Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB4/415-81/13-2/MP
z 8 kwietnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 01.02.2013 r. (data wpływu 04.02.2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania zasądzonego odszkodowania – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 04.02.2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania zasądzonego odszkodowania .

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Dnia 06 lipca 2012 r. został złożony w Sądzie Rejonowy Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, pozew przeciwko byłemu pracodawcy Wnioskodawczyni , o zapłatę odszkodowania z powodu niezgodnego z prawem rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia (art. 56 K.p.). Wysokość odszkodowania została ustalona na podstawie przepisów Kodeksu pracy na kwotę 27.000 zł, tj. do równowartości trzymiesięcznego wynagrodzenia brutto. W powyższej sprawie odbyły się dwa posiedzenia sądu. Na pierwszej rozprawie strony przed sądem postanowiły rozważyć możliwość zawarcia ugody sądowej. Na kolejnej rozprawie strony zgodziły się na zawarcie ugody sądowej z tym, że kwota roszczeń w wyniku negocjacji stron została obniżona do kwoty 23.000 zł, czyli do kwoty mieszczącej się nadal w trzykrotności miesięcznych poborów Wnioskodawczyni. Według zapisów ugody sądowej pozwany zobowiązał się do wypłacenia kwoty 23.000 zł w terminie do 15.01.2013 r. W dniu 15.01.2013 r. na rachunek bankowy Wnioskodawczyni wpłynęła kwota 18.630 zł, czyli kwota 23.000 zł pomniejszona o podatek dochodowy od osób fizycznych w wysokości 19%.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy wypłacone przez Pracodawcę odszkodowanie dla Wnioskodawczyni na podstawie zawartej ugody sądowej można zakwalifikować jako odszkodowanie, o którym mowa jest w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. odszkodowanie którego wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw?
2. Czy wypłacone Wnioskodawczyni odszkodowanie nie podlega opodatkowaniu na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni, od odszkodowania z tytułu niezgodnego z prawem rozwiązania umowy o pracę na podstawie ugody sądowej nie trzeba pobierać podatku dochodowego od osób fizycznych. Kwota odszkodowania brutto = netto dla pracownika. Stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw.

Art. 56 § 1 Kodeksu pracy stanowi, że pracownikowi, z którym rozwiązano umowę o pracę bez wypowiedzenia z naruszeniem przepisów o rozwiązywaniu umów o pracę w tym trybie, przysługuje roszczenie o przywrócenie do pracy na poprzednich warunkach albo o odszkodowanie. O przywróceniu do pracy lub odszkodowaniu orzeka sąd pracy.

W myśl art. 56 § 2 Kodeksu pracy, przepisy art. 45 § 2 i 3 stosuje się odpowiednio.

Według Wnioskodawczyni, z brzmienia powołanego przepisu wyraźnie wynika, że świadczenie, o które wniosła powódka, przewidziane przez ustawę, to odszkodowanie mające na celu wyrównanie poniesionej przez pracownika szkody. Przedmiotem toczącego się między pracodawcą a pracownikiem sporu sądowego, zakończonego zawarciem ugody były roszczenia pracownika, dotyczące zapłaty odszkodowania w wysokości 27.000 zł z powodu niezgodnego z prawem rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia (art. 56 K.p.).

Wnioskodawczyni wskazała, że § 2 artykułu 56 K.p. stanowi, iż przepisy art. 45 § 2 i 3 stosuje się odpowiednio. Zaś § 2 i 3 art. 45 wskazuje: § 2, Sąd pracy może nie uwzględnić żądania pracownika uznania wypowiedzenia za bezskuteczne lub przywrócenia do pracy, jeżeli ustali, że uwzględnienie takiego żądania jest niemożliwe lub niecelowe; w takim przypadku sąd pracy orzeka o odszkodowaniu. § 3, Przepisu § 2 nie stosuje się do pracowników, o których mowa w art. 39 i 177 oraz w przepisach szczególnych dotyczących ochrony pracowników przed wypowiedzeniem lub rozwiązaniem umowy o pracę, chyba że uwzględnienie żądania pracownika przywrócenia do pracy jest niemożliwe z przyczyn określonych w art. 41 1; w takim przypadku sąd pracy orzeka o odszkodowaniu. A wysokość odszkodowania określona została w art. 58 K.p., odszkodowanie, o którym mowa w art. 56, przysługuje w wysokości wynagrodzenia za okres wypowiedzenia (....).

