Dnia 27 kwietnia 2004 r. wpłynęło do tutejszego Urzędu Skarbowego zapytanie, w trybie 14 a § 1 Ordynacji podatkowej, złożone przez Spółkę XXX Sp. z o. o. dotyczące kwestii:

Jaki kurs należy stosować przy przeliczaniu na walutę polską kosztów własnych związanych z zakupem towarów w walutach obcych w rozumieniu ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Nr 54, poz. 654 ze zm,)

Organ Podatkowy zważył, co następuje:

Odnośnie kosztów uzyskania przychodów należy stwierdzić, że pojęcie to jest zdefiniowane w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Nr 106 poz. 482 ze zm.)

Za koszty uzyskania przychodów uznaje się koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursów średnich ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski z dnia poniesienia kosztu.Należy więc zauważyć , że kurs średni z dnia poniesienia kosztu nie oznacza kursu średniego ogłaszanego w dniu wystawienia faktury przez dostawcę, gdyż nie wynika to z treści przepisu.

Ewidencji ponoszonych kosztów (w tym określenie momentów zarachowania ponoszonych kosztów) – podatnik powinien dokonywać zgodnie z ustawą o rachunkowości i ustalonym planem kont oraz zasadami stosowanymi w jednostce.

W ramach interpretacji prawa podatkowego – organ podatkowy nie jest uprawniony do dokonywania interpretacji prawa bilansowego i zasad rachunkowości, które nie są podatkotwórcze.

Jednakże przykładowo Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego zauważa, że gdyby w jednostce tak ustalono – za dzień ponoszenia kosztu można by uznać dzień otrzymania faktury od dostawcy zagranicznego pod którą to datą ewidencjonował chronologicznie koszty zakupów.

Jeżeli koszty wyrażone są w walutach obcych, a między dniem ich zarachowania i dniem zapłaty występują różne kursy walut, koszty te odpowiednio podwyższa się lub obniża o różnice wynikające z zastosowania kursu sprzedaży walut z dnia zapłaty, ustalonego przez bank, z którego usług korzystał ponoszący koszt, oraz z zastosowania kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zarachowania kosztów.