Przedstawiony problem dotyczy rozstrzygnięcia kwestii, czy należności wypłacane w ramach prowadzonych postępowań przez Komendę tytułem ryczałtu dla osoby przybranej do osoby okazywanej oraz tytułem odszkodowania za zarobek utracony z powodu stawiennictwa świadka na wezwanie tego organu są przychodami wymienionymi w przepisie art. 13 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), do których ma zastosowanie norma procentowa (20 %) kosztów uzyskania przychodów, określona w art. 22 ust. 9 pkt 4 tej ustawy. Korygując wyżej wskazaną informację Naczelnika Urzędu Skarbowego Wrocław-Stare Miasto, Dyrektor Izby Skarbowej we Wrocławiu uprzejmie wyjaśnia.
Zgodnie z przepisem art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody z działalności wykonywanej osobiście uważa się przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym (..). W warunkach przedstawionej w piśmie z 7 stycznia 2004 r. sytuacji nie budzi wątpliwości fakt, iż udział danej osoby w okazaniu, o którym mowa w art. 173 Kodeksu postępowania karnego, w charakterze osoby przybranej do osoby okazywanej następuje na podstawie zlecenia organu prowadzącego postępowanie dochodzeniowe. Zgodzić się zatem należy ze stanowiskiem, że wynagrodzenie wypłacone w formie ryczałtu stosownie do § 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2003 r. w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym (Dz. U. z 2003 r. Nr 108, poz. 1026 ze zm.) osobie, która na zlecenie właściwego organu wykonała opisaną wyżej czynność, należy do kategorii przychodów wskazanej w art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym (..). W konsekwencji za prawidłowy uznać trzeba również wyrażony w piśmie z 7 stycznia 2004 r. pogląd, iż do tego rodzaju przychodów ma zastosowanie norma procentowa kosztów uzyskania przychodów określona w art. 22 ust. 9 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym (..).
Oceniając natomiast charakter wypłacanego świadkowi, na jego żądanie, przez organ prowadzący postępowanie dochodzeniowe odszkodowania za zarobek utracony z powodu stawiennictwa świadka na wezwanie tego organu, stwierdzić należy, iż przychód ten nie może być uznany za wynagrodzenie należne za wykonanie określonej czynności zleconej przez uprawniony do tego organ. Nie mają zatem do tego typu przychodów zastosowania wyżej przytoczone przepisy art. 13 pkt 6 i art. 22 ust. 9 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym (..). Zauważyć przy tym jednak należy, że stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – poza wymienionymi w przepisach art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. a–g rodzajami odpraw i odszkodowań – wolne od podatku dochodowego są otrzymane przez podatnika odszkodowania, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw. Biorąc pod uwagę fakt, iż wypłacane świadkowi na podstawie art. 2 ust. 1 dekretu z dnia 26 października 1950 r. o należnościach świadków, biegłych i stron w postępowaniu sądowym (Dz. U. z 1950 r. Nr 49, poz. 445) odszkodowanie za zarobek utracony z powodu stawiennictwa świadka na wezwanie organu nie zostało wymienione w katalogu odszkodowań wyłączonych ze zwolnienia przepisami art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. a–g, a jednocześnie zasady jego ustalania wynikają z przepisów aktów normatywnych wydanych na podstawie odrębnych ustaw, tj. z art. 2 ust. 2 ww. dekretu z dnia 26 października 1950 r. o należnościach świadków (..) i § 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 4 lipca 1990 r. w sprawie wysokości należności świadków i stron w postępowaniu sądowym (Dz. U. z 1990 r. Nr 48, poz. 284 ze zm.), przyjąć należy, że przychód ten korzysta – w myśl art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – ze zwolnienia od opodatkowania podatkiem dochodowym.