INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów – uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 05.04.2011 r. sygn. akt III SA/Wa 2383/10 (data wpływu orzeczenia prawomocnego – 11.07.2012 r.) oraz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24.05.2012 r. sygn. akt I FSK 1228/11 (data wpływu prawomocnego orzeczenia – 04.07.2012 r.) - stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 15.04.2010 r. (data wpływu 19.04.2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie przechowywania kopii faktur w informatycznym systemie księgowym – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19.04.2010r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie przechowywania kopii faktur w informatycznym systemie księgowym.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Przedmiotem działalności Spółki S.A., zwanej dalej „Spółką”, jest dystrybucja sprzętu elektronicznego oraz komputerowego. Dystrybuowane przez Spółkę produkty są nabywane przez firmy zajmujące się detaliczną lub hurtową sprzedażą towarów (w tym sprzętu elektronicznego oraz komputerowego).

Sprzedaż towarów jest dokumentowana wystawianymi przez Spółkę fakturami VAT. W przypadkach określonych w § 13 i § 14 Rozporządzenia Spółka wystawia także faktury korygujące.

Spółka posiada około 6,5 tysięcy czynnych klientów. (Przez czynnego klienta rozumie się firmę, która dokonała minimum 1 transakcji zakupu produktów od Spółki w ciągu ostatnich 4 miesięcy). Liczba wystawianych miesięcznie faktur z tytułu sprzedaży towarów i usług oraz faktur korygujących wynosi około 110 tysięcy.

Spółka wystawia faktury oraz faktury korygujące przy pomocy systemu informatycznego klasy ERP, którego integralnym składnikiem jest informatyczny system księgowy.

Po wystawieniu faktury w informatycznym systemie księgowym nie jest możliwe wprowadzenie jakiejkolwiek zmiany w treści faktury / faktury korygującej. Wystawiane przez Spółkę faktury sprzedaży oraz faktury korygujące są ewidencjonowane w informatycznym systemie księgowym Spółki oraz w rejestrze sprzedaży VAT (wystawione przez Spółkę faktury korygujące in minus są ujmowane w rejestrze sprzedaży VAT zgodnie z art. 29 ust. 4a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, Dz. U. Nr 54, poz.535 z późn. zm., zwanej dalej „ustawą o podatku VAT”).

Po ujęciu faktury / faktury korygującej w informatycznym systemie księgowym, system ten stale przechowuje dane dokumentu w bazie danych. System przechowuje również postać graficzną kopii faktury / faktury korygującej w postaci pliku PDF, która odpowiada wydrukowi na papierze, co do treści i formy. Format PDF jest formatem plików służącym do prezentacji, przenoszenia i drukowania treści tekstowo-graficznych.

Stosowany przez Spółkę informatyczny system księgowy gwarantuje zachowanie niezmienności przechowywanych postaci graficznych kopii wystawionych faktur / faktur korygujących oraz ich niezależności od ewentualnych zmian teleadresowych, zmian nazw klientów, zmian nazw sprzedawanych produktów oraz innych zmiennych elementów pojawiających się na wydrukach faktur / faktur korygujących.

Graficzne kopie faktur oraz faktur korygujących, są składowane i magazynowane w postaci wspomnianych plików PDF w przestrzeni dyskowej serwerów, w podziale na okresy rozliczeniowe, w sposób pozwalający na ich łatwe odszukanie, przedstawienie i wydrukowanie.

Zarówno graficzna postać kopii faktury / faktury korygującej w formie pliku PDF, jak i wydrukowana kopia faktury / faktury korygującej zawiera wyraz „KOPIA”.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

W związku z przedstawionym stanem faktycznym, Spółka prosi o odpowiedź na pytanie, czy możliwe jest przechowywanie kopii wystawionych faktur i faktur korygujących w informatycznym systemie księgowym, za pomocą którego dokumenty te zostały wystawione...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o podatku VAT, podatnicy są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy.

Szczegółowe zasady dotyczące wystawiania faktur zostały uregulowane w Rozporządzeniu.

