Pismem z dnia 23 maja 2005 r. Spółka zwróciła się z prośbą o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, w szczególności art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) w związku z art. 12 ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw (Dz.U. Nr 188, poz. 1840 ze zm.), przedsta-wiając następujący stan faktyczny:
Sp. z o.o. prowadzi działalność gospodarczą na terenie Strefy Ekonomicznej na podstawie zezwolenia Nr 115 z dnia 22 grudnia 2000 r. W dniu 16 kwietnia 2002 r. zawarła z osobą fizyczną (członkiem Zarządu Spółki) umowę przelewu wierzytelności objętej zezwoleniem, na podstawie której przeniosła na osobę fizyczną wierzytelności o wartości X zł wraz ze wszystkimi związanymi z nimi prawami na kwotę Y zł. Skutkiem zawartej transakcji była strata na sprzedaży wierzytelności, którą Spółka ujęła w zeznaniu CIT-8 jako stratę na działalności "poza strefą".
Biorąc powyższe pod uwagę Podatnik zwraca się z zapytaniem, czy sprzedaż wierzytelności mieści się w przedmiocie działalności objętej zezwoleniem?
Sformułował też Podatnik własne stanowisko w sprawie, stwierdzając w piśmie z dnia 23 lipca 2005 r, że transakcja zbycia wierzytelności nie mieści się w zezwoleniu Nr 115. Wobec tego należy wykazać w zeznaniu CIT-8 jako stratę na działalności "poza strefą".
Naczelnik Urzędu Skarbowego w Suwałkach mając na uwadze stan faktyczny przedstawiony przez Wnioskodawcę i stan prawny obowiązujący w dacie zaistnienia tego zda-rzenia, postanawia udzielić następującej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.
Zapytanie Podatnika dotyczy stanu faktycznego zaistniałego w 2002 r. Wobec powyższego oceny prawnej należy dokonać w oparciu o przepisy obowiązujące w 2002 roku.
Z przedłożonego wraz z wnioskiem zezwolenia Nr 115 wynika, iż Spółka uzyskała zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie Suwalskiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej w dniu 22 grudnia 2000 r. Tym samym, w 2002 r., do Spółki miały zastosowanie regulacje prawne zawarte w art. 5 ustawy z dnia 16 listopada 2000 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. Nr 117, poz. 1228). Z art. 5 ust. 1 tej ustawy wynika, że przedsiębiorcy, którzy przed dniem wejścia w życie ustawy uzyskali zezwolenia na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy wymienionej w art. 1, zachowują przez okres ważności zezwolenia prawo do zwolnień i preferencji podatkowych określonych w art. 12 ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie ustawy, czyli w brzmieniu z dnia 31.12.2000 r.
W zakresie zwolnień i preferencji podatkowych przysługujących przedsiębiorcom,o których mowa w art. 5 ust. 1, stosuje się przepisy art. 12 - 14 i 19 stawy o specjalnych strefach ekonomicznych w brzmieniu z dnia 31 grudnia 2000 r. (art. 5 ust. 2 ustawy). Z powyższych regulacji wynika, że do Spółki miały w 2002 r. zastosowanie przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 25 czerwca 1996 r. w sprawie ustanowienia Suwalskiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej (Dz.U. Nr 93, poz. 421 z późn. zm.) w brzmieniu z dnia 31 grudnia 2000 r. Na potrzeby tego rozporządzenia zdefiniowano pojęcie "dochód" ( § 2 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia). W przypadku podatników , do których mają zastosowanie przepisy ustawyo podatku dochodowym od osób prawnych za dochód uważa się podstawę opodatkowania ustaloną zgodnie z art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych. W świetle art. 18 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnychw brzmieniu obowiązującym w 2002 roku podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem art. 21i 22, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 7 po odliczeniu wydatków, o których mowaw tym przepisie. Z art. 17 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, że przedmiotem opodatkowania podatkiem jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty. Definicję dochodu zawiera art. 7 ust. 2 ustawy. W rozumieniu tego przepisu dochodem jest nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekroczą sumy przychodów, różnica jest stratą. Przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się między innymi przychodów i kosztów ich uzyskania ze źródeł przychodów, których dochody nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku (art. 7 ust. 3 pkt. 1 i 3 ustawy.
Z powyższych uregulowań wynika więc, że do wyliczenia dochodu zwolnionego z opodatkowania należy zastosować ogólne przepisy dotyczące ustalenia wysokości osiągniętych przychodów i kosztów ich uzyskania. Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 39 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym w 2002 r. nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat z tytułu odpłatnego zbycia wierzytelności, chyba że wierzytelność ta uprzednio, na podstawie art. 12 ust. 3, została zarachowana jako przychód należny. Z kolei z art. 12 ust. 3 ustawy wynika, iż za przychody związane z działalnością gospodarczą, osiągnięte w roku podatkowym , uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont (...)
W świetle powołanych przepisów należy stwierdzić, iż Podatnik ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów ze źródła jakim jest działalność gospodarcza straty powstałe w wyniku odpłatnego zbycia wierzytelności będącej wynikiem tej działalności, o ile uprzednio były one zarachowane do przychodów należnych. Dodatkowo należy dodać, iż w koszty uzyskania przychodów można ująć stratę ze zbycia wierzytelności w wartości wyrażonej w kwocie netto (bez podatku należnego VAT). Powyższe wynika z treści przepisu art. 12 ust 4 pkt 9 i art. 16 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zaliczenie przedmiotowej straty do kosztów uzyskania przychodów może nastąpić w dacie zbycia tej wierzytelności. Należy przy tym nadmienić, że u zbywcy wierzytelność, w przypadku gdy zbycie następuje odpłatnie i wierzytelność została uprzednio u niego zaliczona do przychodów należnych, odpłatność za zbytą wierzytelność nie zwiększa przychodów, bowiem w tym przypadku następuje jedynie spłata należności zaliczonej już wcześniej do przychodów. Natomiast jeżeli przed zbyciem wierzytelności zbywca utworzył rezerwę na pokrycie wierzytelności spełniająca wymogi uznania jej za koszt uzyskania przychodów , zbycie wierzytelności wywołuje u zbywcy skutek w postaci wyłączenia utworzonej rezerwyz kosztów uzyskania przychodów (patrz pismo Ministra Finansów z dnia 28 marca 1996 r. Nr PO 2/4-8010-01407/94 skierowanym do izb skarbowych, opublikowane w Biuletynie Skarbowym 1996/6/8).
Z powyższych wyjaśnień wynika więc, że nie ma podstaw prawnych do wyłączenia starty ze sprzedaży wierzytelności dotyczącej działalności objętej zezwoleniem dochodu zwolnionego z opodatkowania. wobec tego nie ma podstaw prawnych zastosowanie do niniejszej sprawy powołanej w zapytaniu interpretacji Izby Skarbowej w Gdańsku Nr BI/005-0270/03.
Przy takim rozumieniu powołanych przepisów prawa, stanowisko Spółki zawarte w piśmie z dnia 23 maja 2005 r. L. dz. 2/ 05 należy uznać za niepoprawne.