12 ust. 4 pkt. 9 w/w ustawy o p.d.o.p. zgodnie, z którym do przychodów nie zalicza się należnego podatku od towarów i usług. Oznacza to, że kwoty przychodów w rozumieniu ustawy, to kwoty bez podatku VAT.

Jeżeli zatem przedmiotowe wierzytelności zostały zaliczone do przychodów w kwocie netto (bez podatku VAT) to jedynie w takiej samej wysokości - jako wierzytelności umorzone, mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, tzn. w wartości netto (bez podatku VAT).

Również art. 16 ust. 1 pkt. 46 ustawy o p.d.o.p. - stanowi generalnie, że podatek VAT nie może być kosztem uzyskania przychodu.

Zatem stanowisko zajęte przez Spółkę dotyczące zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu umorzonych wierzytelności uprzednio zarachowanych jako przychody należne wraz podatkiem od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Biorąc powyższe pod uwagę Naczelnik Drugiego MUS postanawia jak w sentencji.Przedmiotowa interpretacja dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego przez Spółkę w złożonym wniosku oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia.Zgodnie z art. 14b § 1-2 ustawy Ordynacja podatkowa niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia. Na podstawie art. 14a § 4 Ordynacji podatkowej na niniejsze postanowienie zawierające interpretację służy Stronie zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie za pośrednictwem tutejszego organu podatkowego w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia.