INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów – uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 27 marca 2012 r. sygn. akt I SA/Wr 1508/11 stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 26 kwietnia 2011 r. (data wpływu 28 kwietnia 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 kwietnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest akcjonariuszem Spółki komandytowo-akcyjnej. Posiada w kapitale zakładowym Spółki X akcji na okaziciela o łącznej wartości nominalnej 3.500,00 złotych, nabytych w drodze darowizny od swojego ojca w dniu 30 marca 2011 r. (zwanych dalej „Akcjami”).

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy w przypadku otrzymania przez Wnioskodawcę od Spółki dywidendy będzie ona przychodem z pozarolniczej działalności gospodarczej czy też z kapitałów pieniężnych...
2. Czy w przypadku uznania, że otrzymana przez Wnioskodawcę od Spółki dywidenda będzie przychodem z pozarolniczej działalności – Zainteresowany powinien uiścić zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu otrzymanego przychodu ze spółki tylko za miesiąc w którym otrzymał dywidendę ze Spółki...

Zdaniem Wnioskodawcy, art. 5b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stwierdza, że przychody wspólnika z udziału w spółce osobowej - a taką spółką jest Spółka w myśl art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (zwanej dalej „KSH”) - określone na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 powołanej ustawy, tj. za przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej. Zainteresowany zauważa jednak, że jako akcjonariusz Spółki nie posiada udziału w spółce osobowej, pod którym to pojęciem należy, w myśl art. 50 KSH, rozumieć udział kapitałowy równy wartości wkładu rzeczywiście wniesionego przez wspólnika do spółki osobowej. Jako akcjonariusz Spółki posiada bowiem akcje w jej kapitale zakładowym, czyli papiery wartościowe ucieleśniające prawa organizacyjne i obligatoryjne akcjonariusza (art. 302 i art. 328 w związku z art. 126 § 1 i pkt 2 KSH). Jednym z tych praw jest prawo do otrzymania dywidendy w przypadku podjęcia przez Walne Zgromadzenie Akcjonariuszy uchwały o jej wypłacie (art. 347 w związku z art. 126 § 1 pkt 2 KSH). Wobec powyższego art. 5b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie może dotyczyć akcjonariuszy spółek komandytowo-akcyjnych, gdyż w odróżnieniu od innych wspólników spółek osobowych (w tym i komplementariuszy spółek komandytowo-akcyjnych) nie posiadają oni w spółkach osobowych udziałów w rozumieniu art. 50 KSH, do których odwołuje się art. 5b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wobec powyższego dywidenda otrzymywana przez akcjonariusza spółki komandytowo-akcyjnej, będącego osobą fizyczną, winna być uznana za przychód z kapitałów pieniężnych (art. 10 ust. 1 pkt 7 cytowanej ustawy). Nie jest ona bowiem przychodem z działalności gospodarczej, co znajduje potwierdzenie w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17. grudnia 2010 r. (sygn. akt II FSK 1459/09). Doprecyzowanie pojęcia „przychodów z kapitałów pieniężnych" znajduje się w art. 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w którym wymienione zostały m.in. dywidendy i inne przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych, których podstawą uzyskania są udziały (akcje) w spółce mającej osobowość prawną lub spółdzielni (art. 17 ust. 1 pkt 4 powołanej ustawy). W opinii Wnioskodawcy art. 17 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy wymienia dwa odrębne typy przychodów, to jest „dywidendy” i „inne przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych”. Przy czym jako „dywidendy” należy rozumieć dywidendy wypłacane przez spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (art. 191 KSH), spółki akcyjne (art. 347 KSH) i spółki kornandytowo-akcyjne (art. 347 w związku z art. 126 § 1 pkt 2 KSH). Natomiast przez „inne przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych” rozumieć należy przychody wyłącznie z udziału w zyskach osób prawnych, inne niż dywidendy, np. a) oprocentowanie udziałów członkowskich z nadwyżki bilansowej (dochodu ogólnego) w spółdzielniach, b) podział majątku likwidowanej spółki (spółdzielni), c) wartość dokonanych na rzecz udziałowców i akcjonariuszy spółek akcyjnych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń. Tak więc „dywidendą” w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest również dywidenda wypłacana akcjonariuszowi spółki komandytowo-akcyjnej. Poprawność takiego stanowiska potwierdza wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 20 grudnia 2007 r., sygn. akt l SA/Kr 1181/07. Opodatkowanie takiej dywidendy następuje zgodnie z art. 30a ust. 1 pkt 4 ww. ustawy poprzez pobranie ryczałtowego 19 % podatku.

