Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego Łódź – Górna, działając na podstawie przepisów art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. – Ordynacja podatkowa (j.t. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60) – uznaje za prawidłowe stanowisko przedstawione przez Spółkę w piśmie z dnia 7 marca 2005 r. w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie Spółki, w której nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Zgodnie z art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (j.t. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60) - „stosownie do swej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt (...) na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Interpretacja, o której mowa powyżej następuje w drodze postanowienia i dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

W dniu 8 marca 2005 r. wpłynął do tutejszego organu podatkowego wniosek Spółki z dnia 7 marca 2005 r. w sprawie udzielenia pisemnej odpowiedzi – informacji w zakresie stosowania art. 16 ust. 1 pkt 57 i pkt 57a tj. nie zaliczania do kosztów uzyskania przychodów niewypłaconych należności na rzecz osób fizycznych; w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2005 r., również należności określonych w art. 12 ust. 1 i 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz nieopłaconych składek na ubezpieczenie społeczne w części finansowanej przez płatnika.

Przedstawiając własne stanowisko w sprawie Jednostka stwierdziła, że art. 16 ust. 1 pkt 57 i 57a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych obliguje podatników do nie zaliczania do kosztów uzyskania przychodu m.in. wynagrodzeń, które jeszcze w danym miesiącu nie zostały „fizycznie” wypłacone, to znaczy takich, których pracownik nie pobrał z kasy zakładu, bądź nie zostały mu one przelane w danym miesiącu na konto bankowe, a kwota brutto wynagrodzenia staje się kosztem uzyskania przychodów w miesiącu jej poniesienia tj. wypłaty. Natomiast składki na ubezpieczenie społeczne w części finansowanej przez płatnika, zdaniem Spółki, będą mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w dacie dokonania faktycznego przelewu do ZUS. Wątpliwość Spółki budzi zaś zawarty w art. 16 ust. 1 pkt 57 powyższej ustawy zapis „niepostawionych do dyspozycji” - czy oznacza to, że w przypadku przygotowania w kasie odpowiedniej liczby środków na wypłaty wynagrodzeń oznacza możliwość zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodu.

Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego Łódź – Górna, po sprawdzeniu, że spełnione zostały warunki określone w art. 14a § 1 i § 2 cytowanej ustawy – Ordynacja podatkowa – udziela poniższej informacji:

Zgodnie z brzmieniem art. 16 ust. 1 pkt 57 i pkt 57a obowiązującym od 1 stycznia 2005 r. wprowadzonym ustawą z dnia 18 listopada 2004 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz zmian niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2004 r. Nr 254, poz. 2533) nie uważa się za koszty uzyskania przychodów niewypłaconych, niedokonanych, lub niepostawionych do dyspozycji wypłat, świadczeń oraz innych należności z tytułów określonych w art. 12 ust. 1 i 6, art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18 ustawy od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zmianami), a także zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakład pracy i nieopłaconych do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, z zastrzeżeniem pkt 40, określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych w części finansowanej przez płatnika składek.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje określenia „postawione do dyspozycji” i w tej sytuacji można by się posłużyć rozumieniem potocznym /słownikowym/ tego pojęcia. Według Słownika języka polskiego PWN (pod red. M. Szymczaka, Warszawa 1978 r., t. II) zwrot „mieć do dyspozycji oznacza „mieć możność posługiwania się, rozporządzania czym w danej chwili”. Słownik nie zawiera dosłownego określenia zwrotu „postawione do dyspozycji”.

Biorąc powyższe pod uwagę – w opinii tutejszego organu podatkowego - użyte przez ustawodawcę sformułowania „niewypłaconych, niedokonanych lub nie postawionych do dyspozycji” należy odnieść do wypłat świadczeń oraz innych należności niezrealizowanych.

A zatem stanowisko zaprezentowane w zapytaniu tutejszy organ podatkowy uważa za prawidłowe.