Działając na podstawie art. 14b. § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.) Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie informuje, że Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie pismem Nr PD-005U-21/EJ/04 z dnia 14.01.2004 r. (wpłynęło do tutejszego Urzędu w dniu 06.02.2004 r.) zmienił odpowiedź Nr US40/DP/423/EN/309/2003 z dnia 02.12.2003 r., uwzględniając stan faktyczny przedstawiony w piśmie Spółki z dnia 17.12.2003 r.:

Jak wynika ze stanu faktycznego przedstawionego przez podatnika - Spółka ponosząc nakłady na zaadaptowanie dzierżawionych obiektów dla potrzeb handlu art. spożywczymi (inwestycje w obcych środkach trwałych) rezygnuje z dotychczasowej dzierżawy, ponieważ dokonuje zakupu odpowiedniego obiektu na własność. Zainwestowane w obcy środek trwały nakłady finansowe nie zostały w całości zamortyzowane. Jednocześnie Spółka zaznacza, iż dokonuje fizycznej likwidacji zaangażowanych nakładów poprzez demontaż poszczególnych elementów oraz przetransportowanie ich do siedziby Spółki, gdzie odbywa się ich złomowanie. Nie występuje zatem okoliczność nieodpłatnego pozostawienia składników majątkowych właścicielowi obiektu, które można traktować jako darowiznę nie stanowiącą kosztów uzyskania przychodów.

Ustosunkowując się do powyższego zagadnienia należy stwierdzić, iż w myśl postanowień art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) strata z tytułu nie w pełni umorzonych inwestycji w obcych środkach trwałych nie będzie kosztem uzyskania przychodów, jeżeli jest następstwem likwidacji spowodowanej utratą przydatności gospodarczej na skutek zmiany rodzaju działalności. Oznacza to, że będzie kosztem uzyskania przychodów strata powstała z innych przyczyn (np. zużycie techniczne, technologiczne, „moralne”).

W konkretnym przypadku likwidacja nie w pełni umorzonych nakładów na inwestycje w obcych środkach trwałych - nie była związana ze zmianą rodzaju działalności podatnika i dlatego powstała strata w wyniku likwidacji - stanowi koszt uzyskania przychodów. Zarówno bowiem zlikwidowane nakłady w obcych środkach trwałych, jak i zakupiony obiekt budowlany służą temu samemu celowi, tj. potrzebom działalności handlowej art. spożywczymi.