Działając na podstawie art. 14 a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.) Naczelnik Urzędu Skarbowego w Zgierzu w odpowiedzi na zapytanie z dnia 23 kwietnia 2004 r. (data wpływu), uzupełnione pismem z dnia 6 maja 2004 r., dotyczące stosowania nowej ustawy o podatku od towarów i usług w zakresie wykonywania usług zakwalifikowanych według symbolu PKWiU 92.62 informuje:

Stosownie do przepisu art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535) zwalnia się od podatku usługi wymienione w załączniku Nr 4 do ustawy – wykaz usług zwolnionych od podatku – w poz. 11 wymienia się wg symbolu ex 92 w szczególności „... usługi związane z rekreacją i sportem – z wyłączeniem (...) 3) usług w zakresie działalności stadionów i innych obiektów sportowych (PKWiU 92.61); (...) 4) wstępu na imprezy sportowe.

Powyższe przedmiotowe zwolnienie dotyczy wyłącznie usług związanych ze sportem świadczonych przez podmioty, które nie mają jako celu systematycznego dążenia do osiągania zysków, zaś wszelkie zyski, które mimo wszystko osiągną, przeznaczą na utrzymanie lub poprawę świadczonych usług.

Jednak zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535) dla towarów i usług wymienionych w zał. Nr 3 do ustawy stawka podatku VAT wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1 ustawy o VAT. Załącznik Nr 3 do ustawy wymienia:

• w poz. 156 - „Usługi rozrywkowe pozostałe – wyłącznie wstęp na spektakle, koncerty, przedstawienia i imprezy związane z funkcjonowaniem obiektów kulturalnych (PKWiU 92.32.10),-
• w poz. 158 - „Usługi w zakresie działalności stadionów i innych obiektów sportowych (PKWiU 92.61),
• w poz. 159 - „Wstęp na imprezy sportowe” (bez klasyfikacji PKWiU).

Wobec powyższego z dniem 1 maja 2004 r. usługi wymienione w zał. Nr 3 do ustawy podlegają opodatkowaniu stawką podatku VAT w wysokości 7%.

Tutejszy organ podatkowy zauważa, iż obowiązek, prawidłowego zaklasyfikowania danego towaru lub usługi spoczywa bezpośrednio na podatniku; może on (a w wątpliwych lub spornych przypadkach – powinien) zasięgnąć opinii organów statystycznych na temat poprawności stosowanej klasyfikacji. Organ podatkowy nie jest właściwym organem do określenia klasyfikacji statystycznych.