INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 25.03.2013 r. (data wpływu 02.04.2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych nabycia wierzytelności - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 02.04.2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych nabycia wierzytelności.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Bank S.A (dalej: „Bank” lub „Wnioskodawca”) jest podmiotem prowadzącym działalność na podstawie ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o listach zastawnych i bankach hipotecznych (tj. Dz. U. z 2003 r., nr 99, poz. 919 ze zm., dalej jako: „ustawa o listach zastawnych i bankach hipotecznych”).

Bank hipoteczny jest specyficznym typem banku, który może wykonywać tylko czynności wymienione w ustawie o listach zastawnych i bankach hipotecznych. Do czynności takich, zgodnie z art. 12 ww. ustawy należy miedzy innymi: nabywanie wierzytelności z tytułu kredytów niezabezpieczonych hipoteką, o których mowa w art. 3 ust. 2 ustawy o listach zastawnych i bankach hipotecznych, tj. m.in. kredytów udzielonych jednostkom samorządu terytorialnego. Inne czynności banku hipotecznego obejmują m.in. emitowanie publicznych listów zastawnych, a także udzielanie kredytów (zabezpieczonych i niezabezpieczonych hipoteką).

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ww. ustawy publiczny list zastawny jest papierem wartościowym imiennym lub na okaziciela, którego podstawę emisji stanowią wierzytelności banku hipotecznego z tytułu:

1. kredytów w części zabezpieczonej wraz z należnymi odsetkami, gwarancją lub poręczeniem Narodowego Banku Polskiego, Europejskiego Banku Centralnego, rządów lub banków centralnych państw członkowskich Unii Europejskiej, Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju, z wyłączeniem państw, które restrukturyzują lub restrukturyzowały swoje zadłużenie zagraniczne w ciągu ostatnich 5 lat, oraz gwarancją lub poręczeniem Skarbu Państwa zgodnie z przepisami odrębnych ustaw, albo
2. kredytów udzielonych podmiotom wymienionym w pkt 1, albo
3. kredytów w części zabezpieczonej wraz z należnymi odsetkami, gwarancją lub poręczeniem jednostek samorządu terytorialnego oraz kredytów udzielonych jednostkom samorządu terytorialnego.
   
   

Zgodnie natomiast z art. 3 ust. 3 ww. ustawy do publicznych listów zastawnych stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące hipotecznych listów zastawnych, z wyłączeniem przepisów ustawy w zakresie zabezpieczenia hipoteką.

Nabycie przez Bank wierzytelności niezabezpieczonych hipoteką z tytułu kredytów udzielonych jednostkom samorządu terytorialnego oraz emisja na ich podstawie instrumentów dłużnych w postaci listów zastawnych ma dwa zasadnicze cele:

• pozyskanie środków pieniężnych niezbędnych do udzielania kredytów przez Bank,

• osiągniecie zysku w szczególności w postaci dodatniej różnicy pomiędzy wpływami ze spłat nabytych wierzytelności (a konkretnie spłat ich oprocentowania) a kosztem zaciągniętego na ich podstawie przez Bank Hipoteczny długu w formie listów zastawnych (koszt ten obejmuje oprocentowanie należne posiadaczom listów zastawnych).
  
  

Czynności polegające na nabywanie od innych banków wierzytelnościach niezabezpieczonych hipoteką z tytułu kredytów udzielonych jednostkom samorządu terytorialnego i emisji na ich podstawie listów zastawnych podejmowane są w ramach podstawowej działalności gospodarczej Banku. Działalność ta jest nakierowana na osiągnięcie zysku, między innymi z następujących źródeł:

• z nabywania wierzytelności i emisji na ich podstawie listów zastawnych,

• z udzielania przez Bank Hipoteczny oprocentowanych kredytów.
  
  

W ramach prowadzonej działalności Bank Hipoteczny rozważa nabycie od innego banku (dalej: „Bank”), prowadzącego działalność bankową na podstawie ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (tj. Dz. U. z 2002 r., nr 72, poz. 665, ze zm.) pewnych wierzytelności kredytowych niezabezpieczonych hipoteką z tytułu kredytów udzielonych jednostkom samorządu terytorialnego. Wierzytelności, które zamierza nabyć Bank Hipoteczny są pewne, tzn. nie istnieją wątpliwości odnośnie ich zaspokojenia oraz nie występują żadne inne okoliczności, które mogą zwiększać ryzyko ich niezaspokojenia. Z chwilą zbycia wierzytelności Bank przeniesie na Bank Hipoteczny wszelkie uprawnienia i ryzyka związane z tymi wierzytelnościami.

