Odpowiadając na zapytanie (wpływ 30.01.2004 r.) w sprawie przepisu regulującego ulgę z tytułu korzystania z własnego samochodu osobowego przez osobę niepełnosprawną na niezbędne zabiegi rehabilitacyjne, Naczelnik Urzędu Skarbowego w Iławie na podstawie art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 z późn. zm.) uprzejmie wyjaśnia :

Na podstawie art. 26 ust. 7a pkt 14 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j.t. z 2000 r. Dz. U. Nr 14, poz. 176 z poźn. zm.) za wydatki na cele rehabilitacyjne, które podatnik może odliczyć od dochodu na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 6 w/w ustawy, uważa się wydatki poniesione na :

Używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną zaliczoną do I lub II grupy inwalidztwa albo dzieci niepełnosprawne, które nie ukończyły 16 roku życia, dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo – rehabilitacyjne – w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2280 zł.

Z załączonego przez Podatnika dokumentu wynika, iż orzeczono w stosunku do Podatnika częściową niezdolność do pracy (wyrok Sądu Okręgowego w wyniku odwołania od decyzji ZUS).

Na podstawie art. 5 pkt 3 ustawy z dnia 27.08.1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 123, poz. 776 i Nr 160, poz. 1082, z 1998 r. Nr 99, poz. 628, Nr 106, poz. 668) orzeczenie wydane po 16.08.1998 r. o częściowej niezdolności do pracy traktowane jest na równi z lekkim stopniem niepełnosprawności.

Wobec tego, że ulgą z tytułu używania własnego samochodu osobowego na dojazd na niezbędne zabiegi leczniczo rehabilitacyjne objęto osoby zaliczone do I grupy inwalidztwa przez co należy rozumieć osoby w stosunku do których orzeczono całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo znaczny stopień niepełnosprawności oraz osoby zaliczone do II grupy inwalidztwa przez co należy rozumieć osoby w stosunku do których orzeczono całkowitą niezdolność do pracy albo umiarkowany stopień niepełnosprawności (art. 26 ust. 7f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) w Podatnika przypadku, jeśli ma orzeczony lekki stopień niepełnosprawności powyższa ulga nie przysługuje.