W myśl § 19 ust. 1 Rozporządzenia faktury są wystawiane co najmniej w dwóch egzemplarzach, przy czym oryginał otrzymuje nabywca, a kopię zatrzymuje sprzedawca. Zgodnie z § 19 ust. 2 Rozporządzenia oryginał faktury i faktury korygującej powinien zawierać wyraz „ORYGINAŁ”, a kopia faktury i faktury korygującej - wyraz „KOPIA”.

Na podstawie § 21 ust. 1 Rozporządzenia podatnicy są obowiązani przechowywać oryginały i kopie faktur oraz faktur korygujących, a także duplikaty tych dokumentów do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego. Ust. 2 § 21 ustanawia wymóg, aby dokumenty te były przechowywane w oryginalnej postaci, w podziale na okresy rozliczeniowe i w sposób pozwalający na ich łatwe odszukanie.

Jednocześnie, żaden przepis Rozporządzenia nie zawiera wymogu drukowania kopii faktury / faktury korygującej zachowywanej przez sprzedawcę. Żaden przepis Rozporządzenia nie określa również, w jakiej formie ma być przechowywana kopia faktury / faktury korygującej zachowana przez sprzedawcę. Rozporządzenie wymaga jedynie, aby kopie faktur i faktur korygujących były przechowywane w oryginalnej postaci. Rozporządzenie nie zawiera definicji tego pojęcia. W związku z tym należy zastosować potoczne rozumienie tego określenia. Zgodnie z internetowym „Słownikiem języka polskiego” Wydawnictwa Naukowego PWN S.A. http://sjp.pwn.pl/ „oryginalny” oznacza „niebędący kopią, przeróbką ani falsyfikatem”, zaś określenie „postać” oznacza „zewnętrzną, postrzegalną zmysłowo formę czegoś”. W konsekwencji, jeśli faktura / faktura korygująca została wystawiona przy pomocy systemu informatycznego, została zaewidencjonowana w tym systemie, a jej graficzna postać w formie pliku PDF jest przechowywana w tym systemie, bez możliwości dokonywania jakichkolwiek zmian w treści dokumentu, kopia faktury / faktury korygującej przechowywana w systemie informatycznym jest, zdaniem Spółki, oryginalną postacią faktury.

Spółka wystawia faktury oraz faktury korygujące przy pomocy systemu informatycznego klasy ERP, którego integralnym składnikiem jest informatyczny system księgowy. Po wystawieniu faktury w informatycznym systemie księgowym nie jest możliwe wprowadzenie jakiejkolwiek zmiany w treści faktury / faktury korygującej. Wystawiane przez Spółkę faktury sprzedaży oraz faktury korygujące są ewidencjonowane w informatycznym systemie księgowym Spółki oraz w rejestrze sprzedaży VAT.

Po ujęciu faktury / faktury korygującej w informatycznym systemie księgowym, system ten stale przechowuje jej kopię (tj. zarówno dane dokumentu w bazie danych, jak i postać graficzną faktury / faktury korygującej w formie pliku PDF). Informatyczny system księgowy stosowany przez Spółkę gwarantuje zachowanie niezmienności przechowywanych postaci graficznych kopii wystawionych faktur / faktur korygujących oraz ich niezależności od ewentualnych zmian teleadresowych, zmian nazw klientów, zmian nazw sprzedawanych produktów oraz innych zmiennych elementów pojawiających się na wydrukach faktur / faktur korygujących. Graficzne kopie faktur oraz faktur korygujących, są składowane i magazynowane w postaci plików PDF w przestrzeni dyskowej serwerów, w podziale na okresy rozliczeniowe, w sposób pozwalający na ich łatwe odszukanie. Informatyczny system księgowy umożliwia wydrukowanie kopii faktury / faktury korygującej w dowolnym czasie. Wydruk taki będzie wydrukiem oryginalnej postaci faktury / faktury korygującej. Zdaniem Spółki, moment dokonania wydruku faktury / faktury korygującej nie ma żadnego znaczenia. Istotne jest to, że wystawiona faktura została ujęta w ewidencji księgowej, w rejestrze podatku VAT oraz że jest przechowywana w informatycznym systemie księgowym Spółki, bez możliwości dokonywania jakichkolwiek modyfikacji w treści faktury. W przekonaniu Spółki, przechowywanie kopii faktury / faktury korygującej w informatycznym systemie księgowym, bez możliwości zmiany treści faktury / faktury korygującej oraz zapewnienie możliwości wydruku kopii faktury / faktury korygującej z informatycznego systemu księgowego Spółki w dowolnym momencie będzie spełniało wymogi określone w Rozporządzeniu.

