D E C Y Z J A

Na podstawie art. 14 b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa, ( j.t. Dz. U. z 2005r., Nr 8, poz. 60 ), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie po rozpatrzeniu zażalenia z dnia 29.03.2005r. Sp. z o.o. "W" wniesionego na postanowienie Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 17.03.2005r., Nr US72/ROP1/423-25/27/05/PS w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie Spółki w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych

orzeka

• zmienić postanowienie Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 17.03.2005r. Nr US72/ROP1/423-25/27/05/PS w części dotyczącej możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z najmem pomieszczeń niewykorzystywanych w prowadzonej działalności gospodarczej w związku z jej ograniczeniem oraz wydatków poniesionych na likwidację i utylizację zapasów dotyczących działalności, która została zaprzestana i uznać stanowisko Spółki w tym względzie za prawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

Spółka wnioskiem z dnia 18.01.2005r. zwróciła się o udzielenie w trybie art. 14 a ustawy Ordynacja podatkowa interpretacji, co do zakresu zastosowania prawa podatkowego.
Z opisanego stanu faktycznego wynika, że Spółka posiada wyłączność na kupno od spółki prawa niemieckiego "W" AG produktów do pielęgnacji włosów i ich dystrybucji na terenie Polski. Swoją działalność do 30.06.2004r. Spółka prowadziła w zakresie produktów przeznaczonych dla klientów indywidualnych, hurtowych (tzw. działalność konsumencka) oraz produktów przeznaczonych dla zakładów fryzjerskich (tzw. działalność profesjonalna ).
W dniu 30 czerwca 2004r. Spółka zawarła z "W" AG umowę, której przedmiotem było potwierdzenie w formie pisemnej nowych zasad współpracy, ustalonych uprzednio między stronami. Na mocy tej umowy Spółka zaprzestała z dniem 30 czerwca 2004r. sprzedaży na terytorium Polski produktów Konsumenckich oraz zobowiązała się do wycofania od własnych dystrybutorów te Produkty Konsumenckie, co do których wycofanie takie było możliwe. Z tytułu zaprzestania działalności konsumenckiej Spółka otrzymuje wynagrodzenie, które składa się z ryczałtowej opłaty wstępnej oraz opłat miesięcznych, dokonywanych na podstawie faktur VAT przez nią wystawianych, kalkulowanych na podstawie faktycznie poniesionych oraz właściwie udokumentowanych kosztów ponoszonych przez Spółkę, a związanych z zaprzestaniem działalności Konsumenckiej.
Jako te koszty Spółka wskazała:

1. odprawy i odszkodowania oraz dodatkowe prowizje wypłacane przedstawicielom handlowym Spółki z tytułu zaprzestania działalności konsumenckiej,
2. koszty likwidacji oraz utylizacji zapasów związanych z działalnością konsumencką,
3. odprawy dla pracowników z którymi rozwiązano stosunek pracy w wyniku zaprzestania działalności,
4. koszty wynajmu pomieszczeń nieużywanych w związku z ograniczeniem działalności,
5. koszty usług w zakresie reorientacji zawodowej,
6. koszty najmu pomieszczeń biurowych wykorzystywanych przez Spółkę do 30 czerwca 2004r. na potrzeby działalności konsumenckiej,
7. koszty amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, przypadających wcześniej na działalność konsumencką.

Zdaniem podatnika wynagrodzenie za świadczenie usług powstrzymywania się od wykonywania czynności związanych z działalnością konsumencką należy rozpatrywać jako przychody podatkowe w miesiącu którego dotyczy wystawiona faktura. Z kolei w kwestii kosztów ponoszonych w związku z zaprzestaniem działalności konsumenckiej koszty stanowiące podstawę kalkulacji wynagrodzenia Spółki powinny być traktowane jako koszty uzyskania przychodów Spółki na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Postanowieniem z dnia 17.03.2005r., Nr US72/ROP1/423-25/27/05/PS Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie uznał stanowisko podatnika za:

1. prawidłowe w części dotyczącej:

• momentu rozpoznawania przychodu podatkowego z tytułu wynagrodzenia od "W" AG,
• zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpraw i odszkodowań wypłacanych dla pracowników oraz przedstawicieli handlowych z którymi rozwiązano stosunek pracy w związku z zaprzestaniem prowadzenia przez Spółkę działalności konsumenckiej. Stwierdzono, iż skoro za zmianę profilu sprzedaży Spółka otrzymuje wynagrodzenie od "W"AG - wypłata odpraw i odszkodowań zwalnianym pracownikom w wyniku restrukturyzacji działalności podatnika jest kosztem uzyskania przychodu, gdyż pozwala na dostosowanie źródła przychodu do nowej koncepcji organizacyjnej - a w/w odszkodowania nie należą do wymienionych w art. 16 ust. 1 pkt. 19 i ust. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
• zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości likwidowanych zapasów w cenach nabycia. Zakup przedmiotowych towarów handlowych miał miejsce w momencie gdy Spółka prowadziła działalność gospodarczą w zakresie dystrybucji produktów przeznaczonych dla klientów indywidualnych i hurtowych i nie mogła przewidzieć, że w dniu 1 lipca 2004r. zostanie zobowiązana do zaprzestania działalności w tym segmencie rynku. Wartość likwidowanych zapasów w cenach nabycia, należy zatem uznać za koszt uzyskania przychodu, gdyż zostały one nabyte z zamiarem ich dalszej odsprzedaży, a więc w celu uzyskania przychodu.

2. nieprawidłowe w części dotyczącej:

• zaliczenia do kosztów podatkowych wydatków związanych z kosztami wynajmu pomieszczeń niewykorzystywanych w prowadzonej działalności w związku z jej ograniczeniem
• kosztów amortyzacji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych ( pierwotnie wykorzystywanych w działalności konsumenckiej). Świadoma i planowa decyzja dotycząca działalności gospodarczej - nie może generować strat w środkach trwałych oraz wartościach niematerialnych i prawnych o których mowa a w art. 16 ust. 1 pkt. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a więc strat w środkach trwałych nie pokrytych odpisami amortyzacyjnymi.
  Stwierdzono w związku z tym, iż wydatki związane z kosztami wynajmu oraz koszty amortyzacji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, w przypadku gdy nie są wykorzystywane w prowadzonej działalności nie służą uzyskiwanym przez Spółkę przychodom nie będą zatem stanowić kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
• zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na sam proces likwidacji i utylizacji zapasów związanych z działalnością konsumencką. Uznano, iż wydatki te zostały poniesione w celu ograniczenia działalności spółki tylko do segmentu rynku sprzedaży profesjonalnej, a więc ich poniesienie nie służyło w żaden sposób osiągnięciu przychodów. Spółka dokonała likwidacji i utylizacji towarów, które nie podlegają sprzedaży (nie generują przychodów), dlatego również koszty procesów związanych z ich likwidacją i utylizacją pozostając bez wpływu na wielkość i możliwość osiągnięcia przychodów nie stanowią na podstawie art. 15 ust. 1 w/w ustawy kosztów uzyskania przychodów.

