INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012, poz. 749) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 24 lipca 2012 r. (data wpływu 27 lipca 2012 r.), uzupełnionym w dniu 18 września 2012 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z budową sieci wodociągowej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 lipca 2012 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 18 września 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z budową sieci wodociągowej.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu, został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Gmina, która jest podatnikiem podatku od towarów i usług i składa deklaracje VAT-7 za okresy miesięczne, w latach 2008-2009 prowadziła inwestycję wodociągową w miejscowości S. (dalej: Wodociąg S.). Środki na jej realizację pochodziły w całości ze środków własnych (brak udziału tzw. środków unijnych). Wydatki z tego tytułu wyniosły ogółem ponad 400 tys. zł, a kwota ta obejmowała także podatek od towarów i usług ujęty w fakturach VAT, wystawionych przez wykonawców. Gmina w całości opłaciła ww. faktury, jednak nie odliczała podatku naliczonego z nich wynikającego. Ogółem, w związku z realizacją inwestycji, otrzymała 10 faktur VAT, które uregulowała najpóźniej w terminie 3 tygodni od dnia ich wystawienia.

Po zakończeniu inwestycji, w 2010 r., oddała spółce z siedzibą w miejscowości N. sieć wodociągową w dzierżawę. Już w trakcie inwestycji planowała oddać wybudowaną sieć w dzierżawę. Gmina była już związana ze spółką umową dzierżawy obejmującą stare, już eksploatowane sieci wodociągowo-kanalizacyjne. Z tego powodu planowała, że także ta nowa inwestycja zostanie wydzierżawiona i w ten sposób będzie czerpała korzyści z budowanej sieci. Gmina podpisała aneks do umowy dzierżawy i objęła nią także nową sieć, tj. Wodociąg S. W ten sposób w 2010 r. Gmina oddała spółce ww. sieć wodociągową w dzierżawę, zgodnie ze swoim zamiarem, podjętym w momencie rozpoczęcia inwestycji. Strony związane są umową dzierżawy do dnia 31 grudnia 2017 r. Na mocy tej umowy oraz podpisywanych do niej corocznie aneksów, strony ustalają stawkę czynszu dzierżawnego, a miesięczna kwota czynszu ustalona jest jako iloczyn planowanej sprzedaży oraz stawki czynszu za 1m3. Inwestycja w całości służy czynnościom opodatkowanym, ponieważ nie jest wykorzystywana do nieodpłatnego świadczenia usług na rzecz osób trzecich, bądź jednostek organizacyjnych Gminy. Na mocy ww. umowy, spółka zobowiązana jest m.in. do ponoszenia kosztów utrzymania i eksploatacji wodociągu oraz świadczenia usług dostarczenia wody i odprowadzania ścieków odbiorcom prywatnym oraz przedsiębiorcom. Gmina, jako właściciel sieci, otrzymuje co miesiąc czynsz dzierżawny od spółki, w której nie posiada żadnych udziałów.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy Gminie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z wydatkami poniesionymi na realizację inwestycji w sieć wodociągową – Wodociąg S....
2. Kiedy w przedstawionym stanie faktycznym powstanie dla Gminy prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z poniesionymi wydatkami...
3. Czy w przypadku, gdy Gmina nie zrealizowała prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z inwestycją Wodociąg S., może obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej, w ciągu 5 lat od początku roku, w którym wystąpiło to prawo...

Zdaniem Wnioskodawcy, wyrażonym we wniosku oraz w jego uzupełnieniu, w przedstawionym stanie faktycznym:

1. ma prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z inwestycją w Wodociąg S.;
2. prawo to przysługuje od dnia otrzymania pierwszej faktury VAT dokumentującej wydatek poniesiony na ww. inwestycję, tj. prawo do odliczenia podatku może być zrealizowane w deklaracji VAT-7 składanej za miesiąc, w którym Gmina otrzymała taką fakturę VAT;
3. zgodnie z art. 86 ust. 13 ustawy, może obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego.

Gmina wskazała, iż jako podatnik podatku od towarów i usług, w związku z zawarciem cywilnoprawnej umowy dzierżawy, będącej usługą w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, obowiązana jest do opodatkowania tej czynności.