Również analiza przepisów Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, zwanej dalej „Dyrektywą”, prowadzi do wniosku, że wydrukowanie kopii faktury nie jest koniecznym warunkiem wystawienia faktury.

Zgodnie z art. 218 Dyrektywy państwa członkowskie uznają za faktury dokumenty lub noty w formie papierowej lub w formie elektronicznej, które spełniają warunki określone w rozdziale Dyrektywy dotyczącym fakturowania.

Na podstawie art. 219 Dyrektywy każdy dokument lub notę, która zmienia fakturę pierwotną i odnosi się do niej w sposób wyraźny i jednoznaczny, uznaje się za fakturę.

Ponadto, Dyrektywa określa szczególne obowiązki dotyczące przechowywania faktur. W szczególności, art. 246 Dyrektywy wymaga, aby przez cały okres przechowywania faktur zapewniona była autentyczność pochodzenia i integralność treści faktur, a także ich czytelność.

Zgodnie z art. 247 ust. 2 Dyrektywy, aby zapewnić spełnienie powyższych warunków, każde państwo członkowskie, może wymagać przechowywania faktur w oryginalnej postaci, w jakiej zostały przesłane lub udostępnione, zarówno w formie papierowej, jak i elektronicznej.

Z powyższego przepisu wynika, że szczególne wymogi dotyczące przechowywania faktur muszą mieć podstawę w odpowiednim przepisie prawa krajowego.

Porównanie brzmienia art. 247 ust. 2 Dyrektywy oraz § 21 ust. 2 Rozporządzenia prowadzi do wniosku, że polski ustawodawca pominął zwrot zawarty w przepisie Dyrektywy „w jakiej zostały przesłane lub udostępnione”. Wskazany przepis Rozporządzenia wymaga jedynie, aby faktury i faktury korygujące były przechowywane w oryginalnej postaci. To oznacza, że polskie przepisy nie wymagają, aby kopie faktur / faktur korygujących były przechowywane przez sprzedawcę w takiej samej formie, jakiej zostały przesłane nabywcy.

Możliwość przechowywania kopii wystawionych faktur i faktur korygujących w informatycznym systemie księgowym sprzedawcy jest zgodna z zasadą proporcjonalności. Zasada ta została wyrażona w art. 5 ust. 3 i 4 Traktatu o Unii Europejskiej. Zasada ta została także potwierdzona w licznych orzeczeniach Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (por. m.in. połączone sprawy C-177/99 oraz C-181/99). Zasada proporcjonalności zakłada, że państwa członkowskie mogą nakładać na podatników tylko takie obowiązki, które są niezbędne oraz współmierne dla osiągnięcia celów zakładanych przez dyrektywy. Wprowadzanie obowiązku drukowania kopii wystawionych faktur i faktur korygujących oraz przechowywania tych dokumentów w formie papierowej, w sytuacji, gdy przechowywanie faktur i faktur korygujących w systemie informatycznym podatnika zapewnia autentyczność pochodzenia i integralność treści faktur oraz ich czytelność, jest obowiązkiem nadmiernie formalistycznym i uciążliwym dla podatników, co narusza zasadę proporcjonalności.

Stanowisko Spółki zostało potwierdzone także przez Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 3 listopada 2009 r., sygn. akt I FSK 1169/08. Zgodnie z przedmiotowym wyrokiem:

„(...) nie ma normatywnych przeciwwskazań do istnienia „mieszanego” systemu wysyłania i przechowywania faktur, polegającego na wysyłaniu faktury w formie papierowej oraz przechowywaniu jej kopii w formie elektronicznej, z gotowością wydrukowania jej na każde żądanie uprawnionego organu. Za taką wykładnią przemawiają także względy celowościowe, jak ekologiczne czy ekonomiczne.

