INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z dnia 21 czerwca 2012 r. (data wpływu 2 sierpnia 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 6 października 2012 r. (data wpływu 9 października 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

• ustalenia wartości początkowej środków trwałych i dokonywania odpisów amortyzacyjnych – jest nieprawidłowe,

• pozostałych kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 2 sierpnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług oraz podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek nie spełniał wymogów, o których mowa m. in. w art. 14b § 3 oraz art. 14f § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749), w związku z czym pismem z dnia 27 września 2012 r., Nr IPTPP4/443-541/12-2/BM i IPTPB1/415-477/12-2/KSU, na podstawie art. 169 § 1, w związku z art. 14h ww. ustawy, wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie z dnia 27 września 2012 r. skutecznie doręczono w dniu 1 października 2012 r., następnie w dniu 9 października 2012 r. uzupełniono ww. wniosek (data nadania w polskiej placówce pocztowej 8 października 2012 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Od grudnia 2009 r. Wnioskodawczyni prowadzi wraz z mężem gospodarstwo rolne. Z tego tytułu podlega ubezpieczeniu społecznemu rolników. W zakresie prowadzonego gospodarstwa rolnego Jej mąż jest rolnikiem ryczałtowym, tzn. korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług z tytułu dostaw produktów rolnych. W ramach działalności rolniczej mąż sprzedaje zboże, buraki cukrowe, fasolę, warzywa (umowa kontraktacji buraka cukrowego podpisana jest pomiędzy cukrownią a mężem). Faktury VAT-RR wystawiane są na męża, a kwoty należne z tytułu wystawionych faktur VAT-RR wpływają na jego konto.

W 2009 r. Wnioskodawczyni złożyła wniosek o przyznanie pomocy w ramach działania „Różnicowanie w kierunku działalności nierolniczej” objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich a w dniu 28 grudnia 2009 r. podpisała z Agencją Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa umowę przyznania pomocy. W wyniku podpisanej umowy w dniu 1 grudnia 2009 r. Wnioskodawczyni rozpoczęła prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej zarejestrowanej przed Wójtem Gminy. Jednocześnie złożyła w Urzędzie Skarbowym deklarację VAT-R, składając rezygnację ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. We wpisie określono przedmiot wykonywanej działalności gospodarczej jako 01.61.2 - działalność usługowa wspomagająca produkcję roślinną. Po rozpoczęciu działalności gospodarczej, w dniu 19 grudnia 2009 r. Wnioskodawczyni dokonała zakupu środków trwałych służących wykonywaniu tej działalności, tj.: ciągnika rolniczego New Holland TD 5030 i ładowacza czołowego TUR-16/T. W dniu 25 stycznia 2010 r. złożyła w Urzędzie Skarbowym deklarację rozliczeniową VAT-7K i wystąpiła o zwrot nadwyżki podatku naliczonego nad należnym w przyspieszonym 25-dniowym terminie. Podatek od towarów i usług odzyskała zgodnie z wnioskiem.

W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawczyni wykonuje usługi rolnicze w zakresie załadunku i rozładunku produktów rolnych (buraki, zboża, nawozy, obornik). Zakupiony w ramach umowy przyznania pomocy sprzęt Wnioskodawczyni wykorzystuje tylko i wyłącznie do prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej. Nie wykorzystuje go do pracy w gospodarstwie rolnym posiadanym wspólnie z mężem, gdyż byłoby to niezgodne ze zobowiązaniami wynikającymi z umowy przyznania pomocy. Celem operacji na realizację, której Wnioskodawczyni otrzymała pomoc de minimis było bowiem podjęcie pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie usług wspomagających produkcję roślinną. Okres związania celem operacji, czyli okres w którym nie może Ona wykorzystywać zakupionego sprzętu, w celu innym niż prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej, to 5 lat od daty wypłaty pomocy.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawczyni prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów oraz opłaca podatek dochodowy według skali podatkowej. Zakupiony sprzęt (ciągnik, ładowacz) został wpisany do ewidencji środków trwałych i podlega amortyzacji. Amortyzacji podlega niedotowana wartość inwestycji, czyli wartość inwestycji – dotacja = wartość środka trwałego podlegająca amortyzacji. Wnioskodawczyni stosuje 14% stawkę amortyzacji. Do kosztów uzyskania przychodów z tytułu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, oprócz odpisów amortyzacyjnych, zalicza także inne koszty związane z użytkowaniem tego sprzętu, tj. koszty paliwa, napraw, przeglądów, części zamiennych. Koszty te zalicza w wysokości 100%.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawczyni prawidłowo dokonała zgłoszenia rejestracyjnego rezygnując ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. l ustawy o podatku od towarów i usług...
2. Jeżeli odpowiedź na pierwsze pytanie jest negatywna i Wnioskodawczyni powinna dokonać rezygnacji ze zwolnienia, o którym w mowa w art. 43 ust. 1 pkt 3, czy musi w korektach deklaracji VAT za okres od stycznia 2011 r. wykazywać sprzedaż dokonywaną przez małżonka...
3. Czy Wnioskodawczyni prawidłowo rozlicza koszty uzyskania przychodów (odpisy amortyzacyjne, koszty paliwa, napraw, części zamiennych, odsetki od kredytu udzielonego na zakup sprzętu) z tytułu wykorzystywania zakupionych środków trwałych w pozarolniczej działalności gospodarczej...
   
   

W uzupełnieniu wniosku z dnia 6 października 2012 r. Wnioskodawczyni przeformułowała pytanie nr 3 dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych i zadała następujące pytanie:

Czy Wnioskodawczyni prawidłowo zaliczyła do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne, koszty paliwa, napraw, części zamiennych z tytułu wykorzystywania zakupionych środków trwałych w pozarolniczej działalności gospodarczej...

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie oznaczone w uzupełnieniu wniosku numerem 3 dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych. Natomiast w zakresie pytań nr 1 i 2 dotyczących podatku od towarów i usług zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawczyni, koszty uzyskania przychodów, tj. odpisy amortyzacyjne, koszty paliwa, części zamiennych, napraw, rozlicza prawidłowo, ponieważ zakupione środki trwałe wpisane są do ewidencji środków trwałych i są wykorzystywane tylko i wyłącznie do prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 6 października 2012 r. Wnioskodawczyni doprecyzowała swoje stanowisko w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w odniesieniu do przeformułowanego pytania nr 3.

Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, że odpisy amortyzacyjne, koszty paliwa, części zamiennych, napraw, zaliczyła prawidłowo do kosztów uzyskania przychodów, ponieważ zakupione środki trwałe wpisane są do ewidencji środków trwałych i są wykorzystywane tylko i wyłącznie do prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej. Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów (w tym wypadku koszty paliwa) lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów (w tym wypadku koszty niezbędnych napraw i części zamiennych), z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 pkt 2 ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania maszyny, urządzenia i środki transportu o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1 w razie odpłatnego nabycia - cenę ich nabycia.

Cenę nabycia środków trwałych Wnioskodawczyni pomniejszyła o wysokość otrzymanej dotacji. Tym samym zmniejszyła wartość środka trwałego podlegającego amortyzacji, ponieważ otrzymując dotację nabyła de facto środek trwały za niższą cenę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie:

• ustalenia wartości początkowej środków trwałych i dokonywania odpisów amortyzacyjnych – jest nieprawidłowe,

• kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.
  
  

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

• został właściwie udokumentowany,

• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Zatem, do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Stosownie do postanowień art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a – 22o, z uwzględnieniem art. 23.

W świetle art. 22g ust. 1 pkt 1 tej ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie odpłatnego nabycia - cenę ich nabycia.

W myśl art. 22h ust. 1 pkt 1 powołanej ustawy, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zauważyć jednak należy, iż w myśl art. 23 ust. 1 pkt 45 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 22a-22o, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Z zacytowanego przepisu wynika, że nie stanowią kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne z tytułu zużycia środków trwałych od tej części ich wartości, która została Wnioskodawczyni zwrócona w jakiejkolwiek formie, a zatem również poprzez refundację z Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa.