Wobec powyższego, w opinii Wnioskodawczyni, otrzymane odszkodowanie jest za niezgodne z prawem wypowiedzenie umowy o pracę. Mając powyższe na uwadze, należy uznać, iż przedmiotowe odszkodowanie przysługujące Wnioskodawczyni w związku z rozwiązaniem umowy o pracę bez wypowiedzenia i jest odszkodowaniem zasądzonym na mocy wyroku sądowego, a podstawą jego zasądzenia jest art. 58 K.p. w zw. z art. 56 K.p. i art. 45 K.p., co oznacza, iż pracownikowi przyznano odszkodowanie, którego zasady ustalania i wysokość wynikają wprost z przepisów odrębnej ustawy, tj. Kodeksu pracy i równocześnie odszkodowanie to nie zostało wymienione w art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. a)-g) updof. A zatem odszkodowanie to podlega zwolnieniu od podatku dochodowego na mocy art. 21 ust. 1 pkt 3 updof, a Pracodawca nie powinien pobrać zaliczki na podatek dochodowy od tego odszkodowania. Nadto, w ocenie Wnioskodawczyni, podstawą do zwolnienia od opodatkowania przedmiotowego odszkodowania może być także przepis art. 21 ust. 1 pkt 3b) updof, który stanowi, iż wolne od podatku są inne odszkodowania lub zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub tej ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań lub zadośćuczynień określonych w art. 21 ust. 1 pkt 3b lit. a, b.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 cytowanej ustawy, wolne od podatku są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem:

1. określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,
2. odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,
3. odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,
4. odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,
5. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,
6. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,
7. odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe.
   
   

Kwestie dotyczące stosunku pracy, w tym wypłaty odszkodowań z tytułu rozwiązania przez pracodawcę umowy o pracę bez wypowiedzenia zostały zawarte w ustawie z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t. j. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.).

Zgodnie z art. 56 § 1 powołanej ustawy Kodeks pracy, pracownikowi, z którym rozwiązano umowę o pracę bez wypowiedzenia z naruszeniem przepisów o rozwiązywaniu umów o pracę w tym trybie, przysługuje roszczenie o przywrócenie do pracy na poprzednich warunkach albo o odszkodowanie. O przywróceniu do pracy lub odszkodowaniu orzeka sąd pracy. Przepisy art. 45 § 2 i 3 stosuje się odpowiednio (art. 56 § 2 ww. ustawy).

Stosownie do art. 58 ww. ustawy, odszkodowanie, o którym mowa w art. 56, przysługuje w wysokości wynagrodzenia za okres wypowiedzenia. Jeżeli rozwiązano umowę o pracę, zawartą na czas określony albo na czas wykonania określonej pracy, odszkodowanie przysługuje w wysokości wynagrodzenia za czas, do którego umowa miała trwać, nie więcej jednak niż za 3 miesiące. W razie rozwiązania przez pracodawcę umowy o pracę, zawartej na czas określony lub na czas wykonania określonej pracy, z naruszeniem przepisów o rozwiązywaniu umów o pracę bez wypowiedzenia, pracownikowi przysługuje wyłącznie odszkodowanie, jeżeli upłynął już termin, do którego umowa miała trwać, lub gdy przywrócenie do pracy byłoby niewskazane ze względu na krótki okres, jaki pozostał do upływu tego terminu. Odszkodowanie przysługuje w wysokości określonej w art. 58 (art. 59 Kodeksu pracy).

Jeżeli pracodawca rozwiązał umowę o pracę w okresie wypowiedzenia z naruszeniem przepisów o rozwiązywaniu umów o pracę bez wypowiedzenia, pracownikowi przysługuje wyłącznie odszkodowanie. Odszkodowanie przysługuje w wysokości wynagrodzenia za czas do upływu okresu wypowiedzenia (art. 60 Kodeksu pracy).

W świetle powyższego, z literalnego brzmienia powołanych przepisów jednoznacznie wynika, iż ze zwolnienia – na mocy art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – korzystają te odszkodowania, których prawo otrzymywania wynika wprost z przepisów ustawy, z wyjątkiem wyłączonych ze zwolnienia wolą ustawodawcy.

W przedmiotowej sprawie odszkodowanie przysługujące Wnioskodawczyni w związku z niezgodnym z prawem rozwiązaniem umowy o pracę bez wypowiedzenia jest odszkodowaniem otrzymanym na podstawie ugody sądowej, a podstawą jego zasądzenia jest art. 56 § 1 Kodeksu pracy. Oznacza to, iż Wnioskodawczyni przyznano odszkodowanie, którego zasady ustalania i wysokość wynikają wprost z przepisów odrębnej ustawy, tj. Kodeksu pracy i równocześnie odszkodowanie to nie zostało wymienione w art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. a)-g) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. A zatem odszkodowanie to podlega zwolnieniu od podatku dochodowego na mocy art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, z przedstawionego stanu faktycznego oraz podatkowych unormowań prawnych w tym zakresie wynika, że wypłacone Wnioskodawczyni odszkodowanie, zasądzone na podstawie przepisów Kodeksu pracy korzysta ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.