Zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia oraz od innych dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Z kolei w myśl art. 4a ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przepisy art. 3 ust. 1 i 2a stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnego opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Umowa między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Królestwa Szwecji w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku, podpisana w Sztokholmie dnia 5 czerwca 1975 r. (Dz. U. z 1977 r. Nr 13, poz. 51) w art. 4 ust. 2 lit a) stanowi: jeżeli osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, wówczas osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania. Jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, wówczas uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 cyt. wyżej Umowy pensje, płace i podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie (Polsce) osiąga z pracy najemnej, mogą podlegać opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie (Szwecji). Jeżeli praca jest tam wykonywana, to osiągane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Art. 22 ust. 1 i 2 ww. Umowy (zawierający postanowienia o uniknięciu podwójnego opodatkowania) stanowi: jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie osiąga dochód lub posiada majątek, który zgodnie z postanowieniami niniejszej umowy może być opodatkowany w drugim Umawiającym się Państwie, wtedy pierwsze wymienione Państwo zezwala na:

1. potrącenie od podatku dochodowego tej osoby kwoty równej podatkowi dochodowemu zapłaconemu w tym drugim Umawiającym się Państwie;
2. potrącenie od podatku od majątku tej osoby kwoty równej podatkowi od majątku zapłaconemu w tym drugim Umawiającym się Państwie.

Jednakże w każdym z tych dwu wypadków potrącenie to nie może przekroczyć tej części podatku dochodowego lub podatku od majątku, jaka została obliczona przed dokonaniem potrącenia i która odpowiednio przypada na dochód lub majątek, który w zależności od konkretnego wypadku może być opodatkowany w tym drugim Umawiającym się Państwie.

Podstawowe znaczenie dla prawidłowego zastosowania norm prawa podatkowego ma precyzyjne określenie, w którym z umawiających się państw osoba fizyczna posiada miejsce zamieszkania. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych posługuje się pojęciem „miejsca zamieszkania”, jednakże go nie definiuje. Definicja miejsca zamieszkania znajduje się w art. 25 kodeksu cywilnego, według którego miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu. O tym, że pobyt w danej miejscowości ma charakter stały może decydować to, że dla danej osoby miejscowość ta stanowi centrum jej życiowej działalności względnie główny ośrodek działalności.

Z pana pisma nie da się jednoznacznie ustalić, gdzie miał pan faktycznie miejsce zamieszkania w 2003r.

Jeżeli faktycznie od 7 stycznia 2003 r. zamieszkuje Pan w Szwecji z prawem pobytu do grudnia 2005 roku, to będzie Pan podlegać ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu tylko od innych dochodów osiągniętych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Wobec powyższego otrzymaną w kwietniu 2003 r. nagrodę pieniężną winien Pan opodatkować w Polsce.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: (...) zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, z wyjątkiem alimentów na rzecz dzieci, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nie należące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz przychody nie znajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

W myśl art. 45 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych winien Pan złożyć zeznanie o wysokości osiągniętego dochodu w roku podatkowym według ustalonego wzoru (druk PIT-36) w terminie do dnia 30 kwietnia 2004 r.

W sytuacji, gdy w 2003 r. miał pan miejsce zamieszkania w Polsce, podlegał pan obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy) - art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), tj. od dochodu osiągniętego w Polsce i za granicą, na zasadach określonych w art. 27 ust. 9 ww. ustawy.

Zgodnie z tym artykułem jeżeli osoby, o których mowa w art. 3 ust. 1, osiągają również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów położonych poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i dochody te podlegają w obcym państwie opodatkowaniu podatkiem dochodowym, a nie zachodzą okoliczności określone w art. 21 ust. 1 pkt 33 i umowa o zapobieżeniu podwójnemu opodatkowaniu zawarta z tym państwem inaczej nie stanowi, dochody te łączy się z dochodami ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W tym przypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi dochodowemu zapłaconemu w obcym państwie. Odliczenie to nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w państwie obcym.