Ze stanu faktycznego przedstawionego w przedmiotowym piśmie wynika, iż spółka XX jest przedstawicielem kontrahenta unijnego w Polsce. Spółka ta za świadczone usługi otrzymuje prowizję z tytułu pośrednictwa usług niematerialnych.

Zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (DZ.U. Nr 54, poz. 535) w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi – miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności – miejsce- stałego zamieszkania z zastrzeżeniem ust 2 – 8 art. 28 ww ustawy. Powyższy przepis wyraża ogólną zasadę dotyczącą ustalenia miejsca świadczenia.
Natomiast kolejne ustępy powołanego wyżej art. 27 wprowadzają wyjątki od tej ogólnie sformułowanej zasady. Zgodnie z ust. 3 art. 27 ustawy o podatku od towarów i usług wymienione w ust. 4 tego artykułu usługi, jeśli świadczone są na rzecz osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, posiadających siedzibę czy miejsce zamieszkania na terytorium państwa trzeciego lub podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę, miejscem ich świadczenia jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania.
Z kolei powołany ust. 4 znajduje zastosowanie do usług agentów, pośredników działających w imieniu i na rzecz innej osoby, jeżeli uczestniczą w zapewnieniu świadczeń m. in. takich jak: usługi reklamy (pkt 2)czy usługi prawnicze, rachunkowo – księgowe, badania rynków i opinii publicznej, doradztwa w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania (PKWiU 74.1), przetwarzania danych i dostarczania informacji oraz usług architektonicznych i inżynierskich (PkWiU 74.2) – z zastrzeżeniem ust. 2 pkt 1, a także tłumaczeń (pkt 3). Należy jednak zauważyć, że opodatkowanie usług w miejscu siedziby usługobiorcy ( w państwie członkowskim Wspólnoty Europejskiej) możliwe jest jedynie w przypadku, gdy nabywca tych usług posiada status podatnika z kraju innego niż świadczący usługę. Powyższa zasad nie dotyczy bowiem świadczenia usług na rzecz podmiotów z terytorium Wspólnoty, którzy nie są podatnikami podatku od towarów i usług. W takim przypadku usługa podlegać będzie opodatkowaniu zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług tj. według siedziby (miejsca zamieszkania) usługodawcy.

Jeśli natomiast spełnione są wymogi zawarte w art. 27 ust. 4 pkt 2,3 i11 ustawy o podatku od towarów i usług oraz usługi te wykonywane są na rzecz podatnika mającego siedzibę na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę, to usługi te nie będą podlegały opodatkowaniu w kraju, a Stronie, przy zachowaniu warunków wynikających z art. 86 ust. 8 ustawy o podatku od towarów i usług, przysługiwać będzie prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z tą usługą.

Strona w swoim piśmie powołuje się na paragraf 4 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 97, poz. 970), zgodnie z którym w przypadku usług pośredników, związanych bezpośrednio z dostawą towarów, miejscem świadczenia jest miejsce dokonania dostawy towarów, a w przypadku gdy nabywca usługi wykonywanej przez pośrednika posiada numer identyfikacyjny dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany przez inne państwo członkowskie niż państwo, na terytorium którego ma miejsce świadczona usługa, miejscem świadczenia jest terytorium państwa, które nadało nabywcy numer. Natomiast świadczone przez Stronę usługi dotyczą pośrednictwa w świadczeniu usług, ale wskazany powyżej przepis dotyczy usług bezpośrednio związanych z dostawą towarów. Dlatego też zdaniem Naczelnika Urzędu Skarbowego Warszawa – Ursynów § 4 ww rozporządzenia nie znajduje w tym przypadku zastosowania.