Pismem z dnia 29.03.2005r. Spółka złożyła zażalenie na w/w postanowienie wnosząc o jego zmianę w części w jakiej nie uznano w nim za koszty uzyskania przychodów wydatków związanych z wynajmem pomieszczeń niewykorzystywanych w prowadzonej działalności gospodarczej w związku z jej ograniczeniem oraz wydatków poniesionych na likwidację lub utylizację zapasów. Zaskarżonemu postanowieniu zarzucono błędną wykładnię art. 15 ust. 1 ustawy dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych. W uzasadnieniu zażalenia podniesiono, iż wydatki na najem pomieszczeń oraz likwidację i utylizację zapasów są w niniejszej sprawie bezpośrednio związane z uzyskiwanymi przez Spółkę przychodami, ich poniesienie warunkuje otrzymanie przychodów tj. wynagrodzenia należnego od "W" AG. Zgodnie z zapisem zawartym w § 3 pkt 3 umowy zawartej z "W" AG, wynagrodzenie należne Spółce, kalkulowane jest w oparciu o te właśnie wydatki.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie po rozpatrzeniu zażalenia stwierdza, co następuje. Zażalenie wniesione przez Spółkę zasługuje w ocenie organu odwoławczego na uwzględnienie.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15.02.1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych ( t.j. Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy. Wydatki na najem pomieszczeń oraz likwidację i utylizację zapasów nie mieszczą się w zamkniętym katalogu wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów zamieszczonym w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zatem ich kwalifikacji należy dokonać w świetle art. 15 ust. 1 tej ustawy.
Zaliczenie określonych wydatków poniesionych przez podatnika do kosztów podatkowych uzależnione jest od spełnienia następujących warunków koniecznych:

1. poniesienia wydatku przez podatnika,
2. definitywnego charakteru poniesionego wydatku,
3. związku poniesionego wydatku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
4. poniesienia wydatku w celu osiągnięcia przychodów - wpływ wydatku na wysokość osiągniętych przychodów.

Z przedstawionego w zapytaniu stanu faktycznego wynika, iż przedmiotowe wydatki na najem pomieszczeń oraz likwidację i utylizację zapasów są związane z przedmiotem działalności spółki. Z zapisu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, iż celem poniesienia wydatku powinno być osiągnięcie przychodu lub przynajmniej potencjalna możliwość jego osiągnięcia. W ocenie Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w przedmiotowej sprawie taki związek zachodzi. Podatnik zawierając ze spółkę "W"AG umowę z dnia 30.06.2004r. zobowiązał się do zaprzestania prowadzenia działalności w zakresie tzw. działalności konsumenckiej otrzymując w zamian od "W"AG możliwość dalszego prowadzenia działalności z zakresie tzw. działalności profesjonalnej oraz wynagrodzenie, w postaci ryczałtowej opłaty wstępnej oraz opłat miesięcznych, których kalkulacja następuje na podstawie faktycznie poniesionych przez Spółkę kosztów z tytułu zaprzestania działalności konsumenckiej. Koszty wpływające na wysokość otrzymywanego przez Spółkę wynagrodzenia obejmują wyżej wskazane koszty najmu pomieszczeń niewykorzystywanych w prowadzonej działalności oraz koszty likwidacji oraz utylizacji zapasów związanych z działalnością konsumencką. Zachodzi zatem bezpośredni związek ponoszonych przez Spółkę kosztów z uzyskiwanymi przez nią przychodami, spełniony jest zatem warunek z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, poniesienie kosztu w celu osiągnięcia przychodu.

Odnośnie kosztów amortyzacji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych organ odwoławczy zauważa, iż prawidłowo orzeczono w zaskarżonym postanowieniu, iż koszty te nie stanowią kosztów uzyskania przychodów, nie powołano jednak prawidłowo przepisów mających zastosowanie w tej kwestii. Organ pierwszej instancji powołuje się na art. 16 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a więc przepis który stanowi, iż nie uważa się za koszt uzyskania przychodów strat w środkach trwałych oraz wartościach niematerialnych i prawnych w części pokrytej sumą odpisów amortyzacyjnych. Z opisanego stanu faktycznego nie wynika, iż środki trwałe uległy likwidacji. Zatem zastosowanie w przedmiotowej kwestii ma art. 15 ust. 6 w związku z art. 16 c pkt 5 ustawy, który stanowi, iż amortyzacji nie podlegają składniki majątku, które nie są używane na skutek zaprzestania działalności, w której te składniki były używane. Dopiero w sytuacji, gdy nastąpi likwidacja nie w pełni umorzonych środków trwałych, zastosowanie będzie miał art. 16 ust. 1 pkt. 6 ustawy, który stanowi, iż nie uważa się za koszt uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli środki te utraciły przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności.