INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 27.07.2012 r. (data wpływu 30.07.2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku wystawiania korekty faktury VAT – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30.07.2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku wystawiania korekty faktury VAT.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 21 września 2005 r. pomiędzy spółką A Spółka z o.o. a B Spółka z o.o. zawarta została umowa dzierżawy stacji paliw. Umowa dzierżawy dotyczyła nieruchomości stanowiącej działkę numer 107/9 położoną w O, dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą, nieruchomości stanowiącej działkę numer 2/1 położoną w W, dla której Sąd Rejonowy w Oprowadzi księgę wieczystą, nieruchomości stanowiącej działkę numer 169/37, 169/39, 168/19, 163/22, 168/24, 167/24 położoną w R, dla której Sąd w B prowadzi księgę wieczystą KW BI lB00071824/87. Zgodnie z ww. umową dzierżawy z dnia 21.09.2005 r. artykuł 4 pkt 3 umowy Dzierżawca płacił będzie czynsz raz w roku kalendarzowym. Płatność następować będzie każdorazowo na podstawie faktur wystawionych przez Wydzierżawiającego, na wskazany przez niego rachunek, przy czym faktury te zostaną wystawione nie wcześniej niż 1 maja każdego roku.

Faktura za czynsz dzierżawny nieruchomości R, W, O nr 44/2011 została wystawiona w dniu 12 maja 2011 r. i obejmowała cały okres 2011 r. A Spółka z o.o. otrzymała od spółki B Spółka z o.o. czynsz dzierżawny za cały rok 2011 należny zgodnie z umową dzierżawy w odniesieniu do trzech nieruchomości. Płatność z faktury została uregulowana w dniu 9 czerwca 2011 r. dlatego też wyznacznikiem powstania obowiązku podatkowego był upływ terminu płatności. Termin płatności w formie przelewu przewidziany był w dacie 2 czerwca 2011 r. dlatego też data ta warunkuje powstanie obowiązku podatkowego w podatku należnym z tytułu sprzedaży. Spółka spełniła wszystkie warunki wystawiając fakturę na cały okres czynszu 2011 r. w maju 2011 r. oraz rozliczając ją w dacie powstania obowiązku podatkowego, czyli w deklaracji za czerwiec 2011 r. Następnie spółka odpowiednio w dniu 14.06.2011 r. dokonała przelewu na rachunek bankowy spółki S Spółka z o.o. z tytułu części tej należności czynszowej w kwocie 542.190,01 oraz w dniu 17.06.2011 r. z tytułu tej należności w kwocie 90.365,01. W związku z rozliczeniem przez A Spółka z o.o. podatku należnego od sprzedaży usługi dzierżawy za cały 2011 rok należność z tytułu dzierżawy należną firmie S Spółka z o.o. przekazała w kwocie netto. Nie sporządzano z tego tytułu żadnych korekt faktur sprzedaży ani korekt deklaracji z tytułu podatku od towarów i usług. Strony uregulowały stan prawny w zakresie wskazanej umowy zawierając w dniu 25 kwietnia 2012 porozumienie trójstronne. Zgodnie z porozumieniem Spółka S zrzekła się roszczeń w stosunku do B Spółka z o. o. Strony uzgodniły, że czynsz dzierżawny poczynając od 2012 r. płatny będzie z uwzględnieniem planu podziału tj. czynsz za nieruchomość O i W płatny będzie na rzecz S Spółka z o.o.

Proces otrzymania należności z tej umowy oraz sposób wystawienia faktury i rozliczenia podatku należnego jest związany z procesem podziału spółki poprzez wydzielenie. W trakcie tej operacji spółka rozpoczęła, zgodnie z art. 528 § 1 pkt 1 i nast. ustawy z dnia 15 września 2000r Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 ze zm.) zwanej dalej ksh podział spółki poprzez wydzielenie na nową spółkę pod firmą S Spółka z o. o. Przepis art. 529 § 1 pkt 4 ksh stanowi, że podział może być dokonany przez przeniesienie części majątku spółki dzielonej na istniejącą spółkę lub na spółkę nowo zawiązaną. Wydzielenie nowej spółki następuje w dniu jej wpisania do rejestru (art. 530 § 2 zd. 2 ksh). Przepis art. 531 § 1 ksh przewiduje, że spółki przejmujące lub spółki nowo zawiązane powstałe w związku z podziałem wstępują z dniem podziału bądź z dniem wydzielenia w prawa i obowiązki spółki dzielonej, określone w planie podziału. Przepis ten ustanawia zasadę sukcesji uniwersalnej, w zakresie praw i obowiązków cywilnoprawnych, składników majątku spółki dzielonej przypisanych w planie podziału określonej spółce przejmującej lub spółce nowo zawiązanej.

