Spółka w dniu 27.01.2005 r. wystąpiła do tut. Urzędu Skarbowego z pismem o interpretację określenia miejsca świadczenia usług związanych z organizowaniem targów, wystaw i kongresów.

Jak wynika ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku Spółka prowadzi działalność gospodarczą polegającą na organizowaniu targów, wystaw i kongresów. Usługa targowa świadczona na rzecz wystawcy poza głównym świadczeniem, jakim jest wynajem powierzchni wystawienniczej obejmuje szereg usług dodatkowych związanych z obsługą stoiska wystawcy.

W złożonym wniosku Jednostka pyta czy: usługi targowe należy traktować dla potrzeb podatku VAT jako reklamę czy usługi związane z nieruchomościami oraz o moment powstania obowiązku podatkowego i termin wystawienia faktury VAT za wykonane usługi.

Odnosząc się do przedstawionego stanu faktycznego oraz pytań Jednostki Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego stwierdza co następuje:

Świadczenie usług w zakresie organizowania wystaw, targów i kongresów wiąże się z wykonaniem szeregu różnorodnych czynności. Dla celów określenia miejsca świadczenia, kompleksowe usługi organizowania wystaw, targów i kongresów klasyfikowane w grupowaniu 74.84.15, obejmują swoim zakresem jako usługę główną wynajem powierzchni wystawienniczej, a także usługi związane z wynajmowaną powierzchnią, winny być traktowane jako usługi związane z nieruchomościami.

Za takim stanowiskiem przemawia to, że w wyniku skorzystania z usługi targowej, wystawca uzyskuje zawsze prawo do używania określonej powierzchni w pawilonie targowym lub na otwartym terenie targów. Jeżeli świadczenie usług dodatkowych jest następstwem usługi wynajmu powierzchni wystawienniczej, a usługi te przeważnie zamawiane są przez wystawcę w pakiecie, to nie powinny być traktowane odrębnie i być opodatkowane według różnych zasad (zwłaszcza, że pakiet usług jest zazwyczaj wyceniany jako całość, bez dzielenia jego ceny na poszczególne rodzaje usług).

Należy nadmienić, iż usługi głównej i usług dodatkowych nie można rozdzielić, a usługi dodatkowe nie istniałby, gdyby nie była świadczona usługa główna.

Należy stwierdzić, że o zaliczeniu danej usługi jako związanej z nieruchomościami w rozumieniu przepisu art. 27 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zmianami) nie może decydować symbol Klasyfikacji PKWiU - miejscem świadczenia usługi jest miejsce położenia nieruchomości.

Natomiast w przypadku świadczenia usług cząstkowych, związanych z organizowaniem wystaw, targów i kongresów i nie mających charakteru usługi kompleksowej obejmującej najem powierzchni, do ustalenia miejsca świadczenia takich usług powinny mieć zastosowanie właściwe regulacje określone w art. 27-28 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 19 ust. 13 pkt 4 wyżej cytowanej ustawy obowiązek podatkowy VAT z tytułu świadczenia w kraju usług najmu lokalu powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności określonego w umowie lub fakturze. Jeżeli podatnik wynajmuje lokal użytkowy innemu podatnikowi, obowiązek podatkowy powstaje najpóźniej z upływem terminu płatności wynikającego z umowy (faktury), chyba że podatnik otrzymał zapłatę jeszcze przed terminem, wówczas obowiązek zaistnieje z chwilą otrzymania zapłaty.

W myśl § 18 ust. 1, 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27.04.2004 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, zasad wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 971) w przypadku sprzedaży usług określonych w art. 19 ust. 13 pkt 4 ustawy o VAT fakturę powinno wystawić się nie później niż z chwilą powstania obowiązku podatkowego.
Faktury VAT z tytułu świadczenia na terenie kraju usług najmu nie mogą być wystawiane wcześniej niż 30 dnia przed powstaniem obowiązku podatkowego.

Powyższa interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia, traci swoją moc z chwilą zmiany przepisów jej dotyczących. Nie jest wiążąca dla podatnika/płatnika/inkasenta/następcy prawnego podatnika/osoby trzeciej odpowiedzialnej za zaległości podatkowe, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej.