INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, reprezentowanej przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 2 lipca 2012 r. (data wpływu 5 lipca 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 2 października 2012 r. (data wpływu 5 października 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie sposobu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na naprawy gwarancyjne dotyczące produktów sprzedanych przed rozpoczęciem korzystania ze zwolnienia z podatku dochodu uzyskanego z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, ponoszonych przed oraz w trakcie korzystania z ww. zwolnienia #61485; jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 lipca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zakwalifikowania do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z naprawami gwarancyjnymi oraz sposobu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na naprawy gwarancyjne dotyczące produktów sprzedanych przed rozpoczęciem korzystania ze zwolnienia z podatku dochodu uzyskanego z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, ponoszonych przed oraz w trakcie korzystania z ww. zwolnienia.

Z uwagi na braki wniosku, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w związku z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), pismem z dnia 27 września 2012 r., nr IPTPB3/423-255/12-2/MF, (doręczonym w dniu 1 października 2012 r.), wezwał Wnioskodawcę do jego uzupełnienia.

W odpowiedzi na ww. wezwanie, dnia 5 października 2012 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (nadane w polskiej placówce pocztowej w dniu 2 października 2012 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe.

Spółka Akcyjna (dalej: Spółka, Wnioskodawca) jest podmiotem zajmującym się produkcją naczep i przyczep. Spółka uzyskała zezwolenie (zezwolenie z dnia 27 grudnia 2007 r.) na prowadzenie działalności gospodarczej, rozumianej jako działalność produkcyjna, handlowa i usługowa na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej także: Strefa, SSE).

Zakres zezwolenia obejmuje następujące pozycje Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU z 1997 r.):

• nadwozia do pojazdów samochodowych; przyczepy i naczepy (34.20),

• części i akcesoria do pojazdów samochodowych i ich silników (34.30),

• pojazdy samochodowe przeznaczone do celów specjalnych (34.10.5),

• wyposażenie elektryczne do silników i pojazdów, gdzie indziej niesklasyfikowane (31.61),

-dalej łącznie zwane produktami.

Zezwolenie zostało udzielone Spółce do dnia 28 maja 2017 r.

Spółce zostały postawione dwa warunki prowadzenia działalności na terenie Strefy: warunek dotyczący poniesienia na terenie strefy wydatków inwestycyjnych oraz zatrudnienia na terenie SSE określonej liczby osób ponad stan zatrudnienia z miesiąca poprzedzającego wydanie zezwolenia. Inwestycja realizowana przez Spółkę jest inwestycją typu brownfield, tj. inwestycją realizowaną na gruncie już istniejącej infrastruktury.

Spółka nie była w stanie wypełnić stawianych jej warunków w pierwotnie wskazanych terminach, dlatego też zwróciła się do Ministerstwa Gospodarki z wnioskiem o wydłużenie tych terminów. Jej wnioski zostały rozpatrzone pozytywnie i Spółka uzyskała zgodę na wydłużenie terminów do spełnienia warunków. Spółka spełniła warunki wymagane zezwoleniem z dniem 31 marca 2012 r.

W związku ze spełnieniem warunków stawianych Spółce, może Ona rozpocząć korzystanie ze zwolnienia od podatku dochodowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Od tego momentu dochód Spółki z tytułu sprzedaży produktów będzie korzystał z przedmiotowego zwolnienia od podatku dochodowego od osób prawnych.

Spółka udziela gwarancji nabywcom swoich produktów. W przypadku wystąpienia usterki, która mieści się w zakresie udzielonej gwarancji, Spółka naprawia ją w ramach gwarancji przy pomocy własnych punktów serwisowych lub za pomocą firm zewnętrznych, które na zlecenie Spółki dokonują naprawy. Spółka udziela najczęściej dwuletniej gwarancji na sprzedawane przez siebie produkty. Wątpliwości Spółki wiążą się z kwalifikacją kosztów napraw gwarancyjnych.

W okresie od uzyskania zezwolenia do momentu spełnienia warunków w nim stawianych, Spółka dokonywała sprzedaży produktów. Dochód z tytułu ich sprzedaży podlegał opodatkowaniu - produkty te zostały wyprodukowane na terenie Strefy, ale przed spełnieniem warunków określonych w zezwoleniu, czyli zanim Spółka mogła rozpocząć korzystanie ze zwolnienia.

