INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 25.07.2012 r. (data wpływu 30.07.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• możliwości obniżenia do dowolnej wysokości (w tym nawet do 0%), na podstawie art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stosowanych obecnie przez Spółkę stawek amortyzacyjnych w odniesieniu do wszystkich lub dowolnie wybranych środków trwałych – jest prawidłowe
• możliwości podwyższenia uprzednio obniżonych stawek amortyzacyjnych do poziomu nie wyższego niż wynikający z Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych – jest prawidłowe,
• obowiązku powiadamiania Naczelnika właściwego miejscowo urzędu skarbowego o zmianach stawek amortyzacyjnych dokonywanych na podstawie art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 30.07.2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie: możliwości obniżenia do dowolnej wysokości (w tym nawet do 0%), na podstawie art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stosowanych obecnie przez Spółkę stawek amortyzacyjnych w odniesieniu do wszystkich lub dowolnie wybranych środków trwałych; możliwości podwyższenia uprzednio obniżonych stawek amortyzacyjnych do poziomu nie wyższego niż wynikający z Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych oraz w zakresie obowiązku powiadamiania Naczelnika właściwego miejscowo urzędu skarbowego o zmianach stawek amortyzacyjnych dokonywanych na podstawie art. 16i ust. 5 ustawy o CIT.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

• A Sp. z o. o. (dalej: Spółka) dokonuje odpisów amortyzacyjnych od własnych środków trwałych przy zastosowaniu stawek określonych w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych (dalej: Wykaz), stanowiącym Załącznik Nr 1 do ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. nr 74 poz. 397 j. t. ze zm., dalej: ustawa o CIT).
• Spółka amortyzuje wszystkie środki trwałe dla celów podatkowych metodą liniową.
• W trakcie każdego roku podatkowego Spółka dokonuje nabycia oraz likwidacji (również z tytułu sprzedaży) środków trwałych.
• Spółka prowadzi oddzielne ewidencje amortyzacji rachunkowej i podatkowej.
• Spółka zamierza czasowo obniżać stawki amortyzacji dla celów podatkowych poniżej maksymalnego poziomu stawek określonego w Wykazie dla wszystkich bądź wybranych środków trwałych.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy na podstawie art. 16i ust. 5 ustawy o CIT możliwe jest obniżenie stosowanych obecnie stawek amortyzacyjnych w odniesieniu do wszystkich lub dowolnie wybranych środków trwałych do dowolnej wysokości (w tym nawet do 0%)...
2. Czy po dokonaniu obniżenia stawek amortyzacyjnych w stosunku do stawek ujętych w Wykazie Spółka ma prawo do podwyższenia uprzednio obniżonych stawek amortyzacyjnych do dowolnego poziomu, nie wyższego jednak niż poziom wynikający z Wykazu...
3. Czy Spółka ma obowiązek powiadamiania Naczelnika właściwego miejscowo urzędu skarbowego o zmianach stawek amortyzacyjnych dokonywanych na podstawie art. 16i ust. 5 ustawy o CIT...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Możliwe jest obniżenie podanych w Wykazie stawek amortyzacyjnych do dowolnej ustalonej przez Spółkę wysokości (nawet do 0%).

Uzasadnienie

Podniesiono, iż zasady dotyczące dokonywania odpisów amortyzacyjnych z tytułu zużycia środków trwałych zostały uregulowane w przepisach art. 16a - 16m ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 16a ust. 1 ustawy o CIT, cyt.:

„Amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.”

Według Wnioskodawcy treść powyższego przepisu wskazuje, że amortyzacja podatkowa stanowi formę rozłożonego w czasie obciążania kosztów podatkowych wartością wykorzystywanych w prowadzonej działalności gospodarczej środków trwałych, które zużywają się w okresie dłuższym niż 1 rok. Okres amortyzacji jest zwykle zbliżony do standardowego okresu użytkowania danego rodzaju środków trwałych, co znajduje odzwierciedlenie w wysokości stawek amortyzacyjnych wskazanych w Wykazie.

Podniesiono, iż zgodnie z art. 16i ust. 1 ustawy o CIT, cyt.:„Odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j - 16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.”

Zgodnie z art. 16i ust. 5 ustawy o CIT, cyt.:„Podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.”

Zdaniem Wnioskodawcy z powyższego przepisu wynika, że podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawki amortyzacyjne dla wszystkich lub dowolnie wybranych środków trwałych. Ustawodawca nie narzucił bowiem żadnych ograniczeń w zakresie rodzaju środków trwałych, w stosunku do których można obniżać stawki amortyzacyjne.

Przepisy Ustawy o CIT nie zawierają żadnych warunków, których spełnienie jest niezbędne dla obniżania stawek amortyzacyjnych.Ponadto, obniżenie stawek amortyzacyjnych przewidziane w przepisach ustawy o CIT nie zostało ograniczone przez ustawodawcę żadnym limitem. Podatnicy mogą zatem obniżyć stawkę amortyzacyjną do dowolnej wysokości, nawet do 0%.

Podniesiono, iż możliwość okresowego obniżenia stawek amortyzacyjnych przez podatników potwierdzają jednolicie organy podatkowe w licznych indywidualnych interpretacjach prawa podatkowego, m.in.:

• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 29 marca 2012 r. sygn. IPPB3/423-1098/11-4/KK;
• interpretacja indywidualna Dyrektora izby Skarbowej w Katowicach z dnia 21 marca 2012 r. sygn. IBPBI/2/423-1508/11/MS;
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 11 lutego 2011 r. sygn. IPPB5/423-786/10-2/AS;
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 16 września 2011 r. sygn. IBPBI/2/423-720/11/ MS;
• interpretacja indywidualna Dyrektora izby Skarbowej w Warszawie z dnia 14 maja 2010 r. sygn. IPPB5/423-161/10-2/AM;

oraz

• została jasno sformułowania w uzasadnieniu do ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. zmieniającej ustawę o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2002 r. nr 141 poz. 1179), która wprowadziła do ustawy o CIT m.in. art. 16i ust. 5 w jego obecnym brzmieniu. Celem wprowadzenia powyższego przepisu było bowiem umożliwienie podatnikom, cyt.:„(...) zmniejszenia stawek amortyzacyjnych z Wykazu w dowolnej wysokości oraz w wybranym przez podatnika momencie. Taka zmiana podyktowana była koniecznością (...) stworzenia mocniejszego instrumentu polityki podatkowej prowadzonej przez podatników. Podatnicy będą mogli w okresie ponoszenia strat podatkowych zaplanować maksymalnie obniżone stawki amortyzacyjne i powrócić do stawek, tj. wyższych kosztów podatkowych w okresie osiągania dochodów, a tym samym odpowiednio wpływać na wysokość straty i dochodu do opodatkowania”.
  
  

Według Wnioskodawcy nie ulega zatem wątpliwości, iż intencją ustawodawcy było umożliwienie podatnikom swobodnego decydowania o obniżeniu stawek amortyzacyjnych w odniesieniu do środków trwałych.

Wniosek:

• Według Wnioskodawcy Spółka ma prawo do czasowego obniżenia stawek amortyzacyjnych dla wszystkich lub wybranych środków trwałych do dowolnego poziomu (nawet 0%).
  
  

Ad. 2

Ma on prawo do podwyższenia uprzednio obniżonych stawek amortyzacyjnych do dowolnego poziomu, nie wyższego jednak niż poziom wynikający z Wykazu.

Uzasadnienie

Podniesiono, iż przepis art. 16i ust. 5 ustawy o CIT oraz żaden inny przepis nie wprowadza jakichkolwiek ograniczeń w zakresie podwyższania uprzednio obniżonej stawki amortyzacyjnej.

