INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 749) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 czerwca 2012r. (data wpływu 5 lipca 2012r.), uzupełnionym pismem z dnia 29 września 2012r. (data wpływu 3 października 2012r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT usług udzielania pożyczek pracownikom ze środków obrotowych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 lipca 2012r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług udzielania pożyczek pracownikom ze środków obrotowych.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 29 września 2012r. (data wpływu 3 października 2012r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 24 września 2012r. znak: IBPB II/1/415-643/12/HK, IBPP2/443-660/12/RSz.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca (dalej: Spółka) udziela niskoooprocentowane pożyczki swoim pracownikom (oprocentowanie pożyczki jest niższe od oprocentowania pożyczek w obrocie konsumenckim) ze środków obrotowych. Został opracowany pisemny dokument określający zasady i warunki otrzymania pożyczki, które dla wszystkich pracowników są jednakowe. Wnioskodawca na udzielone pożyczki zawiera z pracownikiem umowę pożyczki. Miejscem zawierania umów pożyczek jest siedziba firmy na terenie RP. Spółka jest podatnikiem podatku VAT i nie prowadzi działalności w zakresie udzielania pożyczek. W chwili zawarcia umowy środki pieniężne są zdeponowane na firmowym rachunku bankowym i w określonym terminie przekazywane na rachunek bankowy pożyczkobiorcy również na terytorium RP. Pożyczki są udzielane z własnych środków obrotowych Spółki i wypłacane z utworzonego przez Spółkę Funduszu Pożyczkowego, ze środków zdeponowanych na wydzielonym rachunku bankowym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Dodatkowo, w piśmie uzupełniającym z dnia 29 września 2012r. Wnioskodawca poinformował, iż:

• W związku z koniecznością wskazania przepisów prawa będących przedmiotem interpretacji indywidualnej Wnioskodawca uzupełnił wniosek poprzez wskazanie, iż rubryka 61 powinna zawiera następującą treść: Art. 5, 15 ust. 1-2, art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług.
• Głównym i najważniejszym celem pytania 2, zawartego we wniosku o interpretację podatkową jest w pierwszej kolejności odpowiedź na pytanie, czy czynności, które zostały opisane w stanie faktycznym, tj. planowane udzielanie pożyczek niskoprocentowych na rzecz pracowników może być potraktowane, jako prowadzenie działalności gospodarczej na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, wykonywaną przez Wnioskodawcę, jako podatnika działającego w tym charakterze, a więc podlegają zakresowi podatku VAT stosownie do pytania zawartego we wniosku. W tym zakresie, w ocenie Wnioskodawcy, stan faktyczny został przedstawiony w sposób zupełny i wyczerpujący.
  W przypadku, potwierdzenia, iż udzielanie odpłatnych pożyczek pracownikom, w przedstawionych okolicznościach, będzie stanowiło działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług, wykonywaną przez Wnioskodawcę, jako podatnika działającego w tym charakterze (za takim stanowiskiem odpowiada się Wnioskodawca), a więc podlegały VAT stosownie do pytania zawartego we wniosku, Wnioskodawca oczekuje odpowiedzi na pytanie, w jaki sposób powinny być opodatkowane te usługi na gruncie tej ustawy. Wnioskodawca jest mianowicie zainteresowany odpowiedzią na pytanie, czy usługi te będą korzystały ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług jako „usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę”. Tak więc, Wnioskodawca nie może w miejscu przeznaczonym na przedstawienie stanu faktycznego – tak jak to oczekuje organ podatkowy w wezwaniu z dnia 24 września 2012r. do uzupełnienia wniosku – wyjaśnić, czy świadczone przez Wnioskodawcę usługi są usługami, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 38-40 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), gdyż oznaczałoby to, iż Wnioskodawca przedstawiając stan faktyczny, jednocześnie sam odpowiada sobie na zadane pytanie dotyczącego tegoż stanu faktycznego. Natomiast, wyjaśnienie tej okoliczności może zostać zamieszczone w miejscu przeznaczonym na stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu pytania drugiego zawartego we wniosku i tam też zostało wskazane przez Wnioskodawcę, iż jego zdaniem, opisane w stanie faktycznym, czynności mieszczą się w zakresie zwolnienia z opodatkowania określonego w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług (we wniosku błędnie wskazano art. 43 ust. 1 pkt 1).
  Pytanie Wnioskodawcy zawarte we wniosku („Czy udzielanie pożyczek ze środków obrotowych Spółki jest czynnością podlegająca VAT...”) niewątpliwie wskazuje na intencję Wnioskodawcy, co do otrzymania odpowiedzi na pytanie, czy udzielanie przez Wnioskodawcę pożyczek w okolicznościach opisanych w stanie faktycznym wniosku (pożyczki ze środków obrotowych Spółki na rzecz pracowników; brak dokonywania przez Wnioskodawcę podobnych czynności na rzecz innych podmiotów; nie prowadzenia głównej działalności gospodarczej w zakresie udzielania pożyczek) stanowi dokonywanie czynności opodatkowanych wymienionych w art. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, wykonywane przez Wnioskodawcę w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 tejże ustawy, a więc czy podlegają podatkowi VAT (podleganie podatkowi VAT należy rozumieć jako podleganie zakresowi przedmiotowemu ( art. 5 ustawy) i podmiotowemu ustawy o podatku od towarów i usług ( art. 15)).
  Natomiast możliwe jest, iż z pytania nie wynika jednoznacznie, czy Wnioskodawca zainteresowany jest odpowiedzią co do drugiej kwestii, a mianowicie czy – w przypadku uznania, iż czynności opisane w stanie faktycznym podlegają podatkowi VAT – mogą korzystać one ze zwolnienia z opodatkowania (pomimo, iż intencja pytania zadanego przez Wnioskodawcę była od początku taka, aby interpretacja indywidualna odpowiadała zarówno na pytanie, czy czynności „podlegają podatkowi VAT” w sensie, czy mieszczą się w ogóle w zakresie przedmiotowym i podmiotowym ustawy o podatku od towarów i usług, jak i czy „podlegają podatkowi VAT” w sensie, czy podlegają opodatkowaniu stawką podstawową lub obniżoną, czy też korzystają ze zwolnienia i na takie rozumienie tegoż pytania wskazała treść przedstawionego przez Wnioskodawcę stanowiska w rubryce 70 wniosku). W celu uniknięcia zatem powstałych wątpliwości Wnioskodawca doprecyzował zapytanie nr 2 zawarte w rubryce 69 we wniosku.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (doprecyzowane w piśmie uzupełniającym z dnia 29 września 2012r.):