Określa również moment wstąpienia spółki przejmującej lub nowo zawiązanej w prawa i obowiązki spółki dzielonej wskazując, że następuje to z dniem podziału w przypadku spółki przejmującej lub z dniem wydzielenia w przypadku spółki nowo zawiązanej. Oznacza to, że spółka nowo zawiązana wstępuje w prawa i obowiązki cywilnoprawne spółki dzielonej w chwili jej wydzielenia, a więc w dniu jej wpisania do rejestru.

Plan podziału został przygotowany na podstawie art. 533 i art. 534 ustawy z dnia 15 września 2000 r - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm.) („KSH”) przez Zarząd Spółki A Spółka z o.o. i przewidywał podział H Spółka z o.o. przez przeniesienie części majątku Spółki Dzielonej na Spółkę Nowo Zawiązaną (podział przez wydzielenie (art. 529 § 1 pkt 4 KSH). Spółką nowo zawiązaną jest S Spółka z o.o. z siedzibą w Z. Kapitał zakładowy S Spółka z o.o. wynosi 10.504.000,00 (dziesięć milionów pięćset cztery tysiące). W wyniku podziału obniżony został kapitał zakładowy A Sp. z o.o. z kwoty 16.493.000,00 zł o kwotę 10.504.000,00 zł do kwoty 5.989.000,00 zł. Wartość kapitału Spółki Dzielonej ustalono dla celów podziału na dzień 31 grudnia 2010 r. Wycenę sporządzono w oparciu o wartość księgową składników materialnych i niematerialnych stanowiących zorganizowaną część przedsiębiorstwa, na którą składa się: Stacja Paliw w W, Stacja Paliw w O, nieruchomość gruntowa w Pawłowie zgodnie z zasadami określonymi przez standardy rachunkowości. Na Spółkę Nowo Zawiązaną w wyniku podziału Spółki Dzielonej przeniesione zostały wszelkie umowy oraz dokumenty dotyczące zorganizowanej części przedsiębiorstwa, w tym w szczególności umowa z firmą B Spółka z o.o. wskazana powyżej.

Etapy wydzielenia poprzez Sąd Rejonowy Wydział KRS:

Na mocy uchwały Zgromadzenia Wspólników B Spółka z o.o. z dnia 17 maja 2011 r. w sprawie podziału spółki uchwalono podział spółki A poprzez przeniesienie części majątku na spółkę nowo zawiązaną S Spółka z o.o. w trybie art. 529 § 1 pkt 4 ksh. S Spółka z o.o. została zawiązana na mocy umowy spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z dnia 17 maja 2011 r. akt notarialny rep A numer 4659/2011. Spółka S Spółka z o.o. została zarejestrowana w rejestrze przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego w dniu 1 czerwca 2011 r. pod numerem xxxxxx. Obniżenia kapitału zakładowego spółki dzielonej A Spółka z o.o. dokonano w dniu 1 lipca 2011r.

Data 1 lipca 2011 r., w którym to dniu dokonano obniżenia kapitału zakładowego ma istotne znaczenia dla tej sprawy. Art. 542 § 1. KSH stanowi, że Zarząd każdej ze spółek uczestniczących w podziale powinien zgłosić do sądu rejestrowego uchwałę o podziale spółki w celu wpisania do rejestru wzmianki o takiej uchwale ze wskazaniem, czy spółka uczestnicząca w podziale jest spółką dzieloną, spółką przejmującą, czy spółką nowo zawiązaną. § 2. Wykreślenie spółki dzielonej z rejestru następuje z urzędu, niezwłocznie po zarejestrowaniu podwyższenia kapitału zakładowego spółek przejmujących albo po zarejestrowaniu nowych spółek uczestniczących w podziale. § 3. Wpisu nowej spółki do rejestru dokonuje się na podstawie aktów organizacyjnych i uchwały wspólników tej spółki oraz uchwały zgromadzenia wspólników albo walnego zgromadzenia spółki dzielonej. § 4. Wpisu do rejestru podziału spółki przez wydzielenie dokonuje się niezwłocznie po zarejestrowaniu obniżenia kapitału zakładowego spółki dzielonej, chyba że wydzielenie następuje z kapitałów własnych spółki innych niż zakładowy.

Jeżeli podział następuje przez wydzielenie (art. 529 § 1 pkt 4, art. 530 § 2 k.s.h.), wpisu podziału spółki do rejestru dokonuje się niezwłocznie po zarejestrowaniu obniżenia kapitału zakładowego. Przepis ten dotyczy więc nie wykreślenia spółki dzielonej, ale podziału przez wydzielenie. Zasadą jest obniżenie w takiej sytuacji kapitału zakładowego. Spółka podkreśla, że obniżenie kapitału nastąpiło w dniu 1 lipca 2011 zgodnie z postanowieniem Sądu KRS Warszawa, dlatego też wpis spółki S Spółka z o.o. do rejestru w dniu 01 czerwca 2011r. należało uznać za przedwczesny i nie skuteczny, gdyż zgodnie z przepisami kodeksu spółek handlowych nie mógł on nastąpić wcześniej niż dokonane obniżenie kapitału. Wpis do Krajowego rejestru Sądowego był przedwczesny i został błędnie dokonany przez Sąd KRS, do dnia obniżenia kapitału spółka uznała, iż nie ma on mocy wiążącej a spółka A Spółka z o.o. do dnia 30 czerwca 2011 r. działała jako jedyny właściciel nieruchomości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowym był przyjęty sposób działania i rozliczenia czynszu z umowy dzierżawy tj. wystawienie faktury i rozliczenie podatku należnego przez spółkę A Spółka z o.o. w świetle procesu podziału spółki przez wydzielenie...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Wnioskodawca uważa przyjęty sposób fakturowania za prawidłowy, gdyż w momencie dokonywania naliczenia czynszu podmiotem uprawnionym do dokonania tej czynności i rozliczenia Jej w rejestrach księgowych była wyłącznie spółka A Spółka z o.o. Zaistniały stan faktyczny tj. wystawienie w dniu 12 maja 2011 r. faktury obejmującej cały okres 2011 r. przez A Spółka z o.o. jest prawidłowe i nie ma podstaw do dokonywania korekty faktury oraz korekty deklaracji z uwzględnieniem by część czynszu dotycząca nieruchomości O i W rozliczany był w 2011 r. przez podmiot nowo powstały tj. S Spółka z o.o. Przyjęty sposób jest zgodny z umową i nie stoi w sprzeczności z ogólnymi zasadami obowiązującymi w podatku od towarów i usług, w tym w szczególności z zasadą neutralności. Podatek VAT został odprowadzony do Urzędu Skarbowego zgodnie z wystawioną fakturą. W dacie powstania obowiązku podatkowego właścicielem zorganizowanych części przedsiębiorstwa, w skład którego wchodziły przedmiotowe nieruchomości należy uznać że nadal była spółka A Spółka z o.o. W tym stanie prawnym zobowiązanym do zapłaty podatku VAT była spółka A ona ten podatek VAT zapłaciła do Urzędu Skarbowego. Wnioskodawca uważa, że do chwili obniżenia kapitału właścicielem dwóch zorganizowanych części będących przedmiotem wydzielenia nadal była spółka A Spółka z o.o. Wskazane wyżej przepisy wskazywały, że do chwili obniżenia kapitału A Spółka z o.o. zorganizowane części przedsiębiorstwa nie mogły przejść na S Spółka z o.o. tym samym nie ma podstaw do dokonania korekty wystawionej faktury sprzedaży i rozliczania podatku należnego od otrzymanej części czynszu przez spółkę S Spółka z o.o.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust.1 ww. ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, pod pojęciem towaru należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zagadnienie sukcesji podatkowej w polskim prawie regulują przepisy zawarte w art. 93-93e ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa. W przepisach tych ustawodawca przedstawił katalog sytuacji, w których zachodzi sukcesja podatkowa, tj. sukcesja praw i obowiązków następców prawnych oraz podmiotów przekształcanych.

Zgodnie z art. 93 § 1 ww. ustawy O.p., osoba prawna zawiązana (powstała) w wyniku łączenia się:

1. osób prawnych,
2. osobowych spółek handlowych,
3. osobowych i kapitałowych spółek handlowych,
   - wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki każdej z łączących się osób lub spółek.
   
   

W myśl art. 93 § 2 cyt. ustawy, przepis § 1 stosuje się odpowiednio do osoby prawnej łączącej się przez przejęcie:

1. innej osoby prawnej (osób prawnych);
2. osobowej spółki handlowej (osobowych spółek handlowych).
   
   

Zgodnie z art. 93c § 1 ustawy O.p., osoby prawne przejmujące lub osoby prawne powstałe w wyniku podziału wstępują, z dniem podziału lub z dniem wydzielenia, we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki osoby prawnej dzielonej pozostające w związku z przydzielonymi im, w planie podziału, składnikami majątku.

Przepis § 1 stosuje się, jeżeli majątek przejmowany na skutek podziału, a przy podziale przez wydzielenie – także majątek osoby prawnej dzielonej, stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa (art. 93c § 2 O.p.).

Z cytowanych przepisów prawa wynika, że w przypadku podziału osoby prawnej następuje sukcesja jej praw i obowiązków. Zakres sukcesji związany jest z przydzielonymi w planie podziału składnikami majątku. Warunkiem sukcesji jest, aby majątek przejmowany na skutek podziału, a przy podziale przez wydzielenie – także majątek osoby prawnej dzielonej, stanowił zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Nadmienić przy tym należy, iż zgodnie z art. 93e O.p., przepisy art. 93-93d stosuje się w zakresie, w jakim odrębne ustawy, umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz inne ratyfikowane umowy międzynarodowe, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, nie stanowią inaczej. Oznacza to, że aby określić zakres przejmowanych przez następcę prawnego praw i obowiązków, należy dokonać oceny nie tylko przepisów Ordynacji podatkowej, ale także innych aktów prawnych.

Zagadnienie podziału spółek jest również uregulowane w tytule IV dziale II ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 ze zm.), zwanej dalej k.s.h.

W treści art. 529 § 1 k.s.h. wyróżniono cztery sposoby dokonania podziału spółek kapitałowych. Jednym z nich jest, zgodnie z pkt 4 tego przepisu, podział przez przeniesienie części majątku spółki dzielonej na istniejącą spółkę lub spółkę nowo zawiązaną (podział przez wydzielenie).

Do podziału przez wydzielenie stosuje się przepisy o podziale spółek dotyczące odpowiednio spółki przejmującej lub spółki nowo zawiązanej (art. 529 § 2 k.s.h.). Podział przez wydzielenie jest instytucją prawa handlowego będącą jedną z form restrukturyzacji, polegającą na rozdrobnieniu majątku spółki dzielonej, które polega na przekazaniu składników majątkowych (pasywów i aktywów) spółki dzielonej bez przeprowadzenia likwidacji, do spółek nowo tworzonych. Instytucję podziału spółek regulują przepisy art. 528 - 550 k.s.h.

Stosownie do art. 531 § 1 k.s.h. spółki przejmujące lub spółki nowo zawiązane powstałe w związku z podziałem wstępują z dniem podziału bądź z dniem wydzielenia w prawa i obowiązki spółki dzielonej, określone w planie podziału. Na spółkę przejmującą lub spółkę nowo zawiązaną powstałą w związku z podziałem przechodzą z dniem podziału bądź z dniem wydzielenia w szczególności zezwolenia, koncesje oraz ulgi, pozostające w związku z przydzielonymi jej w planie podziału składnikami majątku spółki dzielonej, a które zostały przyznane spółce dzielonej, chyba że ustawa lub decyzja o udzieleniu zezwolenia, koncesji lub ulgi stanowi inaczej (art. 531 § 2 k.s.h.).

