INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 28 lutego 2012 r. (data wpływu do tut. Biura – 01 marca 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 23 maja 2012, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych nabycia spadku po ojcu i po matce – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 01 marca 2012 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych nabycia spadku po ojcu i po matce.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

1. Przebieg postępowań administracyjnych o ustanowienie prawa użytkowania wieczystego (prawa własności czasowej) do opisanej w treści wniosku nieruchomości X, przy ul. ... .

Ojciec Wnioskodawczyni, na podstawie aktów notarialnych z dnia 19 listopada 1947 r. oraz z dnia 20 grudnia 1947 r. nabył zabudowaną wielorodzinnym budynkiem nieruchomość X składającą się z czterech działek oznaczonych numerami od 1 do 4.

Nieruchomość nabyta przez ojca Wnioskodawczyni jest objęta działaniem Dekretu z dnia 26 października 1946 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m. st. Warszawy (Dz. U. Nr 50, poz. 279), zgodnie z którym grunty położone na terenie m.st. Warszawy stawały się własnością Miasta, zaś budynki pozostawały własnością dotychczasowych właścicieli, którzy mogli w określonym terminie złożyć wniosek o przyznanie prawa własności czasowej (obecnie prawa użytkowania wieczystego). Ojciec Wnioskodawczyni złożył wniosek w dniu 24 listopada 1948 r., a więc z zachowaniem ustawowego terminu.

Orzeczeniem administracyjnym nr (...) z dnia 9 sierpnia 1956 r. Prezydium Rady Narodowej w m. st. Warszawie odmówiło przyznania prawa własności czasowej do ww. nieruchomości. Decyzją nr (...) z dnia 15 listopada 1956 r. Prezydium Rady Narodowej m.st. Warszawy uchyliło orzeczenie z dnia 9 sierpnia 1956 r. w zakresie działki nr 1, na której posadowiony jest budynek spełniający warunki określone w art. 5 Dekretu, a więc stanowiący odrębny od gruntu przedmiot własności.

W dniu 15 sierpnia 1968 r. Prezydium Rady Narodowej w m.st. Warszawie decyzją nr (...) odmówiło przyznania prawa własności czasowej do działki nr 1. Decyzja z dnia 15 sierpnia 1968 r. została utrzymana w mocy przez Ministerstwo Gospodarki Komunalnej decyzją z dnia 5 grudnia 1968 r. znak (...).

Prezes Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast decyzją nr (...) z dnia 17 czerwca 1998 r. stwierdził nieważność decyzji Prezydium Rady Narodowej m.st. Warszawy z dnia 15 sierpnia 1968 r. oraz utrzymującej ją w mocy decyzji Ministerstwa Gospodarki Komunalnej z dnia 5 grudnia 1968 r. Z kolei Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z dnia 15 listopada 1999 r., nr (...) stwierdziło nieważność orzeczenia Prezydium Rady Narodowej m.st. Warszawy z dnia 9 sierpnia 1956 r. nr (...).

Decyzją nr (...) z dnia 02 maja 2001 r. Burmistrz Gminy odmówił ustanowienia prawa użytkowania wieczystego do działki gruntu nr 3 o powierzchni 968,50 m² i nr 4 o powierzchni 1331,90 m². Decyzja ta została uchylona orzeczeniem Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 12 listopada 2001 r. nr (...).

Decyzją z dnia 30 marca 2009 r. nr (...) Prezydent m.st. Warszawy ustanowił na rzecz spadkobierców ojca Wnioskodawczyni prawo użytkowania wieczystego do części ww. nieruchomości.

Decyzja ta została uchylona przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze orzeczeniem z dnia 9 listopada 2009 r.

Po wyeliminowaniu z obrotu prawnego orzeczenia Prezydium Rady Narodowej m.st. Warszawy z dnia 9 sierpnia 1956 r. nr (...) oraz decyzji Ministerstwa Gospodarki Komunalnej z dnia 5 grudnia 1968 r., znak (...) utrzymującej w mocy decyzję Prezydenta miasta z dnia 15 sierpnia 1968 r. powstał stan prawny, w którym postępowanie administracyjne wszczęte wnioskiem ojca Wnioskodawczyni nadal było w toku. Tym samym ojciec Wnioskodawczyni a następnie jego spadkobiercy nigdy nie utracili własności budynku znajdującego się na przedmiotowej nieruchomości. Budynek ten wszedł do masy spadkowej po ojcu Wnioskodawczyni a następnie do masy spadkowej po matce Wnioskodawczyni.

Obecnie w obrocie prawnym pozostają dwie ostateczne decyzje Prezydenta m.st. Warszawy dotyczące ustanowienia prawa użytkowania wieczystego na rzecz spadkobierców ojca Wnioskodawczyni, w proporcji: na rzecz Wnioskodawczyni – 1/3 część, na rzecz syna spadkodawcy - 1/3 część, na rzecz córki spadkodawcy – 1/3 część, tj.:

1. decyzja z dnia 2 grudnia 2010 r., nr (...), ustanawiająca na 99 lat prawo użytkowania wieczystego na działkach: A o powierzchni 1852 m², B - o powierzchni - 83 m², C - o powierzchni 145 m² oraz
2. decyzja z dnia 27 maja 2011 r., nr (...), ustanawiająca na 99 lat prawo użytkowania wieczystego na działce D o powierzchni 23 m².
   
   

2. Status prawny budynku spełniającego warunki określone w art. 5 Dekretu o własności i użytkowaniu gruntów na terenie m.st. Warszawy.

Budynek przy ul. ..., jako spełniający warunki określone w art. 5 Dekretu, stanowi odrębny od gruntu przedmiot własności. Ojciec Wnioskodawczyni nabył tenże budynek na podstawie wskazanych wyżej aktów notarialnych z dnia 19 listopada 1947 r. nr (...) oraz z dnia 20 grudnia 1947 nr (...). Ojciec Wnioskodawczyni utracił własność przedmiotowego budynku z dniem uprawomocnienia się decyzji Ministerstwa Gospodarki Komunalnej z dnia 5 grudnia 1968 r., znak (...), utrzymującej w mocy decyzję Prezydium Rady Narodowej m.st. Warszawy z dnia 15 sierpnia 1956 r., nr (...) odmawiającej przyznania ojcu Wnioskodawczyni prawa własności czasowej do działki nr 1. Po stwierdzeniu przez Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast decyzją nr (...) z dnia 17 czerwca 1998 r. nieważności decyzji Prezydium Rady Narodowej m.st. Warszawy z dnia 15 sierpnia 1968 r. oraz utrzymującej ją w mocy decyzji Ministerstwa Gospodarki Komunalnej z dnia 5 grudnia 1968 r. oraz po stwierdzeniu przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z dnia 15 listopada 1999 r., nr (...) nieważności orzeczenia Prezydium Rady Narodowej m.st. Warszawy z dnia 9 sierpnia 1956 r. nr (...) postępowanie administracyjne o przyznanie prawa własności czasowej (obecnie prawa użytkowania wieczystego) ponownie było w toku, a więc odrębna własność budynku powróciła do spadkobierców ojca Wnioskodawczyni.

Po śmierci matki Wnioskodawczyni w dniu 17 stycznia 2004 r. odrębna własność budynku przysługuje w udziałach po 1/3 części Wnioskodawczyni, siostrze Wnioskodawczyni oraz bratu Wnioskodawczyni.

3. Status prawny budynków warsztatowych niespełniających warunków określonych w art. 5 Dekretu o własności i użytkowaniu gruntów na terenie m.st. Warszawy.

Oprócz stanowiącego odrębny od gruntu przedmiot własności budynku mieszkalnego posadowionego na działce nr A, spełniającego warunki określone w art. 5 Dekretu na nieruchomości znajdują się również cztery budynki warsztatowe, posadowione na działkach A i D wzniesione w latach 60. XX wieku. Budynki te nie są własnością spadkobierców ojca Wnioskodawczyni, wobec czego zostaną one nabyte w 2012 r. przez spadkobierców ojca Wnioskodawczyni w akcie notarialnym, w którym zostanie ustanowione prawo użytkowania wieczystego na ww. nieruchomości.

