Na podstawie art. 14a § 4 w zw. z § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr. 8, poz. 60), po rozpatrzeniu wniosku Spółki z dnia 3 stycznia 2005 r. o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tj. potwierdzenia, że:
1. założony przez Spółkę na terytorium Szwajcarii Oddział stanowi zakład w rozumieniu art. 5 ust. 1 Konwencji z dnia 02.09.1991 r. między Rzecząpospolitą Polską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1993 r., Nr 22, poz. 92),
2.dochód uzyskany przez Oddział z tytułu udzielania pożyczek jest zwolniony z opodatkowania w Polsce, stosownie do art. 7 ust. 2 i 3 oraz art. 23 ust. 1 lit a) Konwencji w związku z art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.),
3. koszty pozostające w związku z działalnością pożyczkową Oddziału powinny być alokowane do Oddziału,
4. środki uzyskane od udziałowca Spółki nie powodują powstania odsetek, które miałyby być płacone przez Oddział do Centrali i które byłyby opodatkowane w Polsce,
5. różnice kursowe z tytułu działalności pożyczkowej Oddziału będą alokowane do Oddziału; w konsekwencji przychód/koszt wynikający z różnic kursowych nie będzie brany pod uwagę dla celów podatkowych w Polsce,
6. przy określaniu wielkości dochodu, który podlega opodatkowaniu wyłącznie w Szwajcarii należy wziąć pod uwagę funkcje pełnione w ramach działalności Centrali i Oddziału, a mając na uwadze charakter tych funkcji, uzasadnione ekonomicznie jest alokowanie pewnej części dochodu Oddziału do przychodów Centrali,
7. można uznać dochód Oddziału z tytułu odsetek jako podstawę alokowania części dochodu Oddziału do Centrali,
8. podstawa alokacji nie obejmuje ewentualnych różnic kursowych powstających w Oddziale,
9. zastosowana metodologia alokacji jest zgodna z przepisami ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych oraz Konwencją z dnia 2 września 1991 r.

Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie – biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stan prawny

postanawia:
- uznać stanowisko Strony za prawidłowe.

UZASADNIENIE

Z przedstawionego przez Stronę we wniosku stanu faktycznego wynika, że:
Spółka jest przedsiębiorcą prowadzącym działalność gospodarczą, w skład której wchodzi finansowanie działalności podmiotów,działalność prowadzona jest bezpośrednio przez Oddział Spółki mający siedzibę w Szwajcarii (dalej: “Oddział”), środki na prowadzoną działalność pochodzą z kapitału zakładowego Spółki wniesionego przez jej udziałowca, środki te przekazywane są do Oddziału na jego “kapitał”,w miarę potrzeb Oddział może także pozyskiwać dodatkowe fundusze od jednostek powiązanych i niepowiązanych poprzez zaciąganie pożyczek,uzyskane przez Oddział środki są przeznaczane na prowadzenie działalności pożyczkowej skierowanej zasadniczo do podmiotów powiązanych ze Spółką, pożyczki udzielane przez Oddział są oprocentowane, jednakże w przypadku udzielenia przez Oddział pożyczek nieoprocentowanych, dla celów wyliczenia dochodu Oddziału, ustalane są hipotetyczne odsetki dokonywane na zasadach rynkowych,Oddział realizuje funkcje i ponosi adekwatne koszty związane bezpośrednio z działalnością pożyczkową,Centrala realizuje funkcje i ponosi adekwatne koszty związane z działalnością pożyczkową Oddziału wyłącznie w zakresie tworzenia polityki kredytowej i zasad inwestycyjnych Oddziału,Oddział realizuje oraz ponosi koszty funkcji związanych z zarządzaniem udzielonymi pożyczkami,Centrala oraz Oddział realizują funkcje ogólne oraz funkcje pomocnicze (takie jak ogólne zarządzanie, księgowość, zarządzanie personelem, wsparcie techniczne) w związku z własną działalnością,Centrala realizuje i finansuje funkcje ogólne dotyczące Spółki,Centrala może także realizować funkcje pomocnicze, wspomagając działalność podstawową(w tym działalność Oddziału),Oddział w związku z zarządzaniem wierzytelnościami pożyczkowymi oraz inwestowaniem środków pieniężnych w działalność pożyczkową ponosi ryzyko kredytowe, a Centrala, jako podmiot zapewniający fundusze, ponosi ryzyko jedynie w sposób pośredni.

Według Strony w przedstawionym stanie faktycznym zastosowanie ma art. 7 ust. 1 Konwencji z dnia 2 września 1991 r. między Rzecząpospolitą Polską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1993 r. Nr 22, poz.92), zgodnie z którym zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.
Zasadnicze zagadnienie dotyczące stanu faktycznego przedstawionego we wniosku odnosi się do określenia zasady przypisania Oddziałowi jako zakładowi zysków Spółki oraz alokowania części zysku Oddziału do zysku Centrali. Regulacje w tej materii zawiera art. 7 ust. 2-3 w/w Konwencji, a mianowicie:
Jeżeli przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa wykonuje działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład, to w każdym Umawiającym się Państwie należy przypisać temu zakładowi takie zyski, jakie mógłby on osiągnąć, gdyby wykonywał taką samą lub podobną działalność w takich samych lub podobnych warunkach jako samodzielne przedsiębiorstwo i był całkowicie niezależny w stosunkach z przedsiębiorstwem, którego jest zakładem. Przy ustalaniu zysków zakładu dopuszcza się potrącanie nakładów ponoszonych dla tego zakładu, włącznie z kosztami zarządzania i ogólnymi kosztami administracyjnymi niezależnie od tego, czy powstały w tym Państwie, w którym położony jest zakład, czy gdzie indziej.
Przez Zakład, o którym mowa w powyższych przepisach, rozumie się, zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 Konwencji stałą placówkę, przez którą całkowicie albo częściowo prowadzona jest działalność przedsiębiorstwa. Uwzględniając brzmienie art. 7 ust. 1 Konwencji, zyski zakładu mogą podlegać opodatkowaniu w Szwajcarii, wówczas zastosowanie znajdą postanowienia dotyczące unikania podwójnego opodatkowania. Art. 23 ust. 1 lit. a) Konwencji stanowi, iż podwójnego opodatkowania będzie się unikać w Polsce w następujący sposób: “jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód (...), który zgodnie z postanowieniami niniejszej Konwencji może być opodatkowany w Szwajcarii, to Polska zwolni, (...), taki dochód (...) od opodatkowania, z tym jednak, że przy obliczaniu podatku od pozostałego dochodu (...) tej osoby może zastosować stawkę podstawową, która byłaby zastosowana, gdyby dochód (...) zwolniony od opodatkowania w powyższy sposób nie był w taki właśnie sposób zwolniony”. Powyższe znajduje potwierdzenie w art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), z którego wynika, iż wolne od podatku są dochody osiągane poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników określonych w art. 3 ust. 1, jeżeli umowa międzynarodowa, której Rzeczpospolita Polska jest stroną, tak stanowi.W świetle powyższego Oddział, przez który prowadzona jest działalność Spółki w Szwajcarii, stanowi zakład. Zatem dochód uzyskany przez Oddział z działalności pożyczkowej nie podlega w Polsce opodatkowaniu. Na prowadzenie przedmiotowej działalności Oddział uzyskuje od Spółki środki finansowe pochodzące z jej kapitału zakładowego wniesionego przez udziałowca, w związku z czym brak jest podstaw do naliczania od tych środków jakichkolwiek odsetek, które należałoby uiszczać na rzecz Centrali oraz opodatkowywać w Polsce.
Natomiast biorąc pod uwagę regulacje określone w art. 7 ust. 2 Konwencji, zasadą jest traktowanie Oddziału i Centrali jak podmiotów niezależnych. Konsekwencją jest przypisywanie do Oddziału przychodów i kosztów ponoszonych przez Oddział z tytułu prowadzenia działalności (także różnic kursowych).
Jednocześnie Centrala ma prawo do wynagrodzenia za funkcje pełnione na rzecz Oddziału. Spółka przedstawiła we wniosku sposób dokonania wyceny przedmiotowego wynagrodzenia Centrali, mający na celu ustalenie tego wynagrodzenia według wartości rynkowej. Zastosowała porównawcze wynagrodzenia Centrali z wynagrodzeniami uzyskiwanymi przez towarzystwa funduszy inwestycyjnych w zależności od zainwestowanych środków pieniężnych.
Dodatkowo w wynagrodzeniu Centrali uwzględnione mają być funkcje pomocnicze wycenione w oparciu o metodę rozsądnej marży (koszt plus) oraz koszty ogólnego zarządu, którymi Oddział będzie obciążony w proporcjach, w jakiej roczne przychody Oddziału pozostawać będą do łącznych rocznych przychodów Centrali i Oddziału (art. 15 ust. 2 i 2 a w/w ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i art. 7 ust. 3 Konwencji).
Należy w tym miejscu zauważyć, że w/w ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych przewiduje ingerowanie organów podatkowych w poziom ustalonego przez podatnika wynagrodzenia za wykonane usługi tylko w przypadkach określonych w art. 11 i art. 14 ustawy. Jeżeli zatem Spółka przyjęła wynagrodzenie za pełnione dla Oddziału funkcje w postaci procentowego udziału w jego dochodzie odsetkowym, to podstawa obliczenia tego wynagrodzenia (w tym przypadku czy obejmuje ona ewentualne różnice kursowe czy też nie) może być kwestionowany przez organy podatkowe tylko w przypadkach przewidzianych w ustawie.

Przedstawiona przez Spółkę metoda wyceny wynagrodzenia Centrali pozwala na ustalenie jej dochodów w sposób porównywalny do zasad stosowanych pomiędzy podmiotami niezależnymi i nie narusza ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Mając powyższe na uwadze, postanowiono jak na wstępie. Niniejsze postanowienie dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz obowiązującego w tym stanie faktycznym stanu prawnego.

Niniejsze postanowienie dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz obowiązującego w tym stanie faktycznym stanu prawnego.

P o u c z e n i e
Niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla Strony i jest wiążąca dla organów podatkowych oraz organów kontroli skarbowej właściwych dla Strony – do czasu jej zmiany lub uchylenia (art. 14b § 1 i 2 ustawy – Ordynacja podatkowa)Na niniejsze postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, za pośrednictwem Naczelnika tut. Urzędu Skarbowego (art. 14a § 4 ustawy - Ordynacja podatkowa).