Nabyte od Banku wierzytelności niezabezpieczone hipoteką z tytułu kredytów udzielonych jednostkom samorządu terytorialnego będą stanowiły podstawę emisji przez Bank Hipoteczny publicznych listów zastawnych. Nabycie przez Bank Hipoteczny niezabezpieczonych hipoteką wierzytelności innych banków z tytułu kredytów udzielonych jednostkom samorządu terytorialnego jest niezbędnym warunkiem emisji listów zastawnych, co wynika wprost z przepisów ustawy o listach zastawnych i bankach hipotecznych, w szczególności z art. 3 ust. 2, w świetle którego podstawę emisji papieru wartościowego jakim jest publiczny list zastawny stanowią m.in. wierzytelności banku hipotecznego niezabezpieczone hipotekami z tytułu kredytów udzielonych jednostkom samorządu terytorialnego.

Z art. 12 pkt 5 ww. ustawy wynika z kolei, że emitowanie publicznych listów zastawnych, których podstawę stanowią wierzytelności banku hipotecznego z tytułu m.in. nabytych przez bank hipoteczny wierzytelności innych banków z tytułu udzielonych przez nie kredytów niezabezpieczonych hipoteką, w tym udzielonych jednostkom samorządu terytorialnego.

Celem nabycia wierzytelności przez Bank Hipoteczny będzie m.in. osiągnięcie zysku z tytułu nabycia wierzytelności oraz emisji na ich podstawie publicznych listów zastawnych. Należy przy tym podkreślić, że obie czynności (nabycie wierzytelności oraz emisja na ich podstawie listów zastawnych) będą ze sobą bezpośrednio i nierozwiązalnie powiązane, gdyż:

• nabycie przez Bank Hipoteczny wierzytelności będzie niezbędnym warunkiem emisji listów zastawnych (co zostało wykazane powyżej),

• emisja listów zastawnych będzie niezbędnym warunkiem nabycia wierzytelności (do nabycia wierzytelności dojdzie bowiem dopiero wówczas, gdy Bank Hipoteczny będzie miał pewność, że wszystkie listy zastawne, które zostaną wyemitowane na podstawie nabytych wierzytelności zostaną nabyte na ustalonych warunkach, w szczególności dotyczących ustalonego poziomu oprocentowania listów zastawnych – i tym samym Bank Hipoteczny będzie miał gwarancję, ze cała transakcja przyniesie mu zysk).
  
  

Z punktu widzenia Banku, celem sprzedaży wierzytelności na rzecz Banku Hipotecznego będzie pozyskanie od Banku Hipotecznego finansowania niezbędnego do prowadzenia działalności bankowej. Wynagrodzenie za nabyte wierzytelności zostanie zapłacone w całości przez Bank Hipoteczny, po emisji listów zastawnych. Z uwagi na fakt, iż przedmiotem sprzedaży będą wierzytelności kredytowe (których spłata przez kredytobiorców następowałaby w ratach, zwykle przez kilka, kilkanaście lub kilkadziesiąt lat), sprzedaż wierzytelności na rzecz Banku Hipotecznego pozwoli Bankowi de facto otrzymać cała spłatę kredytu „z góry” i tym samym zwiększyć płynność finansową.

Nabywając wierzytelności, Bank Hipoteczny wyświadczy zatem na rzecz Banku usługę w postaci zapewnienia Bankowi finansowania niezbędnego do prowadzenia działalności bankowej.

Kwota zapłacona przez bank Hipoteczny za wierzytelności została ustalona w oparciu o ich wartość rynkową.

Z uwagi na fakt, iż wierzytelności są pewne (niezagrożone) ich wartość rynkowa będzie odpowiadała wartości nominalnej wierzytelności. Wartość nominalna (rynkowa) wierzytelności obejmie szacowaną sumę rat kredytu pozostałych do spłaty. Raty kredytu obejmą spłaty kapitału oraz oprocentowanie (kalkulowane jako WIBOR lub LIBOR + określona procentowo marża). Bank dokona oszacowania wartości nominalnej (rynkowej) wierzytelności w oparciu o bieżący poziom wskaźnika WIBOR lub LIBOR.

