INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 14.09.2011 r. (data wpływu 30.09.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozliczenia dokonywanych transakcji:

• jest prawidłowe – w zakresie pyt. 1, 2 i 5
• jest nieprawidłowe – w zakresie pyt. 3, 4 i 6.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 30.09.2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozliczenia dokonywanych transakcji

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest spółką Szwedzkiego prawa handlowego, jest zarejestrowana jako podatnik podatku od wartości dodanej w Szwecji. Adres zarejestrowanej siedziby Spółki Szwedzkiej znajduje się w Szwecji, miejscem naczelnego zarządu przedsiębiorstwa (Wnioskodawcy), miejscem posiedzeń zarządu przedsiębiorstwa i miejscem podejmowania decyzji dotyczących ogólnego kierunku prowadzonej działalności jest Szwecja.

Szwedzka Spółka posiada na terytorium Polski trzy magazyny. Magazyny prowadzone są przez wyspecjalizowane podmioty - Centra logistyczne. Właścicielem magazynów służących do przechowywania towarów Szwedzkiej Spółki są Centra logistyczne, które zapewniają również swoich pracowników wykonujących niezbędne przy magazynowaniu towarów prace (np. rozładunek, składowanie, załadunek, nadzorowanie stanów magazynowych, ochrona, pakowanie). Towary przez cały okres magazynowania pozostają własnością Spółki Szwedzkiej. Spółka Szwedzka nie zatrudnia na terenie kraju pracowników. W związku z prowadzonymi na terenie Polski magazynami Spółka Szwedzka ponosi koszty różnych usług, głównie usług księgowych, najmu powierzchni i obsługi magazynowej.

Wnioskodawca prowadzi sprzedaż towarów na rynku polskim oraz na rynkach innych krajów należących do UE oraz na rynkach zewnętrznych, mając w danym kraju magazyn niebędący składem konsygnacyjnym (w rozumieniu prawa danego kraju) albo magazyn będący składem konsygnacyjnym (w rozumieniu prawa danego kraju).

Wnioskodawca realizuje m.in. następujące zdarzenia gospodarcze:

1. Sprzedaż większych partii towarów dla klientów stałych, hurtowych realizowana jest w ramach wewnątrzwspónotowej dostawy towarów (dalej - WDT) ze Szwecji do Polski. W takim przypadku Wnioskodawca wystawia fakturę posługując się NIP nadanym przez szwedzkie organy podatkowe poprzedzony przedrostkiem literowym SE, w danych nabywcy wykazywany jest Polski odbiorca towarów posługujący się właściwym i ważnym NIP z przedrostkiem PL. Transakcja tego typu nie jest wykazywana w polskich deklaracjach Wnioskodawcy.
   
   
2. Klienci drobnicowi, dokonujący zakupów małych partii towaru otrzymują towar, który wcześniej jest przesuwany ze Szwecji do polskiego magazynu w ramach dostaw towarów w rozumieniu przepisu art . 11 ust . 1 uVAT (opisana dostawa towarów dalej powoływana jako Przesunięcie Towarów Własnych albo PTW). W związku z tymi transakcjami dnia 2 lutego 2006r. Wnioskodawca wystąpił do polskiego organu podatkowego o nadanie NIP dla celów rozliczenia VAT z tytułu WNT w Polsce (numer otrzymał). Przesuwając Towary Własne Wnioskodawca posługuje się NIP z przedrostkiem SE i wykazuje WDT oraz z przedrostkiem PL i wykazuje WNT. W opisywanym modelu sprzedaży Wnioskodawca dostarczając towary z polskiego magazynu wystawia na rzecz polskiego odbiorcy fakturę VAT posługując się NIP nadanym przez polskie władze skarbowe, w fakturze naliczany był VAT wg stawki właściwej. Od 1 kwietnia 2011 r. Wnioskodawca zgodnie z nowelizacją zaprzestał wykazywania VAT w fakturach dokumentujących ten typ transakcji i zgodnie z nowym brzmieniem przepisu art. 17 ust. 2 uVAT Wnioskodawca rozpoznaje nabywcę jako podatnika VAT.Transakcja Przesunięcia Towarów Własnych jest wykazywana w informacji podsumowującej o dokonanych wewnątrzwspólnotowych transakcjach (w części będącej informacją o wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów) i w deklaracji dla podatku od towarów i usług (w części właściwej dla wykazania podstawy opodatkowania oraz podatku należnego od wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, a także, zakładając że całość towaru ma służyć działalności opodatkowanej Wnioskodawcy, w części właściwej dla wykazania wartości netto oraz podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług pozostałych). Transakcja sprzedaży wykazywana jest w deklaracji dla podatku od towarów i usług (w części właściwej dla wykazania podstawy opodatkowania przez dostawcę z tytułu dostawy towarów oraz świadczenia usług, dla których podatnikiem jest nabywca).
   
   
3. Wnioskodawca jednym transportem przewozi towary przeznaczone:
   1. dla polskiego odbiorcy końcowego (dostawa opisana w pkt . 1),
   2. do polskiego magazynu (PTW), z tym, że z uwagi na ekonomię transportu, w magazynie towary przeznaczone dla odbiorcy z lit. a) są przeładowywane na inny środek transportu. Czasem dalszy transport towarów w ramach tej dostawy odbywa się po upływie kilku dni. Przestój wynika z rozwiązań logistycznych centrum, które zapewnia transport. Towary te są przyjmowane do magazynu centrum logistycznego i jednocześnie następuje ich wydanie, zabieg ten wykonywany jest w celach statystycznych i rozliczeniowych (Centrum logistyczne na podstawie m.in. przyjętych i wydanych towarów wystawia za wykonane usługi faktury na rzecz Wnioskodawcy).
   W przypadku towarów przeznaczonych dla polskiego odbiorcy towarzyszy im faktura wystawiona w sposób opisany w pkt . 1, zaś w przypadku towarów przeznaczonych do polskiego magazynu towarzyszy im inny dokument pozwalający na właściwe wykazanie WNT.Transakcja z lit. a nie jest wykazywana przez Wnioskodawcę w polskich deklaracjach, transakcja z lit. b wykazywana jest w informacji podsumowującej oraz deklaracji VAT (jak opisano w pkt . 2), rozpoznawana jest jako przesunięcie towarów własnych.
   
   
4. Zdarza się, że w trakcie transportu towaru do nabywcy (model sprzedaży opisany w pkt . 3 lit. a), odbiorca rezygnuje z zamówionego towaru i towar nie wraca do Szwecji ale zostaje w magazynie w Polsce. W takim przypadku Wnioskodawca nie rozpoznaje WDT ze Szwedzkim NIP na rzecz polskiego odbiorcy lecz WDT ze szwedzkim NIP i WNT z Polskim NIP (Przesunięcie Towarów Własnych).Transakcja jest rozpoznawana jak Przesunięcie Towarów Własnych i wykazywana przez Wnioskodawcę posługującego się NIP z przedrostkiem PL w deklaracji VAT oraz informacji podsumowującej, w pozycjach analogicznie jak w pkt . 2
   
   
5. Nieuniknione są także sytuacje, w których towar dostarczany jest jak w pkt 1, zaś polski kontrahent realizując swoje prawo zwraca otrzymawszy już wcześniej towar sprzedawcy (Wnioskodawcy). Z uwagi, że bezzasadnym byłoby transportowanie towaru do Szwecji klient rezygnujący z zakupu oddaje towar do Centrum logistycznego (co ma uzasadnienie ze względu na koszty transportu oraz umowę łączącą strony stosunku cywilnoprawnego). W tej sytuacji Wnioskodawca dokonuje stosownej korekty dokumentów sprzedaży, oraz korekty WDT wykazując jako odbiorcę zamiast kontrahenta, Wnioskodawcę z NIP poprzedzonym przedrostkiem PL (od strony dostawcy pozostaje NIP z przedrostkiem SE). Wnioskodawca składa także korektę informacji podsumowującej oraz deklaracji dla podatku od towarów i usług wskazując WNT (od strony NIP z przedrostkiem PL). Jeśli zwrot następuje przed terminem do złożenia stosownych deklaracji i informacji Wnioskodawca od razu rozpoznaje PTW i wykazuje zdarzenie gospodarcze w informacji podsumowującej o dokonanych wewnątrzwspólnotowych transakcjach i w deklaracji dla podatku od towarów i usług analogicznie jak w pkt . 2.
   