4. Dziedziczenie po ojcu Wnioskodawczyni – dawnym właścicielu przedmiotowej nieruchomości X.

Zgodnie z postanowieniem Sądu Rejonowego z dnia 30 czerwca 1982 r. spadek po ojcu Wnioskodawczyni, zmarłym w dniu 29 września 1980 r. na podstawie ustawy nabyli: żona oraz dzieci, tj. Wnioskodawczyni, siostra Wnioskodawczyni i brat Wnioskodawczyni – po 1/4 części każdy.

Zgodnie z postanowieniem Sądu Rejonowego z dnia 7 kwietnia 2004 r., spadek po matce Wnioskodawczyni, zmarłej w dniu 17 stycznia 2004 r. na podstawie ustawy nabyli: Wnioskodawczyni, siostra Wnioskodawczyni i brat Wnioskodawczyni – po 1/3 części każdy.

5. Zdarzenie przyszłe dotyczące przedmiotowej nieruchomości X.

• Nabycie prawa użytkowania wieczystego nieruchomości oraz prawa własności budynków warsztatowych.
  
  

Wskazane wyżej, wydane przez Prezydenta m.st. Warszawy decyzje administracyjne nr (...) oraz nr (...) ustanawiające prawo użytkowania wieczystego do, pochodzących z dawnej nieruchomości objętej księgą hipoteczną nr (...), działek ewidencyjnych oznaczonych numerami A, B, C i D o łącznej powierzchni 2103 m², staną się podstawą do zawarcia w formie aktu notarialnego umowy ustanowienia prawa użytkowania wieczystego gruntu oraz sprzedaży budynków warsztatowych wzniesionych w latach 60. XX. wieku na działkach ewidencyjnych oznaczonych numerami A i D.

Prawo użytkowania wieczystego do gruntu powstanie z chwilą dokonania przez Sąd wieczystoksięgowy konstytutywnego wpisu tego prawa do księgi wieczystej prowadzonej dla przedmiotowej nieruchomości.

• Sprzedaż nabytego zgodnie z powyższym punktem prawa użytkowania wieczystego nieruchomości wraz ze wszystkimi budynkami posadowionymi na gruncie.
  
  

Po uprawomocnieniu się wpisu do księgi wieczystej prowadzonej dla przedmiotowej nieruchomości prawa użytkowania wieczystego nabytego przez spadkobierców ojca Wnioskodawczyni planowana jest sprzedaż tegoż prawa wraz z wszystkimi budynkami posadowionymi na gruncie. Przedmiotem przyszłej umowy sprzedaży będzie prawo użytkowania wieczystego do nieruchomości stanowiącej działki A, B, C i D o łącznej powierzchni 2103 m² wraz ze wszystkimi budynkami posadowionymi na tych działkach, a więc (1) wielorodzinnym budynkiem mieszkalnym spełniającym warunki określone w art. 5 Dekretu, stanowiącym obecnie własność spadkobierców ojca Wnioskodawczyni, (2) budynkami warsztatowymi, które zostaną nabyte przez spadkobierców ojca Wnioskodawczyni w 2012 r.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytania:

1. Czy a jeśli tak to kiedy i w jakim wymiarze powstał po stronie Wnioskodawczyni obowiązek podatkowy w zakresie podatku od spadków i darowizn od nabytego w drodze spadkobrania, po zmarłym dnia 29 września 1980 r. ojcu Wnioskodawczyni, prawa współwłasności wielorodzinnego budynku mieszkalnego spełniającego warunki określone w art. 5 Dekretu...
2. Czy a jeśli tak to kiedy i w jakim wymiarze powstał po stronie Wnioskodawczyni obowiązek podatkowy w zakresie podatku od spadków i darowizn od nabytego w drodze spadkobrania, po zmarłej dnia 17 stycznia 2004 r. matce Wnioskodawczyni, prawa udziału we współwłasności wielorodzinnego budynku mieszkalnego spełniającego warunki określone w art. 5 Dekretu...
3. Czy a jeśli tak to kiedy i w jakim wymiarze powstał lub powstanie po stronie Wnioskodawczyni obowiązek podatkowy w zakresie podatku od spadków i darowizn od nabytego w drodze spadkobrania, po zmarłym dnia 29 września 1980 r. ojcu Wnioskodawczyni, roszczenia wobec m. st. Warszawy o ustanowienie prawa własności czasowej (obecnie użytkowania wieczystego)...
4. Czy a jeśli tak to kiedy powstał lub powstanie po stronie Wnioskodawczyni obowiązek podatkowy w zakresie podatku od spadków i darowizn od nabytego w drodze spadkobrania, po zmarłej dnia 17 stycznia 2004 r. matce Wnioskodawczyni, roszczenia wobec m. st. Warszawy o ustanowienie prawa własności czasowej (obecnie użytkowania wieczystego)...
   