Cena zapłacona za wierzytelności przez Bank Hipoteczny będzie równa oszacowanej w powyższy sposób wartości nominalnej (rynkowej) wierzytelności albo będzie od niej niższa. Oprocentowanie listów zastawnych wyemitowanych przez Bank Hipoteczny na podstawie nabytych od Banku wierzytelności będzie kalkulowane jako WIBOR lub LIBOR + określona procentowo marża.

Poziom oprocentowania listów zastawnych będzie niższy, równy lub wyższy od poziomu oprocentowania nabytych od Banku wierzytelności kredytowych stanowiących podstawę ich emisji. W każdym z tych przypadków Bank Hipoteczny osiągnie wynagrodzenie z tytułu wyświadczonej na rzecz Banku usługi zapewnienia finansowania poprzez nabycie wierzytelności. W przeciwnym razie nabycie wierzytelności nie miałyby dla Banku Hipotecznego ekonomicznego ani biznesowego sensu).

W sytuacji, gdy poziom oprocentowania listów zastawnych będzie niższy od poziomu oprocentowania wierzytelności stanowiących podstawę emisji tych listów, wynagrodzenie Banku Hipotecznego z tytułu wyświadczonej na rzecz Banku usługi będzie obejmowała dodatnią różnicę pomiędzy poziomem marży związanej z kredytem, a poziomem marży związanej z wyemitowanym na jego podstawie listem zastawnym.

Natomiast w sytuacji, gdy poziom oprocentowania listów zastawnych będzie równy lub wyższy od poziomu oprocentowania wierzytelności stanowiących podstawę emisji tych listów Bank Hipoteczny uzyska od Banku dodatkowe wynagrodzenie z tytułu wyświadczonej usługi.

Mimo, że w pojedynczych przypadkach oprocentowanie listu zastawnego może nie być niższe od oprocentowania wierzytelności, na podstawie których został wyemitowany, to łączny dochód Banku Hipotecznego z tytułu odsetek od wierzytelności niezabezpieczonych hipoteką nie będzie niższy od łącznych kosztów z tytułu oprocentowania listów zastawnych wyemitowanych na podstawie tych wierzytelności, do czego zobowiązuje Bank Hipoteczny art. 18 ust. 2 ustawy o listach zastawnych i bankach hipotecznych. Tym samym z tytułu działalności polegającej na nabywaniu wierzytelności i emisji listów zastawnych na ich podstawie Bank Hipoteczny uzyska wynagrodzenie wynikające ze spreadu pomiędzy oprocentowaniem wierzytelności i listów zastawnych.

Bank Hipoteczny nie będzie wykonywał samodzielnie czynności nakierowanych na windykację nabytych od Banku wierzytelności, lecz zleci je Bankowi na podstawie odrębnej umowy. Spłaty rat kredytów oraz oprocentowania będą wpływały do Banku, który będzie je następnie przekazywał Bankowi Hipotecznemu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym nabycie przez Bank Hipoteczny pewnych (niezagrożonych) wierzytelności kredytowych Banku niezabezpieczonych hipoteką z tytułu kredytów udzielonych jednostkom samorządu terytorialnego nie podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych zgodnie z art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o PCC, gdyż czynność ta stanowi usługę „w zakresie długów”, korzystającą ze zwolnienia z VAT o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT (nieobejmującą czynności ściągania ani factoringu, o którym mowa w art. 43 ust. 14 pkt 1 ustawy o VAT), a zatem X. Hipoteczny będzie z tytułu dokonania tej czynności zwolniony z podatku od towarów i usług...

Niniejsza interpretacja dotyczy podatku od czynności cywilnoprawnych. W zakresie podatku od towarów i usług w dniu 04.06.2013 r. została wydana interpretacja Nr IPPP2/443-291/13 -4/MM.

Zdaniem Wnioskodawcy, Wnioskodawca stoi na stanowisku, zgodnie z którym usługa nabycia przez Bank Hipoteczny pewnych (niezagrożonych) wierzytelności kredytowych Banku niezabezpieczonych hipoteką z tytułu kredytów udzielonych jednostkom samorządu terytorialnego nie podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych zgodnie z art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o PCC, gdyż czynność ta stanowi usługę „w zakresie długów”, korzystającą ze zwolnienia z VAT o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT (nieobejmującą czynności ściągania długów ani factoringu, o których mowa w art. 43 ust. 15 pkt 1 ustawy o VAT), a zatem X. Hipoteczny będzie z tytułu dokonania tej czynności zwolniony z podatku od towarów i usług.

Uzasadnienie

Sprzedaż wierzytelności jest czynnością cywilnoprawną i jako taka, zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy o PCC, co do zasady podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych (dalej jako „PCC”). W przypadkach określonych w ustawie o PCC zasada wskazana w zdaniu poprzednim doznaje wyłomu poprzez wyłączenie określonej kategorii czynności cywilnoprawnych spod opodatkowania PCC. W myśl bowiem art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o PCC, nie podlega PCC czynność cywilnoprawna, inna niż umowa spółki i jej zmiana, której przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest zwolniona z podatku VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy usługa nabycia przez Bank Hipoteczny pewnych (niezagrożonych) wierzytelności kredytowych Banku niezabezpieczonych hipoteką z tytułu kredytów udzielonych jednostkom samorządu terytorialnego (dalej jako „Nabycie wierzytelności”) jest zwolniona z podatku VAT, jako usługa „w zakresie długów”, o której mowa w art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT, co zostanie wykazane przez Wnioskodawcę w pkt 1 niniejszego uzasadnienia.

W świetle powyższego Nabycie, jako usługa zwolniona z podatku VAT, zdaniem Wnioskodawcy, nie będzie podlegać PCC zgodnie z art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o PCC.

Podsumowanie

Podsumowując Wnioskodawca stwierdza, iż w przedstawionym przez niego stanie faktycznym świadczona przez niego usługa zapewnienia Bankowi finansowania poprzez Nabycie wierzytelności będzie usługą podlegającą zwolnieniu z podatku VAT zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT, a jednocześnie nie stanowić będzie usługi ściągania długów i factoringu, o którym mowa w art. 43 ust. 15 pkt 1 ustawy o VAT.

W konsekwencji Nabycie wierzytelności nie będzie podlegało podatkowi od czynności cywilnoprawnych zgodnie z art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o PCC.

Dodatkowo Wnioskodawca wskazuje, że jego stanowisko w zakresie zasadności zwolnienia z podatku VAT i tym samym wyłączenia z PCC nabycia od Banku wierzytelności przez Wnioskodawcę w celu emisji na ich podstawie listów zastawnych znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 29 października 2012 r. nr IPPP1/443-829/12-4/Igo (w zakresie zwolnienia z VAT) oraz nr IPPB2/436-339/12-4/AF (w zakresie wyłączenia z PCC).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 09 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649 ze zm.) podatkowi temu podlegają następujące czynności cywilnoprawne:

1. umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,
2. umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,
3. (uchylona),
4. umowy darowizny – w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,
5. umowy dożywocia,
6. umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności – w części dotyczącej spłat lub dopłat,
7. (uchylona),
8. ustanowienie hipoteki, stanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,
9. umowy depozytu nieprawidłowego,
10. umowy spółki;
    
    

Podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają też zmiany ww. umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych oraz orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne ( art. 1 ust. 1 pkt 2 i 3 ww. ustawy).

Ustawodawca wprowadził zasadę enumeratywnego określenia czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Jednocześnie ustawowe wyliczenie zostało wzmocnione zasadą, zgodnie z którą o kwalifikacji określonej czynności prawnej, a w konsekwencji o jej podleganiu tym podatkiem decyduje jej treść (elementy przedmiotowo istotne), a nie nazwa. Tym samym, jeżeli strony zawierają umowę i układają stosunki w jej ramach w określony sposób to dla oceny, czy powstanie obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych, w związku z dokonaniem wskazanej w ustawie czynności, miarodajne będą rzeczywiste prawa i obowiązki stron tej umowy pozwalające na ich kwalifikację pod względem prawnym.

Umowa cesji wierzytelności uregulowana została w art. 509 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Zgodnie z treścią tego przepisu wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania.

W myśl art. 510 § 1 Kodeksu cywilnego przelew wierzytelności może odbywać się na podstawie umowy sprzedaży, zamiany, darowizny lub innej umowy zobowiązującej do przeniesienia wierzytelności, a zatem umowa taka może należeć do kategorii umów, które podlegają podatkowi od czynności cywilnoprawnych. Na skutek cesji wierzytelności zmienia się podmiot po stronie wierzyciela, natomiast przedmiot zobowiązania pozostaje ten sam. Jeżeli więc umowa cesji przyjęłaby postać którejkolwiek z umów wskazanych w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych to spowoduje obowiązek zapłaty tego podatku.

W konsekwencji więc, odnosząc powyższe na grunt przedmiotowej sprawy stwierdzić należy, że w opisanej we wniosku sytuacji umowa cesji przyjęła postać umowy sprzedaży wierzytelności, a więc co do zasady miała miejsce czynność, podlegająca opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, wskazana w art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy.

W związku z tym wyjaśnić należy, że stosownie do art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem ust. 2, powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej. Zgodnie z art. 4 pkt 1 przy umowie sprzedaży obowiązek podatkowy ciąży na kupującym. Podstawa opodatkowania przy umowie sprzedaży określona została w art. 6 ust. 1 pkt 1, zgodnie z którym stanowi ją wartość rynkowa rzeczy lub prawa majątkowego, przy czym, co wynika z ust. 2 powołanego przepisu, wartość rynkową przedmiotu czynności cywilnoprawnych określa się na podstawie przeciętnych cen stosowanych w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem ich miejsca położenia, stanu i stopnia zużycia, oraz w obrocie prawami majątkowymi tego samego rodzaju, z dnia dokonania tej czynności, bez odliczania długów i ciężarów.

Natomiast stawka podatku określona została w art. 7 ustawy i zgodnie z ust. 1 pkt 1 lit. b) przy umowie sprzedaży innych niż wymienione w lit. a) (tj. prawa użytkowania wieczystego, własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego, spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego oraz wynikających z przepisów prawa spółdzielczego: prawa do domu jednorodzinnego oraz prawa do lokalu w małym domu mieszkalnym) praw majątkowych wynosi 1%.

Natomiast zgodnie z art. 1 ust. 4 ww. ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych podatkowi temu podlegają czynności cywilnoprawne, jeżeli ich przedmiotem są:

1. rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2. rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
   
   

W ustawie przewidziano jednak sytuacje, w których czynność cywilnoprawna mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Stosownie do art. 2 pkt 4 ww. ustawy nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest:

1. opodatkowana podatkiem od towarów i usług,
2. zwolniona z podatku od towarów i usług, z wyjątkiem:
   • umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
   • (uchylone),
   • umowy sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.
     
     

Zaznaczyć jednakże należy, że o wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają status podatnika podatku od towarów i usług lecz wyłącznie fakt, że przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub jest z tego podatku zwolniona.

W związku z powyższym należy podkreślić, iż jakkolwiek zapytanie Wnioskodawcy dotyczy opodatkowania powyższej czynności podatkiem od czynności cywilnoprawnych, to jednak w pierwszej kolejności rozstrzygnięcia wymaga kwestia, czy czynność ta będzie podlegała regulacjom ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem ocena ta ma zasadnicze znaczenie dla ewentualnego objęcia jej podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

W interpretacji indywidualnej z dnia 04.06.2013 r. Nr IPPP2/443-291/13-4/MM w zakresie podatku od towarów i usług Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie potwierdził stanowisko Wnioskodawcy w trybie art. 14c § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, iż w przedstawionym stanie faktycznym świadczona przez Wnioskodawcę usługa zapewnienia Bankowi finansowania poprzez nabycie wierzytelności będzie usługą podlegającą zwolnieniu z podatku VAT zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT, a jednocześnie nie będzie stanowić usługi ściągania długów i factoringu, o których mowa w art. 43 ust. 15 pkt 1 ustawy o VAT.

A zatem, skoro transakcja nabycia wierzytelności zostanie objęta zakresem podatku od towarów i usług, tj. będzie zwolniona z podatku od towarów i usług, w powyższej sprawie znajdzie zastosowania wyłączenie z podatku na podstawie art. 2 pkt 4 lit. b ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.