Przy założeniu, że (wbrew stanowisku przedstawionemu powyżej) przychody akcjonariusza z tytułu otrzymania dywidendy od spółki komandytowo-akcyjnej są jednak przychodami z udziału w spółce osobowej w rozumieniu art. 5b ust. 2 powołanej ustawy, a więc ich źródłem jest pozarolnicza działalność gospodarcza (art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), powstaje pytanie, kiedy akcjonariusz spółki komandytowo-akcyjnej winien uiścić zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych (zwany dalej „podatkiem PIT") z tytułu otrzymanego przychodu ze spółki komandytowo-akcyjnej. Zgodnie z art. 44 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnik uzyskujący dochody z pozarolniczej działalności gospodarczej, o której mowa w art. 14 ww. ustawy, jest obowiązany bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy według zasad określonych w ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 3f-3h. Zgodnie z art. 44 ust. 3 pkt 1 cytowanej ustawy podatnik prowadzący pozarolnicza działalność gospodarczą ma obowiązek uiszczania co miesiąc zaliczek na podatek dochodowy, począwszy od miesiąca w którym dochód ten przekroczył kwotę powodującą obowiązek zapłacenia podatku. Art. 44 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na art. 14 ustawy, który za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej uznaje kwoty należne choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Ponieważ ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia „kwota należna”, znaczenie tego terminu należy ustalić w drodze wykładni językowej. Słowo „należny” należy rozumieć jako „przysługujący, należący się komuś”, natomiast słowo „należeć się” oznacza "przysługiwać komuś, stanowić dług, powinność, zapłatę". Dla powstaniu przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej konieczne jest zatem zaistnienie podstawy prawnej, na mocy której podatnik może się skutecznie domagać świadczenia od drugiego podmiotu (tak: wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 5 lutego 2009, sygn. akt l SA/Gd 771/08).

„Kwoty należne” są zatem przychodem, jeśli ich źródłem jest pozarolnicza działalność gospodarcza i są one wierzytelnością wymagalną.

W tym miejscu konieczna jest zatem analiza prawna sytuacji akcjonariusza spółki komandytowo-akcyjnej, aby stwierdzić, kiedy można mówić o przychodzie jako kwocie należnej z tytułu udziału akcjonariusza w zysku spółki komandytowo-akcyjnej. W tym celu konieczne jest przeanalizowanie przepisów KSH. Przepisy te nie mogą modyfikować zasad opodatkowania, zawartych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, odwołanie się do nich jest jednak konieczne (w ramach wykładni systemowej zewnętrznej) w celu ustalenia uprawnień akcjonariusza spółki komandytowo-akcyjnej (por.: wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 4 grudnia 2009 r., sygn. akt II FSK 1097/08). O ile komplementariusz na podstawie art. 52 § 1 KSH w związku z art. 126 § 1 pkt 1 KSH uzyskuje prawo do udziału w zysku spółki komandytowo-akcyjnej już z pierwszym dniem roku obrotowego spółki, co pozwala na stwierdzenie na podstawie art. 14 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy i art. 8 ust. 1 powołanej ustawy, iż każdorazowy przychód spółki komandytowo-akcyjnej, wypracowywany przez nią w ciągu roku obrotowego (podatkowego), stanowi bezpośrednio przychód komplementariusza, to akcjonariusz spółki komandytowo-akcyjnej - zgodnie z art. 347 § 1 w związku z art. 126 § 1 pkt 2 KSH - prawo do udziału w zysku spółki uzyskuje dopiero z chwilą łącznego wystąpienia dwóch przesłanek: a) wykazania zysku w sprawozdaniu finansowym spółki i b) przeznaczenia zysku przez walne zgromadzenie do wypłaty akcjonariuszom. Przed dniem łącznego wystąpienia tych przesłanek akcjonariusz nie ma skutecznego roszczenia wobec spółki komandytowo-akcyjnej o wypłatę jego udziału w zysku. Ponadto, zgodnie z art. 348 § 2 KSH w związku z art. 126 § 1 pkt 1 KSH, prawo do zysku jest związane z akcją tak więc o posiadaniu roszczenia o wypłatę dywidendy decydować będzie fakt posiadania akcji w dniu podjęcia uchwały o podziale zysku.

