Na podstawie art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa / Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm./ Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie udziela następującej informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego w przedstawionej sprawie.

Spółka zgłosiła następujący stan faktyczny; pracownicy spółki będący obywatelami polskimi, bądź posiadający podwójne obywatelstwo wykonują pracę korespondentów zagranicznych. Centrum ich życia społecznego i gospodarczego znajduje się poza granicami Rzeczpospolitej Polskiej, gdyż wykonują swoją pracę korespondenta piszącego do gazety “Rzeczpospolita “ artykuły zza granicy i przebywają poza granicami Polski niejednokrotnie przez kilka lat. Często po upływie kilku lat są służbowo przenoszeni do innych krajów, gdzie znowu spędzają kilka lat.

Umowy o pracę z korespondentami przewidują wypłatę wynagrodzeń zasadniczych oraz honorariów autorskich. Dla większości z tych korespondentów jedynymi dochodami są dochody otrzymane od płatnika.
Firma nie posiada swoich przedstawicielstw w krajach pobytu korespondentów. Spółka, będąc polskim pracodawcą i płatnikiem, pobiera w ciągu roku od ich wynagrodzeń zaliczki na podatek dochodowy, zgodnie z art. 32 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ nie posiada od żadnego korespondenta certyfikatu rezydencji podatkowej, wydanego przez urząd podatkowy kraju, w którym przebywa.

Problem posiadania rezydencji podatkowej w kraju, z którym obowiązuje umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania rozstrzygany jest szczegółowo w postanowieniach umów - zgodnie z konwencją modelową DECO - w art. 4 poszczególnej umowy. Natomiast przy braku umowy, zasada ogólna dotycząca ograniczonego i nieograniczonego obowiązku podatkowego zawarta jest w art. 3 ust. 1 i 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych / Dz. U. z 2000 r. Nr 14 poz. 176 ze zm./.
Zgodnie z art. 3 ust. 1 w/w ustawy osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów ( nieograniczony obowiązek podatkowy).

Natomiast stosownie do art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz od innych dochodów osiąganych na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej ( ograniczony obowiązek podatkowy).Postanowienia umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz w/w przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowią źródło rozpoznania rezydencji poszczególnego korespondenta dla celów podatkowych .Zasady poboru zaliczek przez płatnika z tytułu umów o pracę zawarte są w art, 31 i 32 w/w ustawy.

Natomiast zgodnie z art. 4a powołanej wyżej ustawy zasady nieograniczonego, jak również ograniczonego obowiązku podatkowego stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczypospolita Polska. Oznacza to, że zasady wynikające z tych umów mogą być stosowane wprost, również przez płatników dla potrzeb obliczania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Zarówno art. 31 i 32 ww. ustawy oraz poszczególne umowy nie uzależniają prawa do stosowania postanowień z nich wynikających od wystawienia certyfikatu rezydencji przez właściwe władze podatkowe. Zatem przedłożenie tego dokumentu przez podatnika nie jest dla potrzeb poboru podatku dochodowego z tytułu umów o pracę wymagane, jednak przedłożenie takiego dokumentu w przypadkach wątpliwości co do faktycznej rezydencji poszczególnych korespondentów, mogłoby ułatwić płatnikowi prawidłowy pobór podatku z uwzględnieniem postanowień właściwej umowy.

Odnosząc się do treści zgłaszanych w piśmie Spółki pytań, należy zwrócić uwagę, że posiadanie rezydencji na terytorium innego państwa ( zarówno takiego z którym obowiązuje umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania, jak również takiego, z którym nie zawarto umowy) nie oznacza dla płatnika równoczesnego prawa do zaprzestania poboru zaliczek na podatek dochodowy.

Kwestię opodatkowania dochodów ze stosunku pracy osiąganych na terytorium danego państwa przez osobę mająca miejsce zamieszkania na terytorium innego państwa regulują odmiennie i szczegółowo konkretne umowy.

Natomiast w przypadku jej braku płatnik ma bezwzględny obowiązek pobierania zaliczek zgodnie z postanowieniami art. 31 i 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.