Czy udzielanie pożyczek ze środków obrotowych Spółki jest czynnością podlegającą VAT, a jeżeli tak – czy korzysta ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług...”

Stanowisko Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowane w piśmie uzupełniającym z dnia 29 września 2012r.):

Pożyczka udzielona pracownikowi podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż stanowi czynność wymienioną w art. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, wykonywaną przez podatnika prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług, działającego w takim charakterze. Pożyczka taka powinna być zwolniona z opodatkowania jako usługa udzielania pożyczek wymieniona w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług.

Uzasadnienie stanowiska.

„Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Należy stwierdzić, iż w świetle art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, udzielanie pożyczek pracownikom przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w powiązaniu z jej prowadzeniem, można zidentyfikować i zaliczyć do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług, nawet gdy czynności te nie są przedmiotem głównej i podstawowej działalności danego podmiotu, ani także podmiot ten nie udziela pożyczek na rzecz innych niż pracownicy osób.

O tym, iż udzielenie pożyczki mieści się w zakresie działalności gospodarczej podatnika, w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, świadczą takie fakty jak:

• Spółka wykorzystuje do czynności udzielania pożyczek aktywa zgromadzone i pochodzące z podstawowej działalności gospodarczej (środki obrotowe),
• Spółka stworzyła jednolite reguły dla udzielania pożyczek, a same czynności nie są czynnościami jednorazowymi.
  
  