   

Wnioskodawczyni przedstawiając swoje stanowisko przywołała z art. 68 § 1 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym zobowiązanie podatkowe, o którym mowa w art. 21 § 1 pkt 2 (czyli takie jak w przypadku podatku od spadków i darowizn), nie powstaje, jeżeli decyzja ustalająca to zobowiązanie została doręczona po upływie 3 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym powstał obowiązek podatkowy.

Ale jeżeli podatnik:

1. nie złożył deklaracji w terminie przewidzianym w przepisach prawa podatkowego,
2. w złożonej deklaracji nie ujawnił wszystkich danych niezbędnych do ustalenia wysokości zobowiązania podatkowego

-zobowiązanie podatkowe nie powstaje, pod warunkiem że decyzja ustalająca wysokość tego zobowiązania została doręczona po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym powstał obowiązek podatkowy.

Wnioskodawczyni uważa, iż jako że od śmierci spadkodawców (ojca Wnioskodawczyni zmarłego w dniu 29 września 1980 r. i matce Wnioskodawczyni zmarłej 17 stycznia 2004 r.) minęło więcej niż pięć lat zaś Wnioskodawczyni w złożonych deklaracjach podatkowych dotyczących spadków po rodzicach nie wskazała jako majątku spadkowego budynku stanowiącego odrębny od gruntu przedmiot własności, to uznać należy, że nie powstało dotąd zobowiązanie podatkowe i nastąpiło przedawnienie możliwości powstania tego zobowiązania.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Wnioskodawca przytoczył wyrok NSA z dnia 4 września 2008 r. (sygn. akt II FSK 819/07) oraz wyrok WSA w Łodzi z dnia 6 marca 2009 r. (sygn. akt I SA/Łd 1352/08).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawczyni w zakresie podatku od spadków i darowizn w przedmiocie skutków podatkowych nabycia spadku po ojcu i po matce. W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Stosownie do art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku od spadków i darowizn oraz ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 222, poz. 1629) do nabycia własności rzeczy lub praw majątkowych, które nastąpiło przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, stosuje się przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn, w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie ustawy zmieniającej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t. j. Dz. U. z 2004 r. Nr 142, poz. 1514 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym przed 01 stycznia 2007 r. podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej "podatkiem", podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem m.in. spadku.

Spadek jest instytucją regulowaną przepisami zawartymi w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). W myśl art. 922 § 1 tej ustawy przez spadkobranie należy rozumieć przejście praw i obowiązków majątkowych zmarłego z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób.

Zgodnie z art. 924 ww. ustawy, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast stosownie do przepisu art. 925 tej ustawy spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Prawomocne postanowienie sądu ma natomiast charakter deklaratoryjny i stwierdza jedynie nabycie spadku przez spadkobiercę (art. 1025 § 1 K.c.). Wobec tego nabycie spadku ma miejsce z chwilą śmierci spadkodawcy. Zgodnie bowiem z treścią art. 1015 § 1 i § 2 zdanie pierwsze Kodeksu cywilnego oświadczenie o przyjęciu lub o odrzuceniu spadku może być złożone w ciągu sześciu miesięcy od dnia, w którym spadkobierca dowiedział się o tytule swego powołania. Brak oświadczenia spadkobiercy w powyższym terminie jest jednoznaczny z prostym przyjęciem spadku.