Jednocześnie z całym naciskiem trzeba podkreślić, że podatnik mając obowiązek przechowywania kopii faktur czy to w formie drukowanej czy to w formie elektronicznej ponosi wszelkie ryzyko ich utraty. Z punktu widzenia obowiązków podatnika jest zupełnie obojętne czy zostaną ukradzione bądź zniszczone kopie papierowe faktur czy nośniki pamięci, na których zarejestrowane zostały kopie faktur.

Istota przechowywania kopii faktur sprowadza się bowiem do przechowywania nośników informacji.

Jeśli więc normodawca nie wyklucza jakiejś formy przechowywania informacji, to do podatnika powinien należeć wybór tych nośników, przy jednoczesnym obowiązku zaprezentowania uprawnionym organom tych informacji w żądanej przez nie formie.”

Dodatkowo, Spółka zauważa, że przechowywanie kopii faktur i faktur korygujących w informatycznym systemie księgowym, bez możliwości zmiany treści faktury / faktury korygującej oraz zapewnienie możliwości wydruku kopii faktury / faktury korygującej z systemu informatycznego Spółki na każde żądanie uprawnionego organu zapewni tym organom łatwiejszy dostęp do przedmiotowych dokumentów. Obecnie, kopie wystawionych przez Spółkę faktur oraz faktur korygujących są przechowywane w formie papierowej w archiwum prowadzonym przez zewnętrzną firmę świadczącą profesjonalne usługi w tym zakresie, która zapewnia stały i nieograniczony dostęp do dokumentów. Jednak, przechowywanie kopii faktur i faktur korygujących w informatycznym systemie księgowym znacznie ułatwiłoby i przyśpieszyłoby przekazywanie dokumentów uprawionym organom, co usprawniłoby kontrolę dokumentów.

Podsumowując, zdaniem Spółki, zgodnie z polskim prawem Spółka może:

• wystawiać faktury / faktury korygujące oraz drukować oryginał dokumentu w celu przesłania nabywcy i jednocześnie;

• przechowywać kopie faktur / faktur korygujących w informatycznym systemie księgowym Spółki, w sytuacji gdy nie jest możliwe dokonywanie jakichkolwiek zmian w treści dokumentu oraz zapewniona jest możliwość wydruku kopii faktury / faktury korygującej z systemu informatycznego Spółki w dowolnym momencie.
  
  

W dniu 28.05.2010 r. wydana została interpretacja indywidualna nr IPPP1-443-417/10-2/IGo, w której stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku zostało uznane za nieprawidłowe.

W interpretacji Organ stwierdził, iż nie jest dopuszczalne przechowywanie kopii wystawianych faktur VAT wyłącznie w formie elektronicznej (bez ich drukowania), nawet jeśli istnieje możliwość ich odtworzenia w postaci wydruku, jeżeli oryginały tych dokumentów miały postać drukowaną (papierową). Wnioskodawca zobowiązany jest do sporządzania kopii wystawianych faktur w formie papierowej oraz przechowywania ich w tej postaci.

Zatem nie ma możliwości przechowywania w formie elektronicznej faktury, którą wystawiono i przekazano kontrahentowi w formie papierowej. Powyższe przepisy nie przewidują, aby podatnicy mogli przechowywać dokumenty, kopie faktur sprzedaży wystawianych w formie papierowej, w postaci elektronicznej, z możliwością ich wydruku dopiero w przypadku zaistniałej potrzeby. Przeciwnie, nakładają na podatnika obowiązek przechowywania kopii faktur sprzedaży i faktur korygujących w oryginalnej postaci powstałej w momencie wystawienia oryginałów tych dokumentów. Ponadto, nie istnieje podstawa prawna do zastosowania takiego trybu mieszanego, w którym z jednej strony faktury byłyby wystawione w formie papierowej, natomiast kopie faktur byłyby przechowywane w formie elektronicznej.

Powyższa interpretacja indywidualna była przedmiotem rozpoznania WSA w Warszawie, który uchylił ww. interpretacje indywidualną.

