Stan faktyczny:

Spółka prowadzi działalność produkcyjno-handlową. Kontrahenci spółki, tj. odbiorcy towarów i wyrobów, w zależności od wielkości dokonywanych w spółce zakupów otrzymują bonifikatę. Dla udokumentowania bonifikaty Spółka wystawia fakturę korygującą. Odbiorcy regulując zapłatę należności za określoną - wystawioną pierwotnie przez spółkę - fakturę VAT nie pomniejszają zapłaty o kwotę bonifikaty wynikającą z faktury korygującej. Bonifikatę odbiorca uwzględnia przy zapłacie za następne faktury VAT.

Ocena prawna stanu faktycznego:

Zgodnie z treścią art. 7 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty.

Regulujący kwestie przychodów art. 12 w/w ustawy nie wymienia źródeł przychodu, a jedynie określa zdarzenia z wystąpieniem, których u podatnika, ustawodawca związał obowiązek wykazania przychodu dla celów podatkowych, wymieniając wśród nich m. in. otrzymane pieniądze, wartość otrzymanych nieodpłatnych świadczeń, przychody należne z działalności gospodarczej.

Zgodnie z zasadą ogólną wynikającą z treści art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Natomiast art. 12 ust. 4 ustawy w sposób wyczerpujący określa, co nie jest przychodem w rozumieniu tej ustawy. I tak w myśl art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy z dnia 15.02.1992r. do przychodów nie zalicza się pobranych wpłat lub zarachowanych należności na poczet dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych.

Użyte w tym przepisie sformułowanie „pobrane wpłaty lub zarachowane należności” odnosi się do przedpłat i zaliczek na poczet dostaw towarów i usług. Przysporzenia majątkowe, kwalifikowane jako przychody, muszą mieć bowiem charakter definitywny. Zaliczki i przedpłaty zaś mogą być podatnikowi zwrócone przed upływem terminu wykonania dostawy towarów i usług, na poczet których zostały wpłacone.

Pobrana wpłata (zaliczka) na poczet dostawy staje się przychodem z działalności gospodarczej dopiero po realizacji łączącej strony umowy dostawy. Zatem o zaliczkowym charakterze wpłat decyduje umowa zawarta pomiędzy stronami.

Z przedstawionego stanu faktycznego nie wynika, iż pomiędzy spółką a jej kontrahentem została zawarta umowa, która przesądzałaby o zaliczkowym charakterze wpłat. Mając powyższe na względzie zgodzić się należy z podatnikiem, iż kwoty bonifikat wynikające z korekt faktur VAT nie noszą znamion zaliczek na poczet dostawy towaru, a zatem nie ma do nich zastosowania art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W sytuacji gdy odbiorca dokonuje wypłaty należności za całą fakturę VAT, bez pomniejszenia o udzieloną bonifikatę spółka winna zwrócić (rozliczyć) różnicę wynikającą między pierwotnie wystawioną fakturą VAT a korektą faktury. W przeciwnym razie w spółce powstanie podlegający opodatkowaniu przychód w postaci nieodpłatnego świadczenia. Z orzecznictwa sądowego wynika, iż przez nieodpłatne świadczenie, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15.02.1992r. należy rozumieć te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne (tj. nie związane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu) przysporzenie w majątku tej osoby, mające konkretny wymiar finansowy. W tak zdefiniowanym pojęciu nieodpłatnego świadczenia mieści się korzystanie przez spółkę bez tytułu prawnego z cudzego kapitału w postaci kwoty wynikającej z korekty faktury VAT należnej dla odbiorcy.