Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (j. t. Dz. U. z 2000 r. Nr 54 poz. 654 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 cytowanej ustawy. W myśl art. 16 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat w środkach trwałych oraz wartościach niematerialnych i prawnych w części pokrytej sumą odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1. Ze stanu faktycznego wynika, że na skutek zdarzenia losowego, jakim był pożar w miesiącu listopadzie 2003 r., Spółka poniosła straty, które odniosła w koszty uzyskania przychodów. Tak więc straty w środkach trwałych i obrotowych jeżeli nie są wynikiem nieracjonalnego działania podatnika prowadzącego działalność gospodarczą i są odpowiednio udokumentowane, to stanowią one koszt uzyskania przychodu w momencie ich poniesienia.

Kwoty otrzymane tytułem odszkodowań za doznane straty związane z działalnością gospodarcza są przychodami podatkowymi z działalności gospodarczej. Art. 12 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, stanowi, że przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 13 i 14, są w szczególności: otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Oznacza to, że momentem powstania przychodu pieniężnego jest otrzymanie środków pieniężnych. W obrocie bezgotówkowym momentem otrzymania pieniędzy będzie dzień uznania rachunku bankowego podatnika jako rachunek wierzyciela. Zatem datą powstania przychodu będzie dzień faktycznego otrzymania odszkodowania, a więc dzień, w którym pieniądze zostały przekazane do kasy firmy lub wpłynęły na rachunek bankowy przedsiębiorcy.