INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 09.08 2012r. (data wpływu 14.08.2012 r.), uzupełnionym w dniu 25.09.2012 r. (data wpływu 26.09 2012 r.) w odpowiedzi na wezwanie Organu z dnia 13.09.2012 r.(doręczone w dniu 19.09.2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości gruntowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14.08.2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości gruntowej.

Wniosek uzupełniony został w dniu 25.09.2012 r. (data wpływu 26.09.2012 r.) w odpowiedzi na wezwanie Organu z dnia 13.09.2012 r. (doręczone w dniu 19.09.2012 r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe :

Wnioskodawca jest właścicielem 4 działek w R. o łącznej powierzchni 9727 mkw. Działki te zostały nabyte w 2007 roku do majątku prywatnego z zamiarem wybudowania domu dla jego czteroosobowej rodziny . Obecnie rodzina Wnioskodawcy zamieszkuje w lokalu w R. w budynku wielorodzinnym. Przed zakupem działek Wnioskodawca wystąpił o warunki zagospodarowania terenu, aby upewnić się, że będzie mógł na zakupionych działkach wybudować dom mieszkalny.

W celu zakupu w/w działek został zaciągnięty kredyt hipoteczny w wysokości 540 tys. zł (obecnie jest to 870 tys .zł.). Obecnie Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie handlu odzieżą oraz produkcji i sprzedaży lodów. Jego działalność nigdy nie była związana z obrotem nieruchomościami, zakupione działki nie były i nie miały być związane z prowadzoną działalnością.

Pogorszenie się sytuacji majątkowej zmusiło Wnioskodawcę do zmiany planów, powstały trudności w obsłudze zaciągniętego na zakup omawianych działek kredytu. W bliższej i dalszej perspektywie nie widzi on też możliwości wybudowania domu, dlatego też postanowił sprzedać działki. Każda z obecnych działek stanowi pasek o szerokości od 7 do 25 mb.

Nieruchomość ta ma walory użytkowe jako całość lub po dokonaniu nowego podziału. Próba sprzedaży nieruchomości w całości zakończyła się niepowodzeniem, dlatego też Wnioskodawca zmuszony jest dokonać nowego podziału działek, a właściwie dokonać korekty dotychczasowego podziału.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 25.09.2012 r. Wnioskodawca wskazuje ponadto, iż wymienione 4 działki nie były przedmiotem najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze.

W 2008 r. Wodociągi Miejskie, korzystając z dotacji unijnych, przeprowadziły kanalizację dzielnicy, w której znajdują się działki, wówczas Wnioskodawca wykonał przyłącze do działki 148, aby doprowadzić instalację do planowanego budynku – zgodnie z uzyskanymi warunkami zabudowy.(W załączeniu kserokopie wniosku o uzyskanie warunków zabudowy oraz uzyskana decyzja).

Jedyną formą ogłoszenia jaką stosował Wnioskodawca w celu sprzedaży nieruchomości jest informacja umieszczona na ogrodzeniu działekDla przedmiotowych nieruchomości nie istnieje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, przed zakupem ww. nieruchomości w 2006 r. Wnioskodawca uzyskał decyzję o warunkach zabudowy.(w załączeniu kserokopia decyzji nr 813/2006 z 20.12.2006 r.)

Według wypisów z ewidencji gruntów są to pastwiska trwałe, grunty zadrzewione i zakrzewione oraz lasy (w załączeniu kserokopie).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku sprzedaży podzielonych działek Wnioskodawca będzie zobowiązany do zapłacenia podatku od towarów i usług ...

Zdaniem Wnioskodawcy, nie powinien on płacić podatku VAT, gdyż sprzedaż majątku prywatnego nie jest działalnością handlową. Grunt nie został nabyty w celu prowadzenia działalności gospodarczej. Do sprzedaży działek zmusiła go zmiana sytuacji finansowej.

Stosownie do art. 15 ust.1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust.2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza — na mocy ust. 2 powołanego artykułu — obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Aby zatem dostawę towarów (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

Tymczasem Wnioskodawca dokonał zakupu nieruchomości do majątku prywatnego, w dodatku z wykorzystaniem kredytu hipotecznego. Zakupując ją, miał zamiar wybudować dom mieszkalny dla swojej rodziny, jednakże po niemal pięciu latach okazało się, że realizacja tego zamiaru jest nierealna.

Przedmiotowa nieruchomość nie została nabyta też w celu wykorzystywania jej w działalności gospodarczej i stanowi majątek prywatny Wnioskodawcy. Z powyższego wynika, że nie została ona nabyta w celach handlowych, lecz prywatnych, a sprzedając ją Wnioskodawca będzie korzystać z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, a zatem czynność ta nie oznacza wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 2 pkt 6 cyt. ustawy przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Art. 7 ust. 1 cytowanej ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 powołanej wyżej ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem był podatnikiem podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 cyt. ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art.15 ust. 2).