Podatnik musi mieć jednakże na względzie zasadę generalną, zgodnie z którą środki trwałe mogą podlegać amortyzacji podatkowej wyłącznie do ustawowych limitów określonych w Wykazie.Według Wnioskodawcy nie ulega zatem wątpliwości, iż czasowe obniżanie stawek amortyzacji podatkowej nie stanowi czynności nieodwracalnej.Co do zasady bowiem podatnik ma prawo (z zachowaniem rocznych okresów amortyzacji) do podwyższenia uprzednio obniżonych stawek amortyzacyjnych do poziomu nie wyższego niż stawki określone w Wykazie.

Podniesiono, iż prawidłowość stanowiska Spółki potwierdzają jednolicie organy podatkowe w licznych indywidualnych interpretacjach prawa podatkowego, np.

• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 29 marca 2012 r. sygn. IPPB3/423-1098/11-4/KK;
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 21 marca 2012 r. sygn. IBPBI/2/423-1508/11/ MS;
• interpretacja Indywidualna Dyrektora izby Skarbowej w Warszawie z dnia 11 lutego 2011 r. sygn. IPPB5/423-786/10-2/AS;
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 16 września 2011 r. sygn. IBPBI/2/423-720/11/ MS;
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 14 maja 2010 r. sygn. IPPB5/423-161/10-2/AM;

oraz

• uzasadnienie do ustawy zmieniającej ustawę o podatku dochodowym od osób prawnych z dnia 27 lipca 2002 r. (Dz. U. z 2002 r. nr 141, poz. 1179), cyt.:„.Podatnicy będą mogli w okresie ponoszenia strat podatkowych zaplanować maksymalnie obniżone stawki amortyzacyjne i powrócić do stawek, tj. wyższych kosztów podatkowych, w okresie osiągania dochodów, a tym samym odpowiednio wpływać na wysokość straty podatkowej i dochodu do opodatkowania.”
  
  

Wnioski

• Zdaniem Wnioskodawcy w odniesieniu do środków trwałych wykorzystywanych w działalności gospodarczej, Spółka ma prawo podwyższać uprzednio obniżone stawki amortyzacyjne.
• Podwyższenie uprzednio obniżonych stawek amortyzacyjnych może zostać dokonane w dowolnej, wybranej przez Spółkę wysokości, nie przekraczającej jednak poziomu ustalonego w Wykazie.
  
  

Ad. 3

Spółka nie ma ona obowiązku powiadamiania Naczelnika właściwego miejscowo urzędu skarbowego o zmianach stawek amortyzacyjnych dokonywanych na podstawie art. 16i ust. 5 ustawy o CIT.

Podniesiono, iż przepisy ustawy o CIT. a w szczególności przepis art. 16i przywołanej ustawy, nie nakładają na podatników obowiązku informowania właściwych organów podatkowych o zmianie stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych.

Wskazano, iż powyższy pogląd został potwierdzony przez organy podatkowe w licznych indywidualnych interpretacjach prawa podatkowego, m.in.:

• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 8 lipca 2011 r. sygn. ILPB4/423-125/11-2/ŁM;
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 9 września 2009 r. sygn. IBPBI/2/423-962/09/BG.
  
  

Wniosek

• Zdaniem Wnioskodawcy Spółka nie jest zobowiązana do informowania Naczelnika właściwego miejscowo urzędu skarbowego o obniżeniu bądź ponownym podwyższeniu stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych wykorzystywanych w działalności gospodarczej, dokonywanych na podstawie art. 16i ust. 5 ustawy o CIT.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się w zakresie:

• możliwości obniżenia do dowolnej wysokości (w tym nawet do 0%), na podstawie art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stosowanych obecnie przez Spółkę stawek amortyzacyjnych w odniesieniu do wszystkich lub dowolnie wybranych środków trwałych – za prawidłowe,
• możliwości podwyższenia uprzednio obniżonych stawek amortyzacyjnych do poziomu nie wyższego niż wynikający z Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych – za prawidłowe,
• obowiązku powiadamiania Naczelnika właściwego miejscowo urzędu skarbowego o zmianach stawek amortyzacyjnych dokonywanych na podstawie art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – jest prawidłowe.
  
  

Zasady dotyczące dokonywania odpisów z tytułu zużycia środków trwałych (odpisów amortyzacyjnych) zamieszczone zostały w przepisach art. 16a – 16m ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r., Nr 74, poz. 397 z późn zm.).

Zgodnie z art. 16a ust. 1 ww. ustawy amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Treść powyższego przepisu oznacza, że amortyzacja podatkowa stanowi formę rozłożonego w czasie, obniżenia kosztów podatkowych wartością używanych w prowadzonej działalności gospodarczej przedmiotów, które zużywają się w okresie dłuższym niż 1 rok (środków trwałych). Okres amortyzacji jest zwykle zbliżony do standardowego okresu użytkowania danego rodzaju środków trwałych, co znajduje odzwierciedlenie w wysokości stawek amortyzacyjnych wskazanych w Wykazie.

Jak stanowi art. 16f ust. 1 i 3 tej ustawy podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 16b. Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 16h-16m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3.500 zł. W przypadku gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 3.500 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16h-16m albo jednorazowo w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.

Stosownie do art. 16h ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l i 16ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 16i – 16k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

W ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych przewidziano następujące metody amortyzacji:

• tzw. „amortyzacja liniowa”, zgodnie z Wykazem rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącym Załącznik nr 1 do ustawy podatkowej, w tym również:
  1. przy zastosowaniu podwyższonych stawek stosując współczynniki określone w art. 16i ust. 2 ww. ustawy,
  2. przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych obniżonych w stosunku do określonych w Wykazie,
• amortyzacja przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych ustalonych indywidualnie,
• tzw. „amortyzacja metodą degresywną”,
• amortyzacja przy zastosowaniu tzw. metody „jednorazowego odpisu dla małych i rozpoczynających działalność podatników”.
  
  

Zgodnie z art. 16i ust. 1 ww. ustawy odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o którym mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.

Stosownie do art. 16i ust. 5 ww. ustawy, podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Podatnik może zatem dokonać zmiany stawki począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Ma w tej sytuacji możliwość stosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych na każdy rok podatkowy, z tym tylko zastrzeżeniem, aby stawki te nie były wyższe od stawek określonych w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych.

Co istotne, zmiana, o której mowa w powołanym przepisie, dotyczy zarówno sytuacji, w której stawka amortyzacyjna może być obniżona, jak i rezygnacji z obniżonej stawki na rzecz stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych.. Zmiana stawek amortyzacyjnych może nastąpić zarówno w odniesieniu do środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji, jak i środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji.

Możliwość zmiany stawek, pomimo że nie została ograniczona przez ustawodawcę żadnym limitem, powinna być dokonywana z uwzględnieniem pozostałych przepisów ustawy. Możliwość obniżania lub podwyższania uprzednio obniżonych stawek nie jest uwarunkowana wystąpieniem jakichkolwiek okoliczności, taką decyzję podejmuje podatnik. Wysokość obniżenia/podwyższenia stawki dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika, jednakże tylko w granicach wyznaczonych stawką wynikającą z Wykazu stawek amortyzacyjnych. Wnioskodawca może, obniżać lub podwyższyć wcześniej obniżone dla poszczególnych środków trwałych stawki amortyzacyjne wynikające z Wykazu stawek amortyzacyjnych, począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Oznacza to, że Spółka mając np. kilka, kilkanaście środków trwałych tego samego rodzaju może stosować obniżoną stawkę, przykładowo, jedynie w stosunku do jednego z tych środków, pozostałe zaś amortyzować według stawek amortyzacyjnych dotychczas stosowanych. Podstawowym warunkiem jest to, aby stawki te nie były wyższe od stawek określonych w ww. Wykazie. Wysokość obniżenia/podwyższenia stawki dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika.

Zgodnie z art. 16h ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych w równych ratach, co miesiąc albo w równych ratach co kwartał, albo jednorazowo na koniec roku podatkowego, z uwzględnieniem art. 16i. Suma odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonanych w pierwszym roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, nie może przekroczyć wartości tych odpisów przypadających za okres od wprowadzenia ich do ewidencji do końca tego roku podatkowego.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółka dokonuje odpisów amortyzacyjnych od własnych środków trwałych przy zastosowaniu stawek określonych w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych Spółka amortyzuje wszystkie środki trwałe dla celów podatkowych metodą liniową. Spółka zamierza czasowo obniżać stawki amortyzacji dla celów podatkowych poniżej maksymalnego poziomu stawek określonego w Wykazie dla wszystkich bądź wybranych środków trwałych.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi możliwość obniżenia do dowolnej wysokości (w tym nawet do 0%), na podstawie art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stosowanych obecnie przez Spółkę stawek amortyzacyjnych w odniesieniu do wszystkich lub dowolnie wybranych środków trwałych oraz możliwość podwyższenia uprzednio obniżonych stawek amortyzacyjnych do poziomu nie wyższego niż wynikający z Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, iż Spółka, w myśl regulacji zawartych w cytowanym wyżej art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, może czasowo obniżać stawki amortyzacyjne w odniesieniu do wszystkich lub dowolnie wybranych środków trwałych nawet do poziomu 0% oraz podwyższać tak obniżone stawki do dowolnego poziomu nie wyższego jednak niż poziom wynikający z Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych.

Tym samym stanowisko Spółki w zakresie pytania oznaczonego nr 1 i 2 należy uznać za prawidłowe.

Na marginesie należy wskazać, iż w odniesieniu do momentu dokonywania zmian stawek amortyzacyjnych od ww. środków trwałych ustawodawca w cytowanym wyżej art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie pozostawia wątpliwości, kiedy może nastąpić obniżenie stawki z Wykazu, stwierdzając, iż zmiany stawki:

• w odniesieniu do środków trwałych pozostających już w ewidencji - dokonuje się począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego,
• w odniesieniu do środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji – dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym te środki zostały wprowadzone do ewidencji
  
  

Moment zmiany stawki został więc zdefiniowany jasno - jako „pierwszy miesiąc każdego następnego roku podatkowego” lub jako „miesiąc, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji”.

W odniesieniu do obowiązku powiadamiania Naczelnika właściwego miejscowo urzędu skarbowego o zmianach stawek amortyzacyjnych dokonywanych na podstawie art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wskazać należy, iż omawiane przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dotyczące amortyzacji podatkowej nie nakładają na podatników obowiązku informowania właściwych dla nich organów podatkowych o dokonywanych zmianach w zakresie wysokości stosowanych stawek amortyzacyjnych.

Tym samym stanowisko spółki w zakresie pytania oznaczonego nr 3 także należało uznać za prawidłowe.

Reasumując, mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe i powołane przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, iż:

• Spółka, w przypadku stosowania tzw. „amortyzacji liniowej”, tzn. przy zastosowaniu stawek amortyzacji określonych w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącym Załącznik nr 1 do ustawy podatkowej, ma możliwość, na podstawie art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, obniżania stawki amortyzacyjnej nawet do poziomu 0% w odniesieniu do wszystkich lub dowolnie wybranych środków trwałych;
• Wnioskodawca, po dokonaniu obniżenia stawek amortyzacyjnych w stosunku do ujętych w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych, będzie uprawniony do podwyższenia tych stawek do poziomu nie wyższego, niż wynikający z Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych;
• Wnioskodawca nie ma obowiązku powiadomienia Naczelnika właściwego Urzędu Skarbowego o zmianie (tj. obniżeniu lub podwyższeniu) stawek amortyzacyjnych.
  
  

Końcowo w odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, stwierdzić należy, że są one rozstrzygnięciami wydanymi w konkretnych sprawach, osadzonych w określonym stanie faktycznym i tylko do nich się odnoszących, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.