Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/415-32/13/AK
z 9 kwietnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z dnia 5 stycznia 2013 r. (data wpływu 10 stycznia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia odsetek od kredytu do kosztów uzyskania przychodów- jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 stycznia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia odsetek od kredytu do kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą w zakresie opieki zdrowotnej jako psycholog – psychoterapeuta oraz szkoleń z psychoterapii. Rozlicza się na zasadach ogólnych prowadząc podatkową księgę przychodów i rozchodów.

Dnia 7 września 2012 roku Wnioskodawczyni otrzymała w formie darowizny od męża ½ część lokalu mieszkalnego, w którym prowadzi działalność gospodarczą. Łączna powierzchnia lokalu to 34,04 m2 . Wnioskodawczyni na działalność przeznaczyła 20 m2 lokalu co stanowi 58,75%.

Lokal ten obciążony jest kredytami zaciągniętymi na jego zakup i remont. Kredyty zostały zaciągnięte przez męża przed dniem darowizny. Okres spłat kredytów przypada na lata 2026 i 2033. Wnioskodawczyni nadmienia iż pomiędzy nią a jej mężem istnieje wspólność majątkowa. W związku z tym iż w lokalu tym Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą dokonuje spłat przedmiotowych kredytów, mimo iż nie widnieje na umowach jako współkredytobiorca. Środki na spłatę obu kredytów są przelewane z konta osobistego Wnioskodawczyni na wspólne konta w bankach, w których zaciągnięto kredyty, a następnie na rachunki kredytowe. Raty pierwszego z kredytów spłacane są z konta bankowego banku, w którym został zaciągnięty. Głównym właścicielem tego konta jest mąż, a Wnioskodawczyni jest współwłaścicielem konta. Na wydrukach wyciągów bankowych pojawiają się tylko dane głównego właściciela konta, tj. męża. Raty drugiego kredytu są spłacane z rachunku oszczędnościowo–rozliczeniowego banku, w którym został zaciągnięty. Właścicielami konta jest Wnioskodawczyni i jej mąż. Na potwierdzeniach spłaty rat kredytów w formie bankowych not memoriałowych widnieją wspólne dane Wnioskodawczyni i jej męża.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy odsetki dotyczące spłacanych kredytów, odnośnie lokalu wykorzystywanego na działalność gospodarczą, w części dotyczącej tej działalności, tj. 58,75% mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej?

Zdaniem Wnioskodawczyni, odsetki od kredytów dotyczących lokalu wykorzystywanego na działalność gospodarczą (58,75%) związane są z przychodami tej działalności, a więc mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Zgodnie z art. 22 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 32 ww ustawy nie stanowią kosztów uzyskania przychodów naliczone, lecz nie zapłacone albo umorzone odsetki od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów). W świetle powyższego zapłacenie odsetek daje możliwość zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów. Zatem zaciągnięte kredyty pozostają w związku z przychodami uzyskanymi z działalności gospodarczej, odsetki od tego kredytu powinny być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w momencie zapłaty.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

• nie znajdować się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

• być właściwie udokumentowany.

Obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu, a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją powołanego art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Musi to być zatem taki wydatek, którego związek z prowadzoną działalnością nie budzi wątpliwości, a obowiązek wykazania tego związku należy do podatnika. Kwalifikacja wydatków do kosztów uzyskania przychodów, ze względu na kryterium celowości, leży bowiem w gestii podatnika. Należy jednak mieć na uwadze, że prawidłowość dokonanej kwalifikacji podlega ocenie organów podatkowych.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów), z tym że kosztem uzyskania przychodów są wydatki na spłatę pożyczki (kredytu) w przypadku, gdy pożyczka (kredyt) była waloryzowana kursem waluty obcej, jeżeli:

• pożyczkobiorca (kredytobiorca) w związku ze spłatą pożyczki (kredytu) zwraca kwotę kapitału większą niż kwota otrzymanej pożyczki (kredytu) – w wysokości różnicy pomiędzy kwotą zwrotu kapitału a kwotą otrzymanej pożyczki (kredytu),

• pożyczkodawca (kredytodawca) otrzymuje środki pieniężne stanowiące spłatę kapitału w wysokości niższej od kwoty udzielonej pożyczki (kredytu) – w wysokości różnicy pomiędzy kwotą udzielonej pożyczki (kredytu) a kwotą zwróconego kapitału.

Nie stanowią kosztów uzyskania przychodów naliczone, lecz niezapłacone albo umorzone odsetki od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów) – o czym stanowi art. 23 ust. 1 pkt 32 ww. ustawy. W świetle powyższego należy uznać, że dopiero zapłacenie odsetek daje możliwość zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów

Z kolei art. 23 ust. 1 pkt 33 cytowanej ustawy stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek, prowizji i różnic kursowych od pożyczek (kredytów) zwiększających koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji.

Z treści wniosku wynika, iż na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej w zakresie opieki zdrowotnej jako psycholog – psychoterapeuta oraz szkoleń z psychoterapii Wnioskodawczyni wykorzystuje 20 m2 lokalu mieszkalnego (co stanowi 58,75% jego powierzchni). Lokal ten nabyła w drodze darowizny od męża, zaś na jego zakup i remont mąż zaciągnął kredyt. Wnioskodawczyni dokonuje spłaty zaciągniętych kredytów.

Z przeanalizowanych przepisów wynika, iż warunkiem uznania za koszt uzyskania przychodów odsetek od kredytu jest ich zapłacenie oraz istnienie związku przyczynowo-skutkowego między kredytem, a przychodem z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Decydujące znaczenie dla ustalenia możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów ma więc faktyczne przeznaczenie kredytu. Ponadto przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uzależniają możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na spłatę odsetek od kredytów (pożyczek) przeznaczonych na sfinansowanie kosztów prowadzonej działalności gospodarczej od klasyfikacji czy nazwy kredytów stosowanych przez instytucje finansowe, jak również od rodzaju zaciągniętego kredytu.

Warunkiem zaliczenia odsetek do kosztów uzyskania przychodów jest natomiast by odsetki nie zwiększały kosztów inwestycji, tj. były zapłacone po dniu oddania lokalu do używania.

Mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe i powołane przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, iż zapłacone przez Wnioskodawczynię odsetki od kredytu zaciągniętego na zakup mieszkania mogą stanowić koszty uzyskania przychodów. Przy czym wysokość odsetek podlegających zaliczeniu do kosztów należy wyliczyć w takiej proporcji, w jakiej pozostaje powierzchnia lokalu wykorzystywana przez Wnioskodawczynię w prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej do całkowitej powierzchni lokalu – w omawianym przypadku 58,75%.

Przy tym bezpośredniemu zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodu podlegają odsetki od kredytu zapłacone po dniu oddania nieruchomości do używania w prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej.

Natomiast ewentualne naliczone i zapłacone przed oddaniem lokalu do użytku odsetki od kredytu i inne należności związane z zaciągniętym kredytem (np. prowizja) dot. ww. okresu, powiększą wartość początkową tegoż środka trwałego (art. 22g ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) i podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej działalności wyłącznie poprzez odpisy amortyzacyjne (art. 22g ust. 8 cyt. ustawy),

Jednakże, jak już wskazano, obowiązek udowodnienia, że wydatek został faktycznie przez podatnika poniesiony oraz że pozostaje w związku z uzyskanymi przychodami spoczywa na podatniku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne, w szczególności dotyczy to obowiązku wykazania, że lokal mieszkalny, jest rzeczywiście w danej części wykorzystywany na cele prowadzonej działalności gospodarczej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.