W uzasadnieniu przedmiotowego orzeczenia Sąd odniósł się do obowiązujących w tym zakresie unormowań prawa wspólnotowego, tj. do przepisów Dyrektywy 112.

Stosownie do art. 246 Dyrektywy 112 przez cały okres przechowywania faktur należy zapewnić autentyczność pochodzenia i integralność treści faktur, a także ich czytelność. W odniesieniu do faktur, o których mowa w art. 233 ust. 1 akapit drugi, umieszczone na nich dane nie mogą być zmieniane i muszą pozostać czytelne przez cały okres przechowywania. Przepis ten nie wskazuje zatem, w jakiej formie winny być przechowywane faktury i ich kopie, jednakże wymagane jest zapewnienie autentyczności pochodzenia i integralności treści faktur, a także zapewnienie ich czytelności oraz uniemożliwienie zmiany danych.

Sąd zauważa, że we wniosku o udzielenie interpretacji Spółka wskazała, że ww. warunki przechowywania faktur w jej przypadku będą spełnione, bowiem wystawianie i przechowywanie kopii faktur w formie elektronicznej odbywa się z użyciem oprogramowania gwarantującego brak możliwości zmiany elektronicznego zapisu graficznych kopii faktur/faktur korygujących, pozwalającego na przechowywanie kopii faktur w formie elektronicznej w oryginalnej, co do treści oraz stwarzającego możliwość ich natychmiastowego odszukania i wydrukowania, kopie ww. dokumentów są przechowywane (składowane, magazynowane) w postaci plików PDF w przestrzeni dyskowej serwerów, w podziale na okresy rozliczeniowe, w sposób pozwalający na ich łatwe odszukanie. Informatyczny system księgowy umożliwia wydrukowanie kopii faktury w każdym czasie.

Również dalsze zapisy Dyrektywy 112 potwierdzają, że ustawodawca wspólnotowy nie określił, w jakiej formie winny być przechowywane faktury i ich kopie. Zgodnie bowiem z art. 247 ust. 2 Dyrektywy 112, aby zapewnić spełnienie warunków, o których mowa w art. 246, państwo członkowskie, o którym mowa w ust. 1, może wymagać przechowywania faktur w oryginalnej postaci, w jakiej zostały przesłane lub udostępnione, zarówno w formie papierowej, jak i elektronicznej. W przypadku przechowywania faktur za pomocą środków elektronicznych, może ono także wymagać, by przechowywane były również dane gwarantujące autentyczność pochodzenia i integralność treści każdej faktury, zgodnie z art. 246 akapit pierwszy.

Państwo Członkowskie może wymagać, w celu zapewnienia spełnienia warunków z art. 246 Dyrektywy 112, przechowywania faktur w oryginalnej postaci, w jakiej zostały przesłane lub udostępnione, zarówno w formie papierowej, jak i elektronicznej. Zatem od woli poszczególnych państw zależy, czy skorzystają z uprawnienia przyznanego im w art. 247 ust. 2 Dyrektywy 112, co do wprowadzenia szczególnych wymogów dotyczących formy przechowywania faktur.

W celu ustalenia, czy państwo polskie skorzystało z przewidzianej w art. 247 ust. 2 Dyrektywy 112 możliwości odmiennego uregulowania zasad przechowywania faktur należy sięgnąć do przepisów rozporządzenia z 2008r.

Zgodnie z § 19 ust. 1 i 2 rozporządzenia z 2008r. faktury i faktury korygujące są wystawiane co najmniej w dwóch egzemplarzach, przy czym oryginał otrzymuje nabywca, a kopię zatrzymuje sprzedawca. Oryginał faktury i faktury korygującej powinien zawierać wyraz „ORYGINAŁ”, a kopia faktury i faktury korygującej – wyraz „KOPIA”. Natomiast zasady przechowywania zarówno oryginałów, jak i kopii faktur wynikają z § 21 rozporządzenia z 2008r. Zgodnie z tym przepisem podatnicy są obowiązani przechowywać oryginały i kopie faktur oraz faktur korygujących, a także duplikaty tych dokumentów do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego. W ustępie 2 § 21 rozporządzenia z 2008r. zastrzeżono, że dokumenty, o których mowa w ust. 1, przechowuje się w oryginalnej postaci, w podziale na okresy rozliczeniowe i w sposób pozwalający na ich łatwe odszukanie.