Art. 532 § 1 k.s.h. wprost stanowi, że do podziału spółki stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące powstania właściwego typu spółki przejmującej albo nowo zawiązanej, z wyłączeniem przepisów o wkładach niepieniężnych.

Istotą podziału przez wydzielenie w rozumieniu przepisów Kodeksu spółek handlowych jest to, że przy takim trybie podziału nie dochodzi do wniesienia aportu do nowo powstałej spółki.

Kluczową rolę w rozwiązaniu wskazanego we wniosku problemu odgrywa przepis art. 93c Ordynacji podatkowej w powiązaniu z art. 531 § 1 k.s.h. Z przepisów tych jednoznacznie wynika, iż osoby prawne przejmujące lub osoby prawne powstałe w wyniku podziału wstępują, z dniem podziału lub z dniem wydzielenia, we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki osoby prawnej dzielonej pozostające w związku z przydzielonymi im, w planie podziału, składnikami majątku.

Jednakże podział przez wydzielenie ma szczególny charakter, ze względu na fakt, iż spółka dzielona nie traci swojej podmiotowości prawnej, a jedynie zmniejsza swój majątek o część, która jest przenoszona do istniejącego podmiotu. Zatem następstwo prawne w zakresie, o którym mowa powyżej dotyczy tylko i wyłącznie określonej w planie podziału części przenoszonej na inny podmiot (sukcesja uniwersalna częściowa).

Należy również podkreślić, iż przedmiotem sukcesji prawno-podatkowej przewidzianej w art. 93c O.p. będą jedynie te prawa i obowiązki dzielonej osoby prawnej, które pozostają w związku z przydzielonymi sukcesorowi w planie podziału składnikami majątku. Przepis art. 93c Ordynacji podatkowej zakłada możliwość wyodrębnienia praw i obowiązków podatkowych związanych z poszczególnymi zorganizowanymi częściami majątku oraz że tak wyodrębnione zespoły praw i obowiązków są objęte sukcesją. Powyższy przepis wprowadza zatem do systemu podatkowego zasadę sukcesji podatkowej częściowej. Zgodnie z tą zasadą, w przypadku podziału przez wydzielenie, podmiot przejmujący wstępuje we wszystkie prawa i obowiązki podatkowe, które związane są z tą częścią majątku, która jest przejmowana. Należy jednak zwrócić uwagę na to, iż w wyniku podziału przez wydzielenie przejmowane są prawa i obowiązki przewidziane w przepisach prawa podatkowego, ale pod warunkiem, że majątek przejmowany na skutek podziału, a także majątek osoby prawnej dzielonej stanowi zorganizowaną cześć przedsiębiorstwa (art. 93c § 2 Ordynacji podatkowej).

W myśl art. 106 ust. 1 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r., podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Przez pojęcie sprzedaży – według art. 2 pkt 22 ustawy o VAT – rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów

Zatem z powyższych uregulowań wynika, iż faktura VAT jest dokumentem potwierdzającym zaistnienie określonej transakcji sprzedaży, a ustawodawca określił w jakich okolicznościach należy ją wystawić. Przede wszystkim wystawiane przez podatników podatku od towarów i usług faktury VAT muszą dokumentować wykonanie przez nich czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, tj. dostawy towarów lub świadczenia usług.

Elementem dokonania sprzedaży jest moment powstania obowiązku podatkowego. Powyższą kwestię regulują przepisy art. 19 ustawy o VAT.

W przepisie art. 19 ust. 1 ustawy o VAT, wprowadzona została ogólna zasada, zgodnie z którą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Jak stanowi art. 19 ust. 4 ustawy o VAT, jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Zgodnie z art. 19 ust. 13 pkt 4 ustawy o VAT, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności określonego w umowie lub fakturze - z tytułu świadczenia na terytorium kraju usług najmu, dzierżawy, leasingu lub usług o podobnym charakterze, a także usług ochrony osób oraz usług ochrony, dozoru i przechowywania mienia, usług w zakresie pośrednictwa ubezpieczeniowego oraz usług stałej obsługi prawnej i biurowej.

Stosownie do art. 106 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Zgodnie z art. 106 ust. 8 ustawy o VAT, minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia:

1. określi szczegółowe zasady wystawiania faktur, dane, które powinny zawierać, oraz sposób i okres ich przechowywania;
2. może określić wzory faktur dla wszystkich lub niektórych rodzajów czynności;
3. może określić przypadki, w których faktury mogą być wystawiane przez inne podmioty niż wymienione w ust. 1 i 2, oraz szczegółowe zasady i warunki wystawiania faktur w takich przypadkach.
   
   

Szczegółowe zasady wystawiania faktur zawiera rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360), obowiązujące od dnia 1 kwietnia 2011 r., wydane na podstawie upoważnienia przewidzianego w art. 106 ust. 8 ustawy o VAT.

I tak, jak stanowi § 4 ust 1 ww. rozporządzenia, zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami „FAKTURA VAT”.

Powyższe przepisy wskazują, że prawo do wystawiania faktur VAT mają czynni podatnicy podatku, a dokument ten potwierdza zaistnienie zdarzenia podlegającego opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, tj. m. in. dostawy towarów lub świadczenia usług.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka A w dniu 12 maja 2011 r. wystawiła fakturę na czynsz dzierżawny dotyczący stacji paliw dla spółki B Spółka z o.o. za cały okres 2011 r., należny zgodnie z umową dzierżawy w odniesieniu do trzech nieruchomości R, W i O. Płatność z faktury została uregulowana w dniu 9 czerwca 2011 r. Termin płatności ustalony był na dzień 2 czerwca 2011 r. Obowiązek podatkowy z tytułu świadczenia usługi dzierżawy powstał zatem z upływem terminu płatności. Spółka wykazała należny podatek w deklaracji VAT składanej za miesiąc czerwiec 2011 r. W wyniku podziału Spółki A powstała spółka nowo zawiązana o nazwie S Spółka z o.o., która zgodnie z planem podziału przejęła umowy oraz dokumenty dotyczące zorganizowanej części przedsiębiorstwa, w tym w szczególności z firmą B Spółka z o.o. Na zorganizowaną część przedsiębiorstwa składały się m.in. Stacja Paliw w W i O. W związku z tym nastąpiła sukcesja praw i obowiązków prawnopodatkowych związanych z dzierżawą przedmiotowych nieruchomości.

W analizowanej sprawie należy wskazać, że zgodnie z cyt. wcześniej art. 19 ust. 13 pkt 4 ustawy o VAT, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności określonego w umowie lub fakturze - z tytułu świadczenia na terytorium kraju usług najmu, dzierżawy, leasingu lub usług o podobnym charakterze, a także usług ochrony osób oraz usług ochrony, dozoru i przechowywania mienia, usług w zakresie pośrednictwa ubezpieczeniowego oraz usług stałej obsługi prawnej i biurowej.

Wnioskodawca wskazuje, że do dnia 30 czerwca 2011 r. A Spółka z o.o. działała jako jedyny właściciel nieruchomości, a obowiązek podatkowy w związku ze świadczeniem usługi dzierżawy nastąpił przed dniem wydzielenia.

W świetle powołanych wyżej regulacji prawnych oraz opisu stanu faktycznego należy stwierdzić, że do rozliczenia podatku należnego, w sytuacji, gdy obowiązek podatkowy powstał przed dniem wydzielenia, zobowiązana była Spółka Dzielona tj. Spółka A Sp. z o.o.

Zatem stanowisko Spółki należało uznać za prawidłowe.

Nadmienić należy, że przedmiotem interpretacji indywidualnej są przepisy prawa podatkowego, które nie obejmują przepisów Kodeksu spółek handlowych, a zatem w niniejszym rozstrzygnięciu nie ustosunkowano się do części stanowiska odnoszącego się do określenia prawidłowości ustalenia daty dokonania podziału przez wydzielenie.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.