INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 15 czerwca 2012 r. (data wpływu 18 czerwca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania rozdrobnionych liści tytoniu nienadających się do palenia – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 czerwca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania rozdrobnionych liści tytoniu nienadających się do palenia.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca zamierza udostępnić ścinarkę/ścinarki dla swoich klientów, którzy zakupią w firmie Wnioskodawcy nieprzetworzone liście tytoniu. Ww. liście tytoniu są nieprzetworzone, czyli surowe. Będą spryskane ręcznie środkiem konserwującym zwanym glikolem propylenowym w celu utrzymania ich wilgotności, by liście uchronić od zniszczenia oraz, aby je można było pociąć w ścinarce. W każdym przypadku będą nieprzetworzone i bezwzględnie nie będą nadawać się do palenia. Powodem zamiaru udostępnienia ścinarki/ścinarek w punkcie/punktach sprzedaży jest fakt, że nie każdy klient ma możliwość rozdrobnić nieprzetworzone liście tytoniu.

Wnioskodawca zaznacza, że udostępnienie ww. ścinarki/ścinarek następowałoby nieodpłatnie, oraz po dokonaniu zapłaty za otrzymanie/kupienie ww. liści i otrzymaniu rachunku zapłaty lub faktury VAT.

Wnioskodawca wskazał, iż kupuje i sprzedaje tylko i wyłącznie tytoń od rolników, który jest nieprzetworzony (surowy).

Maszyna niszcząca/tnąca tnie/niszczy liście w całości nieodżyłowane na paski o długości liścia i szerokości 1,1 milimetra.

Na ladzie koło wagi oraz na obudowie maszyny tnącej znajduje się następująca informacja: „UWAGA ! Szanowni Państwo. Zakupione w firmie X liście tytoniu nie nadają się do palenia !! Prosimy o przemyślane zakupy. Dziękujemy”.

Sprzedawcy pytają klientów o cel zakupu liści i odmawiają sprzedaży, gdy powie że chce kupić je do palenia, mimo, iż i tak się nie nadają do palenia.

Do utrzymania wilgotności w liściach używany jest glikol monopropylenowy.

Na wagach umieszczone są sposoby (przepisy) na np. opryskiwanie roślin wywarem z pociętego tytoniu, podściółkę dla zwierząt i ptactwa.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy od wyżej wymienionych, rozdrobnionych, nienadających się do palenia, nieprzetworzonych (surowych) liści spryskanych ręcznie środkiem konserwującym zwanym glikolem propylenowym należy odprowadzić podatek akcyzowy...

Zdaniem Wnioskodawcy, liście tytoniu po skrojeniu wciąż pozostają liśćmi, które bezwzględnie nie nadają się do palenia, więc nie należy płacić od wyżej wymienionych rozdrobnionych, nieprzetworzonych liści podatku akcyzowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z ustawą z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz. U. 2011 r. Nr 108, poz. 626 ze zm.), zwaną dalej „ustawą”, regulującą opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej „akcyzą”, wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy (art. 1 ust. 1).

W myśl art. 2 pkt 1 ustawy, wyroby akcyzowe to wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe oraz wyroby tytoniowe, określone w załączniku nr 1 do ustawy. W poz. 42 tego załącznika wskazano bez względu na kod CN: papierosy, tytoń do palenia, cygara i cygaretki.

Zgodnie z art. 98 ust. 1 ustawy, do wyrobów tytoniowych w rozumieniu ustawy zalicza się bez względu na kod CN:

1. papierosy;
2. tytoń do palenia;
3. cygara i cygaretki.
   
   

W ust. 2-8 art. 98 ustawy ustawodawca dla potrzeb cyt. ustawy zdefiniował powyższe pojęcia, w myśl których odpowiednio:

Za papierosy uznaje się (art. 98 ust.2 ustawy):

1. tytoń zrolowany nadający się do palenia w tej postaci, który nie jest cygarami ani cygaretkami w rozumieniu ust. 4;
2. tytoń zrolowany, który w drodze prostej, nieprzemysłowej obróbki jest umieszczany w tutkach z bibuły papierosowej;
3. tytoń zrolowany, który w drodze prostej, nieprzemysłowej obróbki jest owijany w bibułę papierosową.
   