Obecnie (tj. po spełnieniu wszystkich warunków i rozpoczęciu korzystania ze zwolnienia) Spółka będzie ponosiła koszty napraw gwarancyjnych tych produktów. Naprawy te będą ponoszone także w przyszłości. Koszty napraw gwarancyjnych będą zatem przez Spółkę ponoszone już po rozpoczęciu korzystania ze zwolnienia w podatku dochodowym od osób prawnych (po 1 kwietnia 2012 r.), przy czym koszty tych napraw mogą dotyczyć zarówno produktów wyprodukowanych w Strefie, z których sprzedaż podlegać będzie zwolnieniu od opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych, jak też produktów wyprodukowanych co prawda w Strefie, ale z których sprzedaż podlegała opodatkowaniu na ogólnych zasadach, gdyż zostały one wytworzone i sprzedane przed spełnieniem warunków, o których mowa w zezwoleniu, a zatem przed dniem, kiedy Spółka mogła rozpocząć korzystanie ze zwolnienia określonego w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych.

Spółka informuje, że jest w stanie przyporządkować konkretne wydatki ponoszone na naprawy gwarancyjne do konkretnych produktów, z których sprzedaż albo była zwolniona albo opodatkowana podatkiem dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy koszty napraw gwarancyjnych ponoszone przez Spółkę są pośrednimi, czy też bezpośrednimi kosztami uzyskania przychodu...
2. Czy koszty napraw gwarancyjnych produktów sprzedanych przez Spółkę przed rozpoczęciem korzystania ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób prawnych, które to koszty są ponoszone w trakcie działalności w Strefie i w czasie, gdy Spółka korzysta już ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób prawnych powinny być zaliczane do kosztów strefowych czy pozastrefowych, tj. czy Spółka powinna je przyporządkować do działalności zwolnionej czy opodatkowanej...
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 2 wniosku, w zakresie przedstawionego przez Wnioskodawcę zdarzenia przyszłego. Wniosek w zakresie pytania nr 2 w części dotyczącej stanu faktycznego oraz w zakresie pytania nr 1 zostanie rozpatrzony odrębnie.

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty napraw gwarancyjnych produktów Spółki sprzedanych zanim Spółka rozpoczęła korzystanie ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób prawnych na mocy art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, będą kosztami wpływającymi na wysokość dochodu, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. Będą to koszty działalności opodatkowanej (pozastrefowej) i nie będą wpływały na wysokość dochodu korzystającego ze zwolnienia.

W ocenie Wnioskodawcy, taki wniosek wypływa z analizy przepisów art. 7 ust. 2 oraz ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którymi, dochodem podlegającym opodatkowaniu jest nadwyżka przychodu nad kosztami ich uzyskania. Ponadto przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium kraju lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku, nie uwzględnia się także kosztów uzyskania tych wolnych od podatku przychodów.

Wnioskodawca wskazuje, iż w sytuacji będącej przedmiotem zapytania, przychód ze sprzedaży produktów został osiągnięty jeszcze przed rozpoczęciem przez Spółkę korzystania ze zwolnienia strefowego (z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), przychód z tego tytułu wpływał na dochód podlegający opodatkowaniu na zasadach ogólnych. Koszty napraw gwarancyjnych związane są więc z uzyskanym wcześniej dochodem, który podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. Konkluzja ta wynika z faktu, że w przypadku wydatków związanych z naprawami gwarancyjnymi możliwa jest ich alokacja do konkretnego przychodu - Wnioskodawca jest więc w stanie przyporządkować określony wydatek z tego tytułu do działalności zwolnionej lub opodatkowanej (strefowej lub pozastrefowej).

W ocenie Wnioskodawcy, w odniesieniu do kosztów napraw gwarancyjnych, które dotyczą produktów Wnioskodawcy zbytych jeszcze przed rozpoczęciem korzystania ze zwolnienia strefowego, tj. produktów, z których przychód podlegał opodatkowaniu, należy stwierdzić, że wydatki te będą stanowiły koszty uzyskania przychodów opodatkowanych podatkiem dochodowym od osób prawnych. Brak jest przesłanek, by uznać taki wydatek w momencie poniesienia za koszt działalności zwolnionej, kształtujący dochód podlegający zwolnieniu na mocy art. 17 ust 1 pkt 34 ustawy podatku dochodowym od osób prawnych.

Wnioskodawca zauważa, iż jedynie w sytuacji, gdyby Spółka nie była wstanie przyporządkować wydatku do konkretnego przychodu zwolnionego lub opodatkowanego (strefowego lub pozastrefowego), a wydatek taki byłby związany zarówno z działalnością zwolnioną jak i opodatkowaną (strefową jak i pozastrefową), zastosowanie znalazłby art. 15 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i Spółka zobowiązana byłaby do zastosowania proporcjonalnej alokacji tego kosztu na przychód zwolniony i opodatkowany.

Reasumując powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, koszty napraw gwarancyjnych produktów sprzedanych przez Spółkę przed rozpoczęciem korzystania ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób prawnych, które to koszty są ponoszone w trakcie działalności w strefie i w czasie, gdy Spółka korzysta już ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób prawnych, są kosztami związanymi z przychodami opodatkowanymi, pozastrefowymi. Koszty te nie zmniejszają dochodu podlegającego zwolnieniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego, stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka jest podmiotem zajmującym się produkcją naczep i przyczep. Spółka uzyskała zezwolenie z dnia 27 grudnia 2007 r. na prowadzenie działalności gospodarczej, rozumianej jako działalność produkcyjna, handlowa i usługowa na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej także: Strefa, SSE).

Spółce zostały postawione dwa warunki prowadzenia działalności na terenie Strefy: warunek dotyczący poniesienia na terenie strefy wydatków inwestycyjnych oraz zatrudnienia na terenie SSE określonej liczby osób ponad stan zatrudnienia z miesiąca poprzedzającego wydanie zezwolenia. Inwestycja realizowana przez Spółkę jest inwestycją typu brownfield, tj. inwestycją realizowaną na gruncie już istniejącej infrastruktury. Spółka spełniła warunki wymagane zezwoleniem z dniem 31 marca 2012 r.

W związku ze spełnieniem warunków stawianych Spółce, może Ona rozpocząć korzystanie ze zwolnienia od podatku dochodowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Od tego momentu dochód Spółki z tytułu sprzedaży produktów będzie korzystał z przedmiotowego zwolnienia od podatku dochodowego od osób prawnych.

Spółka udziela gwarancji nabywcom swoich produktów. W przypadku wystąpienia usterki, która mieści się w zakresie udzielonej gwarancji, Spółka naprawia ją w ramach gwarancji przy pomocy własnych punktów serwisowych lub za pomocą firm zewnętrznych, które na zlecenie Spółki dokonują naprawy. Spółka udziela najczęściej dwuletniej gwarancji na sprzedawane przez siebie produkty. Wątpliwości Spółki wiążą się z kwalifikacją kosztów napraw gwarancyjnych.

Wnioskodawca wskazał, iż w okresie od uzyskania zezwolenia do momentu spełnienia warunków w nim stawianych, Spółka dokonywała sprzedaży produktów. Dochód z tytułu ich sprzedaży podlegał opodatkowaniu - produkty te zostały wyprodukowane na terenie Strefy, ale przed spełnieniem warunków określonych w zezwoleniu, czyli zanim Spółka mogła rozpocząć korzystanie ze zwolnienia.

Po spełnieniu wszystkich warunków i rozpoczęciu korzystania ze zwolnienia Spółka będzie ponosiła koszty napraw gwarancyjnych tych produktów. Naprawy te będą ponoszone także w przyszłości. Koszty napraw gwarancyjnych będą przez Spółkę ponoszone już po rozpoczęciu korzystania ze zwolnienia w podatku dochodowym od osób prawnych (po 1 kwietnia 2012 r.), przy czym koszty tych napraw mogą dotyczyć zarówno produktów wyprodukowanych w Strefie, z których sprzedaż podlegać będzie zwolnieniu od opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych, jak też produktów wyprodukowanych co prawda w Strefie, ale z których sprzedaż podlegała opodatkowaniu na ogólnych zasadach, gdyż zostały one wytworzone i sprzedane przed spełnieniem warunków, o których mowa w zezwoleniu, a zatem przed dniem, kiedy Spółka mogła rozpocząć korzystanie ze zwolnienia określonego w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wnioskodawca wskazał, że jest w stanie przyporządkować konkretne wydatki ponoszone na naprawy gwarancyjne do konkretnych produktów, z których sprzedaż albo była zwolniona albo opodatkowana podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Specjalne Strefy Ekonomiczne są częścią terytorium kraju wyodrębnioną administracyjnie, na której możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej na preferencyjnych warunkach, a w szczególności korzystanie ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych lub podatku dochodowego od osób fizycznych, o czym wyraźnie stanowi art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t. j. Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274 ze zm.).

Podstawą do korzystania z pomocy publicznej (zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym) jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie danej strefy uprawniające do korzystania z tej pomocy (art. 16 ust. 1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych).

