Zdaniem Spółki powstałe przy zwrocie przedpłat związanych z zawartymi kontraktami dodatnie różnice kursowe należy traktować jako przychód do opodatkowania, a ujemne różnice kursowe między dniem otrzymania przedpłaty a dniem jej zwrotu należy traktować jako koszt uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy.
Odnosząc się do powyższego należy stwierdzić, iż stanowisko Spółki jest całkowicie błędne.
W niniejszej sprawie bezspornie mamy bowiem do czynienia z przedpłatami (zaliczkami) na poczet przyszłych kontraktów, a zatem stosownie do zapisu art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy nie mamy do czynienia z przychodami podlegającymi opodatkowaniu, a co za tym idzie z kosztami ich uzyskania. Zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy do przychodów nie zalicza się m.in. pobranych wpłat lub zarachowanych należności na poczet dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych.
Przedpłaty (zaliczki) nie są zatem przychodem w rozumieniu przepisów podatkowych. Równocześnie wszystkie poniesione wydatki związane z daną dostawą towaru czy usług nie stanowią kosztu uzyskania przychodów. W myśl bowiem generalnej zasady wyrażonej w art. 15 ust. 1 – kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów (z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1). Dopiero z chwilą gdy wartość kontraktu staje się przychodem to poniesione wydatki stają się kosztem uzyskania przychodów.
Wobec faktu, iż przedpłaty nie stanowią przychodów to również zwrot przedpłaty jest obojętny podatkowo.
Przedpłaty (czy też ich zwrot) nie stanowią także wartości w celu naliczenia różnic kursowych. Różnice kursowe mogą bowiem powstać jedynie w odniesieniu do przychodów kształtujących podstawę opodatkowania (art. 12 ustawy) oraz kosztów ich uzyskania (art. 15 ustawy).