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma zatem na tyle uniwersalny charakter, że pozwala na objęcie pojęciem „podatnika” te wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Ze wskazanych regulacji wynika, że w świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą zbycie majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Pod pojęciem „handel” należy rozumieć dokonywany w sposób zorganizowany zakup towarów w celu ich odsprzedaży. Jeżeli zatem dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2 ustawy nie można podmiotu dokonującego dostawy uznać za podatnika VAT z tytułu wykonania takiej czynności i to bez względu na to, czy czynność tę wykonał jednorazowo ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania jej w sposób częstotliwy.

W przedmiocie opodatkowania sprzedaży działek wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10. Udzielając odpowiedzi na postawione pytania prejudycjalne Trybunał wskazał, iż czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Jak wynika z orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości UE, sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Inaczej jest natomiast w przypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Takie aktywne działania mogą polegać na przykład na uzbrojeniu terenu, wydzieleniu dróg wewnętrznych albo na działaniach marketingowych. Działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym, w związku z czym, w takiej sytuacji dostawy terenu budowlanego nie można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Z opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, iż Wnioskodawca w 2007 roku nabył do majątku prywatnego cztery działki o łącznej powierzchni 9727 mkw. z zamiarem wybudowania domu dla swojej rodziny. Przed zakupem działek Wnioskodawca wystąpił o warunki zagospodarowania terenu, aby upewnić się, że będzie mógł na zakupionych działkach wybudować dom mieszkalny. Wnioskodawca nie prowadzi działalności związanej z obrotem nieruchomościami, zakupione działki nie były i nie miały być związane z prowadzoną działalnością, nie stanowiły przedmiotu umów najmu, dzierżawy i innych umów o podobnym charakterze.

Pogorszenie się sytuacji majątkowej zmusiło Wnioskodawcę do zmiany planów, dlatego też postanowił sprzedać ww. działki. Próba sprzedaży nieruchomości w całości zakończyła się niepowodzeniem. dlatego też Wnioskodawca zmuszony jest dokonać nowego podziału działek, a właściwie dokonać korekty dotychczasowego podziału.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy, treść powołanych regulacji oraz orzecznictwo TSUE, stwierdzić należy, iż w przedmiotowej sprawie nie wystąpiły okoliczności, które wskazywałyby, że planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż działek, o których mowa we wniosku, dokonywana będzie w warunkach wskazujących na działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Ze złożonego wniosku nie wynika, aby nabyte grunty były wykorzystywane w jakikolwiek sposób do działalności gospodarczej, nie można również stwierdzić, że Wnioskodawca nabył grunty w celu dalszej odsprzedaży, czy w celach zarobkowych. Przedmiotowe nieruchomości zostały nabyte celem wybudowania domu dla siebie i rodziny, a Wnioskodawca poza planowaną korektą podziału nieruchomości na mniejsze działki nie podejmował żadnych aktywnych działań zmierzających do uatrakcyjnienia przedmiotowych działek. Jak wskazano we wniosku o warunki zagospodarowania terenu Wnioskodawca wystąpił jeszcze przed zakupem nieruchomości, aby mieć pewność, iż na zakupionych działkach będzie mógł wybudować dom mieszkalny. Wnioskodawca nie podejmował też żadnych działań marketingowych w celu dokonania sprzedaży nieruchomości, wykraczających poza zwykłe formy ogłoszenia (informacja o zamiarze sprzedaży umieszczona została na ogrodzeniu działek). Sam fakt dokonywania podziału nieruchomości na mniejsze działki nie przesądza jeszcze o uznaniu Wnioskodawcy za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT.

W konsekwencji, sprzedając przedmiotową nieruchomość, Zainteresowany korzysta z przysługującego mu prawa do rozporządzania majątkiem własnym. Zatem ww. czynność sprzedaży oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

Reasumując należy uznać, iż Wnioskodawca w wyniku sprzedaży nieruchomości, o których mowa we wniosku, nie będzie działał w charakterze podatnika podatku VAT, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, tym samym sprzedaż przedmiotowych nieruchomości nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Organ podatkowy informuje ponadto, iż nie dokonuje analizy dokumentów załączonych do wniosku. Stosownie do treści art. 14b § 3 cytowanej ustawy Ordynacja podatkowa składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ wydający interpretację jest związany merytorycznym zakresem problemu jaki wnioskodawca przedstawił we wniosku i nie jest uprawniony do uzupełniania przedstawionego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.