Zatem, dokonany w jakiejkolwiek formie zwrot wydatków, a więc w tym również w formie pomocy finansowej stanowiącej zwrot określonej części nakładów poniesionych na zakup środków trwałych, powoduje, iż wartość odpisów od tej części wartości środka trwałego, która została zwrócona podatnikowi, nie może stanowić kosztu uzyskania przychodu prowadzonej działalności gospodarczej. Otrzymanie pomocy w formie zwrotu nakładów poniesionych na zakup środka trwałego, stanowi więc przesłankę do wydzielenia części odpisów amortyzacyjnych, odpowiadającej otrzymanemu zwrotowi i nie zaliczania tak wydzielonej części odpisów do kosztów uzyskania przychodów, bądź ich późniejszego zmniejszenia, jeżeli otrzymanie zwrotu nastąpiło po dokonaniu odpisów amortyzacyjnych.

Z opisu stanu faktycznego wynika, iż w 2009 r. Wnioskodawczyni złożyła wniosek o przyznanie pomocy w ramach działania „Różnicowanie w kierunku działalności nierolniczej” objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich, a w dniu 28 grudnia 2009 r. podpisała z Agencją Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa umowę przyznania pomocy. W wyniku podpisanej umowy w dniu 1 grudnia 2009 r. Wnioskodawczyni rozpoczęła prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej, której przedmiotem jest działalność usługowa wspomagająca produkcję roślinną. Po rozpoczęciu działalności gospodarczej, w dniu 19 grudnia 2009 r. Wnioskodawczyni dokonała zakupu środków trwałych służących wykonywaniu tej działalności. W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawczyni wykonuje usługi rolnicze w zakresie załadunku i rozładunku produktów rolnych (buraki, zboża, nawozy, obornik). Zakupiony w ramach umowy przyznania pomocy sprzęt Wnioskodawczyni wykorzystuje tylko i wyłącznie do prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej. Nie wykorzystuje go do pracy w gospodarstwie rolnym posiadanym wspólnie z mężem, gdyż byłoby to niezgodne ze zobowiązaniami wynikającymi z umowy przyznania pomocy. Celem operacji, na realizację której Wnioskodawczyni otrzymała pomoc de minimis było bowiem podjęcie pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie usług wspomagających produkcję roślinną. Okres związania celem operacji, czyli okres w którym nie może Ona wykorzystywać zakupionego sprzętu, w celu innym niż prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej, to 5 lat od daty wypłaty pomocy. Zakupiony sprzęt (ciągnik, ładowacz) został wpisany do ewidencji środków trwałych i podlega amortyzacji. Amortyzacji podlega niedotowana wartość inwestycji, czyli wartość inwestycji – dotacja = wartość środka trwałego podlegająca amortyzacji. Wnioskodawczyni stosuje 14% stawkę amortyzacji. Do kosztów uzyskania przychodów z tytułu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, oprócz odpisów amortyzacyjnych zalicza także inne koszty związane z użytkowaniem tego sprzętu, tj. koszty paliwa, napraw, przeglądów, części zamiennych. Koszty te zalicza w wysokości 100%.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż fakt otrzymania refundacji części wydatków poniesionych na zakup środków trwałych, które zostały wprowadzone przez Wnioskodawczynię do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie wpłynie na wartość początkową tych środków trwałych, ani na wielkość odpisów amortyzacyjnych. Wnioskodawczyni obowiązana jest jednak – mając na uwadze treść art. 23 ust. 1 pkt 45 ww. ustawy – wydzielić z odpisów amortyzacyjnych taką ich część, która jest równa kwotowo otrzymanej pomocy. Ta wydzielona część odpisów nie może zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z przepisem art. 23 ust. 1 pkt 45 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast wydatki poniesione w związku z użytkowaniem ww. sprzętu (zakup paliwa, napraw, części zamiennych), sfinansowane wyłącznie z własnych środków stanowią w całości koszty uzyskania przychodów w pozarolniczej działalności gospodarczej, przy spełnieniu warunków określonych w ww. przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie zaznacza się, że dokonując weryfikacji stanowiska Wnioskodawczyni, tut. Organ nie odniósł się do kwestii dotyczącej wysokości stawki amortyzacyjnej środków trwałych, ponieważ zagadnienia te nie były przedmiotem zapytania.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.