   
6. Towary znajdujące się w magazynie Wnioskodawcy na terenie innego niż Polska kraju są przesuwane do polskiego magazynu. Wnioskodawca rozpoznaje transakcję posługując się przy WDT NIP z przedrostkiem właściwego kraju i WNT NIP z przedrostkiem PL. Transakcja jest wykazywana jak Przesunięcie Towarów Własnych i jest wskazywana w informacji podsumowującej o dokonanych wewnątrzwspólnotowych transakcjach i w deklaracji dla podatku od towarów i usług (jak dla WNT, gdzie NIP kontrahenta to NIP z przedrostkiem właściwego kraju) i w deklaracji dla podatku od towarów i usługi (pozycje: podstawa opodatkowania, podatek należny dla wewnątrzwspólnotoweg o nabycia towarów).
   
   
7. W przypadku gdy towary znajdujące się w polskim magazynie Wnioskodawcy są przesuwane do magazynu Wnioskodawcy położonego na terenie innego niż Polska kraju, Wnioskodawca rozpoznaje transakcję posługując się przy WDT NIP z przedrostkiem PL i WNT NIP z przedrostkiem właściwego kraju. Transakcja jest wykazywana w informacji podsumowującej o dokonanych wewnątrzwspólnotowych transakcjach (w części właściwej dla informacji o wewnątrzwspólnotowych dostawach towarów, gdzie NIP kontrahenta to NIP z przedrostkiem właściwego kraju) i w deklaracji dla podatku od towarów i usługi (pozycja podstawa opodatkowania dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów).
   
   
8. Klient np. czeski zamawia towar u Wnioskodawcy. Towar jest dostępny w polskim magazynie. Towar zostaje przesunięty (jak opisano poniżej) z polskiego magazynu do magazynu w Czechach. Z uwagi na fakt, że klient z Czech posiada siedzibę w odległości mniejszej niż magazyn Wnioskodawcy w Czechach, fizycznie towary zostają przemieszczone z polskiego magazynu do klienta czeskiego. Klient czeski otrzymuje fakturę sprzedaży od Wnioskodawcy posługującego się czeskim NIP. Zaś przesuniecie towarów pomiędzy magazynami Wnioskodawcy wykazywane jest od strony Wnioskodawcy posługującego się NIP z przedrostkiem PL jako WDT na rzecz Wnioskodawcy posługującego się NIP z przedrostkiem CZ rozpoznającym te transakcje jako WNT i następnie sprzedaż krajową na rzecz rzeczywistego odbiorcy towaru w Czechach zgodnie z obowiązującym w tym kraju prawem. Transakcja ta jest wykazywana od strony Wnioskodawcy posługującego się NIP z przedrostkiem PL jako WDT i wykazywana jest w informacji podsumowującej o dokonanych wewnątrzwspólnotowych transakcjach (w części właściwej dla informacji o wewnątrzwspólnotowych dostawach towarów) i w deklaracji dla podatku od towarów i usług (pozycja: podstawa opodatkowania dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów), rozpoznawana jest jako PTW.
   
   
9. W niektórych krajach (np. w Austrii) Spółka posiada skład konsygnacyjny nieposiadając w danym kraju właściwego NIP. Towary znajdujące się w składzie są przemieszczane do polskiego magazynu. W takiej sytuacji Wnioskodawca posługując się NIP z przedrostkiem PL wykazuje ten typ przemieszczenia towarów jako WNT wskazując drugą stronę transakcji jako Wnioskodawcę posługującym się NIP nadanym przez Szwedzkie władze podatkowe - o ile do Austrii towar trafił ze Szwecji.
   
   
10. Wnioskodawca nabywając w Polsce usługi, o których mowa w art. 28b uVAT, podaje dla polskich kontrahentów NIP z przedrostkiem SE i otrzymuje faktury z adnotacją VAT rozlicza nabywca, odwrotne obciążenie, lub przepis stanowiący o prawie nie naliczania VAT przez sprzedawcę. Zakup taki Wnioskodawca rozpoznaje, wykazuje i rozlicza zgodnie ze szwedzkimi regulacjami prawnymi.
    
    
11. Wnioskodawca dokonując w Polsce zakupu usług, o których mowa w przepisie art. 28e VAT podaje NIP z przedrostkiem PL i otrzymuje faktury z naliczonym podatkiem od towarów i usług, który następnie odlicza od podatku należnego i wykazuje w deklaracji VAT-7.
    
    
12. Wnioskodawca otrzymując fakturę z tytułu nabyć, o których mowa w pkt 10 lub 11, w przypadku gdy zdaniem Wnioskodawcy został pomylony NIP (zamiast wskazania wnioskodawcy z NIP z przedrostkiem PL zamiast SE lub odwrotnie) domaga się skorygowania NIP fakturą korygującą, nie godząc się na dokonanie korekty notą korygującą.
    
    

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawca prawidłowo posługuje się nadanym przez polskie władze podatkowe NIP z przedrostkiem PL...
2. Czy Wnioskodawca w sposób prawidłowy rozpoznaje zdarzenia gospodarcze i wykazuje je prawidłowo w stosownych deklaracjach...
3. Czy w sytuacji gdy Wnioskodawca otrzyma fakturę za zakup usług, o których mowa w art. 28b i kontrahent wystawi fakturę VAT z NIP - PL oraz naliczy w niej VAT to Wnioskodawca ma prawo rozliczyć taką fakturę w deklaracji dla podatku od towarów i usługi i dokonać odliczenia VAT naliczonego od należnego...
4. Czy jeżeli Wnioskodawca otrzyma fakturę VAT za usługi, o których mowa w art. 28e uVAT i w fakturze będzie podany NIP z przedrostkiem SE i naliczonym VAT to Wnioskodawca może rozliczyć taki zakup w deklaracji dla podatku od towarów i usług dokonując odliczenia VAT naliczonego od należnego...
5. Czy Wnioskodawca otrzymując fakturę VAT za usługi, o których mowa w art. 28e uVAT i w fakturze podany jest NIP z przedrostkiem PL i naliczonym VAT to Wnioskodawca może rozliczyć taki zakup w deklaracji VAT-7 dokonując odliczenia VAT naliczonego od należnego...
6. Czy w przypadku opisanym we wniosku (pkt 12 w zw. z pkt 10 lub 11) korektę NIP - można dokonać przy pomocy noty korygującej...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1 i 2

Wnioskodawca uważa, że prawidłowo posługuje się nadanym przez polskie władze podatkowe NIP z przedrostkiem PL oraz, że prawidłowo rozpoznaje i wykazuje w stosownych deklaracjach, informacjach podsumowujących, opisane zdarzenia gospodarcze. Szczegółowe uzasadnienie z powołaniem przepisów prawa podatkowego w odniesieniu do poszczególnych transakcji poniżej:

Ad. 1.1.

Z uwagi, że Wnioskodawca posługując się NIP nadanym przez szwedzkie władze podatkowe dokonuje WDT na rzecz polskiego kontrahenta to zgodnie z przepisem art. 17 ust. 3 uVAT polski kontrahent jest w transakcji tego typu podatnikiem i na nim spoczywa obowiązek rozliczenia VAT jak i wykazania w stosownych deklaracjach. Wnioskodawca wykazuje WDT zgodnie z regulacjami szwedzkimi. Transakcja taka nie jest wykazywana przez Wnioskodawcę w polskich deklaracjach, informacjach podsumowujących.

Ad. 1.2.

