Z przedstawionego w piśmie stanu faktycznego wynika, iż podatnik nabywa usługi ubezpieczeniowe, prawne oraz najmu magazynu i przechowywania mienia od kontrahentów mających siedziby na terytorium państw trzecich w rozumieniu art. 2 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535), tj. na terytorium USA i Izraela.

Zgodnie z art. 2 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535), przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania, których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy, czyli osoba prawna, jednostka organizacyjna nie posiadająca osobowości prawnej lub osoba fizyczna będąca usługobiorcą usług świadczonych przez podatników posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania albo pobytu poza terytorium kraju. Przez terytorium kraju, zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy, rozumieć należy terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Jak z powyższego wynika, w przypadku usług importowych, ustawodawca nie dokonał, tak jak w przypadku obrotu towarowego, rozróżnienia: obrotu Wspólnotowego od obrotu z krajami trzecimi. Co do zasady, przez import usług generalnie rozumieć należy więc takie usługi, które spełniają łącznie następujące warunki:

• usługodawca musi posiadać siedzibę (miejsce zamieszkania albo pobytu) poza terytorium Polski a więc na terytorium Wspólnoty lub poza tym terytorium,
• usługobiorcą jest osoba prawna, osoba fizyczna lub jednostka organizacyjna nie posiadająca osobowości prawnej, mająca siedzibę (miejsce zamieszkania lub pobytu) na terytorium Polski, która jest zobowiązana do rozliczania się ze zobowiązań podatkowych w Polsce,
• usługodawca nie rozliczył w Polsce podatku należnego z tytułu wykonanej usługi na rzecz usługobiorcy z Polski. Reguła ta nie ma jednak zastosowania do usług, od których podatek należny został rozliczony przez usługodawcę na terytorium kraju (Polski), z wyłączeniem usług określonych w art. 27 ust. 3 oraz art. 28 ust. 3, 4, 6 i 7, dla których w każdym przypadku podatnikiem jest ich usługobiorca (art. 17 ust. 2.)

Prawidłowe określenie miejsca świadczenia usługi jest niezwykle istotne, bowiem z miejscem tym związany jest obowiązek zapłaty podatku VAT – będzie ono wskazywało do którego budżetu krajowego wpłynie należny z tego tytułu podatek. Zasadniczo przyjmuje się, że miejscem świadczenia usług jest miejsce siedziby usługodawcy. Istnieje jednak od tej zasady wiele wyjątków.
Zgodnie z art. 27 ust. 2 pkt 1 ustawy w przypadku świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców majątkowych i pośredników w obrocie nieruchomościami oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego - miejscem świadczenia usług jest miejsce położenia nieruchomości. Natomiast zgodnie z ust. 3 lit. d w przypadku świadczenia usług na ruchomym majątku rzeczowym miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie usługi są faktycznie świadczone. Jak wynika z powyższego w przypadku nabycia przez podatnika usług najmu magazynu i przechowywania mienia miejscem ich świadczenia będzie odpowiednio miejsce położenia nieruchomości oraz miejsce, gdzie usługi są faktycznie świadczone, a więc w żadnym przypadku nie będzie to terytorium kraju.
W związku z powyższym podatek od towarów i usług nie powinien być rozliczany w kraju przez podatnika.

Natomiast w przypadku nabycia usług ubezpieczeniowych oraz prawnych zastosowanie znajdzie regulacja art. 27 ust. 3 i 4 ustawy. Mianowicie w przypadku świadczenia usług niematerialnych, na rzecz podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego, miejscem świadczenia tych usług jest miejsce gdzie nabywca usługi posiada siedzibę lub stałe miejsce prowadzenia działalności dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania.
W związku z powyższym miejscem świadczenia w przypadku usług prawnych i ubezpieczeniowych będzie terytorium kraju i to podatnik będzie zobowiązany do rozliczenia podatku VAT. Kwestię określenia momentu powstania obowiązku podatkowego rozstrzyga art. 19 ust. 19 ustawy, który stanowi, iż przy określeniu momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu importu usług, znajdują zastosowanie, w zależności od okoliczności, odpowiednio przepisy art. 19 ust. 1, 4, 5, 11, 13 pkt 1 lit. b) i c) pkt 2, 4, i 7-9 oraz ust. 14-16.