Tego rodzaju działalność usługodawcza, polegająca na wykorzystaniu majątku zgromadzonego w zakresie podstawowej działalności gospodarczej podatnika, mieści się – zdaniem Wnioskodawcy – w definicji działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, wykonywanej przez Wnioskodawcę. Udzielanie takich pożyczek podlega zatem podatkowi od towarów i usług, z tym, że usługi te korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy zauważyć, iż w piśmie z dnia 29 września 2012r. (data wpływu 3 października 2012r.), Wnioskodawca uzupełnił, zmodyfikował pytanie i przedstawił ostateczne własne stanowisko w sprawie oceny prawnej. Podjęte w niniejszej interpretacji rozstrzygnięcie odnosi się do doprecyzowanego pytania i stanowiska własnego Wnioskodawcy zawartego w tym piśmie.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W oparciu o art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Z kolei, w myśl art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Z cytowanych wyżej przepisów jednoznacznie wynika, że każde odpłatne świadczenie polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czy określonym zachowaniu mieści się w tak sformułowanej definicji usługi.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Na podstawie art. 15 ust. 1 cyt. ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – na mocy ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia "zamiar". Zgodnie z definicją zawartą we "Współczesnym słowniku języka polskiego" (Wydawnictwo Langenscheidt, Warszawa 2007r.), "zamiar" oznacza "intencje zrobienia czegoś, zamysł, plan, projekt, chęć". Zatem, przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności. O kwestii częstotliwości nie decyduje okres wykonywania czynności (tydzień, miesiąc, rok), ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne było dokonywanie tej czynności wielokrotnie w ramach działalności producenta, handlowca lub usługodawcy.

Istota umowy pożyczki została zawarta w art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Zgodnie z ww. przepisem, przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

W wyniku spełnienia świadczenia przez dającego pożyczkę, określone przedmioty majątkowe stają się własnością biorącego pożyczkę. Zasilają one jednak tylko czasowo majątek biorącego pożyczkę, który obowiązany jest do zwrotu, tj. do przeniesienia na drugą stronę własności tej samej ilości pieniędzy albo rzeczy tego samego rodzaju.

Czynności polegające na udzielaniu pożyczek pieniężnych podlegających oprocentowaniu stanowią odpłatne świadczenie usług i podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Udzielanie pożyczek przez podatnika podatku od towarów i usług spełnia przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia, czy statusu nabywcy. Udzielanie bowiem pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług, nawet gdy te czynności nie znajdują się w jej zakresie przedmiotowym.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w rozporządzeniach wykonawczych do niej przewidziano możliwość zastosowania obniżonych stawek podatku, a także zwolnień od podatku VAT.

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 38 cyt. ustawy o VAT, zwolnione są od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

W myśl art. 43 ust. 13 cyt. ustawy, zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37–41 ustawy, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej.

Zgodnie z zapisem art. 43 ust. 15 ww. ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do:

1. czynności ściągania długów, w tym factoringu;
2. usług doradztwa;
3. usług w zakresie leasingu.
   
   

Powyższe regulacje stanowią implementację do krajowego porządku prawnego zapisów Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, s. 1, ze zm.). Zgodnie z regulacją zawartą w art. 135 ust. 1 lit. b Dyrektywy 2006/112/WE Rady, państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje: udzielanie kredytów i pośrednictwo kredytowe, oraz zarządzanie kredytami przez kredytodawcę.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca udziela niskoooprocentowane pożyczki swoim pracownikom (oprocentowanie pożyczki jest niższe od oprocentowania pożyczek w obrocie konsumenckim) ze środków obrotowych. Został opracowany pisemny dokument określający zasady i warunki otrzymania pożyczki, które dla wszystkich pracowników są jednakowe. Wnioskodawca na udzielone pożyczki zawiera z pracownikiem umowę pożyczki. Miejscem zawierania umów pożyczek jest siedziba firmy na terenie RP. Spółka jest podatnikiem podatku VAT i nie prowadzi działalności w zakresie udzielania pożyczek. W chwili zawarcia umowy środki pieniężne są zdeponowane na firmowym rachunku bankowym i w określonym terminie przekazywane na rachunek bankowy pożyczkobiorcy również na terytorium RP. Pożyczki są udzielane z własnych środków obrotowych Spółki i wypłacane z utworzonego przez Spółkę Funduszu Pożyczkowego, ze środków zdeponowanych na wydzielonym rachunku bankowym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Mając na uwadze treść powołanych przepisów prawa oraz opis zdarzenia przyszłego, należy stwierdzić, iż w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca występuje jako podatnik podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ww. ustawy o VAT. Ponieważ Wnioskodawca udziela niskoooprocentowanych pożyczek swoim pracownikom ze środków obrotowych na terytorium RP, to przedmiotowe czynności należy uznać za podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, lecz korzystające ze zwolnienia, na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 38 cyt. ustawy o podatku od towarów i usług.

W konsekwencji powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

W kwestiach dotyczących podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od czynności cywilnoprawnych wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.