INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 22 czerwca 2012 r. (data wpływu 25 czerwca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wliczania do podstawy opodatkowania ponoszonych przez Spółkę w imieniu i na rzecz klienta należności celno – podatkowych oraz opłaty skarbowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 czerwca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wliczania do podstawy opodatkowania ponoszonych przez Spółkę w imieniu i na rzecz klienta należności celno – podatkowych oraz opłaty skarbowej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Spółka świadczy na rzecz kontrahentów krajowych usługi przeładunkowe i spedycyjne. W zakres świadczonych usług wchodzi:

• usługa przeładunkowa,

• usługi spedycji,

• obsługa celna w imporcie/eksporcie,

• opłata za postój wagonów (pobyt wagonów w dyspozycji klienta).
  
  

Świadczone usługi są opodatkowane podstawową stawką 23%. Zgodnie z zawartymi umowami usługobiorcy są także zobowiązani do zwrotu Spółce poniesionych przez Spółkę koniecznych kosztów związanych z prawidłowym wykonywaniem umowy. Spółka obciąża zleceniobiorców poniesionymi za nich i w ich interesie kosztami należności celno – podatkowych oraz opłaty skarbowej od pełnomocnictwa. Z uwagi na fakt, iż otrzymywany przez Spółkę zwrot kosztów poniesionych w imieniu kontrahenta nie stanowi wynagrodzenia Spółki, nie jest wliczany do podstawy opodatkowania. Obsługa celna zgłoszenia w imporcie i eksporcie dokonywana jest na zlecenie Spółki przez wyspecjalizowanego podwykonawcę. Podwykonawca obciąża Spółkę kosztami należności celno – podatkowych oraz opłatą skarbową na podstawie wystawionej noty księgowej. Na fakturze obciążenie kosztami wykazane jest jako czynności niepodlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Spółka nie dolicza żadnej marży do kwoty należności celno – podatkowych. Kwota zwrotu poniesionych przez Spółkę w imieniu i na rzecz Zleceniodawcy opłat i kosztów nie stanowi dla Spółki elementu kwoty należnej z tytułu sprzedaży (świadczonej usługi), o której mowa w art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, gdyż na moment zawarcia umowy, od początku nie stanowi on definitywnego wynagrodzenia Spółki.

Elementami kalkulacyjnymi za świadczone przez Spółkę usługi są:

• przy obsłudze celnej – ilość dokumentów SAD,

• przy usłudze przeładunkowej – ilość ton towarów,

• przy usłudze spedycji – ilość ton towarów,

• przy opłacie za postój wagonów (pobyt wagonów w dyspozycji klienta) – ilość godzin i ilość wagonów.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowe jest postępowanie Spółki polegające na tym, że ponoszone przez Spółkę w imieniu i na rzecz klienta należności celno – podatkowe oraz opłata skarbowa nie są wliczane do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowym postępowaniem jest wyłączenie z podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług poniesionych przez Spółkę w imieniu i na rzecz Zleceniodawcy opłat i kosztów nie stanowiących definitywnego wynagrodzenia Spółki.

Stosownie do art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Przez sprzedaż – w myśl art. 2 pkt 22 ustawy – rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Art. 106 ust. 1 ustawy stanowi, że podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy.

W opisanej sytuacji opłacane przez Spółkę opłaty (opłata należności celno – podatkowych oraz opłaty skarbowej) wykonywane są w imieniu klienta, na jego rzecz oraz rachunek, to stosownie do treści art. 29 ust. 1 ustawy, nie mogą one stanowić podstawy opodatkowania. W takim przypadku Spółka występuje w roli pośrednika i otrzymany zwrot wydatków poniesionych na rzecz Zleceniodawcy nie stanowi podstawy opodatkowania VAT, gdyż nie jest w istocie wynagrodzeniem Spółki za świadczoną usługę (nie jest kwotą należną z tytułu sprzedaży). Należności celno – podatkowe są zobowiązaniem Zleceniodawcy, w przypadku gdy Spółka nie opłaci tych należności na rzecz podwykonawcy (podmiotu dokonującego zgłoszenia celnego) Zleceniodawca nie będzie zobowiązany do zapłaty tych należności na rzecz Spółki. Zobowiązanym do spełnienia świadczenia publicznoprawnego wynikającego ze zgłoszenia celnego będzie Zleceniodawca a nie Spółka. W konsekwencji, wydatki takie jak opłaty skarbowe i należności celno – podatkowe, poniesione w imieniu i na rzecz klienta nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wnioskodawca zauważył dodatkowo, iż ponoszone przez Spółkę ma rzecz Zleceniodawcy opłaty należności celno – podatkowych oraz opłata skarbowa nie stanowią elementu kalkulacyjnego wynagrodzenia za świadczone przez Spółkę usługi. Opłata za obsługę zgłoszenia celnego uzależniona jest od ilości dokumentów SAD a nie od wielkości należności celno – podatkowych wynikających ze złożonego zgłoszenia celnego.

Mając na uwadze powyższe Wnioskodawca stwierdził, iż jego postępowanie polegające na tym, że wymienione we wniosku opłaty nie zwiększają podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług jest prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Na podstawie art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

W myśl art. 15 ust. 1 i 2 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak stanowi art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Ponadto zgodnie z art. 30 ust. 3 ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, podstawą opodatkowania jest kwota należna z tytułu świadczenia usług, pomniejszona o kwotę podatku.

Natomiast stosownie do art. 79 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 s. 1 ze zm.), podstawa opodatkowania nie obejmuje następujących elementów:

1. obniżek cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
2. opustów i obniżek cen udzielonych nabywcy lub usługobiorcy i uwzględnionych w momencie transakcji;
3. kwot otrzymanych przez podatnika od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy, a zaksięgowanych przez podatnika na koncie przejściowym.
   
   

Podatnik musi przedstawić dowód na rzeczywistą kwotę kosztów, o których mowa w akapicie pierwszym lit. c, i nie może odliczyć VAT, który w danym przypadku mógł zostać naliczony.

Z przytoczonej wyżej regulacji art. 79 pkt c Dyrektywy Rady wynika, iż wyłączeniu z podstawy opodatkowania podlegają kwoty otrzymane przez podatnika od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot wydatków poniesionych w imieniu i na rachunek nabywcy lub usługobiorcy. Należy jednak zaznaczyć, iż otrzymany przez podatnika zwrot wydatków poniesionych na rzecz zleceniodawcy nie stanowi podstawy opodatkowania podatkiem VAT wówczas, gdy podatnik dysponuje dowodami dokumentującymi rzeczywiste kwoty poniesionych kosztów.

Z treści wniosku wynika, że Spółka jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Spółka świadczy na rzecz kontrahentów krajowych usługi przeładunkowe i spedycyjne. Świadczone usługi są opodatkowane podstawową stawką 23%.

Zgodnie z zawartymi umowami usługobiorcy są także zobowiązani do zwrotu Spółce poniesionych przez Spółkę koniecznych kosztów związanych z prawidłowym wykonywaniem umowy. Spółka obciąża zleceniobiorców poniesionymi za nich i w ich interesie kosztami należności celno – podatkowych oraz opłaty skarbowej od pełnomocnictwa. Z uwagi na fakt, iż otrzymywany przez Spółkę zwrot kosztów poniesionych w imieniu kontrahenta nie stanowi wynagrodzenia Spółki, nie jest wliczany do podstawy opodatkowania. Obsługa celna zgłoszenia w imporcie i eksporcie dokonywana jest na zlecenie Spółki przez wyspecjalizowanego podwykonawcę. Podwykonawca obciąża Spółkę kosztami należności celno – podatkowych oraz opłatą skarbową na podstawie wystawionej noty księgowej. Na fakturze obciążenie kosztami wykazane jest jako czynności niepodlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Spółka nie dolicza żadnej marży do kwoty należności celno – podatkowych. Kwota zwrotu poniesionych przez Spółkę w imieniu i na rzecz Zleceniodawcy opłat i kosztów nie stanowi dla Spółki elementu kwoty należnej z tytułu sprzedaży (świadczonej usługi), o której mowa w art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, gdyż na moment zawarcia umowy, od początku nie stanowi on definitywnego wynagrodzenia Spółki.

Mając na uwadze powyższy opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, iż poniesione przez Wnioskodawcę koszty należności celno – podatkowych oraz opłaty skarbowej od pełnomocnictwa na rzecz i w imieniu kontrahenta, stosownie do treści art. 29 ust. 1 ustawy, nie stanowią obrotu podlegającego podatkowi VAT. Jak wskazał Wnioskodawca kwota zwrotu poniesionych w imieniu i na rzecz Zleceniodawcy opłat i kosztów nie stanowi dla Spółki elementu kwoty należnej z tytułu sprzedaży (świadczonej usługi), gdyż na moment zawarcia umowy, od początku nie stanowi on definitywnego wynagrodzenia Spółki. Zatem, Wnioskodawca ponosząc wspomniane koszty w imieniu i na rzecz klienta występuje jako pośrednik i otrzymywany zwrot poniesionych na rzecz klienta wydatków nie stanowi dla Wnioskodawcy elementu wynagrodzenia z tytułu świadczonych usług. Tym samym nie stanowi podstawy opodatkowania z tytułu wykonywania tej usługi.

Jednocześnie zaznacza się, że Wnioskodawca w swojej dokumentacji powinien posiadać dowody na rzeczywistą kwotę poniesionych kosztów w imieniu i na rzecz Zleceniodawcy.

Przy czym tut. Organ podkreśla, że wydając przedmiotową interpretację oparł się na opisie sprawy (stanu faktycznego), w którym wskazano, że w zakresie ww. opłat Wnioskodawca działa w imieniu i na rzecz Zleceniodawcy i nie stanowią wynagrodzenia Spółki. Powyższe zostało przyjęte jako element przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu stanu faktycznego i nie było przedmiotem oceny. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego podanego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.