   

Do celów akcyzy, tytoń zrolowany, o którym mowa w ust. 2, uznaje się za (art. 98 ust. 3 ustawy):

1. dwa papierosy - w przypadku gdy, wyłączając filtr lub ustnik, jest on dłuższy niż 8 centymetrów, ale nie dłuższy niż 11 centymetrów;
2. trzy papierosy - w przypadku gdy, wyłączając filtr lub ustnik, jest on dłuższy niż 11 centymetrów, ale nie dłuższy niż 14 centymetrów;
3. cztery papierosy - w przypadku gdy, wyłączając filtr lub ustnik, jest on dłuższy niż 14 centymetrów, ale nie dłuższy niż 17 centymetrów;
4. pięć papierosów - w przypadku gdy, wyłączając filtr lub ustnik, jest on dłuższy niż 17 centymetrów, ale nie dłuższy niż 20 centymetrów.
   
   

Za cygara lub cygaretki, biorąc pod uwagę ich właściwości i zwykłe oczekiwania konsumentów, uznaje się (art. 98 ust. 4 ustawy):

1. tytoń zrolowany o zewnętrznym owinięciu z naturalnego tytoniu,
2. tytoń zrolowany z poszarpanym, wymieszanym wkładem, owinięty liściem tytoniu w naturalnym kolorze cygara z odtworzonego tytoniu pokrywającym produkt w całości, łącznie z filtrem, tam gdzie zachodzi taka konieczność, ale nie ustnik, w przypadku cygar z ustnikiem, gdzie waga sztuki, wyłączając filtr lub ustnik, wynosi nie mniej niż 2,3 grama i nie więcej niż 10 gramów, a obwód równy

-jeżeli są oraz mogą być przeznaczone wyłącznie do palenia w stanie niezmienionym.

Za tytoń do palenia uznaje się (art. 98 ust. 5 ustawy):

1. tytoń, który został pocięty lub inaczej podzielony, skręcony lub sprasowany w postaci bloków oraz nadający się do palenia bez dalszego przetwarzania przemysłowego;
2. odpady tytoniowe będące pozostałościami liści tytoniu i produktami ubocznymi uzyskanymi podczas przetwarzania tytoniu lub produkcji wyrobów tytoniowych, oddane do sprzedaży detalicznej, niebędące papierosami, cygarami lub cygaretkami, a nadające się do palenia.
   
   

Produkty składające się w części z substancji innych niż tytoń, lecz poza tym spełniające kryteria ustalone w ust. 4, są traktowane jako cygara i cygaretki.

Produkty składające się w całości albo w części z substancji innych niż tytoń, lecz poza tym spełniające kryteria ustalone w ust. 2, 3 lub 5, są traktowane jako papierosy i tytoń do palenia. Jednakże nie traktuje się jako wyrobów tytoniowych produktów, które nie zawierają tytoniu i są wykorzystywane wyłącznie w celach medycznych.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca ma zamiar sprzedawać, zakupione od rolników nieprzetworzone liście tytoniowe, spryskane glikolem, które zostaną pocięte na ścinarce, nienadające się do palenia.

Wnioskodawca wskazuje, że nie będzie sprzedawał tytoniu do palenia lecz na użytek w gospodarstwie rolnym. Jednakże wątpliwości należy poddać rolę ścinarki w przedmiotowej działalności gospodarczej, dzięki której sprzedawane liście tytoniu nieprzetworzone będzie można pociąć, rozdrobnić na paski po dokonaniu zakupu towaru, tym bardziej że Wnioskodawca podkreśla, iż nie zamierza przetwarzać liści, lecz sprzedawać je nieprzetworzone.

Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego słowo przetwarzać – przetworzyć oznacza:

1. przekształcić coś twórczo,
2. zmienić coś, nadając inny kształt, wygląd,
3. opracować zebrane dane, informacje itp., wykorzystując technikę komputerową.
   
   

W tym miejscu należy powołać art. 99 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym produkcją wyrobów tytoniowych w rozumieniu ustawy jest ich wytwarzanie, przetwarzanie, a także pakowanie.

Natomiast stosownie do art. 47 ust. 1 ustawy produkcja wyrobów akcyzowych określonych w załączniku nr 2 do ustawy oraz wyrobów akcyzowych innych niż określone w załączniku nr 2 do ustawy, objętych stawką inna niż zerowa, może odbywać się wyłącznie w składzie podatkowym, z wyłączeniem produkcji o której mowa w pkt 1-7.

Zgodnie z art. 6 Dyrektywy za producenta uznaje się osobę fizyczną lub prawną mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Unii, która przekształca tytoń w wyroby przemysłowe przeznaczone do sprzedaży detalicznej.

W związku z regulacjami zawartymi w ww. przepisach ustawy przy ocenie, czy dany wyrób jest tytoniem do palenia decydujący jest fakt, czy wyrób ten nadaje się do palenia bez dalszego przetwarzania przemysłowego. W związku z powyższym, jeżeli rozdrobnione, nieprzetworzone, spryskane środkiem konserwującym liście tytoniu będące przedmiotem zapytania nadają się do palenia bez dalszego przetwarzania przemysłowego, to są wyrobem akcyzowym w rozumieniu przepisów ustawy i dla celów podatkowych bez znaczenia jest ich inne przeznaczenie niż bezpośrednio do palenia (konsumpcji). Fakt, że Zainteresowany umieszcza na ladzie ostrzeżenia, że wyrób ten nie nadaje się do palenia – jest bez znaczenia w świetle powołanych przepisów ustawy.

Odnosząc zatem powyższe do podanych wyżej definicji wyrobów tytoniowych, zawartych w ustawie należy stwierdzić, iż skoro jak wskazał Wnioskodawca przedstawione liście tytoniowe nieprzetworzone, nienadające się do palenia nie spełniają warunków do zaklasyfikowania ich do wyrobów tytoniowych w rozumieniu ustawy o podatku akcyzowym, to tym samym sprzedaż tego produktu nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem akcyzowym.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania niniejszej interpretacji.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniami wskazanymi we wniosku nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Należy podkreślić, iż zgodnie z art. 14b § 3 cyt. ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie zdarzenia przyszłego, a nie na jakichkolwiek własnych ustaleniach faktycznych związanych z postępowaniem podatkowym, o którym mowa w Dziale IV Ordynacji podatkowej. Wniosek strony o wydanie interpretacji indywidualnej wyznacza granice rozpoznawania danej sprawy i jest rozpatrywany zgodnie z Rozdziałem 1a Działu II Ordynacji podatkowej, który nie przewiduje w tym trybie prowadzenia postępowania podatkowego zmierzającego do ustalenia stanu faktycznego.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego zdarzenia przyszłego, jak również w przypadku ustalenia w toku postępowania podatkowego lub kontroli podatkowej odmiennego stanu faktycznego niż przedstawiony we wniosku udzielona interpretacja traci swą aktualność.

W takiej sytuacji stwierdzenie w wyniku kontroli podatkowej lub postępowania podatkowego odmiennego stanu faktycznego może stanowić podstawę do dokonania wobec podatnika wymiaru podatku akcyzowego. Przeszkodą tego wymiaru nie będzie wtedy interpretacja stwierdzająca, iż stanowisko strony jest prawidłowe, gdyż stanowisko to będzie się odnosić w istocie do innego stanu faktycznego, niż ten ustalony przez organ podatkowy w postępowaniu wymiarowym (por. wyrok WSA w Poznaniu z dnia 10 listopada 2009 r., sygn. akt I SA/Po 869/09, lex nr 541931).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa