Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Kielcach, działając na podstawie art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zmianami) w odpowiedzi na pismo z dnia 03.03.2004 r. dotyczące wierzytelności nieściągalnych oraz możliwości odzyskania zapłaconego podatku dochodowego i podatku od towarów i usług, wyjaśnia:

1. W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych:

Biorąc pod uwagę przepisy art. 23 ust. 1 pkt 20 oraz ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity Dz. U. Nr 14 z 2000 r., poz. 176 ze zmianami) należy stwierdzić, że do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć wierzytelności odpisane jako nieściągalne, jeżeli spełnione zostaną łącznie następujące warunki:
- zostały uprzednio zarachowane jako przychody należne na podstawie art. 14 w/w ustawy oraz
- nieściągalność została udokumentowana postanowieniem o nieściągalności wydanym przez organ postępowania egzekucyjnego (art. 23 ust. 2 pkt 1) albo właściwym postanowieniem sądu (art. 23 ust. 2 pkt 2) albo koszty procesowe i egzekucyjne związane z dochodzeniem wierzytelności są równe albo wyższe od samej wierzytelności (art. 23 ust. 2 pkt 3).

Uwzględniając stan faktyczny wynikający z zapytania stwierdzić należy, że pierwszy warunek odnośnie zarachowania wierzytelności jako przychód należny został spełniony. Jednakże wierzytelność powyższa nie może zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodów z uwagi na fakt, że wskazane w art. 23 ust. 2 ustawy podatkowej unormowania stanowią katalog zamknięty, a załączone do zapytania postanowienie Prokuratury Okręgowej w Kielcach o umorzeniu śledztwa nie stanowi uprawdopodobnienia nieściągalności wierzytelności w sposób przewidziany w tym przepisie.

2. W zakresie podatku od towarów i usług:

Zobowiązanie podatkowe powstaje z dniem zaistnienia zdarzenia, z którym ustawa podatkowa wiąże powstanie takiego zobowiązania – art. 21 § 1 pkt 1 ustawy Ordynacja podatkowa.

W obowiązującej do dnia 30 kwietnia 2004 r. ustawie z dnia 08.01.1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zmianami), zgodnie z art. 2 ust. 1 określono, iż opodatkowaniu podlega sprzedaż towarów i odpłatne świadczenie usług a art. 6 cyt. ustawy określił, iż obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, a w przypadku, gdy transakcje te winny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później niż w 7 dniu od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

W art. 10 ust. 1 cyt. ustawy określono, że podatnicy zobowiązani są składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe dla podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego.

Natomiast w art. 26 ustawy określono, że podatnicy obowiązani są bez wezwania przez urząd skarbowy do obliczania i wpłacania podatku za okresy miesięczne w terminie do 25 dnia następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy.

W art. 15 cyt. ustawy określono, iż podstawą opodatkowania jest obrót a obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży. Zgodnie z zapisem art. 33 cyt. ustawy, w przypadku, gdy osoba prawna, jednostka organizacyjna nie mająca osobowości prawnej lub osoba fizyczna wystawi fakturę, w której wykaże kwotę podatku jest obowiązana do jego zapłaty, nawet wówczas, gdy dana sprzedaż nie była objęta obowiązkiem podatkowym.

W przypadku opisanym przez Pana faktura została wystawiona i potwierdzała wykonanie usługi opodatkowanej podatkiem VAT, a sytuacja, że kontrahent nie zapłacił Panu za jej wykonanie nie może zmieniać faktu, iż zobowiązanie w podatku od towarów i usług powstało już w maju 2000 roku.

W oparciu o powyższe Naczelnik tut. urzędu informuje, że nie może odzyskać Panu należnie zapłaconego do budżetu zobowiązania podatkowego.