Z treści wniosku wynika, iż w 1947 r. ojciec Wnioskodawczyni nabył zabudowaną wielorodzinnym budynkiem nieruchomość składającą się z czterech działek. Przedmiotowa nieruchomość została objęta działaniem Dekretu z dnia 26 października 1946 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m. st. Warszawy. Zgodnie z Dekretem grunty położone na terenie m.st. Warszawy stawały się własnością Miasta, zaś budynki pozostawały własnością dotychczasowych właścicieli, którzy mogli w określonym terminie złożyć wniosek o przyznanie prawa własności czasowej (obecnie prawa użytkowania wieczystego). Mimo złożenia wniosku ojcu Wnioskodawczyni odmówiono przyznania prawa własności czasowej do ww. nieruchomości. Ojciec Wnioskodawczyni zmarł w 1980 r. a matka w 2004 r. Budynek znajdujący się na przedmiotowej nieruchomości wszedł do masy spadkowej po ojcu Wnioskodawczyni a następnie do masy spadkowej po matce Wnioskodawczyni. Dnia 30 czerwca 1982 r. Sąd Rejonowy wydał postanowienie o nabyciu spadku po ojcu Wnioskodawczyni. Dnia 7 kwietnia 2004 r. Sąd Rejonowy wydał postanowienie o nabyciu spadku po matce Wnioskodawczyni. Na mocy ww. postanowień Wnioskodawczyni nabyła udział w spadku po ojcu i po matce.

Zatem w przedmiotowej sprawie - z uwagi na fakt nabycia spadku przed wejściem w życie od dnia 01 stycznia 2007 r. znowelizowanej ustawy o podatku od spadków i darowizn - będą miały zastosowanie przepisy ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2006 r.

Zgodnie z art. 5 ww. ustawy o podatku od spadków i darowizn obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych (...).

W przypadku nabycia majątku spadkodawcy w drodze dziedziczenia obowiązek podatkowy powstaje z chwilą przyjęcia spadku - art. 6 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 4 tej ustawy, w przypadku nabycia, które nie zostało zgłoszone do opodatkowania, a następnie nabycie to stwierdzono pismem obowiązek podatkowy powstaje z chwilą sporządzenia pisma. Jeżeli pismem takim jest orzeczenie sądu, to obowiązek podatkowy powstaje z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia.

Stosownie do art. 17a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn podatnicy podatku są obowiązani, z zastrzeżeniem ust. 2, złożyć, w terminie miesiąca od dnia powstania obowiązku podatkowego, właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego zeznanie podatkowe o nabyciu rzeczy lub praw majątkowych według ustalonego wzoru. Do zeznania podatkowego dołącza się dokumenty mające wpływ na określenie podstawy opodatkowania.

Podstawę opodatkowania – zgodnie z art. 7 ust. 1 ww. ustawy - stanowi wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych po potrąceniu długów i ciężarów (czysta wartość), ustalona według stanu rzeczy i praw majątkowych w dniu nabycia i cen rynkowych z dnia powstania obowiązku podatkowego. Jeżeli przed dokonaniem wymiaru podatku nastąpi ubytek rzeczy spowodowany siłą wyższą, do ustalenia wartości przyjmuje się stan rzeczy w dniu dokonania wymiaru, a odszkodowanie za ubytek należne z tytułu ubezpieczenia wlicza się do podstawy wymiaru.

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny, należy stwierdzić, że nabycie spadku co do zasady, podlega przepisom ustawy o podatku od spadków i darowizn. W przedmiotowej sprawie, z uwagi na nabycie spadku po ojcu w 1980 r. oraz po matce w 2004 r., nabycie to podlega przepisom ustawy o podatku od spadków i darowizn w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2006 r. Przy nabyciu spadku, które nie zostało zgłoszone do opodatkowania, co miało miejsce w przedmiotowej sprawie, ale zostało stwierdzone postanowieniem Sądu, obowiązek podatkowy powstaje nie z chwilą przyjęcia spadku (art. 6 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy) lecz z chwilą uprawomocnienia się postanowienia Sądu o stwierdzeniu nabycia spadku (art. 6 ust. 4 tejże ustawy). Ponieważ w przedmiotowej sprawie postanowienia Sądu o stwierdzeniu nabycia spadku wydane zostały (i zapewne uprawomocniły się) odpowiednio w 1982 r. oraz w 2004 r. to obowiązek podatkowy z tytułu ww. nabycia spadku powstał właśnie w 1982 r. oraz w 2004 r.