Przemieszczenia towarów opisane w pkt 2 zgodnie z regulacją przepisu art. 11 ust. 1 uVAT zrównane są z WNT. W związku z powyższym Wnioskodawca w takiej transakcji jest na podstawie przepisu art. 17 ust. 1 pkt 3 uVAT podatnikiem i na podstawie przepisu art. 5 ust. 1 pkt 4 w zw. z art. 11 ust. 1 zobowiązany jest do naliczenia podatku należnego. Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 uVAT Wnioskodawcy przysługuje prawo odliczenia od kwoty podatku należnego kwoty podatku naliczonego, określonego zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 4 uVAT. Opisaną transakcję na podstawie przepisów art. 99 ust. 3 w zw. z ust. 2 i art. 100 ust. 1 uVAT oraz aktów wykonawczych do wskazanych przepisów, Wnioskodawca obowiązany jest wykazać w deklaracji dla podatku od towarów i usług w pozycjach: podstawa opodatkowania, podatek należny dla wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów (wartość WNT i podatek należny z tytułu WNT), a w pozycji właściwej dla wykazania wartości netto i podatku naliczonego od „Nabycia towarów i usług pozostałych” Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego od podatku należnego z tytułu WNT. Wnioskodawca zobowiązany jest również do wykazania nabycia w informacji podsumowującej, w części właściwej dla WNT.

Z uwagi na fakt, że Wnioskodawca nie posiada w Polsce siedziby, ani stałego miejsca prowadzonej działalności to w przypadku dokonania przez Wnioskodawcę sprzedaży towarów z polskiego magazynu polskiemu kontrahentowi na podstawie przepisu art. 17 ust. 1 pkt 5 uVAT podatnikiem dla takiej transakcji jest nabywca towarów. Na podstawie powyżej powołanych przepisów Wnioskodawca nie jest obowiązany do naliczenia podatku należnego co jednak nie zwalnia go z obowiązku wykazania dokonanej sprzedaży w deklaracji dla podatku od towarów i usług w pozycji wypełnianej przez dostawcę podstawa opodatkowania dla „Dostawa towarów oraz świadczenie usług, dla których podatnikiem jest nabywca”.

Ad. 1.3.

Zdaniem Wnioskodawcy w przypadku wystąpienia sytuacji z pkt 3, Wnioskodawca obowiązany jest do rozpoznania transakcji z pkt 1 i 2 i odpowiedniego rozliczenia i wykazania transakcji w sposób wskazany w Ad. 1.1. i Ad. 1.2. Fakt wspólnego przemieszczenia towarów w ramach WDT i PTW zrównanego z WNT nie ma znaczenia dla charakteru przemieszczeń poszczególnych towarów. Wnioskodawca wyraża pogląd, że nie jedynie fakt samego przemieszczenia towarów ze Szwecji do Polski lecz ich przeznaczenie, a przede wszystkim fakt dokonania przemieszczenia w wykonaniu czynności, o których mowa w art. 7 uVAT bądź fakt dokonania przemieszczenia nie w wykonaniu czynności, o których mowa w art. 7 uVAT, determinuje model rozliczenia i wyznacza obowiązki podatkowe Wnioskodawcy.

Ad. 1.4.

Wnioskodawca uważa, że skoro przed fizycznym dostarczeniem towarów polskiemu odbiorcy nastąpiła zmiana przeznaczenia towaru, a tym samym zmianie uległ charakter transakcji Wnioskodawca powinien rozpoznać WNT i zachować się w sposób opisany w Ad. 1. 2 akapit pierwszy.

Ad. 1.5.

Sytuacja opisana w pkt 5, zdaniem Wnioskodawcy, rozpoznawana jest w sposób poprawny i na Wnioskodawcy ciążą obowiązki analogiczne do opisanych w Ad. 1.2 Akapit pierwszy.

Ad. 1.6.

Model PTW opisywany w pkt 6 poza różnicą w kraju UE, z którego następuje przemieszczenie, jest identyczny jak PTW ze Szwecji do Polski. Fakt, że Wnioskodawca przesuwa towary własne z magazynów położonych w różnych krajach (w których wcześniej rozpoznał i zadeklarował stosowne przesunięcia) nie wpływa na obowiązki podatkowe opisane w Ad. 1.2 akapit pierwszy z różnicą polegającą na wpisywaniu w informacji podsumowującej transakcje wewnątrzwspólnotowe NIP Wnioskodawcy poprzedzonego przedrostkiem literowym właściwym dla kraju rozpoczęcia wysyłki przesuwanego towaru (w polu w którym wskazuje się NIP dostawcy).

Ad. 1.7.

Wnioskodawca w przypadku PTW z Polski do magazynu w innym kraju UE obowiązany jest na podstawie art. 13 ust. uVAT traktować tę transakcję jak WDT. W związku z tym Wnioskodawca obowiązany jest rozpoznać obowiązek podatkowy w WDT zgodnie z postanowieniami przepisu art. 20 ust. 1 uVAT, w przypadku spełnienia warunków z art. 42 uVAT wykazać ze stawką 0% WDT w wartości wskazanej przepisem art. 29 ust. 11 uVAT. Wnioskodawca w deklaracji dla podatku od towarów i usług wykaże podstawę opodatkowania jak dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz w informacji podsumowującej o dokonanych wewnątrzwspólnotowych transakcjach w części właściwej dla wykazania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Ad. 1.8.

Zdaniem Wnioskodawcy sposób rozpoznania transakcji oraz ich sprawozdawczości opisany w pkt 8 jest prawidłowy. Sposób rozliczenia transakcji nie może być determinowany jedynie przez sposób transportu lub jego długość. Przyjęcie odmiennego stanowiska doprowadza do absurdalnego wniosku, że jeżeli transport przyjedzie do magazynu, a następnie pojedzie do klienta, tym samym pokona odległość większą niż gdyby pojechał bezpośrednio do klienta, to transakcje z dłuższą drogą należy rozpoznać jako PTW zrównaną z WDT tj. tak jak opisana w pkt 8 zaś w przypadku pokonania drogi krótszej Wnioskodawca obowiązany byłby do wykazania bezpośrednio WDT na rzecz klienta z kraju UE z pominięciem opisywanego magazynu co nie jest celem Wnioskodawcy. Wnioskodawca w tego typu transakcjach przyjmuje dla celów rozliczeniowych, statystycznych, że towar sprzedawany w danym kraju powinien pochodzić z magazynu umieszczonego w tym kraju.

Ad. 1.9.

Zdaniem Wnioskodawcy pomimo, że towar jest przesuwany z innego niż Szwecja kraju ze składu konsygnacyjnego Wnioskodawcy, to z uwagi na fakt, że w kraju w którym Wnioskodawca posiada skład konsygnacyjny nie posiada NIP nadanego przez władze podatkowe Wnioskodawca przy przesunięciu towaru do magazynu w Polsce, powinien rozpoznać WNT i wykazać jako drugą stronę transakcji swój NIP z przedrostkiem SE - analogicznie jak w Ad. 1.2 Akapit pierwszy.

Ad. 3

W przypadku gdy polski kontrahent wystawi za wyświadczone na rzecz Wnioskodawcy fakturę za usługi o których mowa w art. 28b uVAT i naliczy VAT oraz wskaże NIP Wnioskodawcy z przedrostkiem PL to z uwagi na brzmienie art. 88 ust. 3a pkt 2 uVAT Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego ponieważ transakcja taka nie podlega opodatkowaniu w Polsce.

Ad. 4

Wnioskodawca otrzymując fakturę od polskiego kontrahenta za usługi, o których mowa w art. 28e uVAT, których miejscem świadczenia jest Polska, w przypadku gdy kontrahent wskaże w fakturze NIP z przedrostkiem SE, ma prawo odliczyć naliczony podatek od towarów i usług wykazany na takiej fakturze, ponieważ transakcja taka podlega opodatkowaniu w Polsce i ewentualne błędne wskazanie samego numeru NIP nie powinno wpływać na prawo do odliczenia VAT

Ad. 5

Wnioskodawca otrzymując fakturę od polskiego kontrahenta za usługi, o których mowa w art. 28e uVAT, których miejscem świadczenia jest Polska, w przypadku gdy kontrahent wskaże w fakturze NIP z przedrostkiem PL, ma prawo odliczyć podatek naliczony wykazany na takiej fakturze.

