Stan faktyczny:

Podatniczka prowadzi działalność gospodarczą opodatkowaną na zasadach ogólnych. Działalność prowadzona jest w budynku stanowiącym własność męża, nabytym przed zawarciem małżeństwa do majątku odrębnego w drodze darowizny i zamiany. Przedmiotową nieruchomość podatniczka objęła ewidencją środków trwałych i dokonuje odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej budynku określonej w drodze wyceny przez rzeczoznawcę. Mąż podatniczki przewiduje zbycie nieruchomości co w konsekwencji doprowadzi do likwidacji prowadzonej działalności.

Ocena prawna stanu faktycznego:

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r., nr 14, poz. 176 ze zm.) przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku będących środkami trwałymi.

Z powyższego wynika zatem, iż w przypadku odpłatnego zbycia środka trwałego (wykorzystywanego w działalności) będącego składnikiem majątku, przychód uzyskany ze sprzedaży będzie przychodem z działalności gospodarczej. W przedstawionym stanie faktycznym wykorzystywany przez podatniczkę w prowadzonej działalności środek trwały (budynek) stanowi majątek odrębny jej męża, a zatem odpłatne zbycie tego środka trwałego nie będzie skutkować powstaniem przychodu z działalności gospodarczej prowadzonej przez podatniczkę w rozumieniu art. 14 ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991r.

Podatniczka nie była uprawniona do objęcia przedmiotowego budynku ewidencją środków trwałych i dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej budynku, bowiem nie była właścicielką ani współwłaścicielką tego środka trwałego. W myśl art. 22a ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991r. amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, środki trwałe stanowiące własność lub współwłasność podatnika nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1. Zatem w przypadku poniesienia nakładów na przystosowanie przedmiotowego budynku na potrzeby prowadzonej działalności – przy spełnieniu wszystkich pozostałych warunków ustawowych – podatniczka może amortyzować poniesione nakłady jedynie jako „inwestycję w obcym środku trwałym” stosownie do art. 22a ust. 2 ustawy.

W przypadku likwidacji działalności gospodarczej Podatniczka zobowiązana jest sporządzić remanent likwidacyjny, którym należy objąć pozostałe na dzień likwidacji towary handlowe, materiały (surowce) podstawowe i pomocnicze, półwyroby, wyroby gotowe, braki i odpadki oraz rzeczowe składniki majątku związanego z wykonywaną działalnością, nie będące środkami trwałymi, czyli tzw. wyposażenie. Sporządzenie remanentu stosownie do art. 24 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. pozwoli na ustalenie wysokości kosztów i dochodów za rok podatkowy w którym nastąpiła likwidacja działalności gospodarczej oraz ustalenie podatku z remanentu likwidacyjnego.

Jeżeli przed dniem likwidacji działalności podatniczka sprzeda składniki wyposażenia i towar handlowy, dokonana sprzedaż stanowić będzie przychód z działalności gospodarczej. Natomiast jeżeli przed likwidacją działalności towar handlowy bądź wyposażenie zostanie przeznaczony na własne potrzeby lub rozdany biednym, o wartość tego towaru należy pomniejszyć zakup towaru, tj. koszty uzyskania przychodu.

Reasumując w tym stanie faktycznym i prawnym, sprzedaż budynku stanowiącego majątek odrębny małżonka nie będzie skutkować powstaniem przychodu z działalności gospodarczej podatniczki w rozumieniu art. 14 ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991r.

Jeżeli przed dniem likwidacji działalności wyposażenie budynku:

• zostanie sprzedane - dokonana sprzedaż stanowić będzie przychód z działalności gospodarczej,
• zostanie przeznaczone na własne potrzeby, zniszczenie lub rozdanie biednym - o wartość tego wyposażenia należy pomniejszyć koszty uzyskania przychodu.

W przypadku pozostawienia na dzień likwidacji działalności towarów, materiałów, surowców, wyposażenia należy zapłacić podatek ustalony zgodnie z art. 24 ust. 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991r.