Nie można zatem przyjąć, że akcjonariusz spółki komandytowo-akcyjnej ma obowiązek wpłacania w trakcie roku zaliczek na podatek PIT, ponieważ w trakcie roku podatkowego nie powstaje u niego przychód należny w rozumieniu art. 14 powołanej ustawy, co uniemożliwia zastosowanie art. 44 ust. 1 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, jako akcjonariusz Spółki powinien zatem uiścić zaliczkę na podatek PIT z tytułu otrzymanego przychodu ze Spółki tylko za miesiąc, w którym otrzyma od Spółki wypłatę z zysku w postaci dywidendy. Takie stanowisko znajduje oparcie w art. 44 ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym obowiązek wpłacania zaliczki powstaje dopiero z miesiącem, w którym dochód podatnika przekroczył kwotę powodującą obowiązek zapłaty podatku. Zatem, w sytuacji gdy akcjonariusz nie otrzyma przychodu (dochodu) w ciągu roku podatkowego, obowiązek uiszczenia zaliczki nigdy się nie zrealizuje. Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 22 lipca 2009 r., sygn. akt l SA/Wr 1064/09J w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5. marca 2010 r., sygn. akt III SA/Wa 1626/09.

W dniu 28 lipca 2011 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu wydał interpretację indywidualną nr ILPB1/415-638/11-2/IM stwierdzając, iż stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku jest nieprawidłowe.

Wezwanie do usunięcia naruszenia prawa wniesiono w dniu 5 sierpnia 2011 r. Odpowiedź na ww. wezwanie została udzielona pismem z dnia 12 sierpnia 2011 r. znak ILPB1/415W-103/11-2/AP. W dniu 7 września 2011 r. wpłynęła do tut. organu skarga (adresowana do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu) na ww. interpretację, w której wniesiono o uchylenie przedmiotowej interpretacji.

Wyrokiem z dnia 27 marca 2012 r. sygn. akt I SA/Wr 1508/11 Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu uchylił zaskarżoną interpretację.

Prawomocny wyrok wpłynął do tutejszego organu w dniu 25 czerwca 2012 r.

Zdaniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, przychody będącego osobą fizyczną - akcjonariusza spółki komandytowo-akcyjnej należy kwalifikować do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f., a nie, jak błędnie wywodził podatnik, jako przychód z kapitałów pieniężnych.

Sąd stwierdził, że przyjęcie opodatkowania przychodu akcjonariusza jako przychodu z działa1ności gospodarczej nie oznacza, iż prawo podatkowe może nakładać na podatnika obowiązki (sensu largo) w oderwaniu od instytucji prawa cywilnego, której ziszczenie się w sprawie wywołuje skutki podatkowoprawne.

Jak wskazuje Sąd, użyte w art. 8 ust. 1 u.p.d.o.f. sformułowanie „przychód z udziału w spółce niebędącą osoba prawną” należy rozumieć w sposób uwzględniający status akcjonariusza w spółce komandytowo-akcyjnej. Akcjonariuszowi temu przysługuje na mocy art. 347 § 1 K.s.h., w zw. z art. 126 § 1 pkt 2 K.s.h. prawo do udziału w zysku spółki komandytowo-akcyjnej. Prawo do udziału w zysku ma postać uprawnienia akcjonariusza do żądania od spółki wypłaty części zysku za dany rok (quasi-dywidendy) po spełnieniu określonych w K.s.h. przesłanek. Po spełnieniu się tych przesłanek udziału w zysku za dany rok obrotowy akcjonariusz nabywa wierzytelność o wypłatę quasi-dywidendy. Wierzytelność ta, jest skonkretyzowana przedmiotowo i podmiotowo, a zatem od momentu powstania przyjmuje postać roszczenia o wypłatę dywidendy. Trudno jest uznać, że akcjonariusz spółki komandytowo-akcyjnej ma obowiązek wpłacania w trakcie roku zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych. Jest to niemożliwe albowiem w trakcie roku podatkowego nie powstaje u niego przychód należny, co tym samym uniemożliwia zastosowanie art. 44 ust. 1 i 3 u.p.d.o.f. Przychód ten powstałe dopiero w momencie powstania roszczenia obligacyjnego w postaci roszczenia akcjonariusza spółki komandytowo-akcyjnej o wypłatę dywidendy.

Według Sądu, skoro u akcjonariusza spółki komandytowo-akcyjnej w trakcie roku podatkowego nie powstaje przychód należny, to tym samym niemożliwe jest zastosowanie art. 44 ust. 1 i 3 u.p.d.o.f. Przychód ten powstaje dopiero w momencie powstania roszczenia akcjonariusza o wypłatę dywidendy. Uzyskanie przychodu zrodzi natomiast obowiązek wpłacenia zaliczki za ten miesiąc, w którym dochód powstał.

Zdaniem Sądu, dopóki nie można stwierdzić istnienia podstaw prawnych dla dokonania podziału zysku spółki komandytowo-akcyjnej na rzecz akcjonariuszy, a co za tym idzie, roszczenia akcjonariusza spółki komandytowo-akcyjnej, dopóty nie będzie można mówić o istnieniu przychodu z zysku podlegającego opodatkowaniu w formie comiesięcznych zaliczek na podatek.

W świetle obowiązującego stanu prawnego – biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 27 marca 2012 r. sygn. akt I SA/Wr 1508/11 – stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, rozpatrując ponownie przedmiotową sprawę stwierdza co następuje.

Zgodnie z art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 ze zm.) spółka osobowa to - spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa i spółka komandytowo-akcyjna.

Spółka komandytowo-akcyjna jest spółką osobową mającą na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a co najmniej jeden wspólnik jest akcjonariuszem (art. 125 Kodeksu spółek handlowych).

Z kolei art. 147 § 1 Kodeksu spółek handlowych stanowi, iż komplementariusz i akcjonariusz uczestniczą w zysku spółki proporcjonalnie do ich wkładów wniesionych do spółki, chyba że statut stanowi inaczej.

Spółki osobowe nie posiadają osobowości prawnej. Dochody spółek osobowych nie stanowią zatem odrębnego przedmiotu opodatkowania. Podlegają natomiast opodatkowaniu dochody poszczególnych wspólników spółki osobowej. Sposób opodatkowania dochodu z udziału w spółce osobowej będzie uzależniony od cywilnoprawnego statusu danego wspólnika. Jeżeli wspólnikiem (akcjonariuszem) spółki komandytowo-akcyjnej jest osoba fizyczna, to dochód z udziału w tej spółce będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U z 2012 r., poz. 361 ze zm.), jednym ze źródeł przychodów jest określona w pkt 3 tego przepisu pozarolnicza działalność gospodarcza, natomiast w pkt 7 wymienia się kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c.

Pojęcie pozarolniczej działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 6 ww. ustawy, jako działalność zarobkowa:

1. wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa,
2. polegająca na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegająca na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

   - prowadzona we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

W myśl art. 5b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niemająca osobowości prawnej, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, czyli z pozarolniczej działalności gospodarczej.

W myśl art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (tj. pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiują pojęcia „przychód należny”. Wobec tego sięgnąć należy do znaczenia tego określenia na gruncie wykładni językowej, a także na gruncie przepisów prawa cywilnego, a w szczególności przepisów Kodeksu spółek handlowych, które kształtują relacje akcjonariusza ze spółką komandytowo-akcyjną, w zakresie jego prawa do udziału w zyskach.

Zgodnie z art. 126 § 1 Kodeksu spółek handlowych, w sprawach nieuregulowanych w niniejszym dziale do spółki komandytowo-akcyjnej stosuje się:

1. w zakresie stosunku prawnego komplementariuszy, zarówno między sobą wobec wszystkich akcjonariuszy, jak i wobec osób trzecich, a także do wkładów tychże wspólników do spółki, z wyłączeniem wkładów na kapitał zakładowy - odpowiednio przepisy dotyczące spółki jawnej,
2. w pozostałych sprawach — odpowiednio przepisy dotyczące spółki akcyjnej, a w szczególności przepisy dotyczące kapitału zakładowego, wkładów akcjonariuszy, akcji, rady nadzorczej i walnego zgromadzenia.

Stosownie do treści art. 347 § 1 Kodeksu spółek handlowych, akcjonariusze mają prawo do udziału w zysku wykazanym w sprawozdaniu finansowym, zbadanym przez biegłego rewidenta, który został przeznaczony przez walne zgromadzenie do wypłaty akcjonariuszom.

Z kolei w myśl art. 348 § 2 Kodeksu spółek handlowych, uprawnionymi do dywidendy za dany rok obrotowy są akcjonariusze, którym przysługiwały akcje w dniu powzięcia uchwały o podziale zysku. Statut może upoważnić walne zgromadzenie do określenia dnia, według którego ustala się listę akcjonariuszy uprawnionych do dywidendy za dany rok obrotowy (dzień dywidendy). Dzień dywidendy nie może być wyznaczony później niż w terminie dwóch miesięcy, licząc od dnia powzięcia uchwały, o której mowa w art. 347 § 1. Uchwałę o przesunięciu dnia dywidendy podejmuje się na zwyczajnym walnym zgromadzeniu.

Statut może upoważnić zarząd do wypłaty akcjonariuszom zaliczki na poczet przewidywanej dywidendy na koniec roku obrotowego, jeżeli spółka posiada środki wystarczające na wypłatę. Wypłata zaliczki wymaga zgody rady nadzorczej (art. 349 § 1 ustawy Kodeks spółek handlowych).

W myśl art. 349 § 2 ww. Kodeksu spółek handlowych, spółka może wypłacić zaliczkę na poczet przewidywanej dywidendy, jeżeli jej zatwierdzone sprawozdanie finansowe za poprzedni rok obrotowy wykazuje zysk. Zaliczka może stanowić najwyżej połowę zysku osiągniętego od końca poprzedniego roku obrotowego, wykazanego w sprawozdaniu finansowym, zbadanym przez biegłego rewidenta, powiększonego o kapitały rezerwowe utworzone z zysku, którymi w celu wypłaty zaliczek może dysponować zarząd, oraz pomniejszonego o niepokryte straty i akcje własne.

Do zaliczki na poczet przewidywanej dywidendy stosuje się odpowiednio przepisy art. 347 (art. 349 § 3 Kodeksu spółek handlowych).

Zatem z datą podjęcia uchwały przez walne zgromadzenie spółki komandytowo-akcyjnej o wypłacie dywidendy albo - jeżeli określony został dzień dywidendy - w tym dniu, przychód akcjonariusza z tytułu udziału w zysku takiej spółki staje się jego przychodem należnym, podlegającym z tą datą - stosownie do art. 5b ust. 2 i art. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - połączeniu z pozostałymi przychodami, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy.

Jak wyżej wskazano stosownie do przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - kwota przyznanej przez walne zgromadzenie spółki komandytowo-akcyjnej akcjonariuszowi (osobie fizycznej) dywidendy, na podstawie uchwały o podziale zysku tej spółki, stanowi przychód z działalności gospodarczej, od którego należy odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy, stosownie do art. 44 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za miesiąc, w którym go uzyskano, nie jest zatem przychodem z tytułu kapitałów pieniężnych i praw majątkowych.

Zgodnie natomiast z dyspozycją przepisu art. 44 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, podatnicy osiągający dochody z działalności gospodarczej, o której mowa w art. 14 - są obowiązani bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy według zasad określonych w ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 3f-3h.

Podatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani wpłacać zaliczki miesięczne. Wysokość zaliczek, z zastrzeżeniem ust. 3f, ustala się w następujący sposób:

1. obowiązek wpłacania zaliczki powstaje, poczynając od miesiąca, w którym dochody te przekroczyły kwotę powodującą obowiązek zapłacenia podatku;
2. zaliczkę za ten miesiąc stanowi podatek obliczony od tego dochodu według zasad określonych w art. 26, 27 i 27b;
3. zaliczkę za dalsze miesiące ustała się w wysokości różnicy pomiędzy podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku a sumą zaliczek za miesiące poprzedzające (art. 44 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zgodnie z treścią art. 9a ust. 1 ww. ustawy, dochody osiągnięte przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust 1 pkt 3, są opodatkowane na zasadach określonych w art. 27, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemny wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Stosownie do treści art. 9a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 3, mogą wybrać sposób opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c. W tym przypadku są obowiązani do złożenia właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego do dnia 20 stycznia roku podatkowego pisemnego oświadczenia o wyborze tego sposobu opodatkowania, a jeżeli podatnik rozpoczyna prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej w trakcie roku podatkowego - do dnia poprzedzającego dzień rozpoczęcia tej działalności nie później jednak niż w dniu uzyskania pierwszego przychodu.

W myśl art. 30c ust. 1 ww. ustawy, podatek dochodowy od dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej uzyskanych przez podatników, o których mowa w art. 9a ust. 2 lub 7, z zastrzeżeniem art. 29, 30 i 30d, wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

W takim przypadku, stosownie do przepisu art. 44 ust. 3f ustawy o podatku dochodowym od fizycznych, podatnicy, o których mowa w ust. 1 pkt 1, opodatkowani na zasadach określonych w art. 30c, są obowiązani wpłacać na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje właściwy naczelnik urzędu skarbowego, zaliczki miesięczne w wysokości różnicy między podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku, obliczonym zgodnie z art. 30c, a sumą należnych zaliczek za poprzednie miesiące, z uwzględnieniem art. 27b.

Reasumując, dochód z udziału w zysku spółki komandytowo-akcyjnej (z dywidendy) stanowi przychód z działalności gospodarczej, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie jest natomiast przychodem z kapitałów pieniężnych i praw majątkowych, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy.

Przychód u akcjonariusza spółki komandytowo-akcyjnej powstaje w dniu, w którym przychód ten stał się należnym w rozumienia art. 14 ust. 1 ww. ustawy, tj. jak wskazano w niniejszej interpretacji z datą podjęcia uchwały przez walne zgromadzenie spółki komandytowo-akcyjnej o podziale zysku (wypłacie dywidendy), nie zaś – jak wskazał Wnioskodawca za miesiąc, w którym otrzyma od Spółki wypłatę z zysku w postaci dywidendy.

Zainteresowany nie ma obowiązku zapłaty zaliczek na podatek dochodowy w trakcie roku podatkowego od dochodu uzyskanego przez spółkę komandytowo-akcyjną, przypadającego na Wnioskodawcę jako akcjonariusza tej spółki, gdyż obowiązek zapłaty zaliczki nie powstaje w trakcie roku podatkowego, za który dywidenda przysługuje, lecz dopiero za miesiąc, w którym przychód stał się należny. Tym samym od kwoty przyznanej dywidendy, jako przychodu z działalności gospodarczej, należy odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy, stosownie do uregulowań art. 44 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za miesiąc, w którym przychód stał się należny.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji, tj. na dzień 28 lipca 2011 r.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę wyroków Sądów Administracyjnych tut. organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i dotyczą wyłącznie tych spraw, w których zapadły.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.