W szczególności należy podkreślić, że prawo to przysługuje Wnioskodawcy na podstawie art. 86 ust. 1 i art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a uVAT, o ile zakupywane usługi, o których mowa w art. 28e uVAT wykorzystywane są do wykonywania czynności opodatkowanych, a za takie należy uznać czynności sprzedaży opisane w pkt 2 pomimo, że w tych transakcjach to nie Wnioskodawca jest podatnikiem co wynika z regulacji art. 17 ust. 1 pkt 5 uVAT. Przyjęcie odmiennej wykładni doprowadziłoby do złamania podstawowej zasady podatku od wartości dodanej jaką jest zasada neutralności, ponieważ Wnioskodawca z uwagi na posiadanie w Polsce ważnego NIP nie może w Szwecji występować o zwrot podatku zapłaconego w Polsce.

Ad. 6.

Zmiana numeru NIP, w tej wyjątkowej sytuacji gdzie ten sam podmiot (z tym samym adresem) ma różne numery NIP (numery nadane w różnych krajach), powinna dokonać się na podstawie faktury korygującej i niedopuszczalne jest korygowanie tego elementu notą korygującą.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za

• prawidłowe – w zakresie pyt. 1, 2 i 5
• nieprawidłowe – w zakresie pyt. 3, 4 i 6.
  
  

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Natomiast przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8 (art. 13 ust. 1 ustawy).

Za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje się, według art. 13 ust. 3 ustawy, również przemieszczenie przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

W myśl art. 99 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133.

Mali podatnicy, którzy wybrali metodę kasową, składają w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy kwartalne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym kwartale (art. 99 ust. 2 ustawy).

Podatnicy, o których mowa w ust. 1, inni niż podatnicy rozliczający się metodą kasową, mogą również składać deklaracje podatkowe, o których mowa w ust. 2, po uprzednim pisemnym zawiadomieniu naczelnika urzędu skarbowego, najpóźniej do 25. dnia drugiego miesiąca kwartału, za który będzie po raz pierwszy złożona kwartalna deklaracja podatkowa. Podatnik rozpoczynający w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności podlegających opodatkowaniu dokonuje zawiadomienia, o którym mowa w zdaniu pierwszym, w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym rozpoczął wykonywanie tych czynności (art. 99 ust. 3 ustawy).

Natomiast zgodnie z art. 100 ust. 1 pkt 2 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, zarejestrowani jako podatnicy VAT UE, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym zbiorcze informacje o dokonanych wewnątrzwspólnotowych nabyciach towarów, o których mowa w art. 9 ust. 1 lub art. 11 ust. 1, od podatników podatku od wartości dodanej, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej - zwane dalej „informacjami podsumowującymi”.

Informacje podsumowujące składa się za okresy miesięczne, w terminie do 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu dokonania transakcji, o których mowa w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 4, 6 i 7 (art. 100 ust. 3 ustawy).

Informacje podsumowujące mogą być składane za okresy kwartalne w terminie do 15. dnia miesiąca następującego po kwartale, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu dokonania transakcji, o których mowa w ust. 1, w przypadku gdy dotyczą one transakcji, o których mowa w ust. 1 pkt 2, jeżeli całkowita wartość tych transakcji, bez podatku, nie przekracza w danym kwartale 50.000 zł (art. 100 ust. 4 pkt 2 ustawy).

Z przedstawionego w przedmiotowym wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca jest spółką Szwedzkiego prawa handlowego, zarejestrowaną jako podatnik podatku od wartości dodanej w Szwecji gdzie również znajduje się siedziba Spółki. Spółka posiada na terytorium Polski trzy magazyny, które prowadzone są przez wyspecjalizowane podmioty - Centra logistyczne. Właścicielem magazynów służących do przechowywania towarów Spółki są Centra logistyczne, które do ich obsługi zapewniają pracowników. Przez cały okres magazynowania towary pozostają własnością Spółki. Spółka nie zatrudnia na terenie kraju pracowników, jednakże ponosi koszty różnych usług, głównie usług księgowych, najmu powierzchni i obsługi magazynowej.

Wnioskodawca prowadzi sprzedaż towarów na rynku polskim oraz na rynkach innych krajów należących do UE oraz na rynkach zewnętrznych, mając w danym kraju magazyn nie będący składem konsygnacyjnym (w rozumieniu prawa danego kraju) albo magazyn będący składem konsygnacyjny (w rozumieniu prawa danego kraju).

W 2006r. w związku z przesunięciami własnych towarów z terytorium Szwecji na terytorium Polski w celu rozliczenia wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów Spółka została zarejestrowana jako polski podatnik od towarów i usług.

We wniosku Wnioskodawca opisuje różne zdarzenia gospodarcze, które realizuje m.in. na terytorium Polski. Wątpliwości Spółki dotyczą prawidłowości posługiwania się polskim NIP oraz prawidłowości rozpoznawania zdarzeń gospodarczych wskazanych w punktach 1-9 opisu stanu faktycznego i wykazywania ich deklaracjach podatkowych.

Z przedstawionego w punkcie 1 opisu wynika, że Wnioskodawca dokonuje sprzedaży większych partii towarów dla klientów stałych, hurtowych w ramach wewnątrzwspónotowej dostawy towarów ze Szwecji do Polski. W takim przypadku Wnioskodawca wystawia fakturę posługując się NIP nadanym przez szwedzkie organy podatkowe poprzedzony przedrostkiem literowym SE, w danych nabywcy wykazywany jest Polski odbiorca towarów posługujący się właściwym i ważnym NIP z przedrostkiem PL. Transakcja tego typu nie jest wykazywana w polskich deklaracjach Wnioskodawcy.

Należy w tym miejscu wskazać, że z przepisu art. 5 ust. 1 ustawy, regulującego zakres przedmiotowy opodatkowania podatkiem od towarów i usług wynika, iż dla opodatkowania danej transakcji rozstrzygające znaczenie ma ustalenie miejsca dostawy (świadczenia) - miejsce świadczenia determinuje miejsce opodatkowania danej czynności. Zatem podatek VAT jest podatkiem o charakterze terytorialnym, opodatkowaniu tym podatkiem podlegają jedynie czynności, które miały miejsce na określonym obszarze. W związku z powyższym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wyłącznie czynności, których miejscem świadczenia było terytorium kraju tj. Rzeczypospolitej Polskiej. W sytuacji, gdy wykonanie danej czynności opodatkowanej będzie miało miejsce poza terytorium Polski, czynność ta nie będzie, co do zasady, podlegała opodatkowaniu na jej terytorium.

Czynność wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów wymaga, co do zasady, istnienia dwóch stron transakcji: jeden podatnik dostarcza towary, rozpoznając u siebie wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, natomiast druga strona nabywa te towary, rozpoznając u siebie wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów. Z przedmiotowego opisu wynika, że Wnioskodawca posługując się szwedzkim numerem NIP dokonuje wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów z terytorium Szwecji na rzecz polskiego kontrahenta. Jak wynika z powyższego dostawy, która odbywa się na terenie innego państwa członkowskiego dokonuje szwedzki podatnik. Zatem dostawa ta będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu w innym państwie. W Polsce będzie to czynność niepodlegająca w ogóle opodatkowaniu. Spowodowane jest to przede wszystkim tym, że jedną z głównych cech podatku VAT jest jego terytorialność. Stąd też przepisy konkretnych ustaw VAT, dotyczące dostawy towarów, odnosić się mogą jedynie do tych dostaw, które rozpoczęły się z tego właśnie państwa, natomiast te zaczynające się w innych państwach będą podlegały przepisom tych innych państw.

W związku z powyższym stanowisko, iż Wnioskodawca nie wykazuje tej transakcji w polskich deklaracjach podatkowych oraz informacji podsumowującej należało uznać za prawidłowe.

W punkcie 2 opisu stanu faktycznego Wnioskodawca wskazuje, iż drobni klienci dokonujący zakupów małych partii towaru otrzymują towar, który wcześniej jest przesuwany ze Szwecji do polskiego magazynu w ramach dostaw towarów w rozumieniu przepisu art. 11 ust. 1 ustawy.

Przesuwając towary własne Wnioskodawca posługuje się szwedzkim NIP i wykazuje WDT oraz polskim NIP i wykazuje WNT. W opisywanym modelu sprzedaży dostarczając towary z polskiego magazynu Wnioskodawca posługując się polskim NIP wystawia na rzecz polskiego odbiorcy fakturę VAT z właściwą stawką podatku. Od 1 kwietnia 2011 r. zgodnie z nowelizacją przepisów Wnioskodawca zaprzestał wykazywania VAT w fakturach dokumentujących ten typ transakcji i zgodnie z nowym brzmieniem przepisu art. 17 ust. 2 ustawy Wnioskodawca rozpoznaje nabywcę jako podatnika VAT.

Transakcja przesunięcia towarów własnych jest wykazywana w informacji podsumowującej o dokonanych wewnątrzwspólnotowych transakcjach (w części będącej informacją o wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów) i w deklaracji dla podatku od towarów i usług (w części właściwej dla wykazania podstawy opodatkowania oraz podatku należnego od wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, a także, zakładając że całość towaru ma służyć działalności opodatkowanej Wnioskodawcy, w części właściwej dla wykazania wartości netto oraz podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług pozostałych). Transakcja sprzedaży wykazywana jest w deklaracji dla podatku od towarów i usług (w części właściwej dla wykazania podstawy opodatkowania przez dostawcę z tytułu dostawy towarów oraz świadczenia usług, dla których podatnikiem jest nabywca).

Jak wynika z powyższego opisu w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Spółka dokonuje przemieszczenia własnych towarów z terytorium Szwecji do magazynów w Polsce. Zatem przedmiotowe przemieszczenie w świetle ww. przepisów spełnia przesłanki określone w art. 11 ust. 1 ustawy i należy je traktować jako wewnatrzwspólnotowe nabycie towarów.

W kolejnym etapie transakcji przemieszczone towary Spółka sprzedaje na terytorium polski drobnym klientom.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Co do zasady, podatnikami VAT z tytułu wykonywania czynności opodatkowanych są zatem podmioty realizujące te czynności w ramach swojej działalności. Od powyższej ogólnej reguły przepisy ustawy o VAT przewidują jednak pewne wyjątki.

W szczególności, art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do 01.07.2011r., stanowi, że podatnikami VAT są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary, jeżeli dokonującym ich dostawy na terytorium kraju jest podatnik nieposiadający siedziby, stałego miejsca zamieszkania lub stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium kraju.

Ustawą z dnia 9 czerwca 2011r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług, ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. nr 134, poz. 780) przepis art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy z dniem 01.07.2011r. otrzymała brzmienie: podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary, jeżeli dokonującym ich dostawy na terytorium kraju jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju.

Stosownie do art. 17 ust. 2 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do 31.03.2011r., przepisów ust. 1 pkt 4 i 5 nie stosuje się w przypadku świadczenia usług i dostawy towarów, od których podatek należny został rozliczony przez usługodawcę lub dokonującego dostawy towarów na terytorium kraju, z wyjątkiem świadczenia usług, do których stosuje się art. 28b, oraz dostawy gazu w systemie gazowym lub energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym, dla których w każdym przypadku podatnikiem jest usługobiorca lub nabywca towarów.

Ustawą z dnia 18 marca 2011r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy – Prawo o miarach (Dz. U. Nr 64, poz. 332) przepis art. 17 ust. 2 ustawy z dniem 1 kwietnia 2011r. otrzymał brzmienie, w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Natomiast zgodnie z ust. 5 pkt 1 przepis ust. 1 pkt 5 stosuje się jeżeli nabywcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności lub stałe miejsce zamieszkania na terytorium kraju, albo osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 6.

Wyżej wymienioną ustawą z dnia 9 czerwca 2011r. z dniem 01.07.2011r. przepis art. 17 ust. 5 pkt 1 otrzymał brzmienie: przepis ust. 1 pkt 5 stosuje się jeżeli nabywcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, albo osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 6.

Z literalnego brzmienia przepisu art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy wynika, że podatnikiem w szczególnym przypadku, jakim jest dostawa towarów realizowana przez podmiot nieposiadający siedziby, stałego miejsce prowadzenia działalności lub stałego miejsca zamieszkania na terytorium kraju, staje się nabywca.

W związku z powyższym, należy uznać, iż w każdym przypadku, gdy dana transakcja spełnia przesłanki art. 17 ust. 1 pkt 5 oraz art. 17 ust. 5 pkt 1 ustawy, tj. jeśli:

1. dostawy towarów dokonuje podmiot nieposiadający siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, oraz
2. nabywcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, albo osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju, podmiotem zobowiązanym do rozliczenia podatku VAT (podatnikiem VAT) z tytułu takiej transakcji będzie nabywca.
   
   

Należy w tym miejscu podkreślić, że stosownie do art. 17 ust. 2 ustawy w brzmieniu obowiązującym do 31 marca 2011r., ustawodawca dopuszczał sytuację, w której podmiot realizujący dostawę mógł wystąpić w charakterze podatnika, lecz niewątpliwie było to rozwiązanie fakultatywne, a nie obligatoryjne. W pierwszej kolejności podatnikiem dokonującym rozliczenia dostawy był bowiem nabywca, a dostawca mógł wybrać alternatywę, jaką stanowi rozliczenie dostawy na ogólnych zasadach. Natomiast od dnia 1 kwietnia 2011r. dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego. Z opisu sprawy wynika, iż od 1 kwietnia 2011 r. zgodnie z nowelizacją przepisów, dokonując sprzedaży na rzecz polskiego podatnika VAT, Wnioskodawca rozpoznaje nabywcę jako podatnika.

Dokonywane przez Wnioskodawcę na terytorium kraju transakcje powinny znaleźć odzwierciedlenie w składanej deklaracji dla podatku od towarów i usług VAT-7 lub VAT-7K oraz informacji podsumowującej VAT-UE.

Rozporządzeniem z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wzorów deklaracji podatkowych dla podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 211, poz. 1333 ze zm.), Minister Finansów określił m.in. wzór deklaracji VAT-7. Powyższe rozporządzenie zostało zmienione rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 13 lipca 2011 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie wzorów deklaracji podatkowych dla podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 153, poz. 906). Załącznik nr 1 tego rozporządzenia stanowi wzór deklaracji VAT-7, natomiast w załączniku nr 4 zawarto objaśnienia do deklaracji dla podatku od towarów i usług (VAT-7, VAT-7K i VAT-7D). Z objaśnień tych wynika, iż w poz. 33 i 34 wykazuje się wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów. Z kolei opis dla poz. 41 wskazuje, że wypełnia ją dostawca i nabywca, a poz. 42 wypełnia tylko nabywca – jeżeli jest on podatnikiem z tytułu nabycia towarów i usług – w przypadkach, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 5, 7 i 8 ustawy. Zatem Wnioskodawca, jako podatnik dostarczający towary dla polskiego nabywcy, w deklaracji podatkowej winien wypełnić tylko poz. 41, tj. wartość dokonanej dostawy bez podatku.

Reasumując Wnioskodawca, jako zarejestrowany czynny podatnik podatku VAT w Polsce, z racji nabyć wewnątrzwspólnotowych oraz dokonywanych dostaw towarów dla polskich podatników VAT, rozliczanych z zastosowaniem mechanizmu reverse charge, zobowiązany jest do złożenia deklaracji podatkowej VAT-7 lub VAT-7K. W deklaracji tej, w poz. 33 i 34 wykazać należy wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, gdzie kwota podatku należnego z poz. 34 jest jednocześnie podatkiem naliczonym, zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. c ustawy. W poz. 41 deklaracji - podstawa opodatkowania, ująć należy wartość, za jaką towar został dostarczony dla polskich podatników VAT. Ponadto, Wnioskodawca, dokonując wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów zobowiązany jest także do wykazania przedmiotowej transakcji w informacji podsumowującej VAT-UE.

Zatem w przedmiotowej kwestii stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Z opisu wskazanego w punkcie 3 wniosku wynika, że Wnioskodawca jednym transportem przewozi towary przeznaczone dla polskiego odbiorcy końcowego (dostawa opisana w punkcie 1) oraz do polskiego magazynu, w ramach przemieszczenia towarów własnych (dostawa opisana w punkcie 2) z tym, że z uwagi na ekonomię transportu, w magazynie towary przeznaczone dla odbiorcy końcowego są przeładowywane na inny środek transportu. Czasem dalszy transport towarów w ramach tej dostawy odbywa się po upływie kilku dni. Przestój wynika z rozwiązań logistycznych centrum, które zapewnia transport. Towary te są przyjmowane do magazynu centrum logistycznego i jednocześnie następuje ich wydanie, zabieg ten wykonywany jest w celach statystycznych i rozliczeniowych.

Odnosząc się do powyżej przedstawionej transakcji należy wskazać, iż fakt przywozu na terytorium kraju jednym transportem towarów przeznaczonych dla polskiego odbiorcy końcowego oraz do polskiego magazynu, w ramach przemieszczenia towarów własnych nie wpływa na zmianę sposobu rozliczenia tych transakcji. Zatem przedmiotowe transakcje należy rozliczyć w sposób wskazany w punkcie 1 i 2 przedmiotowej interpretacji.

W związku z powyższym w przedmiotowej kwestii stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Z punktu 4 opisu stanu faktycznego wynika, że zdarzają się sytuacje kiedy w trakcie transportu towaru do nabywcy końcowego (dostawa opisana w punkcie 1 i 3a), odbiorca rezygnuje z zamówionego towaru i towar nie wraca do Szwecji ale zostaje w magazynie w Polsce. W takim przypadku Wnioskodawca nie rozpoznaje WDT ze Szwedzkim NIP na rzecz polskiego odbiorcy lecz WDT ze szwedzkim NIP i WNT z Polskim NIP (Przesunięcie Towarów Własnych).

Transakcja jest rozpoznawana jak WNT i wykazywana przez Wnioskodawcę posługującego się NIP z przedrostkiem PL w deklaracji VAT oraz informacji podsumowującej, w pozycjach analogicznie jak w pkt 2.

Z powyższego opisu sprawy wynika, iż zdarzają się sytuacje kiedy w trakcie transportu towaru do nabywcy końcowego, nabywca rezygnuje z zamówionego towaru, zatem uznać należy, iż w takiej sytuacji nie nastąpiło przeniesienie prawa do rozporządzania nimi jak właściciel przez nabywcę. Tym samym, przemieszczone towary pozostają nadal własnością Wnioskodawcy. Tak opisana transakcja spełnia przesłanki, uprawniające do uznania jej za przemieszczenie towarów własnych Wnioskodawcy w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy. Zatem przedmiotową transakcję Wnioskodawca obowiązany jest rozliczyć jak wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów opisane w punkcie 2 niniejszej interpretacji.

W związku z powyższym również w przedmiotowej kwestii stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Jak Wnioskodawca wskazuje w punkcie 5 opisu stanu faktycznego, nieuniknione są także sytuacje, w których towar dostarczany jest do nabywcy końcowego (dostawa opisana w punkcie 1), zaś polski kontrahent realizując swoje prawo zwraca otrzymany towar Wnioskodawcy. Z uwagi, że bezzasadnym byłoby transportowanie towaru do Szwecji klient rezygnujący z zakupu oddaje towar do Centrum logistycznego (co ma uzasadnienie ze względu na koszty transportu oraz umowę łączącą strony stosunku cywilnoprawnego).

W sytuacji, gdy pierwotny klient Wnioskodawcy zrezygnował z dostarczonego mu towaru i zwrócił towar, nie nastąpiło przeniesienie prawa do rozporządzania nim jak właściciel przez nabywcę. Tym samym, przemieszczone na terytorium kraju towary pozostają nadal własnością Wnioskodawcy. Tak opisana transakcja spełnia przesłanki, uprawniające do uznania jej za przemieszczenie towarów własnych Wnioskodawcy w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy.

Za prawidłowe należy uznać postępowanie Wnioskodawcy, zgodnie z którym w zaistniałej sytuacji dokonuje On stosownej korekty dokumentów sprzedaży, oraz korekty WDT wykazując jako odbiorcę zamiast kontrahenta, Wnioskodawcę z NIP poprzedzonym przedrostkiem PL (od strony dostawcy pozostaje NIP z przedrostkiem SE). Wnioskodawca prawidłowo składa także korektę informacji podsumowującej oraz deklaracji dla podatku od towarów i usług wskazując WNT (od strony NIP z przedrostkiem PL). Natomiast jeśli zwrot następuje przed terminem do złożenia stosownych deklaracji i informacji Wnioskodawca od razu rozpoznaje WNT i wykazuje zdarzenie gospodarcze w informacji podsumowującej o dokonanych wewnątrzwspólnotowych transakcjach i w deklaracji dla podatku od towarów i usług analogicznie jak w punkcie 2.

W punkcie 6 opisu sprawy Wnioskodawca wskazuje, że towary znajdujące się w magazynie na terenie innego niż Polska kraju są przesuwane do polskiego magazynu. Wnioskodawca rozpoznaje transakcję posługując się przy WDT NIP z przedrostkiem właściwego kraju i WNT NIP z przedrostkiem PL. Transakcja jest wykazywana jak Przesunięcie Towarów Własnych i jest wskazywana w informacji podsumowującej o dokonanych wewnątrzwspólnotowych transakcjach i w deklaracji dla podatku od towarów i usług.

Odnosząc się do powyżej przedstawionej transakcji należy wskazać, iż przemieszczenie przez Wnioskodawcę należących do niego towarów z innego niż Polska kraju do polskiego magazynu w świetle ww. przepisów spełnia przesłanki określone w art. 11 ust. 1 ustawy i należy je traktować jako wewnatrzwspólnotowe nabycie towarów. Zatem przedmiotową transakcję należy rozliczyć w sposób wskazany w punkcie 2 przedmiotowej interpretacji.

W związku z powyższym w przedmiotowej kwestii stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

W przypadku gdy towary znajdujące się w polskim magazynie Wnioskodawcy są przesuwane do magazynu Wnioskodawcy położonego na terenie innego niż Polska kraju, Wnioskodawca rozpoznaje transakcję posługując się przy WDT NIP z przedrostkiem PL i WNT NIP z przedrostkiem właściwego kraju. Transakcja jest wykazywana w informacji podsumowującej o dokonanych wewnątrzwspólnotowych transakcjach (w części właściwej dla informacji o wewnątrzwspólnotowych dostawach towarów, gdzie NIP kontrahenta to NIP z przedrostkiem właściwego kraju) i w deklaracji dla podatku od towarów i usługi (pozycja podstawa opodatkowania dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów) – transakcja opisana w punkcie 7 opisu stanu faktycznego.

Czynność wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów wymaga, co do zasady, istnienia dwóch stron transakcji: jeden podatnik nabywa towary, rozpoznając u siebie wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, natomiast druga strona dostarcza te towary, rozpoznając u siebie wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Zauważyć należy, że w przypadku dostawy wewnątrzwspólnotowej, czynności opodatkowanej w Polsce, musi się ona odbywać z Polski i ma być dokonywana przez polskiego, zarejestrowanego w Polsce podatnika, w efekcie której następuje wywóz towaru z terytorium kraju do innego kraju członkowskiego Unii Europejskiej.

Transakcja przemieszczenia własnego towaru z terytorium kraju do innego kraju członkowskiego Unii Europejskiej spełnia przesłanki określone ww. art. 13 ust. 3 ustawy i należy traktować ją jako wewnatrzwspólnotową dostawę towarów. Konsekwencją uznania w Polsce takiej dostawy za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na własną rzecz, jest rozpoznanie na terenie docelowego kraju członkowskiego, innego niż terytorium polski wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru przez Wnioskodawcę.

Wnioskodawca słusznie wskazuje, że transakcja przemieszczenia własnego towaru z Polski do innego kraju unijnego, rozpoznana być powinna jako wewnatrzwspólnotowa dostawa towarów, w związku z czym obowiązek podatkowy powstanie zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy, a w przypadku spełnienia warunków z art. 42 ustawy stawka VAT wyniesie 0% w wartości wskazanej przepisem art. 29 ust. 11 ustawy. Wnioskodawca w deklaracji dla podatku od towarów i usług wykaże podstawę opodatkowania jak dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (poz. 31 deklaracji) oraz w informacji podsumowującej o dokonanych wewnątrzwspólnotowych transakcjach w części właściwej dla wykazania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

W punkcie 8 opisu wskazano sytuacje, w której klient np. czeski zamawia towar u Wnioskodawcy. Towar jest dostępny w polskim magazynie. Towar zostaje przesunięty z polskiego magazynu do magazynu w Czechach. Z uwagi na fakt, że klient z Czech posiada siedzibę w odległości mniejszej niż magazyn Wnioskodawcy w Czechach, fizycznie towary zostają przemieszczone z polskiego magazynu do klienta czeskiego. Klient czeski otrzymuje fakturę sprzedaży od Wnioskodawcy posługującego się czeskim NIP. Zaś przesuniecie towarów pomiędzy magazynami Wnioskodawcy wykazywane jest od strony Wnioskodawcy posługującego się NIP z przedrostkiem PL jako WDT na rzecz Wnioskodawcy posługującego się NIP z przedrostkiem CZ rozpoznającym te transakcje jako WNT i następnie sprzedaż krajową na rzecz rzeczywistego odbiorcy towaru w Czechach zgodnie z obowiązującym w tym kraju prawem. Transakcja ta jest wykazywana od strony Wnioskodawcy posługującego się NIP z przedrostkiem PL jako WDT i wykazywana jest w informacji podsumowującej o dokonanych wewnątrzwspólnotowych transakcjach (w części właściwej dla informacji o wewnątrzwspólnotowych dostawach towarów) i w deklaracji dla podatku od towarów i usług (pozycja: podstawa opodatkowania dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów).

Odnosząc się do powyżej przedstawionej transakcji należy wskazać, iż Wnioskodawca prawidłowo rozpoznaje jej przebieg. Przesuniecie towarów własnych z terytorium kraju na terytorium Czech należy uznać stosownie do art. 13 ust. 3 ustawy za wewnatrzwspólnotową dostawę towarów. Natomiast sprzedaż towarów na rzecz czeskiego kontrahenta dokonana przez Wnioskodawcę posługującym się czeskim numerem NIP podlega regulacjom prawa czeskiego.

W związku z powyższym przedmiotową transakcję WDT Wnioskodawca winien rozliczyć w sposób wskazany w punkcie 7 przedmiotowej interpretacji.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

W niektórych krajach (np. w Austrii) Spółka posiada skład konsygnacyjny nieposiadając w danym kraju właściwego NIP. Towary znajdujące się w składzie są przemieszczane do polskiego magazynu. W takiej sytuacji Wnioskodawca posługując się NIP z przedrostkiem PL wykazuje ten typ przemieszczenia towarów jako WNT wskazując drugą stronę transakcji jako Wnioskodawcę posługującym się NIP nadanym przez Szwedzkie władze podatkowe - o ile do Austrii towar trafił ze Szwecji – opis stanu faktycznego wskazany w punkcie 9.

Jak wynika z powyższego opisu Wnioskodawca przemieszcza towary własne na terytorium kraju ze swojego składu konsygnacyjnego znajdującego w innym kraju UE. Dokonując przedmiotowej transakcji Wnioskodawca posługuje się NIP nadanym mu przez Szwedzkie władze podatkowe oraz NIP z przedrostkiem PL. Zatem przedmiotową transakcję należy uznać za wewnatrzwspólnotowe nabycie towarów stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy i wykazać w stosownych deklaracjach w sposób opisany w punkcie 2 niniejszej interpretacji.

W związku z powyższym w przedmiotowej kwestii stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika również, że Wnioskodawca nabywając w Polsce usługi, o których mowa w art. 28b ustawy, podaje dla polskich kontrahentów NIP z przedrostkiem SE i otrzymuje faktury z adnotacją VAT rozlicza nabywca, odwrotne obciążenie, lub przepis stanowiący o prawie nie naliczania VAT przez sprzedawcę. Zakup taki Wnioskodawca rozpoznaje, wykazuje i rozlicza zgodnie ze szwedzkimi regulacjami prawnymi.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą tego czy w sytuacji gdy Wnioskodawca otrzyma fakturę za zakup usług, o których mowa w art. 28b i kontrahent wystawi fakturę VAT z NIP PL oraz naliczy w niej VAT to czy Wnioskodawca ma prawo rozliczyć taką fakturę w deklaracji dla podatku od towarów i usługi i dokonać odliczenia VAT naliczonego od należnego.

Zdaniem Wnioskodawcy w przypadku gdy polski kontrahent wystawi za wyświadczone na rzecz Wnioskodawcy fakturę za usługi o których mowa w art. 28b ustawy i naliczy VAT oraz wskaże NIP Wnioskodawcy z przedrostkiem PL to z uwagi na brzmienie art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego ponieważ transakcja taka nie podlega opodatkowaniu w Polsce.

W świetle zaprezentowanego powyżej stanu faktycznego nie ulega wątpliwości, iż Spółka jest podatnikiem dokonującym czynności, które podlegają opodatkowaniu VAT na terytorium Polski, tj. WNT i dostawa towarów na rzecz polskich podatników VAT. W celu wykonywania tych czynności Spółka nabywa również na terytorium kraju określone usługi. Prawa do odliczenia VAT dla Wnioskodawcy nie ogranicza fakt, iż rozliczenie podatku z tytułu dokonanych przez Spółkę dostaw towarów, wcześniej przemieszczonych w ramach WNT jest technicznie dokonywane przez nabywców. Konieczność technicznego rozliczenia podatku wynika z art. 17 ust. 1 pkt 5 w zw. z ust. 2 tego artykułu. Spółka nie wykazuje w swoich deklaracjach podatku należnego z tytułu sprzedaży towarów na terytorium Polski co nie oznacza, iż w tym zakresie nie wykonuje ona czynności opodatkowanych.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług – art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje zatem wyłącznie podatnikowi podatku od towarów i usług i dotyczy podatku naliczonego wynikającego z zakupów towarów i usług wykorzystywanych - co do zasady - do dokonywania czynności opodatkowanych na terytorium kraju. Odliczyć zatem można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika.

Należy zauważyć, iż podatnik rozpoznając transakcję, w której uczestniczy winien zastosować odpowiedni numer identyfikacji podatkowej. Jeżeli transakcji dokonuje jako podatnik zarejestrowany w Polsce to winien posługiwać się polskim numerem identyfikacyjnym, jeżeli natomiast transakcji dokonuje jako podatnik zarejestrowany w innym kraju, to numerem tego kraju powinien się posługiwać. Wiąże się to z prawidłowym rozliczeniem podatku należnego jak również z uzyskaniem prawa do odliczenia podatku naliczonego. Używanie prawidłowego numeru identyfikacji podatkowej spowodowane jest charakterem czynności wykonywanych przez podatników, które to czynności są regulowane przez odpowiednie przepisy prawa, w tym regulujące miejsce świadczenia usługi bądź dostawy towaru będące jednocześnie miejscem opodatkowania danej transakcji. Jednakże należy zauważyć, że prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikające z ww. art. 86 ustawy uzależnione jest od wykorzystywania towarów i usług do czynności opodatkowanych na terytorium kraju a nie od numeru NIP jakim posłużył się do danej transakcji podatnik.

Zważywszy na fakt, iż nabycie usług wskazanych w stanie faktycznym związane jest z wykonywaniem czynności opodatkowanych, Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących zakup usług na jego rzecz i wykazanie ich w składanej deklaracji dla podatku od towarów i usług, a wyłączenie z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy w przedmiotowej sprawie nie znajduje zastosowania.

Zatem w przedmiotowym zakresie stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Ze wskazanego we wniosku stanu faktycznego wynika również, że Wnioskodawca dokonując w Polsce zakupu usług, o których mowa w przepisie art. 28e VAT podaje NIP z przedrostkiem PL i otrzymuje faktury z naliczonym podatkiem od towarów i usług, który następnie odlicza od podatku należnego i wykazuje w deklaracji VAT-7.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą tego czy jeżeli Wnioskodawca otrzyma fakturę VAT za usługi, o których mowa w art. 28e ustawy i w fakturze będzie podany NIP z przedrostkiem SE i naliczonym VAT to Wnioskodawca może rozliczyć taki zakup w deklaracji dla podatku od towarów i usług dokonując odliczenia podatku VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, otrzymując fakturę od polskiego kontrahenta za usługi, o których mowa w art. 28e ustawy, których miejscem świadczenia jest Polska, w przypadku gdy kontrahent wskaże w fakturze NIP z przedrostkiem SE, Wnioskodawca ma prawo odliczyć naliczony podatek od towarów i usług wykazany na takiej fakturze, ponieważ transakcja taka podlega opodatkowaniu w Polsce i ewentualne błędne wskazanie samego numeru NIP nie powinno wpływać na prawo do odliczenia VAT.

Jak wskazano w uzasadnieniu do pytania nr 3, prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikające z art. 86 ustawy uzależnione jest od wykorzystywania towarów i usług do czynności opodatkowanych na terytorium kraju a nie od numeru NIP jakim posłużył się do danej transakcji podatnik. Należy również wskazać, że o prawie do odliczenia podatku w przedmiotowej kwestii nie decyduje, jak wskazuje Wnioskodawca, to iż przedmiotowa usługa podlega opodatkowaniu w Polsce.

Należy w tym miejscu zaznaczyć, że jeżeli nabycie usług, o których mowa w art. 28e ustawy związane jest z wykonywaniem czynności opodatkowanych na terytorium kraju, Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących zakup tych usług i wykazanie ich w składanej deklaracji dla podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy, iż w przedstawionej sytuacji ma On prawo odliczyć podatek naliczony, ponieważ transakcja taka podlega opodatkowaniu w Polsce należało uznać za nieprawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również tego czy otrzymując fakturę VAT za usługi, o których mowa w art. 28e ustawy i w fakturze podany jest NIP z przedrostkiem PL i naliczonym VAT to Wnioskodawca może rozliczyć taki zakup w deklaracji VAT-7 dokonując odliczenia VAT naliczonego od należnego.

W przedstawionej sytuacji należy zgodzić się z Wnioskodawcą, iż otrzymując fakturę od polskiego kontrahenta za usługi, o których mowa w art. 28e ustawy, których miejscem świadczenia jest Polska, w przypadku gdy kontrahent wskaże w fakturze NIP z przedrostkiem PL, Wnioskodawca ma prawo odliczyć podatek naliczony wykazany na takiej fakturze. Prawo to przysługuje Wnioskodawcy na podstawie ww. art. 86 ust. 1 ustawy gdyż zakupywane usługi, o których mowa w art. 28e ustawy wykorzystywane są do wykonywania czynności opodatkowanych.

W stanie faktycznym Wnioskodawca wskazuje ponadto, iż otrzymując fakturę z tytułu nabyć usług, o których mowa w art. 28b i 28e ustawy, w przypadku gdy zdaniem Wnioskodawcy został pomylony NIP (zamiast wskazania wnioskodawcy z NIP z przedrostkiem PL zamiast SE lub odwrotnie) domaga się skorygowania NIP fakturą korygującą, nie godząc się na dokonanie korekty notą korygującą.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą tego czy ww. przypadku korektę NIP można dokonać przy pomocy noty korygującej...

Zdaniem Wnioskodawcy, zmiana numeru NIP, w tej wyjątkowej sytuacji gdzie ten sam podmiot (z tym samym adresem) ma różne numery NIP (numery nadane w różnych krajach), powinna dokonać się na podstawie faktury korygującej i niedopuszczalne jest korygowanie tego elementu notą korygującą.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Na podstawie ww. delegacji ustawowej, Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 ze zm.), regulujące m.in. zasady wystawiania faktur oraz ich treści.

Stosownie do regulacji § 4 ust. 1 ww. rozporządzenia, zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami „FAKTURA VAT”.

Ponadto zgodnie z § 5 ust. 1 cyt. rozporządzenia, faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

1. imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy;
2. numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11;
3. numer kolejny faktury oznaczonej jako "FAKTURA VAT";
4. dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury, a w przypadku, gdy data ta różni się od daty sprzedaży, również datę sprzedaży; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży, pod warunkiem podania daty wystawienia faktury;
5. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
6. miarę i ilość sprzedanych towarów lub zakres wykonanych usług;
7. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
8. wartość towarów lub wykonanych usług, których dotyczy sprzedaż, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
9. stawki podatku;
10. sumę wartości sprzedaży netto towarów lub wykonanych usług z podziałem na poszczególne stawki podatku i zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu;
11. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto towarów (usług), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
12. kwotę należności ogółem wraz z należnym podatkiem.
    
    

W świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, faktury VAT są dokumentami potwierdzającymi rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika. Faktura pełni szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku VAT, dlatego też niezwykle istotne jest prawidłowe oznaczenie wszystkich elementów faktury.

Ze względu na zdarzające się w praktyce pomyłki przy dokumentowaniu przez podatników obrotu gospodarczego, prawodawca przewidział odpowiednie procedury korygowania błędów w fakturach VAT.

I tak, w myśl § 15 ust. 1 tego rozporządzenia, nabywca towaru lub usługi, który otrzymał fakturę lub fakturę korygującą zawierającą pomyłki dotyczące jakiejkolwiek informacji wiążącej się zwłaszcza ze sprzedawcą lub nabywcą lub oznaczeniem towaru lub usługi, z wyjątkiem pomyłek w pozycjach faktury określonych w § 5 ust. 1 pkt 6-12, może wystawić fakturę nazwaną notą korygującą.

Jak stanowi § 15 ust. 2 ww. rozporządzenia, nota korygująca jest przesyłana wystawcy faktury lub faktury korygującej, wraz z kopią.

Stosownie do § 15 ust. 2 cyt. rozporządzenia, nota korygująca powinna zawierać co najmniej:

1. numer kolejny i datę jej wystawienia;
2. imiona i nazwiska albo nazwy bądź nazwy skrócone wystawcy noty i wystawcy faktury albo faktury korygującej oraz ich adresy i numery identyfikacji podatkowej;
3. dane zawarte w fakturze, której dotyczy nota korygująca, określone w § 5 ust. 1 pkt 1-4;
4. wskazanie treści i korygowanej informacji oraz treści prawidłowej.
   
   

Noty korygujące powinny zawierać wyrazy „NOTA KORYGUJĄCA” (do § 15 ust. 5 tego rozporządzenia).

W przypadku not korygujących przesłanych w formie elektronicznej przepisy § 6 ust. 4 i § 22 stosuje się odpowiednio (§ 15 ust. 7 ww. rozporządzenia).

Zaznaczyć należy, iż podmiotem, któremu prawodawca przyznał prawo wystawienia noty korygującej jest nabywca towaru lub usługi, który prowadzi działalność gospodarczą w rozumieniu powołanego art. 15 ustawy. Korygowanie danych określonych na fakturze VAT może odbywać się bowiem według zasad wskazanych w ww. rozporządzeniu.

Z opisu sprawy wynika, iż zdarzają się sytuacje kiedy w fakturach VAT otrzymanych od polskich kontrahentów błędnie wskazany jest numer NIP Wnioskodawcy. Mając na uwadze ww. § 15 ust. 1 rozporządzenia wskazać należy, iż w przypadku wystąpienia na otrzymanych fakturach błędów w postaci wskazania nieodpowiedniego numeru NIP Wnioskodawca winien wystawiać noty korygujące poprawiające błędy w nich zawarte.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w przedmiotowej kwestii należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.