Zatem Wnioskodawczyni była zobowiązana, w terminie miesiąca od dnia powstania obowiązku podatkowego (tj. w terminie miesiąca od dnia uprawomocnienia się postanowienia Sądu o stwierdzeniu nabycia spadku po ojcu i po matce), do złożenia zeznań podatkowych o nabyciu spadku (formularz SD-3) i wykazania całej masy spadkowej.

Zgodnie z art. 21 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa zobowiązanie podatkowe powstaje z dniem:

1. zaistnienia zdarzenia, z którym ustawa podatkowa wiąże powstanie takiego zobowiązania;
2. doręczenia decyzji organu podatkowego, ustalającej wysokość tego zobowiązania.
   
   

Na podstawie art. 68 § 1 ww. ustawy zobowiązanie podatkowe, o którym mowa w art. 21 § 1 pkt 2, nie powstaje, jeżeli decyzja ustalająca to zobowiązanie została doręczona po upływie 3 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym powstał obowiązek podatkowy.

Natomiast, stosownie do § 2 ww. przepisu, gdy podatnik:

1. nie złożył deklaracji w terminie przewidzianym w przepisach prawa podatkowego,
2. w złożonej deklaracji nie ujawnił wszystkich danych niezbędnych do ustalenia wysokości zobowiązania podatkowego

-zobowiązanie podatkowe, o którym mowa w § 1, nie powstaje, pod warunkiem że decyzja ustalająca wysokość tego zobowiązania została doręczona po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym powstał obowiązek podatkowy.

Wobec powyższego zgodnie z art. 21 § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej zobowiązanie podatkowe w podatku od spadków i darowizn powstaje z dniem doręczenia decyzji organu podatkowego, ustalającej wysokość tego zobowiązania. Organ podatkowy wydaje w przypadku podatku od spadków i darowizn obligatoryjnie decyzję wymiarową. Powinna ona być poprzedzona złożeniem zeznania podatkowego. Okres przedawnienia prawa do wydania decyzji ustalającej wysokość podatku od spadków i darowizn liczy się - wbrew twierdzeniu Wnioskodawczyni - nie od uzyskania spadku, czyli śmierci spadkodawcy, ale od końca roku, w którym powstał obowiązek podatkowy, tj. w którym uprawomocniło się postanowienia sądu o stwierdzeniu nabycia praw do spadku. Powinność zapłaty tego podatku nie powstanie jeżeli przed upływem 3 lat licząc od końca roku, w którym postanowienie to stało się prawomocne, a w przypadku gdy nie złożono deklaracji w terminie przewidzianym w przepisach prawa podatkowego bądź w złożonej deklaracji nie ujawniono wszystkich danych niezbędnych do ustalenia wysokości zobowiązania podatkowego przed upływem 5 lat - nie zostanie doręczona decyzja ustalająca podatek należny z tytułu nabycia spadku.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, iż obowiązek podatkowy w związku z nabyciem spadku po ojcu Wnioskodawczyni i po jej matce powstał odpowiednio w 1982 r. oraz w 2004 r. Upłynął już zatem okres wskazany w art. 68 § 2 Ordynacji podatkowej, a co za tym idzie doszło do przedawnienia zobowiązania podatkowego.

Zajmując stanowisko Wnioskodawczyni prawidłowo odwołała się do przepisu art. 68 Ordynacji podatkowej regulującego przedawnienie zobowiązań podatkowych. Podkreślić jednakże należy, iż okres 5 lat, o którym stanowi art. 68 Ordynacji podatkowej należy liczyć od końca roku kalendarzowego, w którym powstał obowiązek podatkowy, nie zaś jak wskazuje Wnioskodawczyni od daty śmierci spadkodawców (tj. jej ojca i matki).

Niezależnie od powyższych zastrzeżeń stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe. Istota bowiem sprawy sprowadza się do stanowiska, iż zobowiązanie podatkowe zarówno z tytułu nabycia w drodze spadku udziału we współwłasności wielorodzinnego budynku mieszkalnego jak również nabycia prawa majątkowego w postaci roszczenia o ustanowienie prawa własności czasowej (obecnie użytkowania wieczystego) uległo przedawnieniu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawczynię wyroków sądowych należy stwierdzić, że wyroki te dotyczą indywidualnych spraw i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.