Zdaniem Sądu użyte w § 21 ust. 2 rozporządzenia z 2008r. sformułowanie „przechowuje się w oryginalnej postaci” wskazuje, że polski prawodawca zamierzał skorzystać z przewidzianej w art. 247 ust. 2 Dyrektywy 112 możliwości ustalenia zasad przechowywania faktur. Zgodnie z brzmieniem § 21 ust. 2 rozporządzenia z 2008r. MF zastrzegł obowiązek przechowywania oryginałów i kopii faktur „w oryginalnej postaci”, nie zastrzegając jednocześnie, tak jak to uczynił prawodawca wspólnotowy, że chodzi o postać, w jakiej dokumenty zostały przesłane lub udostępnione. Nie została też zastrzeżona w ww. przepisie forma przechowywania faktur: papierowa lub elektroniczna.

Sąd w uzasadnieniu zwraca uwagę na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 3 listopada 2009 r. sygn. akt I FSK 1169/08, na który prawidłowo powołała się Spółka, w którym nie podzielono zapatrywania o istnieniu w Dyrektywie 112 bezwzględnego obowiązku przechowywania kopii faktur w takiej samej formie, w jakiej są wysyłane. W ocenie NSA, jedyne co można wywnioskować z Dyrektywy to to, że kopia faktury może być przechowywana w formie papierowej lub elektronicznej. Nieuprawnione jest też utożsamianie czynności „wystawienia” i „przesłania” faktury, na co powoływała się skarżąca Spółka. Polski normodawca nie recypował dokładnie normy wynikającej z art. 247 ust. 2 Dyrektywy 112. Pominięcie zwrotu „w jakiej zostały przesłane lub udostępnione” otwiera pole do niejednoznacznej wykładni językowej. Nie ma normatywnych przeciwwskazań do istnienia „mieszanego” systemu wysyłania i przechowywania faktur. NSA uznał ponadto, że obowiązek przechowywania faktur w formie papierowej, w sytuacji gdy inne metody przechowywania faktur również zapewniają realizację celów art. 246 Dyrektywy 112, jest obowiązkiem nadmiernie dolegliwym i narusza zasadę proporcjonalności.

Sąd podzielił wyżej powołane poglądy, stwierdzając że Dyrektywa 112 nie wprowadziła obowiązku przechowywania kopii faktur w takiej samej formie, w jakiej są wysyłane. Również z § 21 ust. 2 rozporządzenia z 2008r. nie wynika, aby ograniczenie co do formy, w jakiej mają być przechowywane faktury VAT związane było ze sposobem ich przesłania do nabywcy czy też udostępnienia nabywcy.

Ww. rozstrzygnięcie było przedmiotem skargi kasacyjnej Ministra Finansów. Wyrokiem z dnia 24.05.2012 r. sygn. akt I FSK 1228/11 (data wpływu prawomocnego orzeczenia – 04.07.2012 r.) Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną tut. Organu. Sąd wskazał, iż wbrew zarzutom skargi kasacyjnej nie doszło do błędnej wykładni wskazanych w skardze kasacyjnej przepisów.

NSA podzielił też stanowisko zawarte w wyroku NSA z 3 listopada 2009 r. sygn. akt I FSK 1169/08, że w sytuacji, gdy ustawodawca krajowy nie skorzystał z opcji przewidzianej w art. 247 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE, to nie ma normatywnych przeciwwskazań do istnienia mieszanego systemu wysyłania i przechowywania faktur. Istotne jest bowiem przede wszystkim to, by zapewnić autentyczność pochodzenia i integralność treści przechowywanych faktur.

W świetle obowiązującego stanu prawnego biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 05.04.2011 r. sygn. akt III SA/Wa 2383/10 (data wpływu orzeczenia prawomocnego – 11.07.2012 r.) oraz w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24.05.2012 r. sygn. akt I FSK 1228/11 (data wpływu prawomocnego orzeczenia – 04.07.2012 r.) - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r.; poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.