Po powołaniu treści art. 86 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku od towarów i uług stwierdziła, że aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego muszą być spełnione kumulatywnie (łącznie) dwie przesłanki:

1. odliczenia tego dokonywać musi podatnik podatku od towarów i usług, oraz
2. towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, muszą być wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi. Gmina zaznaczyła, iż powyższe wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Po powołaniu treści art. 15 ust. 6 ustawy podniosła, że jednostki samorządu terytorialnego takie jak gminy, powiaty czy województwa, są innymi niż organy władzy publicznej uczestnikami sektora finansów publicznych, zatem nie korzystają z wyłączenia z opodatkowania na podstawie powyższego przepisu, lecz są objęte zwolnieniem wskazanym w § 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011, Nr 73, poz. 392), którego treść przytoczyła.

Stwierdziła, że gminy są zwolnione od podatku od towarów i usług w zakresie realizowanych przez nie zadań własnych określonych ustawą, jednakże z wyjątkiem takich zadań, których wykonywanie odbywa się na podstawie umów z niezależnym i równoprawnym podmiotem, w tym podmiotem gospodarczym.

Gmina powołała treść art. 2 ust. 1 oraz art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.), a następnie stwierdziła, że zadania własne gminy wskazane są w sposób wyraźny w art. 7 ust. 1 tej ustawy i należą do nich w szczególności kwestie wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz.

Podniosła, że cytowany przepis § 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia stanowi jednocześnie o wyłączeniu zwolnienia od podatku czynności podejmowanych przez gminę na podstawie umów cywilnoprawnych, co Jej zdaniem jest kluczowe dla oceny przedmiotowego stanu faktycznego, gdyż realizowana inwestycja jest oddana w odpłatne użytkowanie na podstawie umowy cywilnoprawnej dzierżawy z niezależnym podmiotem gospodarczym. Po powołaniu treści art. 5 ust. 1 pkt 1, art. 7 ust. 1 oraz art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług wskazała, że dostawa towarów i świadczenie usług co do zasady podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie. Stwierdziła, iż najem oraz dzierżawa są niewątpliwie czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem są umowami dwustronnie zobowiązującymi i wzajemnymi. Odpowiednikiem świadczenia wydzierżawiającego lub wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania (w przypadku najmu), bądź używania i pobierania pożytków, jest świadczenie dzierżawcy lub najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Wobec powyższego oddanie w ramach umowy najmu lub dzierżawy innemu podmiotowi nieruchomości skutkuje uzyskiwaniem korzyści majątkowej po Jej stronie. Stwierdziła, że biorąc pod uwagę powyższe przepisy, najem i dzierżawa, wypełniają definicję działalności gospodarczej, określoną w art. 15 ust. 2 ustawy, jeżeli wykonywane są w sposób ciągły dla celów zarobkowych. W konsekwencji stanowią odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Gmina wskazała, iż realizując projekt Wodociąg S. nie działała jako podmiot wykonujący zadania własne zlecone ustawą, w zakresie których podlegałaby zwolnieniu, o którym mowa w § 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia. Ponosząc wydatki związane z przedmiotową inwestycją działa z zamiarem oddania sieci wodociągowej do użytkowania osobie trzeciej na podstawie umowy cywilnoprawnej, jaką jest umowa dzierżawy. Po zakończeniu inwestycji do takiego oddania, w ramach umowy dzierżawy, doszło a spółka z tego tytułu uiszcza Jej czynsz dzierżawny.

Zdaniem Gminy, stwierdzić zatem należy, że zawarta umowa dzierżawy spełnia przymiot odpłatności, co w konsekwencji przesądza o tym, że występuje w tym zakresie w obrocie jako podatnik podatku od towarów i usług, a nabywane przez nią towary lub usługi wykazują bezpośredni związek z czynnościami podlegającymi opodatkowaniu. Dokonuje bowiem inwestycji w celu późniejszego osiągania obrotu w postaci czynszu dzierżawnego, a nie w celu nieodpłatnego wywiązania się z zadań publicznych nałożonych na nią ustawą. Fakt odpłatnego oddania przedmiotu inwestycji w dzierżawę skutkuje uzyskiwaniem przychodów z działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług, czego konsekwencją jest przyznanie prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego w związku z nabyciem towarów i usług przy realizacji tej inwestycji. Stwierdziła, iż jako właściciel majątku wystawia zarządzającej spółce faktury VAT obejmujące kwotę czynszu dzierżawnego, który stanowi Jej przychód.

W odniesieniu do pytania drugiego zauważyła, że ustawa o podatku od towarów i usług ustanawia zasadę tzw. niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego, która wyraża się tym, iż aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego podatnik nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej. Istotna jest intencja nabycia, jeśli dany towar ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas - po spełnieniu wymogów formalnych wymienionych w art. 86 ustawy - odliczenie jest prawnie dozwolone, jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych. W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych. Z ogólnie przyjętej definicji „zamiaru” wywiodła, że jest to projekt, plan, czy intencja zrealizowania czegoś. Istotą zamiaru są intencje, jakie przyświecają dokonywanym czynnościom, jak i cel, który dana osoba ma osiągnąć dokonując tych czynności. Gmina stwierdziła, iż każde nabycie towarów i usług, które zmierza do przyszłego wykorzystania ich dla czynności opodatkowanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, bez względu na to, jakie faktycznie będą efekty tej działalności, należy uznać już w momencie ich nabycia za związane z wykonywaniem czynności opodatkowanych.

W odniesieniu do pytania trzeciego, po powołaniu treści art. 86 ust. 10 pkt 1, ust. 11 i ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług stwierdziła, iż prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługiwało Jej w momencie nabycia poszczególnych towarów i usług związanych z realizacją inwestycji, potwierdzonych „prawidłową fakturą VAT”. Istotnym był już pierwotny zamiar Gminy wykorzystania sieci wodociągowej do czynności podlegających opodatkowaniu, tj. oddania tej sieci w dzierżawę podmiotowi prawa handlowego i czerpania z tego tytułu korzyści w postaci czynszu dzierżawnego. Z uwagi jednak na fakt, iż pomimo przysługującego Jej prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z nakładami na wodociąg, podatku tego dotychczas nie odliczyła, błędnie oceniając, iż nie ma do tego prawa, może, na podstawie art. 86 ust. 13 ustawy, złożyć korektę deklaracji za okresy, w których prawo to Jej przysługiwało.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług - z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4 (art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy).

Z treści art. 86 ust. 1 ustawy wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, a towary i usługi, przy nabyciu których podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Na podstawie art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-5 oraz ust. 11, 12, 16 i 18.

Według regulacji ust. 11 powyższego artykułu, jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Jak stanowi ust. 13 tego artykułu, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 11, 12, 16 i 18, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego.

Zgodnie z art. 81 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749), jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację.

Według treści § 2 ww. artykułu, skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Według regulacji ust. 6 powyższego artykułu, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Na podstawie art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 tej ustawy, do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz (ust. 1 pkt 3 powyższego artykułu).

Stosownie do treści art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z brzmieniem art. 7 ust. 1 pkt 1 tej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Według regulacji art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W myśl art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział stawki preferencyjne lub możliwość stosowania zwolnień od podatku.

Stosownie do brzmienia § 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 ze zm.), zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż w latach 2008-2009 Gmina prowadziła inwestycję w sieć wodociągową w miejscowości S. Środki na jej realizację pochodziły w całości ze środków własnych. Wydatki Gminy z tego tytułu wyniosły ogółem ponad 400 tys. zł, w tym podatek od towarów i usług. Gmina w całości uregulowała należności z faktur, jednak nie odliczała podatku naliczonego. W trakcie realizacji inwestycji planowała oddać wybudowaną sieć w dzierżawę. Po jej zakończeniu, w 2010 r., sieć została oddana w dzierżawę do dnia 31 grudnia 2017 r. Inwestycja w całości służy czynnościom opodatkowanym. Nie jest wykorzystywana do nieodpłatnego świadczenia usług na rzecz osób trzecich, bądź jednostek organizacyjnych Gminy.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz treść powołanych przepisów należy stwierdzić, iż Gminie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z zakupami dotyczącymi przedmiotowej inwestycji, bowiem utworzona sieć wodociągowa została oddana w dzierżawę, a więc jest wykorzystywana do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych określonych w art. 88 ustawy. Skoro - jak wynika z treści uzupełnienia wniosku - intencją Gminy, już na etapie ponoszenia nakładów, było wykorzystywanie tej inwestycji w ww. sposób, prawo do odliczenia podatku naliczonego powstało w rozliczeniu za okresy, w których otrzymała faktury dokumentujące ww. wydatki lub w deklaracji podatkowej składanej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Z uwagi na fakt, iż – jak wynika z treści wniosku - Gmina nie odliczyła podatku naliczonego związanego z ww. inwestycją, może tego dokonać poprzez złożenie korekt deklaracji podatkowych za okresy, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat licząc od początku roku, w którym prawo to wystąpiło.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.