Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB3/423-113/13-2/MS1
z 9 maja 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012, poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 06.02.2013r. (data wpływu: 13.02.2013r.) w sprawie o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie rozpoznania kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13.02.2013r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie rozpoznania kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe.

Od 2009 roku Sp. z o.o. buduje Wielofunkcyjne Zintegrowane Centrum traktując je jako środek trwały w budowie. W stosunku do kosztów realizacji tej budowy stosuje zatem wynikające z ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (j.t. Dz. U. z 2011 roku Nr 74, poz. 397 ze zmianami) przepisy dotyczące wytworzenia środka trwałego.

Budowa prowadzona jest w oparciu o postanowienia umowy inwestycyjnej, która nakłada na PKP obowiązek zakupu wybudowanego nowego dworca kolejowego i umożliwia PKP, dając jej prawo pierwokupu, zakup części handlowej nowego dworca kolejowego.

Wielofunkcyjne Zintegrowane Centrum jest obiektem wielopoziomowym i składa się z nowego dworca kolejowego, części handlowej nowego dworca kolejowego, dużego centrum handlowego, dworca autobusowego i budynku biurowego.

Nowy dworzec kolejowy i część handlowa nowego dworca handlowego wraz z infrastrukturą towarzyszącą zostały wykonane i oddane do używania, na podstawie decyzji pozwalającej na użytkowanie tych dwóch obiektów pod koniec 2012 roku (październik). Oddanie do używania dużego centrum handlowego planowane jest na koniec trzeciego kwartału (wrzesień) 2013 roku, zaś zakończenie inwestycji, tj. wybudowanie budynku biurowego, na 2015 rok.

Obecnie Sp. z o.o. wynajmuje osobom trzecim lokale użytkowe znajdujące się w części handlowej nowego dworca kolejowego osiągając z tej działalności przychody podatkowe. Przychody podatkowe uzyskuje również z tytułu ustanowienia na rzecz PKP na prawie użytkowania wieczystego lub prawie własności nieruchomości prawa użytkowania nieruchomości polegającego na prawie używania i pobierania pożytków ograniczonego do powierzchni nowego dworca kolejowego i lokalu nowego dworca kolejowego. Prawo to jest ustanowione dla powierzchni nowego dworca kolejowego od dnia uzyskania ostatecznej decyzji na użytkowanie do dnia ustanowienia odrębnej własności lokalu nowego dworca kolejowego i założenia dla tego lokalu księgi wieczystej, a dla lokalu nowego dworca kolejowego od dnia ustanowienia odrębnej własności tego lokalu i założenia dla niego odrębnej księgi wieczystej. Wygaśnięcie i ograniczenie powyższego prawa użytkowania w odniesieniu do nieruchomości wygaśnie po nabyciu przez PKP S.A. lokalu nowego dworca kolejowego. Dodatkowo umowa ogranicza okres elementu wynagrodzenia określonego jako „opłata za NDK” stanowiącą dodatkowe miesięczne wynagrodzenie za użytkowanie powierzchni nowego dworca kolejowego lub lokalu nowego dworca kolejowego do dnia, w którym zostanie zawarta przyrzeczona umowa sprzedaży bądź bezskutecznego upływu terminu zaświadczenia o samodzielności lokalu. Termin uzyskania zaświadczenia o samodzielności lokalu mija po upływie 8 miesięcy od dnia uzyskania ostatecznej decyzji o pozwoleniu na użytkowanie dużego centrum handlowego. Zarówno nowy dworzec kolejowy jak i część handlowa nowego dworca kolejowego na użytkowanie, których Sp. z o.o. dostała dwa oddzielne pozwolenia na użytkowanie, spełniają definicję budynku zawartą w prawie budowlanym.

W związku z wyżej opisanym stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym Spółka zadała następujące pytania:

Czy Spółka postępuje prawidłowo nie uznając, oddanego do używania lokalu nowego dworca kolejowego i oddanej do używania części handlowej nowego dworca kolejowego, za środki trwałe podlegające odpisom amortyzacyjnym? - zdarzenie zaistniałe

Czy koszt wytworzenia lokalu nowego dworca kolejowego i części handlowej nowego dworca kolejowego powinien stanowić w całości koszt uzyskania przychodu w dacie sprzedaży tych budynków niezależnie od okresu jaki upłynie od daty oddania ich do używania do daty sprzedaży? - zdarzenie przyszłe

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 16a ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (j.t. Dz. U. z 2011 roku Nr 74, poz. 397 ze zmianami) amortyzacji podlegają (....) stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania (...) budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane dalej środkami trwałymi.

Artykuł 15 ust. 6 cytowanej wyżej ustawy stanowi, że kosztami uzyskania przychodu są odpisy amortyzacyjne wyliczone zgodnie z przepisami zawartymi w art. 16a - 16m, z uwzględnieniem art. 16 tej ustawy.

Żeby, więc odpisy amortyzacyjne mogły obciążać koszty uzyskania przychodu muszą być dokonywane od środka trwałego spełniającego definicję zawartą w art. 16a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Jednym z elementów tej definicji jest przewidywany okres używania dłuższy niż rok od dnia przyjęcia do używania. Z umowy inwestycyjnej, która jest podstawą budowy Wielofunkcyjnego Zintegrowanego Centrum, wynika, że PKP S.A. ma obowiązek nabycia budynku nowego dworca kolejowego i uprawnienie do nabycia budynku części handlowej nowego dworca kolejowego. PKP S.A. może nabyć te budynki w każdym momencie, jak tylko zostanie ustanowiona odrębna własność tych lokali. Umowa inwestycyjna zakłada, że prawo uprawniające PKP S.A. do nabycia części handlowej nowego dworca kolejowego upływa z dniem uzyskania ostatecznej decyzji o pozwoleniu na użytkowanie dużej części handlowej, czyli najwcześniej we wrześniu 2013 roku. Tak, więc Sp. z o.o. może najwcześniej sprzedać część handlową nowego dworca kolejowego PKP S.A. w momencie ustanowienia odrębnej własności tego lokalu, jeśli to ustanowienie nastąpi przed uzyskaniem pozwolenia na użytkowanie dużej części handlowej. Później Spółka będzie musiała podjąć decyzję odnośnie użytkowania lub sprzedaży innemu podmiotowi tego budynku. Może się, więc zdarzyć, że część handlowa nowego dworca kolejowego zostanie sprzedana zarówno przed upływem roku przed oddaniem do używania, jak i dopiero w okresie po upływie roku od oddania do używania.

Odnośnie lokalu nowego dworca kolejowego to sprzedaż go na rzecz PKP S.A. może nastąpić najwcześniej w momencie uzyskania odrębnej własności tego lokalu, a najpóźniej przed terminem bezskutecznego upływu terminu zaświadczenia o samodzielności lokalu. Termin uzyskania zaświadczenia o samodzielności lokalu mija po upływie 8 miesięcy od dnia uzyskania ostatecznej decyzji o pozwoleniu na użytkowanie dużego centrum handlowego. Może więc być również sprzedany zarówno przed upływem roku przed oddaniem do używania, jak i dopiero po upływie tego okresu. Obecny stan prawny i faktyczny uniemożliwia więc w momencie oddania do używania, uznania, że przewidywany okres użytkowania zarówno lokalu nowego dworca kolejowego jak i części handlowej nowego dworca kolejowego przekroczy okres jednego roku.

W konsekwencji oddane do używania: lokal nowego dworca kolejowego i część handlowa nowego dworca kolejowego w momencie oddawania ich do używania nie spełniają wymogów środka trwałego w rozumieniu art. 16a powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Spółka nie ma więc prawa do dokonywania od tych budynków odpisów amortyzacyjnych w ciężar kosztów podatkowych zgodnie z art. 15 ust. 6 tej ustawy.

Z uwagi na wynikający z umowy inwestycyjnej obowiązek sprzedaży na rzecz PKP S.A. lokalu nowego dworca kolejowego i uprawnienie do zakupu przez PKP S.A. części handlowej nowego dworca kolejowego w okresie przewyższającym okres jednego roku stanowiącymi racjonalną przesłankę dla Sp. z o.o. dla uznania iż celem Spółki wobec tych budynków jest ich sprzedaż, a nie czerpanie pożytków z ich wynajmu. Spółka stoi na stanowisku, że nawet po okresie roku od oddania do używania budynki te nie staną się automatycznie środkami trwałymi, zgodnie z art. 16e ust. 1 pkt 1 obowiązującej ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ale będą stanowiły swoiste produkty do sprzedaży. Koszty wytworzenia tych produktów będą zatem kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami, o których mowa w art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Poniesienie ich generuje bowiem możliwość uzyskania przychodu ze sprzedaży wytworzonych produktów. W konsekwencji koszty te staną się kosztami podatkowymi w momencie uzyskania przychodu z ich sprzedaży zgodnie z wyżej powołanym art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Bez znaczenia jest również fakt, że w okresie tym Spółka będzie otrzymywała przychody z wynajmu powierzchni w części handlowej nowego dworca kolejowego. Zawarcie umów na wynajem powierzchni zwiększa cenę przy jego sprzedaży. Jest, więc ekonomicznie uzasadnione, a jednocześnie nie stanowi samodzielnej, bezwzględnej przesłanki do uznania wytworzonego produktu za środek trwały podlegający odpisom amortyzacyjnym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.