Działając na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (j.t. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60) stwierdzam, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 01.02.2005r., który wpłynął w dniu 04.02.2005r. (uzupełniony pismem z dnia 04.04.2005r.), o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 04.02.2005r. do Naczelnika Pierwszego Śląskiego Urzędu Skarbowego w Sosnowcu wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Jak stanowi art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

Z opisanego w przedmiotowym piśmie stanu faktycznego wynika, że Spółka dokonuje wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. Powyższe towary przewożone są przez niezależnego przewoźnika polskiego lub unijnego, innego niż dostawca towarów. W przedmiotowym piśmie Spółka zwróciła się z zapytaniem:

1.czy podstawa opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów obejmuje koszty transportu towaru, które wykazane są w odrębnej fakturze za usługę transportową dotyczące danej dostawy,

2.jeśli tak, to czy powinny być one ujęte w kwocie netto czy wraz z naliczonym podatkiem VAT.

Zdaniem Spółki podstawa opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów powinna obejmować także koszty transportu towarów (w kwocie netto), które wykazane są na odrębnych fakturach i dotyczą danej dostawy.

Zgodnie z zapisem art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 11.03.2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), podstawą opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów jest kwota, jaką nabywający jest obowiązany zapłacić. Ust. 2 tego artykułu stanowi, że podstawa opodatkowania, o której mowa w ust. 1, obejmuje między innymi wydatki dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu oraz ubezpieczenia, pobierane przez dostawcę od podmiotu dokonującego wewnątrzwspólnotowego nabycia. Zasada włączenia tych świadczeń do podstawy opodatkowania oznacza, że wartości tego typu kosztów, których ciężar przerzucony jest na nabywcę, nie wykazuje się jako odrębnego świadczenia, lecz traktuje jako element świadczenia zasadniczego. W świetle powyższego należy przyjąć, że do podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów wlicza się koszty transportu, o ile usługi transportowe zostały wykonane przez dokonującego dostawy. Jeżeli natomiast usługi transportowe świadczy inny podmiot, to odpłatność za te usługi nie stanowi podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. Zatem podstawa opodatkowania obejmuje dodatkowe koszty jak prowizje lub koszty transportu, jednakże tylko w zakresie w jakim są należne dostawcy towarów. Jeżeli więc Spółka dokonująca wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów ponosi te wydatki na rzecz innego podmiotu niż dostawca, wówczas wydatek taki nie jest doliczany do podstawy opodatkowania przy wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów. Zatem w przypadku opisanym przez Spółkę poniesione przez nią koszty transportu, który został wykonany przez podmiot inny, niż dostawca towarów, nie powinny być uwzględnione w podstawie opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.