W złożonym wniosku Podatnik zwraca się z zapytaniem w sprawie opodatkowania po dniu 1 stycznia 2005 r. wypłacanych przez pracodawcę na rzecz pracowników ekwiwalentów za pranie odzieży roboczej oraz za używanie odzieży i obuwia własnego zamiast roboczego. Wątpliwości w tej sprawie wynikają ze zmian jakie nastąpiły w zapisie art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od dnia 1 stycznia 2005 r.Zdaniem podatnika od 01.01.2005 r. w/w ekwiwalenty nadal są zwolnione od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W oparciu o przedstawiony stan faktyczny, Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowegow Kaliszu stwierdził, iż stanowisko wnioskodawcy w przedmiotowej sprawie jest prawidłowe.

W stanie prawnym obowiązującym w 2004 r. na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zmianami) - zwanej dalej updof - wolna od podatku była wartość świadczeń rzeczowych wynikających z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy oraz ekwiwalenty za te świadczenia wypłacane zgodnie z przepisami wydanymi przez Radę Ministrów lub właściwego ministra, a także ekwiwalenty pieniężne za pranie odzieży roboczej, za używanie odzieży i obuwia własnego zamiast roboczego oraz wartość otrzymanych przez pracowników bonów, talonów, kuponów lub innych dowodów uprawniających do otrzymania na ich podstawie napojów bezalkoholowych, posiłków oraz artykułów spożywczych, w przypadku gdy pracodawca, mimo ciążącego na nim obowiązku wynikającego z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, nie ma możliwości wydania pracownikom posiłków i napojów bezalkoholowych. Przepis ten z dniem 1 stycznia 2005 r. uległ zmianie. Stanowi on obecnie, że wolne od podatku dochodowego są świadczenia rzeczowe i ekwiwalenty za te świadczenia, przysługujące na podstawie przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, jeżeli zasady ich przyznawania wynikają z odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw.

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 11 updof w brzmieniu obowiązującym w 2004 r. stanowił o ekwiwalencie: 1) za świadczenia rzeczowe wynikające z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy wypłacanym zgodnie z przepisami wydanymi przez Radę Ministrów lub właściwego ministra, a także2) za pranie odzieży roboczej, za używanie odzieży i obuwia własnego zamiast roboczego.Wymienione w pkt 1 ekwiwalenty korzystały ze zwolnienia od podatku pod warunkiem istnienia przepisów wydanych przez Radę Ministrów lub właściwego ministra, które przewidywałyby możliwość ich wypłaty w zamian świadczeń rzeczowych wynikających z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy. Druga grupa ekwiwalentów, wymieniona wyżej w pkt 2, korzystała ze zwolnienia bez względu na podstawę ich wypłaty.

W wyniku zmiany wyżej powołanego przepisu z dniem 1 stycznia 2005 r., nie dokonano podziału ekwiwalentów, tak jak to miało miejsce w 2004 r. Obecny stan prawny stanowi jedynie, że przesłanką ich zwolnienia od podatku jest to, aby przysługiwały na podstawie przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, a zasady ich przyznawania wynikały z odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw.

Przepisy o bezpieczeństwie i higienie pracy, to między innymi przepisy zawarte w dziale X Kodeksu pracy. Z regulacji zawartych w tym dziale wynika, że pracodawca ma obowiązek nieodpłatnego zapewnienia pracownikom odzieży i obuwia roboczego, spełniających wymagania określone w Polskich Normach, jeżeli odzież własna może ulec zniszczeniu lub znacznemu zabrudzeniu oraz ze względu na wymagania technologiczne, sanitarne lub bezpieczeństwa i higieny pracy (art. 237 tiret 7 § 1 Kodeksu pracy). Jednocześnie przewidziano, że pracodawca może ustalić stanowiska, na których za zgodą pracowników, będą używali własnej odzieży i obuwia roboczego, spełniającego wymogi bezpieczeństwa i higieny pracy. Wówczas pracownikowi, który wyrazi zgodę na używanie własnej odzieży oraz obuwia roboczego, pracodawca wypłaca ekwiwalent pieniężny. Zgodnie z art. 237 tiret 7 § 4 Kodeksu pracy wyplata tego ekwiwalentu powinna nastąpić w wysokości uwzględniającej ceny odzieży i obuwia roboczego.

Dla pracowników, którzy sami piorą swoją odzież roboczą, w myśl art. 237 tiret 9 § 3 Kodeksu pracy, możliwa jest wypłata ekwiwalentu, jeżeli zakład pracy nie ma możliwości zorganizowania prania odzieży roboczej.

Z powyższego wynika, że ekwiwalent pieniężny za pranie odzieży roboczej oraz za używanie odzieży i obuwia własnego zamiast roboczego przysługuje na podstawie przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy. Przepisy te są przepisami rangi ustawowej i określają jednocześnie zasady przyznawania przedmiotowych ekwiwalentów. Zachodzą zatem obie przesłanki określone w art. 21 ust. 1 pkt 11 updof, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2005 r., do zwolnienia przedmiotowych ekwiwalentów od podatku dochodowego.