Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa-Mokotów uznał stanowisko podatnika za nieprawidłowe

Stosownie do postanowień art. 943 § 3 w/w ustawy Kodeks pracy pracownik, u którego mobbing wywołał rozstrój zdrowia, może dochodzić od pracodawcy odpowiedniej sumy tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Jednocześnie na podstawie art. 943 § 4 pracownik, który wskutek mobbingu rozwiązał umowę o pracę, ma prawo dochodzić od pracodawcy odszkodowania w wysokości nie niższej niż minimalne wynagrodzenie za pracę, ustalane na podstawie odrębnych przepisów.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz.176 ze zm.) wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem:

1. określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,
2. odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,
3. odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,
4. odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,
5. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,
6. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane na zasadach, o których mowa w art. 27 ust. 1,
7. odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód.

Jednocześnie na mocy art. 21 ust. 1 pkt 3b w/w ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są inne odszkodowania otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań:

1. otrzymanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą,
2. dotyczących korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

Analizując powyżej wskazane przepisy art. 21 ust. 1 pkt 3 oraz art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stwierdzić należy, iż zwolnieniu od opodatkowania podlegają jedynie odszkodowania otrzymane na podstawie ugody sądowej, inne niż te, których zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem odszkodowań otrzymanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz odszkodowań dotyczących korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

Wobec powyższego, należy zauważyć, iż faktyczną podstawą wypłaconego podatnikowi odszkodowania jest art. 943 §3 i §4 ustawy z dnia 26.06.1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.), zatem zasady ustalania otrzymanego przez Pana odszkodowania wynikają wprost z przepisów rangi ustawowej. Tego rodzaju odszkodowanie należy zakwalifikować, jako świadczenie o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Konsekwentnie nie ma do tego rodzaju odszkodowania zastosowania wskazany przez podatnika przepis art. 21 ust. 1 pkt 3b.

Jednocześnie z uwagi na fakt, iż z zakresu zwolnienia od opodatkowania zawartego w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie korzysta odszkodowanie otrzymane na podstawie zawartej ugody, tym samym odszkodowanie przyznane na podstawie przepisu art. 943 §3 i §4 ustawy Kodeks pracy podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym.