W odpowiedzi na pismo z dnia 08.06.2004 r. w sprawie zaliczania różnic kursowych powstałych z tytułu spłaty zaciągniętego kredytu inwestycyjnego do kosztów uzyskania przychodów w świetle ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego wyjaśnia, co następuje.

Kwestie uznawania za koszt uzyskania przychodów różnic kursowych z tytułu ponoszenia kosztów wyrażonych w walutach obcych są określone w art. 15 ust. 1 w/w ustawy. Stosownie do tego przepisu kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu uzyskania przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Przepis ten stanowi również, że koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursów średnich ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski z dnia poniesienia kosztu. Jeżeli koszty wyrażone są w walutach obcych, a między dniem ich zarachowania i dniem zapłaty występują różne kursy walut, koszty te odpowiednio podwyższa się lub obniża o różnice wynikające z zastosowania kursu sprzedaży walut z dnia zapłaty, ustalonego przez bank, z którego usług korzystał ponoszący koszt, oraz z zastosowania kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zarachowania kosztów.

Stosownie do przepisu art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a powołanej ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów).

W przypadku zaciągnięcia kredytu różnice kursowe powstają, jeżeli pomiędzy dniem otrzymania kredytu i dniem jego faktycznej spłaty występują różne kursy walut. Sytuacja taka może mieć miejsce wyłącznie przy spłatach kredytów zaciągniętych w walutach obcych.

Aby uznać dany kredyt za kredyt walutowy musi on spełniać określone warunki, a mianowicie:- zaciągnięty jest w walucie obcej,- spłata kredytu dokonywana jest w walucie obcej,- potwierdzenie salda przez bank wyrażone jest w walucie obcej.

Z analizy stanu faktycznego przedstawionego w treści pisma oraz z załączonej do pisma umowy kredytu inwestycyjnego wynika, że spółka zaciągnęła kredyt inwestycyjny we frankach szwajcarskich i w tej samej walucie ustalono wysokość rat kapitałowo - odsetkowych. W umowie kredytu dopuszczono możliwość zarówno wypłaty środków jak i spłatę kredytu w innej walucie od waluty udzielonego kredytu. Wypłata środków nastąpiła w złotowej równowartości kwoty wyrażonej we frankach szwajcarskich, w złotówkach spółka dokonuje również spłaty rat.

Do przeliczenia należnych kwot wypłat oraz ustalenia należnych rat stosuje się kursy z zastosowaniem zasad ustalania kursów walut obowiązujących w banku udzielającym kredytu.

Ponieważ w powyższej sytuacji otrzymanie i spłata kredytu następuje w walucie polskiej, a jego wartość jest jedynie przeliczana w odniesieniu do kursu franka szwajcarskiego z dnia otrzymania kredytu i odpowiednio z dnia jego spłaty, różnice powstałe w spłacie rat kapitałowych w walucie polskiej nie mogą być uznane za różnice kursowe zdefiniowane w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. A zatem na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie stanowią kosztów uzyskania przychodów.

W przedstawionej sytuacji powołane przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dotyczące rozliczania różnic kursowych dla celów podatkowych nie mają zastosowania.

Niezależnie od powyższego wyjaśniamy, że jeżeli pożyczka zaciągnięta w walucie obcej przeznaczona była na cele inwestycyjne, to zarówno naliczone odsetki, jak też różnice kursowe, zwiększają koszty tej inwestycji i stosownie do przepisu art. 16 ust. 1 pkt 12 powołanej ustawy nie stanowią kosztów uzyskania przychodów w okresie realizacji inwestycji, lecz podnosząc wartość inwestycji, znajdują odzwierciedlenie w kosztach przez odpisy amortyzacyjne. Znajduje to potwierdzenie w art. 16g ust. 5 ustawy, zgodnie, z którym cenę nabycia oraz koszt wytworzenia (będące podstawą ustalenia wartości początkowej składnika majątku) koryguje się o różnice kursowe naliczone do dnia przekazania do używania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

Są natomiast kosztem uzyskania przychodów różnice kursowe od pożyczek (kredytów) zaciągniętych w walutach obcych, naliczane i spłacane po oddaniu inwestycji do używania.