Na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4 - 6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t. j. Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274 ze zm.), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Pomocą publiczną udzielaną przedsiębiorcy prowadzącemu działalność gospodarczą na terenie strefy jest niezapłacony przez tego przedsiębiorcę podatek obliczony od dochodu osiąganego wyłącznie z działalności prowadzonej na terenie strefy na podstawie właściwego zezwolenia. Wielkość tego zwolnienia jest uzależniona od wysokości poniesionych przez przedsiębiorcę wydatków inwestycyjnych.

Stosownie natomiast do art. 17 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 34, przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty; w wypadkach, o których mowa w art. 21 i 22, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Dochodem jest, z zastrzeżeniem art. 10 i 11, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą (art. 7 ust. 2 ww. ustawy)

W myśl art. 7 ust. 3 pkt 1 i 3 ww. ustawy, przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się:

• przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku,

• kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w pkt 1 i 2, przy czym w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, prowadzących działalność poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład uwzględnia się koszty uzyskania przychodów wymienionych w art. 21, jeżeli przychody te zostały uwzględnione przez podatnika przy ustalaniu dochodu przypadającego na zagraniczny zakład.
  
  

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a - 16m. Odrębnymi przepisami, do których odsyła przytoczony przepis są regulacje ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t. j. Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223 ze zm.).

Wobec powyższego, konieczne jest prowadzenie ksiąg rachunkowych w taki sposób, aby możliwe było precyzyjne rozdzielenie przychodów i kosztów uzyskania przychodów związanych z działalnością prowadzoną w strefie oraz działalnością prowadzoną poza terenem strefy. Wyjątkowo w odniesieniu do kosztów, co do których podatnik nie jest w stanie dokonać takiego podziału, bowiem są to koszty wspólne, zgodnie z art. 15 ust. 2 i 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, można zastosować zasadę proporcjonalnego ich rozliczenia.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Przy czym, zgodnie z art. 15 ust. 2 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu, oraz koszty związane z przychodami z innych źródeł, a nie jest możliwe ustalenie kosztów uzyskania przypadających na poszczególne źródła, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów. Zasadę, o której mowa w ust. 2, stosuje się również w przypadku, gdy podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których część dochodów nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo jest zwolniona z tego opodatkowania; w takim przypadku przepis art. 7 ust. 3 pkt 3 stosuje się odpowiednio (art. 15 ust. 2a ww. ustawy).

Z powyższych przepisów wynika, iż w przypadku gdy podatnik prowadzi działalność gospodarczą, z której część dochodu podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym, a część jest zwolniona z opodatkowania winien jest przyporządkowywać koszty uzyskania przychodów odpowiednio do przychodów, z których dochód polega opodatkowaniu oraz do przychodów, z których dochód jest zwolniony z opodatkowania. Przychodów, z których dochód podlega zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym, oraz kosztów uzyskania tych przychodów nie uwzględnia się przy ustalaniu podstawy opodatkowania. Podatnik zobowiązany jest zatem do przypisywania rzeczywistych kosztów do poszczególnych kategorii przychodów. W przypadku, gdy ustalenie rzeczywistego podziału kosztów na poszczególne rodzaje przychodów nie jest możliwe na podstawie prowadzonej przez podatnika ewidencji księgowej, koszty te należy przyporządkować do poszczególnych przychodów według proporcji wskazanej w art. 15 ust. 2 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Powyższe oznacza, iż ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych przewiduje jedynie dwie metody przyporządkowania kosztów wspólnych do poszczególnych kategorii przychodów:

• w rzeczywistej wysokości, w jakiej koszty te zostały poniesione aby uzyskać określone przychody, tj. przychody, z których dochód podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym, bądź jest zwolniony z tego opodatkowania, lub

• według proporcji określonej w art. 15 ust. 2 tej ustawy, tj. w takiej proporcji w jakiej ww. przychody (z których dochód podlega opodatkowaniu lub jest zwolniony z opodatkowania) pozostają do ogólnej kwoty przychodów
  
  

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, iż wydatki na naprawy gwarancyjne dotyczące produktów sprzedanych przed rozpoczęciem korzystania ze zwolnienia z podatku dochodu uzyskanego z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, ponoszone przed oraz w trakcie korzystania z ww. zwolnienia, Wnioskodawca powinien zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów związanych z przychodami z prowadzonej działalności, z której dochód podlega opodatkowaniu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.