INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 22 czerwca 2012 r. (data wpływu 27 czerwca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zwrotu pracownikom dodatkowych kosztów w postaci opłat za parkingi i autostrady związanych z wykorzystaniem w podróży służbowej prywatnego samochodu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 czerwca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zwrotu pracownikom dodatkowych kosztów w postaci opłat za parkingi i autostrady związanych z wykorzystaniem w podróży służbowej prywatnego samochodu.

We wniosku tym zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Nadleśnictwo wchodzi w skład Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe i jest jednostką nadzorowaną przez Regionalną Dyrekcję Lasów Państwowych. Nadleśnictwem jednoosobowo kieruje nadleśniczy. Pracownicy Nadleśnictwa w ramach wykonywania obowiązków służbowych, biorą udział w szkoleniach i naradach organizowanych przez Regionalną Dyrekcję Lasów Państwowych i inne podmioty. W tym celu otrzymują polecenia wyjazdu służbowego i w większości przypadków wykorzystują prywatne środki transportu. Pracownicy oprócz kosztów związanych z eksploatacją samochodów (amortyzacja, paliwo, oleje itp.), ponoszą dodatkowe koszty związane z korzystaniem z płatnych parkingów oraz autostrad. Obecnie Nadleśnictwo zwraca pracownikom wyłącznie koszty związane z eksploatacją samochodów, przy czym wysokość zwrotu wynika z iloczynu faktycznie przejechanych podczas podróży służbowych kilometrów i stawki za 1 kilometr użycia samochodu prywatnego do celów służbowych ustalonej przez Ministra Infrastruktury.

Nadleśnictwo obok ww. kosztów zamierza zwracać pracownikom również inne koszty poniesione w związku z podróżą służbową w tym opłaty za płatne parkingi i autostrady.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy zwrot dodatkowych kosztów (w postaci opłat za płatne parkingi i autostrady) związanych z wykorzystaniem w podróży służbowej samochodu prywatnego jest dla pracowników zwolniony z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych...

Zdaniem Wnioskodawcy, zwrot dodatkowych kosztów w postaci opłat za płatne parkingi i autostrady podczas wykonywania podróży służbowych z wykorzystaniem pojazdów niestanowiących własności pracodawcy, jest zwolniony z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z § 3 Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikom zatrudnionym w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. z 2002 r. Nr 236, poz. 1990 ze zm.) z tytułu podróży odbywanej w terminie i miejscu określonym przez pracodawcę pracownikowi przysługują diety oraz zwrot kosztów:

• przejazdów,
• noclegów,
• dojazdów środkami komunikacji miejskiej,
• innych udokumentowanych wydatków określonych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb.

Powyższe rozporządzenie nie definiuje pojęcia innych udokumentowanych wydatków a wręcz pozostawia decyzję o ich zasadności w gestii pracodawcy. Wydatki te nie są w żaden sposób limitowane, muszą mieć jednak związek z wykonywaną podróżą służbową i być prawidłowo udokumentowane, co w opisywanym przypadku ma miejsce.

Zgodnie z § 5 ust. 3 ww. rozporządzenia na wniosek pracownika pracodawca może wyrazić zgodę na przejazd w podróży służbowej samochodem osobowym, motocyklem lub motorowerem niebędącym własnością pracodawcy.

Zdaniem Wnioskodawcy, podobny pogląd został zaprezentowany w interpretacjach indywidualnych wydanych przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu ILPB1/415-720/10-2/AO z dnia 16 września 2010 r., ILPB1/415-783/11-4/AP z dnia 16 września 2011 r., ILPB1/415-120/12-5/AP z dnia 26 kwietnia 2012 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. jedn. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zmianami) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zgodnie z art. 31 ww. ustawy osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Mając na uwadze wyżej powołane uregulowania prawne należy zaznaczyć, że przepis art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymienia jedynie przykładowo przychody ze stosunku pracy. Świadczy o tym użycie słowa „w szczególności” co oznacza, że wymienione kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Przychodami ze stosunku pracy są więc wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy, jak również wartość otrzymanych świadczeń nieodpłatnych.

Jednakże w myśl art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika – do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce strefy budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Warunkiem niezbędnym dla skorzystania ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, co jednoznacznie wynika z jego treści jest więc odbycie przez pracownika podróży służbowej.

Definicję podróży służbowej zawiera art. 775 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t. jedn. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.), w którym ustawodawca określił, iż pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy przysługuje zwrot kosztów związanych z podróżą służbową. Podróżą służbową jest zatem taki wyjazd, który odbywa się na polecenie pracodawcy i jest związany ze świadczeniem pracy poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy.

Omawiane zwolnienie od podatku jest limitowane. Wysokości diet i innych świadczeń otrzymanych przez pracownika za czas podróży służbowej, co do których pracodawca może zastosować przedmiotowe zwolnienie, wyznaczają m.in. przepisy rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1990 ze zm.).

Zgodnie z § 3 ww. rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej, z tytułu podróży odbywanej w terminie i miejscu określonym przez pracodawcę pracownikowi przysługują diety oraz zwrot kosztów:

1. przejazdów;
2. noclegów;
3. dojazdów środkami komunikacji miejscowej;
4. innych udokumentowanych wydatków, określonych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb.

Zgodnie z § 5 ust. 3 tego rozporządzenia, na wniosek pracownika pracodawca może wyrazić zgodę na przejazd w podróży samochodem osobowym, motocyklem lub motorowerem niebędącym własnością pracodawcy. W takim przypadku pracownikowi przysługuje zwrot kosztów przejazdu w wysokości stanowiącej iloczyn przejechanych kilometrów przez stawkę za jeden kilometr przebiegu, ustaloną przez pracodawcę, która nie może być wyższa niż określona w przepisach wydanych na podstawie art. 34a ust. 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2004 r. Nr 204, poz. 2088 ze zm.).

W § 8a ust. 3 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikom zatrudnionym w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju, wprowadzono wymóg, iż do rozliczenia kosztów podróży pracownik załącza dokumenty (rachunki) potwierdzające poszczególne wydatki; nie dotyczy to diet oraz wydatków objętych ryczałtami. Jeżeli uzyskanie dokumentu (rachunku) nie było możliwe, pracownik składa pisemne oświadczenie o dokonanym wydatku i przyczynach braku jego udokumentowania.

Z opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż pracownicy Wnioskodawcy w ramach wykonywania obowiązków służbowych, biorą udział w szkoleniach i naradach. W tym celu otrzymują polecenia wyjazdu służbowego i w większości przypadków wykorzystują prywatne środki transportu. Pracownicy oprócz kosztów związanych z eksploatacją samochodów (amortyzacja, paliwo, oleje itp.), ponoszą dodatkowe koszty związane z korzystaniem z płatnych parkingów oraz autostrad. Obecnie Wnioskodawca zwraca pracownikom wyłącznie koszty związane z eksploatacją samochodów, przy czym wysokość zwrotu wynika z iloczynu faktycznie przejechanych podczas podróży służbowych kilometrów i stawki za 1 kilometr użycia samochodu prywatnego do celów służbowych ustalonej przez Ministra Infrastruktury.

Wnioskodawca obok ww. kosztów zamierza zwracać pracownikom również inne koszty poniesione w związku z podróżą służbową w tym opłaty za płatne parkingi i autostrady.

Biorąc pod uwagę przytoczone przepisy prawa, jak i przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe stwierdzić należy, że § 3 pkt 4 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju, nie zawiera wykazu „innych udokumentowanych wydatków”, nie ogranicza również ich wysokości, pozostawiając to w gestii pracodawcy. To pracodawca decyduje o zwrocie faktycznie poniesionych przez pracownika wydatków, które nie są limitowane i które muszą mieć związek z wykonaną podróżą, a ponadto być prawidłowo udokumentowane. Do wskazanych wydatków można niewątpliwie zaliczyć m.in. opłaty parkingowe oraz opłaty za przejazd autostradami.

Zatem w sytuacji, gdy jak twierdzi Wnioskodawca w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, pracownicy odbywać będą podróże służbowe, dokonany na ich rzecz – na warunkach wskazanych w ww. rozporządzeniu – zwrot poniesionych kosztów z tytułu przejazdu autostradą oraz opłat parkingowych będzie przychodem zwolnionym z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, co oznacza, że na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek poboru od ww. kwot zaliczek na podatek dochodowy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.