W związku z pismem z dnia 31 marca 2004 r. w sprawie stosowania przepisów prawa podatkowego, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie uprzejmie informuje, iż odpowiedź na to pismo udzielona przez Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie jest nieprawidłowa. W związku z tym, działając na podstawie art. 14b § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.) zmieniam tę odpowiedź w sposób następujący.

Zwolnienie od podatku dochodowego od osób fizycznych przewidziane w art. 21 ust. 1 pkt 19 lit. b) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) – w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2004 r., dotyczy wartości świadczeń ponoszonych przez pracodawcę z tytułu zakwaterowania pracowników w kwaterach prywatnych wynajmowanych na cele zbiorowego zakwaterowani – do wysokości nie przekraczającej miesięcznie kwoty 500 zł. Z tym, że stosownie do ust. 14 art. 21 tej ustawy zwolnienie to ma wyłącznie zastosowanie do pracowników, których miejsce zamieszkania jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, a podatnik (pracownik) nie korzysta z kosztów uzyskania przychodów określonych w art. 22 ust. 2 pkt 3 i 4 omawianej ustawy, czyli z kosztów przewidzianych dla pracowników, których miejsce stałego lub czasowego zamieszkania jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy.

Z opisanego w piśmie opisu stanu faktycznego wynika, że Spółka zawarła umowy najmu kwater (lokali z możliwością jednorazowego noclegu od 2 do 4 osób), z treści których wynika, że kwatera jest wynajmowana na cele zbiorowego zakwaterowania. Z kwater tych korzystają pracownicy działów nadzorujących i marketingowych realizujący swoje zadania poza miejscem pracy. Przed wynajęciem tych kwater pracownicy ci w czasie wyjazdów służbowych korzystali z zakwaterowania w hotelach, co wiązało się z wysokimi kosztami Spółki.

Skoro, jak wynika z powyższego, są to kwatery prywatne wynajęte prze Spółkę na cele zakwaterowania pracowników przebywających w podróży służbowej, a nie kwatery wynajęte na cele zbiorowego zakwaterowania pracowników, o których mowa w art. 21 ust. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – cytowany przepis art. 21 ust. 1 pkt 19 lit. b) nie ma zastosowania.

Zauważyć przy tym należy, że diety i inne zależności za czas podróży służbowej pracownika są zwolnione z opodatkowania na mocy art. 21 ust. 1 pkt 16 omawianej ustawy.