Stan faktyczny:

Spółka w 2003r. dokonywała zakupów towarów handlowych od duńskiego kontrahenta, za które zapłata następowała z opóźnieniem. Strony postanowiły, iż ustalona cena zakupu towarów, w przypadku nieterminowego regulowania przez spółkę zobowiązań handlowych, będzie zwiększana proporcjonalnie do długości terminu płatności. Spółka rozpoczęła spłatę zobowiązań w 2004r.

Podmiot duński nie posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej „zakładu” prowadzącego działalność gospodarczą.

Ocena prawna stanu faktycznego:

Zgodnie z treścią art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) (stan prawny obowiązujący w 2004r.) podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Pol-skiej.

Zasada ograniczonego obowiązku podatkowego stanowi, że Polska na terytorium, której znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów nie będących jej rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła.

W świetle art. 21 ust.1 pkt 1 tej ustawy podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z odsetek, (...) - ustala się w wysokości 20% przychodów. Jednakże ust. 2 tego artykułu nakazuje stosowanie powyższej dyspozycji z uwzględnieniem postanowień umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Polska.

Oznacza to, że pierwszeństwo w stosowaniu mają postanowienia tych umów.

W sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatko-wania w zakresie podatków od dochodu i majątku, między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Danii sporządzona została w Warszawie Konwencja w dniu 6 grudnia 2001r. (Dz.U. z 2003r. Nr 43, poz. 368). Zgodnie z treścią art. 11 ust. 1 tej Konwencji „odsetki, które powstają w Umawiającym się Państwie i są wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiają-cym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie”. Jednocześnie zapis ust. 2 tego artykułu daje prawo do opodatkowania tych odsetek w Polsce (tj. państwie źródła), jeżeli prawo wewnętrzne takie opodatkowanie przewiduje. Wysokość pobranego w Polsce podatku jest ograni-czona wysokością stawki procentowej określonej w tym przepisie, tj. „jeżeli osoba uprawniona do odsetek ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, to podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 5% kwoty brutto tych odsetek”.

Przy czym, definicję „odsetek” zawarto w art. 11 ust. 4 tej Konwencji zgodnie, z którą „użyte w tym artykule określenie "odsetki" oznacza dochód z wszelkiego rodzaju wierzytelności, zarówno zabezpieczonych, jak i niezabezpieczonych hipoteką lub prawem do uczestniczenia w zyskach dłużnika, a w szczególności dochody z pożyczek rządowych oraz dochody z obligacji lub skryptów dłużnych, włącznie z premiami i nagrodami związanymi z takimi pożyczkami, obligacjami lub skryptami dłużnymi”.

Z przedstawionego stanu faktycznego i prawnego wynika, iż dodatkowe dopłaty dokonywane przez spółkę, których celem jest zrekompensowanie braku należności w ustalonym pierwotnie terminie płatności jest roszczeniem kontrahenta duńskiego (wierzyciela). Roszczenie to, występuje tylko wtedy , gdy należności za zakupiony towar nie są regulowane w terminie, a zatem powstaje zobowiązanie finansowe spółki – dług. Sytuacja ta mieści się z zakresie definicji „odsetek” w rozumieniu art. 11 ust. 4 Konwencji jako „dochód za wszelkiego rodzaju wierzytelności. Dopłaty te podlegają opodatkowaniu w Polsce, a obowiązek pobrania i wpłacenia do właściwego urzędu skarbowego zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów z odsetek – zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. – spoczywa na Spółce.

Zastosowanie stawki podatku wynikającej z art. 11 ust. 2 Konwencji uwarunkowane jest uzyska-niem od podatnika (odbiorcy odsetek) certyfikatu rezydencji podatkowej (art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r.). W przypadku nie dopełnienia tego wymogu, Spółka ma obowiązek pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego w wysokości wynikającej z postanowień art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r., tj. 20% przychodów z odsetek